tally en aura,Ik kan me voorstellen dat het nog altijd iets moeilijks blijft. Ik heb pas 2 weken gelden n miskraam gehad maar het blijft zo onwerkelijk eigelijk. Al gaat het nu al weer een stuk beter met me maar de eerste paar dagen toen ik het hoor en nadat ik het vruchtje had verloren had ik het erg moeilijk.
Hoi Tally, Dit stukje herken ik heel erg: ''ik voelde me zo alleen en zo'n waardeloze "mama" die haar vruchtje zomaar liet gaan.'' Ik weet nog dat ik met die bloedingen op de wc zat en voelde dat er iets uit ging komen, ik was zo kwaad op mezelf en met alle kracht die ik had probeerde ik het tegen te houden, ik wilde mijn kindje niet kwijt.....maar ik kon het niet tegen houden en het floepte er toch uit...wat voelde ik me waardelos, een slapjanus....kon niet eens mijn eigen kindje binnenhouden (onzin natuurlijk maar zo voelde het toen). Achteraf was het een groot stolsel die ik daarna nog een aantal zou verliezen want helaas is de kleine niet uit zichzelf eruit gekomen. Vind dat het krijgen van een miskraam nog altijd onderschat word, want het is zowel lichamelijk maar vooral geestelijk een echte impact.