hey, ik heb vorige vrijdag een curettage gehad, zou toen 8weken zijn geweest, maar vruchtje was al meer dan een week gestopt met groeien. Eerste dagen na het nieuws en na curretage ging het wel emotioneel, ik heb steeds beseft dat het mis kan gaan, zeker onder de 12w, dus ben nooit echt te hard van stapel gelopen. Gisteren was ik thuis met men dochter en merkte dat ik echt een kort lontje had, en nood had aan rust (hebben een heel druk weekend gehad). Vandaag ook nog thuis, maar dochter naar creche, en ben precies even ingestort, weet met men eigen geen blijf en voel me echt zo depri en slecht, echt raar. Zou dit door men hormonen en zo komen? Morgen weer thuis samen met men dochter, en wou eigenlijk donderdag weer gaan werken, maar nu twijfel ik wel wat... of ik niet beter even wat meer tot rust kan komen, met ene kind van 2j zit dat er niet in
Allereerst heel veel sterkte! Je verhaal lijkt wat op die van mij; met 8wkn bleek het een week eerder al gestopt te zijn, niet te hard van stapel gelopen. In eerste gedacht ag tja jammer het is niet anders. Dag daarna gewoon gaan werken. Pas de dag daarna kwam het binnen. Depri, leeg.. het is toch een manier van een plekje geven, ookal had je je er nog niet geheel aan toegegeven. En de veranderende hormoonlevels zullen er ook wel mee te maken hebben. Je mag je best zo voelen. Wees lief voor jezelf en neem de tijd ervoor. Neem indd vrij als dat nodig is, het is niet niks... Dikke knuffel!
Je moet dit toch een plekje geven. Het is niet niks. Zeker met een currerage erachter aan. Narcose heeft ook een uitwerking. Sterkte
Wat dacht je van het feit dat het gewoon onwijs verdrietig is! We dénken altijd wel dat we een slag om de arm houden, maar ik denk dat we vooral onszelf hiermee voor de gek houden. We zijn gewoon keiblij als we eenmaal zwanger zijn, of het nou het eerste of derde trimester is. En dan gaat het van het één op het andere moment fout. Lijkt mij dat je daar geen hormonen voor nodig hebt om sowieso al heel verdrietig te worden. Daarnaast is elke ingreep bij de buikstreek vaak een oorzaak voor heftigere emoties (is mij tenminste verteld), dus hallo, een curretage! Geef jezelf de tijd hierom verdriet te hebben, dit druk je niet weg door jezelf vooral heel bezig te houden. Heel veel sterkte meid!
Het is helemaal niet gek! Het is een groot verlies wat je doormaakt ookal hou je een slag om de arm. Ik heb gehuild als een baby en ik huil bijna nooit Geef je emoties de ruimte
Thx dames, het gaat hier echt met ups en downs, momenteel voel ik me weer redelijk goed. Heb gelukkig onze dochter nog, en die houd me wel recht