onwijs heftig verhaal... kwam hem pas ook al ergens tegen ja... kinderartsen zijn af en toe net een boer met hun lompe opmerking. Onze zoon is al vanaf zijn geboorte ziek, heeft 6 maanden lang darmonstetkingen gehad en reageert heftig op ander voedsel dan melk want die darmen hebben niet de kans gekregen om de rijpen te ontwikkelen. drie kinderartsen zeiden telefonisch, terwijl ze onze zoon nog nooit gezien hadden, dat we maar wat aan het huil probleem moesten doen, laten huilen zou helpen. terwijl hij vreselijk pijn heeft... je loopt tegen muren omhoog... en als je zelf radeloos bent kan ik me best voorstellen dat je gaat luisteren naar mensen van wie je denkt dat ze er verstand van hebben.... zo erg dat juist de medische wereld etc zo'n signaal afgeeft...
Dat vind ik wel schokkend hoor. Dat een kind met pijn geadviseerd wordt te laten huilen! Zonder er eerst naar te kijken! Ik bedoel, soms kan een kind het nodig hebben om in slaap te huilen/jengelen en dan heb ik het echt over 5 minuten ofzo. Maar zo lang laten huilen, constant, zeker als een kindje pijn heeft? Nee, dat snap ik ook niet. Ik begrijp niet dat de medische wereld nog zo oin elkaar zit. Hoewel ik 2 kids heb zonder problemen, geen huil baby's, kwalen, pijn oid. herken ik het van artsen wel een beetje. Mijn jongste dochter was net geboren en huilde (natuurlijk). Terwijl ik haar suste door mijn pink in haar mond te stoppen werd de gynaecoloog (die nog even kwam kijken) bijna boos op mij dat ik dat deed. 'Laat haar maar huilen hoor! is goed voor dr longetjes!).' Het arme meisje was nog geen 5 minuten uit mijn buik....
Ik werd door een jeugdverpleegkundige uitgelachen toen ik het woord 'mamahonger' in mijn mond nam. Was er eentje van de oude stempel die ook het advies gaf om vooral te laten huilen. En ik moest de babyfoon uitzetten, want daar maakte ik mezelf gek mee en mijn dochter zou mijn spanning aanvoelen en daardoor dus huilen. Maw, het was mijn eigen schuld dat mijn dochter huilde. Gelukkig trof ik de keer erop een arts die meteen aangaf dat het verborgen reflux zou kunnen zijn en toen zijn we begonnen met dat johannesbroodpitmeel. En de huisarts schreef ook een middeltje voor. Heb haar toen ook een soort van ingebakerd met een Puckababy en toen sliep ze meteen een stuk beter. Heb dit niet zo lang gedaan, want bij de 1e inenting kreeg ik te horen dat ze niet ingebakerd mocht worden,ivm kans op verhoging/ koorts. Toen ben ik meteen cold turkey gestopt en dat ging meteen goed. En nu hebben we al een paar keer een arts gehad bij het CB die wat dingetjes aangeeft, maar er meteen bij zegt dat we vooral moeten luisteren naar ons eigen gevoel. Dus op die ene doos na zijn wij tevreden met het CB. Wij zijn er btw destijds ook achter gekomen dat we vaak juist te lang liepen aan te modderen met haar, zodra we haar dan in haar bedje legden viel ze als een blok in slaap. Maar goed, niks zo moeilijk als een baby moeten verzorgen vind ik. Nu gaat het een stuk gemakkelijker, maar ik zal blij zijn als ze kan praten haha.
Trouwens even het in context plaatsen: het gaat hier over de aanpak bij baby's die excessief huilen, dus niet 'gewoon' een paar minuutjes jengelen. En in deze context vind ik laten huilen dus volledig fout. Een excessief huilend kind heeft ergens last van, en dat hoeft niet fysiek of medisch te zijn; sterke mamahonger kan ook. Ouders dan te adviseren het babytje te laten huilen, telkens bij een snak naar adem opnieuw beginnen te tellen... nee, dat kan gewoon écht niet. Dat is dus een heel andere context dat een babytje dat even vijf minuutjes jengelt. Dit omdat ik het idee heb dat mensen de aanpak van Ria Blom verdedigen door het in hun eigem context - zonder huilbaby - te plaatsen.
waar ik nog het meeste van schrik is die Ria Blom zelf, jeetje mina zeg. Ik had het beeld van haar van een betrokken vrouw die zich uit interesse/betrokkenheid etc bezig hield met huilbaby's en daarom een boek op de markt heeft gebracht. (nog even los van wat je van haar opvattingen vind), maar het lijkt alleen maar om geld te gaan. degene (ts?) zat er overduidelijk heel erg doorheen en dan gedraagt Ria zich zó. onrespectvol..pfff verschrikkelijk mens.
