Hoi allemaal!! De titel zegt het eigenlijk al: missen jullie je werk? Ik totaal niet namelijk! Ik ben sinds de geboorte van Lucas fulltime mama. Dus inmiddels ongeveer een halfjaar. Toen ik dit plan tijdens mijn zwangerschap vertelde aan bijvoorbeeld mijn collega's, werd ik aangekeken alsof ik van een andere planeet kwam. Nu was ik onlangs op mijn oude werk met de kleine en werkelijk iedereen vroeg: mis je je werk niet? Krijg je je dagen wel gevuld? Dus ik elke keer: nee, mis het totaal niet, nog geen minuut eigenlijk! (ik ben soms vrij direct...). En ja, ik krijg mijn dagen prima gevuld hoor! Tuurlijk heb ik ook wel eens een dagje dat ik denk: wat zou het heerlijk zijn om weer één dag mijn eigen dingen te kunnen doen (echt maar 1tje, anders mis ik mijn manneke veel te veel ), maar om nou te zeggen dat ik dan graag zou willen werken.... neuh.... Ben ik nou zo'n zeldzaam ras? Ben benieuwd naar jullie reacties!! Liefs! ps: Ik kan me overigens goed voorstellen dat het voor 'gedwongen' thuisblijfmama's (i.v.m. gezondheid ofzo) anders kan zijn hoor!
Ik had tijdens mijn verlof heel sterk het gevoel dat ik thuis wilde blijven maar helaas kan dit financieel niet. Nu ik weer aan het werk ben valt het me 100% mee. Ik ben helemaal geen workaholic maar vind het wel lekker om 3 dagen in de week want anders aan me hoofd te hebben. Niet echt een antwoord op je vraag haha maarja ik vind het dus niet erg om te werken, lijkt me trouwens ook niet erg om thuis te zijn hoor.
Ik ben sinds de geboorte van mijn jongste al een thuisblijfmama! Ik heb er ook geen minuut aan gedacht om weer aan het werk te gaan. Ik wil graag 24 uur bij de kinderen zijn en alles mee maken van ze. Zo heb ik ook wel elke dag wat te doen of ik verzin wat leuks wat we gaan doen. Nu met 2 kinderen heb ik geen een moment waarbij ik me verveel er is zat te doen! Ik begrijp wel als het financieel nodig is dat het iets anders is maar als het niet hoeft waarom zou ik dan gaan werken en mijn kinderen moeten missen... ik vind het heerlijk zo.
Ik zit dus idd tijdelijk gedwongen thuis en ik mis m'n werk toch wel echt... (en het zin hebben in werk ook, dat is dus door alle vermoeidheid ook even weg: helemaal niet zoals ik ben). Maar op goeie dagen geniet ik momenteel toch ook wel van het thuis-zijn en ook ik krijg m'n dagen toch echt wel gevuld Ook nu heb ik nog altijd tijd te kort... hoe moet dat toch als ik straks weer aan het werk ben
Ik zit gedwongen thuis in de WW (stomme crisis), maar ik moet zeggen dat ik het nu even helemaal niet erg vind Ik kan mijn meisje wel zien opgroeien en het eerste jaar meemaken. Dat krijg je nooit meer terug. Ik ben wel aan het zoeken naar werk hoor, ook omdat het verplicht is, maar het is sowieso erg moeilijk nu door de crisis. En ach..ik kan tenminste lekker genieten van m'n meisje. Ik vul m'n dagen wel!
Ik mag as maandag weer beginnen met werken en ik heb er echt heel veel zin in. Ik vind het super leuk om voor onze dochter te zorgen en ik ben zeker geen workaholic maar ik vind het gewoon leuk om te werken. Ik werk in de zorg met gehandicapte kinderen en ik krijg daar erg veel voldoening voor terug. Qua opvang heb ik het naar mijn idee ook goed geregeld, 1 dag is mijn man thuis en 1 dag gaat onze dochter naar mijn ouders. Als ik in het weekend moet werken is mijn man ook thuis. In mijn weken van mijn verlof mis ik wel iet, dus ik heb echt weer zin om te gaan werken. Ik wil helemaal niemand aan het werk krijgen hoor, ik vind het namelijk wel heel belangrijk dat iedereen zelf een keus moet kunnen maken of ze wel of niet willen werken. Ik heb namelijk ook een vriendin die fulltime moeder is en zij voelt zich er super bij. Je moet doen wat JIJ vind wat goed is en niet teveel denken wat andere ervan vinden. Ik voel me er goed bij dat ik ga werken en jij voelt je er goed bij dat je huismoeder bent.
