@Jusi... ik ozu dat ook niet zo goedvinden straks begint het weer van voren af aan denk ik dan... Ligt misschien ook wat aan de leidsters? Tja en als het echt niet gaat...dan houdt het op denk ik dan? Hier heb ik trouwens niet pas iets op de dag zelf gezegd....echt al een tijd ervoor.
Nou, voor de mensen die het iets interesseert , hier even een update: Vanochtend ging ik hem wegbrengen naar mijn schoonmoeder. Normaal gesproken is er niks aan de hand, maar toen ik hem uit zijn bed haalde, en hem zijn jas aan ging trekken, begon ie toch te huilen! Hij was echt heel erg verdrietig. Dus ik zei: "Wil je niet naar oma?" Hij krijsend: "Neeeeh!" Nja, moest toch, ik moest toch gaan werken.. Maar goed, ik moet ongeveer 4 km rijden, met de auto, dus ongeveer 10 minuten. Hij heeft constánt gehuild, en toen ik bij mijn schoonouders binnen liep was het helemaal hommeles. Dit is echt het gevolg van de psz. Dus heb ik vanmiddag gebeld, en na overleg is nu besloten om nog een paar maanden te wachten, en om Kenji dus nu uit te schrijven. Want het moet natuurlijk wel leuk blijven, ipv dat ie er de rest van de week last van heeft.
Nou ik denk dat je idd de juiste keuze hebt gemaakt meid....soms zijn ze er gewoon nog niet aan toe.... En om dan toch je kindje te brengen zou wel heel erg zielig zijn hoor...
zo.. ik heb de mijne net gebracht ... geen centje pijn.. gewoon erg druk met alle nieuwe dingen. Benieuwd hoe ze is als ik der ophaal.
ja best spannend.. voor mij dan geloof ik ...en voor der vader.. die wilde dat ik zelfs foto's ging maken van wat ze aanhad..zodat we later konden zeggen.. kijk dit had je de eerste dag aan.. Hier is alles prima gegaan.. geen gehuil.. helemaal niks. Morgen wilt ze weer.. en kan ze ook weer.. dus kijken of het morgen weer zo makkelijk gaat. Ik heb het hier ook wel duidelijk voorbereid... bij de bieb boekjes gehaald over naar school gaan en die veel voorgelezen.. dus ze wist er al van.. Nu doe ik dat bij meer dingen hoor.. van te voren er boekjes overlezen.
Hier ging de 2e keer moeilijker helaas. Bij papa ging het goed maar nu ik hem bracht begon hij te huilen toen ik weg ging en heeft nog welke even gehuild. Op een gegeven moment is de leidster er wat tegen in gegaan zo van, nu is het klaar, we doen nu de tranen weg, gaan je neus snuiten en dan gaan wesamen spelen. Dat hielp en toen is het goed gegaan. @jusi: heh.. Wat jammer meid. Maar ik zou hetzelfde doen hoor.
Onze dochter mag nu de 26e september voor het eerst maar heb nooit zo'n moeite met dat soort dingen zoiezo hebben mijn kinderen geen verlatingsangst juist omdat ik altijd thuis ben geweest kennen ze dat gewoon niet, en bereid ze er goed op voor zodat het niet "zomaar" gebeurd, ik vertel hoe het gaat en ben duidelijk dat mama ze straks weer komt ophalen. Ik til ze ook nooit op zie veel mama's dat doen en dat draagt alleen maar mee aan alle drama, want ja nu willen ze helemaal niet meer, dus ik laat ze zelf lopen en hun plekje vinden, bij ons mag je 15 minuten blijven met een kopje thee e.d. dus doe dat gewoon en na 5 minuten zien ze me geeneens meer en zijn ze lekker bezig...
Hier ook vandaag voor het eerst naar de psz, we zijn er nog een half uurtje bijgebleven en toen hebben we hem uitgezwaaid, helaas dacht hij dat hij weer mee mocht en heeft uiteindelijk toch wel 3 kwartier gehuild Maar daarna heeft hij lekker buiten gespeeld en zich wel goed vermaakt(gelukkig) Hopelijk gaat t volgende week zonder huilen hij moet t natuurlijk wel l euk vinden.
@ Isademi Ik betwijfel of thuismoeder zijn daadwerkelijk bijdraagt aan het geen verlatingsangst hebben van kinderen. Logischer zou zijn als ze dat juist wel zouden hebben aangezien ze altijd bij mama kunnen zijn zoals je in je post zegt. Ik denk dat het met het karakter van het kind te maken heeft en met de voorbereiding erop. Smurf hier gaat 2 dagen per week naar mijn moeder en slaapt daar dan ook..al vanaf dat ze 3 maanden is ivm werk. Regelmatig is ze een extra nachtje bij oma/tante, Toch heb ik een kind dat erg makkelijk is en zich ook in vreemde situatie's snel thuis voelt.
kinderen die fulltime thuis zijn opgevoed is van bewezen dat ze minder last hebben van verlatingsangst (behalve de periode als baby zijnde) omdat ze simpelweg gewend zijn dat mama er altijd is dus dan ken je het gevoel zoiezo niet.. Was een hele tijd geleden een heel stukje over en heeft geloof ik ook hier op ZP gestaan..