Nee hoor, TS is niet die vrouw, TS is een moeder van een zoontje van nu 1 jaar oud, die toen haar eigen zoon 1 maand was (en GEEN huilbaby) DIT advies heeft gekregen, en heeft gedacht: Over my dead body, dit doen we dus niet. Ik heb het er met vrienden, en met collega's over gehad, en iedereen schijnt diezelfde adviezen te krijgen. Ik werk in de psychiatrie, en zie dagelijks de gevolgen van een slechte hechting. Depressie, verslaving, persoonlijkheidsproblematiek, relatieproblemen. Dat, gekombineerd met mijn moederschap, maakt mij zo kwaad, dat ik dit topic heb geopend, om moeders die omhoog zitten, een hart onder de riem te steken. VOLG JE INTUITIE EN JE GEVOEL
Had niet verwacht dat je in de psychiatrie zou werken dat doe ik namelijk ook en met deze verklaring vind ik dat je het onjuist en enorm zwart-wit neerzet. Onze patiënten met de problematiek die jij beschrijft zijn zeer zeker niet ziek geworden omdat ze zijn blootgesteld aan de methode van Mw. Blom. Er spelen bij deze patiënten voornamelijk andere factoren zoals erfelijkheid, langdurige mishandeling en verwaarlozing, karakter, trauma's, enz. En natuurlijk een kind dat niet veilig gehecht is omdat ouder niet naar ze omkeken kan een ziekte ontwikkelen, maar dan nog veelal in combinatie met de factoren die ik al beschreef en in deze gevallen speelde dan veelal ook geweld en seksueel misbruik in het gezin. De methode Ria Blom veroorzaakt geen ziektes op latere leeftijd, de domheid van sommige ouders wel. Dan heb ik het over de ouders die geen zak om hun kinderen geven en ze verwaarlozen, of die dom een methode jarenlang toepassen terwijl al snel duidelijk is dat deze niet werkt. In dit laatste geval treft ook de CB's en huisartsen blaam, zij zouden bij deze ouders moeten ingrijpen!
Ben ik de enige die vindt dat het verhaal in die link waarschijnlijk behoorlijk overtrokken is? Of heeft die moeder haar kind echt tot 1 jaar ingebakerd? (want dat staat in het verhaal) Hoewel ik extreem anti-laten huilen ben, vind ik dat verhaal behoorlijk vol met beschuldigingen richting alles en iedereen. Terwijl ik het verhaal lees over ouders die zich blijkbaar behoorlijk hadden ingelezen tijdens de zwangerschap en ineens totaal geen idee hadden waar ze goede informatie moesten zoeken? Op zich past het verhaal goed bij de site waar het op staat en is geschreven om de idealen van de site te bevestigen.
Aurora, ik heb in een eerdere posting ook duidelijk jouw persoon buiten schot gelaten, dus laat jij dat ook bij mij doen! Ik zet het inderdaad zwart wit neer, maar dat komt ook, doordat ik van mijn man zijn kant (diverse collega's, familieleden) allemaal verhalen hoor van mensen die deze richtlijn ook ongevraagd onder hun neus geduwd kregen, en die deze vervolgens for granted namen. Ok: veel mensen die in de psychiatrie terechtkomen, zijn misbruikt en mishandeld, maar de onveilige hechting maakt ze veel, veel kwetsbaarder en vatbaarder voor de kwalijke gevolgen van dit misbruik. Dat zou jij dan toch ook moeten weten. Nogmaals no offence want ik wilde dit niet spelen op de man af, maar op de organisatie/richtlijn af! En laten we de discussie in elk geval sjiek en netjes houden he.
Ik wil jou als persoon niet aanvallen en het zeker netjes houden. Maar als jij vanuit jouw vakgebied iets plaatst wat naar mijn mening onjuist is mag ik daar toch best op reageren en het e.e.a. nuanceren. Sorry als je je daardoor persoonlijk aangevallen voelde. Misschien zet ik het ook scherp neer, maar het ligt gevoelig bij mij. Mijn zoontje huilde ook veel en bleek gewoon zijn prikkels te moeten verwerken, ik stoorde hem daarin door hem telkens op te pakken en te troosten. Deze kant van het verhaal is er dus ook, en kan sommige doodvermoeide en wanhopige moeders (zoals ik toen) misschien wel helpen. Door jouw bericht over de psychiatrie jaag je mensen angst aan dit überhaupt eens te proberen. Vandaar de mogelijke felheid. Nogmaals niks persoonlijks, echt niet!
Aurora: dat klopt, dat er kinderen zijn die het laten huilen, hoe vervelend ook, gewoon echt nodig hebben omdat niets anders werkt. ECHTER: die groep vormt volgens mij een minderheid binnen de groep excessief huilende baby's EN consultatiebureaus doen gewoon niet eens een poging tot fatsoenlijke anamnese voordat dit laten-huilen-advies gegeven wordt. Ik vind het echt te achterlijk voor woorden dat in een land dat de gezondheidszorg zo hoog heeft staan en zo hoog van de toren blaast over de zogenaamde kwaliteit daarvan, de zuigelingenzorg zo ontzettend slecht in elkaar zit. Het consultatiebureau, de instelling waar ALLE ouders komen (bijna alle tenminste), ondersteunt niet in de opvoeding, maar stuurt met behoorlijk wat drang 1 bepaalde kant op. Ik vind het walgelijk. Heb gisteren besloten Edith Schippers een open sollicitatiebrief te sturen om mijn diensten aan te bieden om zorg te gaan dragen dat het consultatiebureau werkelijk een adviserende en ondersteunende instantie gaat worden, in plaats van de dommigheid die ze nu tentoon spreiden
Bij mij ook niet Aurora, ik wil je NIET persoonlijk aanvallen ofzo, maar als ik zie in mijn omgeving (collega's man, familie, vrienden), hoe vaak de opvatting gebezigd wordt "laat maar huilen" , huilbaby of niet, dan wordt ik er koud van. Edit: Aurora pak dit dus niet persoonlijk op of zo! Geen aanval op jou hoor! Maar dus over het algemeen gesproken, en als antwoord op jouw repliek: het staat wel degelijk in de boeken dat vanuit je gevoel, vanuit je hart reageren op je kindje, hem goed doet en voor een veilige hechting zorgdraagt. Lees de boeken over mentaliseren er maar eens op na!