Ik ben ook thuisblijfmama (nu al 6 jaar ) En nee...ik mis mijn werk niet! Ik verveel me nooit overdag er is altijd wel weer ietst te doen. Ik neem dan ook wel overal lekker de tijd voor hoor. Als ik op "volle snelheid" mijn huishouden doe dan ben ik veel eerder klaar Ik moet er alleen wel bij zeggen dat ik samen met mijn man in de weekends en in de avonduren een eigen bedrijfje run... Dus voor sociale contacten (lees: andere mensen dan moeders en kinderen) en zelfontplooiing is dat wel weer heel prettig
Ik heb een jaar zonder werk gezeten en aan de ene kant miste ik het wel een beetje om gewoon even met wat anders bezig te zijn en mijn collega's te spreken, maar aan de andere kant...in de file staan, kind bij het kdv afzetten, de hond naar de hondencrèche brengen, ik had collega's die psychisch de weg kwijt waren waardoor het af en toe leek alsof ik in een soap beland was, nou dat mis ik echt niet! Ik heb het trouwens drukker thuis als op kantoor, snap nooit dat mensen denken dat je je zit te vervelen. Sinds 3 maanden werk ik weer, maar van huis uit en maar zo'n 8 uur per week. Voorlopig zal het wel zo blijven en dat vind ik wel prima, de tijd gaat al zo hard, voor je het weet zijn ze groot.
Ik miste t werk op zich niet, maar wel de contacten die t met zich mee bracht.. Want alleen met je manneke op t platteland ( buiten een dorp)zitten is niet mijn ding.. Ik ben blij dat ik weer wat aan t werk ben.. Als ik hier meer contacten en mogelijkheden had om een blokje om met grote kans eens iemand te treffen( bijvoorbeeld ff loopje naar een buurtsupertje..), had ik thuis ook heel fijn gevonden..
Als mijn zoontje 6,5 maand is ga ik 2 dagen werken en dat vind ik heerlijk. Ik vind het nu ook heerlijk lekker thuis. Maar het vooruitzicht vind ik ook leuk.
ik wordt straks gedwongen (ziekte) ook een thuisblijf mama. nu heb ik al geluk dat ik bij mijn ouders aan huis werk , en mijn dochter gewoon zelf kan opvoeden. maar ik moet wel zeggen die er tegen op om 24 uur per dag thuis te zijn, ik geniet van mijn eigen werk in mijn eigen stekkie, even mijn eigen ding, even ik zijn inplaats van mama zijn. nu moet ik wel bekennen dat ik het wel heerlijk vind om mijn eigen uren in te vullen, gewoon wanneer ik wil naar de stad gaan of met de honden wandelen, en niet op tijd moeten letten. maar ik moet mezelf wel geregeld een shop verkopen om wat te doen, (komt ook door ziekte) anders zit ik zo hele dag voor de tv en computer
Ik ben na de geboorte van de twee oudste bewust 6 maanden thuis gebleven. En ik was toch wel erg blij dat ik weer mocht gaan werken, 1 hele dag en 2 halve dagen ging ik. Maar na ong 1.5 - 2 maanden ben ik wegens ziekte weer moeten stoppen. In die tijd ben ik zwanger geworden van onze jongste en heb toen samen met mijn baas (tevens schoonvader) besloten mijn contract op te zeggen als het ware. Dus toen ook besloten echt niet meer aan het werk te gaan. Mocht ik toch ooit wel weer willen, kan ik altijd weer bij hem 'in dienst' komen, iets wat ik een erg fijne gedachte vind. Een aantal weken geleden had ik een klein beetje kriebels om toch weer iets te gaan doen, al zou het maar 1 dagje zijn. Gewoon mezelf nuttig maken en dan iets anders dan alleen maar ons gezinnetje, maar inmiddels is dat weer weg, denk ook dat het meer een soort vlucht gevoel is geweest. Mijn doel is nu, gewoon lekker helemaal zelf opknappen en gewoon helemaal ons gezinnetje draaiende houden. Misschien dat ik ooit wel weer eens ga werken, maar ik denk toch voorlopig niet ! Want nee, op dit moment mis ik mijn werk echt niet! Liefs!
Hoi medemama's! Bedankt voor jullie reacties! Leuk om jullie situatie te lezen en het valt me op dat er toch ook veel mama's zijn die vanwege gezondheidsredenen thuis 'moeten' blijven! Gelukkig ben ik niet de enige die het heel goed bevalt thuis en die haar dagen prima gevuld krijgt. Voor alle mama's die buitenshuis werken: als dat voor jullie goed voelt, moet je het zeker doen! Een baby heeft het liefst een gelukkige mama @ hanneke: kan me voorstellen dat je eerst zelf goed op wilt knappen voordat je eventueel weer aan het werk gaat! Je gezondheid is toch het belangrijkst! Enne, een gezin draaiende houden is ook een pittige baan! Liefs en succes met jullie kindjes! ps: mijn 'kleine baas' roept!!