@Sweet haha die papa`s !! Ik denk dat het echt wel uitmaakt of je je kind wel of niet goed voorbereid...maar ja ook dat ligt dan weer aan je kind in hoeverre hij/zij dat oppikt @Rebbel dat is ook goed van de leidsters denk ik....ze moeten proberen en het inzicht hebben om je kindje gerust te stellen he.... @Isademi nou die van mij zijn ok altijd thuis geweest...geen idee of het daarmee te maken heeft...ik denk ook dat dit gewoon een kwestie van karakter is. Hier zijn ze allebei eenkennig geweest al vrij vroeg, en oooh gek werd ik als er gezegd werd dat het kwam doordat ik thuis was bij de kids... @Violet ja maar is ook normaal denk ik even dat huilen...is ook niet leuk om opeens alleen te blijven he
Ik ben altijd wel makkelijk geweest met de kindjes, iedereen mocht ze vast houden en langskomen in ons huis en we zijn ook altijd overal samen geweest, ik heb twee redelijk makkelijke kinderen, huilen doen veel kindjes op PSZ maar daar is ook niets mis mee.. Vaak maar 5 minuutjes echter 45 minuten huilen zou ik wel heel erg vinden, dat is hier nog nooit gebeurd zo lang dan bellen ze je dat je terug moet komen..
Ik heb ook erg makkelijke kids. En de jongste is dinsdag voor het eerst naar de psz gegaan. Helemaal geen probleem, hij ging meteen lekker spelen. En gedag zeggen was ook goed; doei mama! Ik vind ook dat sommige ouders te veel met hun kindje klitten zeg maar. Speentje in, knuffel mee... Dat heb ik echt NOOIT gedaan. Als ze naar de psz gaan worden ze groot, en die dingen horen in bed. Dat is hier ook nooit een probleem geweest gelukkig. En idd optillen en zo ook nooit gedaan, meteen lekker mee lopen zodra ze kunnen wandelen. Ze willen niet eens anders. Ik ben ook thuis moeder en heb regelmatig oppaskids, dus ze zijn ook altijd thuis geweest bij mij.
Dat Lijkt mij ook logischer idd! Ondanks onderzoek Maar ik denk dat het vooral per kindje erg verschillend is, karakter idd en ook gewoon fases in hun leventje. Ik vind dat ik ook 2 makkelijke kindjes heb, de oudste 3 jr, heeft nooit problemen gehad om ergens anders te spelen, wij namen hem ook overal mee naar toe. Ook slapen ergens anders was nooit een probleem. Nu heeft hij de laatste tijd moeite om zonder papa en mama te zijn en huilt hij als we gaan bij kdv of psz. En dat terwijl ik het afscheid dan toch ook bewust erg kort hou. hij is altijd een makkelijke slaper geweest, en nu heeft hij een periode dat hij vaak huilend wakker wordt van dromen en moeite heeft met in slaap komen. Dit zijn gewoon fases die bij de leeftijd horen. Bang in het donker, en verlatingsangst zie je ook vaak weer op die leeftijd etc.. Ik vind het onzin dat het te maken heeft met het feit of je als mama altijd thuis bent (of juist niet). Tuurlijk kun je proberen het je kind makkelijker te maken door hem/haar dingen te vertellen, voorbereiden, afscheid kort te houden e.d. maar ik ben van mening dat het huilen normaal is en dat je kindje door die fases heen zal moeten.
@rebbel Ben het grotendeels met je eens, maar denk wel dat als je je kind ergens goed op voorbereid het zal schelen. Hoewel mijn neef daarintegen de uitozndering op de regel is hoor.. die moet je niks vertellen, want dan blokkeert hij.. die moet je gewoon meenemen..laten ondergaan.. anders is het nee.. dom..stom etc. Niet geheel mijn ding, maar voor mn zus en zoon werkt t. Dat kinderen door fases heen moeten.. absoluut..dat daar soms bij gehuild wordt..absoluut.. dat hoort erbij idd.. niks mis mee.. hun manier van emoties uiten.
Ik voel me bijna aangevallen door sommige reacties, ook al lezen jullie totaal over mijn laatste post heen. (Of wel gelezen, maar er niet op willen reageren.) In ieder geval wil ik even duidelijk maken, dat mijn zoontje nét 2 jaar was toen ie naar de psz ging. En hij heeft idd veel last van verlatingsangst, maar (helaas) heeft ie daar al last van, sinds ie het besef heeft dat papa en mama weg kunnen gaan. Ik ga mijn kindje niet overstuur maken als het niet hoeft, dus gaat ie voorlopig niet meer naar de psz.
Jusi het is en blijft kijken hoe je eigen kindje reageert. Mijn dochter gaat per 4 oktober de eerste keer naar de psz en ik voorzie weinig problemen maar die kunnen alsnog komen. De dag dat we gingen kijken op 30 augustus was ze meteen weg en lekker spelen en wilde niet eens meer mee. Maar we zullen 4 oktober zien of ze het echt leuk vindt als mama ook echt weg gaat. Ze is dan nog net geen 2 dat wordt ze pas 16 oktober.
Mijn dochter heeft ook vrijwel geen verlatingsangst en ik ben tbm. Maar volgens mij is t ook haar karakter hoor, ze is ontzettend ondernemend, loopt ook zo van me weg. Dat is dan weer de keerzijde. Ik ben dr wel eens 5 min kwijt geweest in de stad, toen ze eindelijk gevonden was, kwam ze nog lachend aangelopen..