Goedemorgen! Ik zit al tijden in de knup met mezelf. En als ik dingen lees over autisme, herken ik daar heel veel in. Nou wil ik mezelf niet direct een label opplakken. Maar ik probeer toch de oorzaak te achterhalen. Maar nou heb ik ook nog een aantal symptomen waarvan ik niet weet of dat ook met autisme te maken kan hebben. Ik heb bijna dagelijks hoofdpijn. Last van mijn ogen. Dromerig, afwezig gevoel dagelijks. ('s avonds ergers) Erg moe. Mijn dagplanning moet gaan zoals ik in gedachten heb, anders raak ik helemaal in de stress. Ik ben erg onzeker, twijfel over alles wat los en vast zit en denk dan ook aan niks anders meer. Concentratieproblemen. Kan de hele dag wel voor me uitstaren. Moeite met gesprekken aangaan, gesprekken op gang houden. Etc. etc. Herkent iemand dit uit z'n omgeving of aan zichzelf? En zijn er ook meiden die dezelfde symptomen hebben maar niet denken dat ze autistisch zijn? Wat me vooral dwars zit is het afwezige, dromerige gevoel de hele dag. Ben al meerdere malen bij de huisarts geweest en bloed laten prikken. Vitamine b12 en ijzer was allemaal OK. De huisarts weet niet wat het kan zijn. Dus ik schiet daar niet veel mee op. Ik ga binnenkort weer heen voor verder overleg. Ik heb zojuist op internet een 'autisme - test' gedaan. Tuurlijk niet betrouwbaar en geen diagnose maar ik scoorde bij de test 35 en er werd vermeld dat dat wel extreem hoog is en dat de kans op autisme groot is.
Ik heb het syndroom van Asperger, dus heb het eventjes gelezen. Dat afwezige gevoel (moeilijk te omschrijven, maar alsof je in een droom leeft denk ik), heb je dan achteraf dat je bijvoorbeeld niet meer weet hoe of wanneer je dingen hebt gedaan? Dat hoeft namelijk niet iets met autisme te maken te hebben. Zoiets wordt derealisatie of depersonalisatie genoemd en wordt veroorzaakt door bijvoorbeeld teveel prikkels van buitenaf. Een soort beschermingsmechanisme. Het kan dus bijvoorbeeld gewoon door stress worden veroorzaakt. Sommige van je symptomen herken ik, andere weer niet. Een test op internet betekent eigenlijk gewoon helemaal niets en er kan psychisch natuurlijk gewoon heel veel aan de hand zijn. Ik denk wel dat je het in de psychische richting moet zoeken maar pin je niet vast op autisme. Succes!
ik lees even mee ik herken sommige dingen van bij mijn zoon, het begin is hier gemaakt door een gesprek aan te gaan op school verder ben ik nu aan het wachten wanneer het gesprek tussen de juf, iemand van het clb (centrum voor leerlingenbegeleiding) en mezelf zal plaatsvinden
Ik weet altijd nog wel wat ik gedaan heb. Ik heb het derealisatie verhaal al een keer bij de huisarts neergelegd, maar ze konden mij daar niet veel over vertellen. Zij dacht meer dat het dromerige gevoel en last van de ogen, afwezig, wazig meer te maken zou hebben met de ogen, dus daar willen ze in de toekomst nog een keer naar kijken. Maar inderdaad het dromerige, afwezige gevoel is heel lastig te omschrijven, inderdaad net of je in een droom leeft. De hele dag door. Ik dacht ook altijd aan derealisatie, ik kwam op autisme omdat ik toevallig een forum zat te lezen met iemand die ook derealisatie klachten had maar waarna het uiteindelijk toch autisme bleek te zijn.
vergeten bij te zetten dat ik het gesprek heb aangevraagd door het gedrag van mijn zoon dat veranderd is op hele korte tijd
Oh ja, ik bedoel natuurlijk niet dat je zeker geen autisme hebt, alleen dat sommige stoornissen behoorlijk overeen kunnen komen. Het kan wel dat je gelijk hebt hoor! Ik had namelijk ook het vermoeden dat ik autisme had en dat klopte dus! Had altijd het gevoel dat ik mezelf niet echt kon plaatsen. Maar daarnaast heb ik ook verschillende andere stoornissen en nou ja.. het brein is heel ingewikkeld, laat ik het daarop houden Derealisatie/depersonalisatie kan wel veroorzaakt worden omdat je meer stress hebt door autisme bijvoorbeeld, maar het kan ook los staan van elkaar.. heel lastig. Edit: Ik zie dat je ondertussen al had gereageerd, sorry.
Het kan, maar er zijn wel meer dingen die dit veroorzaken. En meer dingen die zich bij autisme uiten.. Er zijn genoeg andere opties.. Iets als een depressie kan ook de afwezigheid, moeheid en slecht tegen veranderingen kunnen. Hoe zit je verder in je vel? Is het bijv erger in bepaalde periodes (hier erg afhankelijk van mijn hormonen).. Ik heb die trekjes ook wel, en in de periode dat ik depressief was (milde pnd) was het een stuk heftiger. Maar nu heb ik er nauwelijks last van. Wel het effect van dat veranderen van je planning of het afwezige. Maar nu heb ik er geen last bij mijn functioneren. Ik kan het makkelijker van me afzetten.. Misschien gesprek met huisarts, en evt langs psych? Niet dat je nou autisme hebt, of een depressie, of iets heel anders. Maar dan ben je misschien geruster?