ik ben ook thuis. niet bewust voor gekozen in eerste instantie.mijn contarct liep af tijdens mn verlof en werd niet verlengd. gelijk weer gesolliciteerd. kon op 4 plaatsen zo komen. maar het was ivm de onregelmatige diensten, het werk van mn man ( werkt 80 uur eigen zaak) zo lastig te regelen met opvang etc dat we hebben besloten dat ik thuis zou blijven. had mn man ook erg graag. al heeft ie me niks verplicht natuurlijk. moet zeggen het bevalt goed. werk nu 1 middag buiten de deur voor mn man en doe thuis af en toe de administratie. vervelen doe ik me nooit. hobbel soms zelfs achter de feiten aan maar mis wel mn sociale contacten. 1 avond per week ben ik naar mn vereniging. maar dara heb ik al een tijdje niet zon plezier meer in dus ben nog op zoek naar wat anders. verder ben ik ook niet het type wat ieder morgen bij iemand op de koffie wil zodra mijn kindje(s) naar school gaan ga ik wel zeker weten weer werken
Ik zit ook 'gedwongen' thuis. Vreselijk. Voel me ontzettend nutteloos, ook al weet ik dat het niet nutteloos is om een kind groot te brengen Maar ik mis het om me gewaardeerd te voelen om het werk wat ik lever, de (volwassen) contacten van collega's en plezier te hebben in het werk wat ik doe (deed). Verder vind ik het prettig om onafhakelijk te zijn, mijn eigen geld te verdienen en ik was gewoon een leukere mama omdat ik het niet fijn vind om constant mijn dochter om me heen te hebben. Ik hou zielsveel van haar hoor, dat staat er los van.. Maar ik word er niet vrolijker van Theeleuten met buurvrouwen doe ik wel maar dat gaat ook alleen maar over de kinderen.. Dus als ik mocht kiezen: werken!
hier ook een thuisblijfmama: ik had een vreselijke baan toen ik zwanger raakte van mijn oudste. (printercartridges bestellen voor bedrijven, callcenter dus.. wilt u zwarte of gekleurde toner?) dus dat absoluut niet! vind het ook heerlijk om thuis te zijn bij mijn meisjes, maar wil over een paar maanden, als Fenne wat ouder is, wel een parttime baantje erbij gaan zoeken, bijv in een winkel oid, koopavond en zaterdag ofzo. vriend blijft dan bij de kids, dus geen kosten voor kdv. dit is meer voor mijn sociale leven, af en toe contact met volwassenen zou wel leuk zijn, ken niet heel veel mensen waar ik woon, vandaar. en qua financien, het is niet helemaal noodzakelijk, maar wel fijn voor extratjes. we kunnen nu rondkomen, maar alleen basis. dingen als vakantie of uit eten zit er nu niet in, dus dat zouden we dan van mijn inkomen willen doen. maar ik geniet zeker van het thuis blijven voor de kids, zou geen minuut willen missen!
nee hoor voel precies hetzelfde. Ik zou Emma ook niet kunnen en willen missen. Ik was toen ik zwanger was werkloos (niet leuk weggegaan bij vorige baas), maar mis het ook niet hoor! ik krijg mijn dagen ook gewoon goed gevuld. Soms kom ik zelfs nergens aan toe wat ik wilde doen in huis. Zolang het financieel haalbaar is ga ik niet aan het werk. Als het moet, moet het, maar liever niet!
Ik ben al meer dan een jaar thuis. Heerlijk. Ik doe zoveel gezellige dingen met Luca en heb alle kleine ontwikkelingen van hem mee kunnen maken. Ik heb soms momenten dat ik vind dat ik weer aan het werk zou 'moeten', maar weet dat ik dan geen leuke mama kan zijn. Dat ik thuismama ben geworden was niet helemaal gepland, maar ik kon het werken en baby-grootbrengen gewoon niet combineren. Teveel stress en drukte. NU kan ik echt genieten en kom alsnog tijd te kort om het huishouden te runnen zodat het 'perfect' is. Dus nee, helemaal niet gek hoor! Ik moet zeggen, ik hoor vaker dat mensen juist wel willen werken, dan dat mensen er voor uit komen dat ze het fijn vinden om thuis te zijn bij hun kinderen. Alsof je dat niet hoort te zeggen of zo. Ik ben blij dat er meer mensen zijn die er van genieten om 100% thuis te zijn bij hun kinderen!
Ik ben door ziekte gedwongen thuisblijfmamma, maar zit desondanks niet stil... Ik ervaar 't met recht als 'n zegen dat ik én mijzelf kan ontwikkelen als fotograaf én thuis kan zijn voor m'n kids... Ik vind het heerlijk dat ik alle ontwikkelingen van m'n koters van zo dichtbij kan meemaken! Dus uiteindelijk heeft mijn ziekte mij eigenlijk heel veel goeds gebracht!! Ik heb niet 't idee dat ik tekort kom aan sociale contacten of persoonlijke ontwikkeling of tijd voor mijzelf of weet ik veel.. (Je hoort nog wel eens wat, wat je allemaal wel niet zou missen als TBM.. )