Goede middag, Ik ben nu voor 4 maanden alleen. Mijn man zit bij de marine en is dus varen. We zijn nu welliswaar over de helft. Hij komt 30 mei weer thuis. Het valt me vaak erg zwaar dat hij weg is. Het voelt dan ook als tijdelijk alleenstaande. Mijn zoontje is nu 5 maanden oud (2,5 maand toen mn man weg ging) Mn ouders proberen me heel erg te helpen en schoonouders ook. Maar nu krijg ik dus van mensen om mij heen steeds bemoeienissen. Dat ze vinden dat ik mn zoontje wel erg vaak naar mn ouders breng. Ong. 1x per week soms 1x per 2 weken. Ik wist dit van te voren en had ik maar niet aan een kindje moeten beginnen krijg ik dan te horen. Erg hard dit. Of andere keuzes die ik maak waar dan iemand weer eens niet mee eens is. Zoals de maxicosi op de bijrijdersstoel (met airbags uit). Dat soort dingen. En dat allemaal ineens toen mn man weg was. Dus ik ben dan degene die de besluiten maakt en het dan dus niet goed doe. Terwijl ik het voor mijn gevoel prima doe. Mn zoontje lacht naar me en is heel erg ontspannen. Huilt bijna niet en slaapt en eet prima. Groeit als kool. Ik zie niet wat ik verkeerd doe. Ik word er heel erg verdrietig van dat mensen dus zeggen dat sommige besluiten niet goed zijn of raar. Er zijn ook heel veel mensen die zeggen dat ik een goede moeder ben en ik groot gelijk heb dat mn zoontje soms lekker bij opa en oma gaat logeren. Dat dat ook goed voor hem is en fijn voor mij om even wat tijd voor jezelf te hebben ipv 24/7 met zoonlief bezig te zijn. Hoe is dit bij jullie? Want ik ga echt aan mezelf twijfelen doordat meerdere mensen dus negatief reageren.
Meid petje af hoor! Jij doet het toch maar ff in je eentje zo, en dan zelf ook nog je man moeten missen. Erg makkelijk van je omgeving om commentaar te geven, en hoe moeilijk het ook is probeer het bij je neer te leggen! Persoonlijk houd ik er ook niet van om mn kindje weg te brengen, wij zijn echt 24/7 samen. Maar das een keuze, sommige hebben die keuze niet eens (denk aan werkende mama's) dus zo gek is hetook helemaal niet!!! Je doet het vast top meid! Respect!
Ik denk dat je duidelijker moet zijn tegen de mensen die zulke dingen zeggen. Ik zou zeggen...prima dat vind jij, maar ik doe het op mijn manier!!! Mijn man is militair en is ook veel van huis, 5 dagen per week. Ik ben ook blij dat ik mijn moeder heb die me soms helpt of die even oppast. Sommige dingen gaan gewoon makkelijker als de kinderen even niet om je heen zijn. En daarnaast is het ook erg belangrijk om soms wat voor jezelf te doen!
Ik denk dat iedereen dat soort 'bemoeienissen' wel krijgt van mensen om zich heen. Misschien dat je het je wat meer aantrekt omdat je er een tijdje alleen voor staat? Niks van aantrekken meid, er zijn altijd mensen die overal een mening over hebben. Je doet het hardstikke goed. Succes met aftellen tot je man weer thuis is!
Diepe buiging voor je! Respect dat je het alleen doet! Als mensen in jouw situatie zitten mogen ze meepraten, anders niet.
Mijn vriend zit ook in het leger, is regelmatig op oefening en ik heb nu 2 missies van 4 maanden meegemaakt. Onze ouders wonen op 1 uur en 2 uur van ons vandaan. Het is niet makkelijk nee, en af en toe even bijtanken door je kind even te laten logeren is heel fijn. Bovendien vinden de grootouders het ook erg leuk om te zorgen voor hun kleinkind, win-win situatie dus. Maar wat belangrijker is, is erop vertrouwen dat jij het goed doet. Als jij weet dat je het goed doet, en je kindje is tevreden, dan zal je je ook niets aantrekken van wat omstanders over je zeggen.
ik weet niet wie die mensen zijn die die kritiek leveren... maar ik geloof dat je die mensen maar beter aan de kant kan zetten. Het is gewoon hartstikke zwaar om alles alleen te doen, en de een trekt het beter dan de ander... ( ik geloof dat het bij jou nog 10 x beter gaat dan bij mij )
Meiden heel erg bedankt! Jullie reacties doen mij goed. Ik merk dus ook dat dit probleem bij meer voorkomen (gelukkig). En de meiden die zo met mij bemoeide en kritiek gaven zijn aan de kant gezet. Ze snappen het zelf niet dat ik geen behoefte meer heb aan hun terwijl ik het toch echt duidelijk heb gezegd. Maar volgens hun bemoeien ze zich er niet mee. Nou mij best, maar dat mogen ze lekker verder op een ander projecteren. Zo kom je er maar achter wie je vrienden zijn. Heb inmiddels weinig meer over, maar wat ik over heb is echt. Nog 6 weken precies en dan is mn man weer thuis. En het is overigens idd een win win situatie want mn ouders vinden het heerlijk de kleine man bij hun te hebben. Vooral mn vader gezien die nu herstellende is van de chemos van vorig jaar. Dat pept hem vaak weer beetje op gezien hij door zijn ziekte psychisch erg veranderd is. Ik ben echt blij met jullie reacties. En sommige van jullie staan er dus ook soms periodes er alleen voor. Ook voor jullie petje af!
Ik ben een alleenstaande moeder van 1 zoontje nu, straks 2! Koos er zeker niet voor, maar red me prima, ja soms is het zwaar! Maar ik werk 1 dag in de week en mijn zoon gaat 2 dagen naar het KDV zodat ik ook een dagje vrij heb voor andere afspraken, want het is zoals andere ook zeggen sommige dingen gaan 10x sneller als je het alleen doet ipv met je kind of kinderen erbij! Voorheen deed ik ook savonds boodschappen, babyfoon bij de buren maar nu gaat dat lastig omdat die kapot is, dus merk wel dat het nu meer tijd kost om hem mee te nemen! Ik zie mijn ouders allebei denk ik 1x per week/per 2 weken! Dat vind ik genoeg, ze werken allebei nog dus oppassen etc zit er voor hun niet in. Vind ik ook niet erg hor! Beide vaders zijn niet in beeld, dus heb daar ook geen steun of hulp van!
Hier ook een vrouw van een marine man......hij gaat nu af en toe varen. Dan weer 2 weken, dan weer 3 weken.....maar in juli gaat hij voor 5 maanden weg en ik heb dus geen familie in de buurt. Die wonen allemaal op 2 uur rijden. Ik wou dat ik mijn kinderen af en toe eens voor een middagje weg kon brengen! Dus dat jij dat wél hebt is alleen maar fijn! Het is al pittig genoeg in je eentje een gezin draaiende te houden. Ik heb een dochter die ook 5 dagen in de week naar school gaat en een zoon in de peuterpubertijd...af en toe erg zwaar in je eentje ja. Ik heb hier ook geen vrienden meer, die zijn ook allemaal terug verhuisd naar waar ze vandaan kwamen. (die kende ik uit de marine). Dus ja, ik heb hier niemand verder, erg zwaar af en toe. En de maxicosi op de bijrijderstoel deed ik ook altijd! (zonder airbag) wat is daar nou mis mee? Laat ze lekker lullen hoor!