Ik heb ook het idee dat ik een vorm van autisme of asperger heb. Ik herken veel wat je opnoemt wel maar ik heb nog veel meer dingen die gewoon raar zijn. Maar het dromen herken ik wel. Soms lijkt het zelfs alsof ik 2 levens heb. Vind ik het echte niet leuk dan ga ik dagdromen en dan vergeet ik de problemen van het echte leven. Soms helemaal niet goed want zo stel ik het aanpakken van mijn problemen uit en dan kom ik echt in de problemen. Papierwerk bijvoorbeeld pff Ik heb ook elke dag hoofdpijn, of beter gezegd oogpijn? Elke ochtend en dat duurt gelukkig maar een kwartier. Heeft dat met autisme te maken dan?
Zit hierdoor niet zo lekker in mijn vel. Vooral het dromerige, afwezige gevoel. Het gevoel dat ik het allemaal niet meer volledig meemaakt beangstigt me, en dat veroorzaakt natuurlijk weer stress. Het gekke is dat ik dit naar mijn idee al jaren heb. Maar toen ik zwanger was had ik er geen last van, achteraf gezien. Ook dat kon de huisarts niet plaatsen. Daarom zet het me ook aan het denken of het misschien niet door de pil komt dat afwezige gevoel.
Ik vind het in ieder geval al heel fijn dat je het derealisatie verhaal noemt. Depersonalisatie ga ik niet van uit want dan heb je ook het gevoel dat je jezelf niet meer kent als je in de spiegel kijkt enzo. Dat heb ik niet. Het is echt het gevoel dat de werkelijkheid niet meer zo echt is. Dat ik dagelijks in een film zit en droom. Maar wat ik net al noemde. Toen ik zwanger was had ik er geen last van. :/
Dat van de pil kan zeker wel. Ik heb het ook wel met een van de soorten. Ben om die reden ook gestopt. Tijdens mijn zwangerschap zat ik ook beter in mijn vel. Na de bevalling in een achtbaan van emoties richting pnd. Zonder pil is het wel helderder allemaal, maar ben ik ook wel wisselvallig soms (vooral dag voor menstruatie is minder gezellig). Met pil meer afgevlakt. En tijdens een zwangerschap gaat het helemaal goed..
Wat ik ook heb is dat ik niet spontaan ben. Mijn vriend kan heel spontaan met ons zoontje spelen. Doet de gekste dingen waar ik nooit zou opkomen om hem te laten lachen. Ik moet dit gedrag echt aanleren en kopiëren Mijn libido is heel laag en dit is naar het schijnt een aspergertrek. Omgaan met mensen? Dat kan ik wel maar dan op de achtergrond. Ik kan niet een kwartier over het weer praten en al die andere onnozele zaken. Wat iemand anders in 10 minuten verteld, vertel ik in 1 minuut dus het gespreksstof is voor mij heel moeilijk Papierwerk kan ik niet. Lukt me niet, ik zie het niet, ik kan het gewoon niet maar daar schaam ik me voor en wil het zelf doen wat nooit lukt. Dat dromen ja, pffff
Oef, hier herken ik ook heel veel in. Ik kom soms heel moeilijk de dag door met mijn zoontje, ik vind het soms allemaal heel vermoeiend, ik ben 's avonds ook helemaal kapot aan het einde van de dag. Libido, wat is dat ook alweer? Hier ook ver onder het vriespunt. Geef altijd de pil de schuld, maar misschien is het dus toch wat anders. Omgaan met mensen kan ik ook slecht. Ik kan slecht gesprekken op gang houden en kom moeilijk uit mijn woorden vaak. Dan heb ik het anders in mijn hoofd dan hoe ik het gezegd heb.
Heb je pas geleden iets heftigs meegemaakt? Ik herken je verhaal heel erg en hierdoor heb ik mezelf ook gek gemaakt en mezelf aangepraat dat ik autisme had (het zit bij ons in directe familie) Totdat mijn toenmalige vriend het zat was en mij naar de dokter stuurde voor doorverwijzing naar ggz om te testen. Daaruit bleek ik helemaal geen vorm van autisme te hebben maar zat ik gewoon even diep in het putje omdat ik toen net een maand daarvor mijn moeder had verloren.
Wat erg. Ik heb niets heftigs meegemaakt de laatste tijd. Dus dat kan het geloof ik niet zijn. Ben wel altijd druk in mijn hoofd, het is nooit eens 'stil' zeg maar.
Ik denk dat iedereen in zekere mate wel bezig is in zijn/haar hoofd, de 1 wat meer als de andere. Maar als je echt iets vermoed zou je je dus door kunnen laten verwijzen om het te testen.
En na een zwangerschap veranderen vrouwen vaak ook. Dingen als minder libido, meer gedachten, minder energie, etc. Hoort er ook wel een beetje bij. Zolang je maar wel kun functioneren