Och @Paardenbloem wat een verdriet . Ik wens je sterkte en kan met heel goed voorstellen dat dit hard binnenkomt en je overvalt. Er zullen de komende periode nog wel meer van dit soort 'verassingen' volgen. Wees lief voor jezelf, en je verdriet mag er zijn. Betekend niet gelijk dat je een ander het niet gunt. En die angst om zwanger te worden, ja die begrijp ik. Wellicht dat een gynaecoloog of zelfs psycholoog je daarbij kan helpen? Je hoeft dit niet allemaal alleen te dragen he! *digitale knuffel
Dankjewel voor je lieve reactie.. Inderdaad, ik gun het hen ook echt wel. Hun weg hier naartoe en haar vorige zwangerschap waren ook helemaal niet makkelijk dus ze hebben het echt dubbel en dwars ‘verdiend’, maar toch vind ik het pijnlijker dan ik verwacht had. Ik heb het er toevallig ook met mijn moeder over gehad en inderdaad besloten dat ik over een aantal weken de psycholoog waar ik een half jaar geleden nog was voor iets anders, maar weer wat bezoekjes ga brengen. Gelukkig had ik een hele goede klik met haar.. Denk dat ik mijn man ook maar mee moet nemen Die riep gisteren na het zoveelste ziekenhuis bezoek ook al uit dat hij dit nooooit meer ziet zitten.. Wat mij dan weer heel verdrietig maakt, terwijl ik hem ook weer heel goed snap.. Pff wat een wirwar aan emoties..
Zo riep de mijne toen ik van deze zwanger bleek of we "al die stress" wel weer in moesten gaan. Zoontje werd gevolgd door MK en ZVMK... Ja euh zolang er geen zwaarwegende reden voor ukkepuk is zie ik niet waarom
Nee inderdaad.. Voor mij is ooit weer een gezond kindje ook echt wel heel veel waard. Voor mijn man ook wel, maar als het teveel moeite kost, bedankt hij er eerder voor dan ik denk ik..
Poe, zou het liefst samen even een potje lekker janken met je.. het blijft gewoon zo kut he. Erover praten heeft mij echt geholpen. Hopelijk werkt het voor jou ook ♡ Tis gewoon zo verdrietig he... ik gun uiteraard iedereen het beste toe, maar ik heb heel wat accounts ontvolgt op insta enzo, werd er doodongelukkig van mensen met een 3e, mensen die zwanger zijn... zo confronterend.
Ja, dat heb ik ook al gedaan inderdaad.. Vind het alleen zo zuur overkomen om hardop te zeggen, maar ik voel het wel ja.. Bedankt voor je lieve reactie!
Moet zeggen dat de meeste mensen het wel begrijpen of in ieder geval respecteren. Heb wel 2 meiden, vriendinnen van elkaar, die waren blijkbaar zo pissig dat ze mij vervolgens volledig geblokt hebben op insta en fb. Dat vond ik dan wel weer heel bijzonder. Blijkbaar is het dan zooo erg dat ik hun leven even niet meer wil volgen dat dit gedrag nodig is. Maar ik verbaas me vooral dan over het feit hoe groot het gebrek aan inlevingsvermogen is en vind ze eerder sneu als mens dan dat ik er mee moet zitten... O en wilde ook nog zeggen goed dat je even stopt van werk. Ik ben heel langzaam gaan opbouwen. Als afleiding fijn maar andersom zorgt de miskraam ook weer voor afleiding op je werk. Dus volledige inzet verwachten is onrealistisch.
Oh wow, dat is wel heel kinderachtig zeg! Ongelofelijk, die kun je beter kwijt dan rijk zijn dan.. Ja, wat werk betreft heb ik er nu zelf ook wel vrede mee. Eerst baalde ik erg, want ik werk er nog maar net.. Maar ik merkte dinsdagochtend eigenlijk ook al dat mijn concentratievermogen en energielevel haast tekort schoten voor een halve dag werken, laat staan een hele.. Dus beter zo inderdaad, al verveel ik me stierlijk thuis, doordat mijn man me ook echt verboden heeft om huishoudelijk werk te gaan doen..