Mooi gedicht hoop, geeft het gevoel inderdaad mooi weer. Drewb, klote dat het nog steeds positief is, duurt wel lang dan zo, heeft de arts er niet een middeltje voor. Ben je nog bij de homeopaat geweest? Het is denk ik echt mijn ei, want de test is donkeder geworden. Ben er dus blij mee dat het allemaal vlot weer op gang is gekomen. Ik kom ook wel uit voor mijn gevoelens, dat ik jaloers ben enz. maar heb toch wel moeite om de zwangere op te gaan zoeken. Maar ik moet van mijzelf, want voor hun is het toch ook een speciale gebeurtenis. Opzich gaat het met alles wel weer redelijk, komt omdat ik druk ben met werken en een nieuw huis, dat zorgt ervoor dat ik weinig tijd heb om mezelf echt zielig te vinden. Maar je denkt er toch elke dag wel weer een keer aan hoe klote het allemaal is. Maar ik heb goede hoop nog op dit moment en hopelijk stelt die mij niet teleur! Gaan jullie nog carnaval vieren?
Hoi allemaal, Hoe herkenbaar dit verhaal. DrewB wij hebben bijna hetzelfde op dezelfde tijden meegemaakt! Ik heb de laatste keer heel bewust gekozen voor een curretage zo snel mogelijk. De eerste mk is spontaan op gang gekomen, wat wel heel mooi was was dat ik het vruchtje heb kunnen begraven, maar de pijn en nasleep erna is het me niet nog eens waard (na 3 weken alsnog een curretage, antibiotica etc etc). Jaloerse gevoelens vallen bij mij nog mee, die komen waarschijnlijk pas weer als het straks weer een tijdje gaat duren voor ik weer zwanger wordt... we zijn nu 2 jaar bezig en hebben om ons heen geloof ik wel 6 babies geboren zien worden... je geduld wordt erg op de proef gesteld, je krijgt echt het idee dat je er niet meer bijhoort en dat je achter de feiten aanloopt... erg frusterend! Voelen jullie dit ook wel eens zo? Je wordt ook bang, als je nog helemaal geen kinderen hebt en je hebt nu al 2 miskramen gehad. Weet iemand iets over onderzoeken of oorzaken? Volgens mij kan de gyneacoloog daar nu nog weinig van zeggen, maar misschien hebben jullie ervaring? Nou dames, dikke knuffel en heel veel sterkte.. ik hoop voor ons allemaal dat we snel gerust gesteld worden en dat het een keer blijft zitten... PS ik ga zondag carnaval vieren!
Hoi dames, hier weer een berichtje van mij. Op zich gaat het allemaal wel oké hier. Vrijdag dus naar de homeopaat geweest en maandag heb ik het middel ingenomen wat ze op basis van ons gesprek voor me uit heeft gezocht. Het middel zou meedere dingen moeten doen: - mijn nachtrust verbeteren, die is dramatisch nu - mijn menstruactiecyclus regelmatiger maken - een volgende zwangerschap beter moeten laten verlopen En dat alles door het middel eenmalig in te nemen, ik vind het spannend. Maandag heb ik het ingenomen, morgen moet ik bellen en dan gaat ze kijken of het werkt. Zo niet, dan gaat ze weer op zoek naar iets anders. Dat slapen is makkelijk te evalueren, maar die andere twee punten... Daar zal ze wel iets anders voor hebben om te zien of het werk. Dat ze op basis van andere verschijnselen kan zien of ook punt twee en drie mogelijk beinvloed zijn. Ik hoor het morgen. Verder gaat alles goed zo lang ik niet met babies en zwangerschappen geconfronteerd wordt. Dat wil zeggen: zolang ik niet mensen tegen kom die tegelijk met mij zwanger waren maar nu wél een kindje hebben. Of mensen die nu vertellen dat ze zwanger zijn terwijl ik ook nu ongeveer het grote nieuws aan iedereen had willen vertellen. Vrienden zijn allemaal erg aardig en begripvol, en lichamelijk gaat ook alles goed. Al is mijn temp nog wel hoog. Begin deze week wel een nieuwe pendel van iemand gekregen die ook zegt zwanger in maart van een jongen. Ik weet dat ik me er niet te veel op moet focussen, maar och, als dat toch eens waar mocht zijn. Ilse, jij hebt zelfs al weer een eisprong gehad, wat goed! Dan werkt alles weer gewoon. En, nu maar weer gewoon opnieuw proberen? Ja, dat je jezelf moet dwingen blij te zijn voor anderen herken ik ook. Het is ook niet eerlijk voor je vrienden als je niet blij voor ze bent, want zij kunnen er niets aan doen dat het bij jou fout is gegaan. Hoe zuur het ook is. Aan de andere kant snappen zij dan heus wel dat jij effe wat minder enthousaist bent als je eigenlijk zou willen. Ben je recent verhuist? Nu druk met alles een plekje geven? Wel fijn dat je daar wat afleiding van hebt, niet? Hope, hoe is het met jou? Kom je de dagen een beetje door? Kun je je gedachten goed ergens anders op zetten met je werk? Joehoe, ik weet (nog?) niets over oorzaken. Lief en ik hebben wel bloedonderzoek laten doen, maar ik hoop dat daar niets uit komt. Dan kunnen we dat tenminste van ons lijstje wegstrepen zeg maar. Wel zag de vk op de laatste echofoto een vochtblaasje bij het hoofdje wat in sommige gevallen kan duiden op een hartafwijking. Het wordt daar mee geassocieerd in ieder geval. Het kan dus zo zijn dat het vruchtje bij ons niet in orde was. Aan de ene kant fijn te horen dat het dus niet aan mij lag, dat ik geen gezonde vruchtjes zonder reden afstoot. Aan de andere kant ga ik me nu zorgen maken dat er iets chromosomaals is bij ons waardoor wij nooit gezonde kinderen kunnen 'maken', maar hopelijk kan de uitslag van het chromosomenonderzoek ons gerust stellen. Onze vrienden zijn nog niet echt in de een kinderfase en mijn collega's al helemaal niet. Ik word dus gelukkig weinig met kinderen geconfronteerd en heb dat gevoel van er achter aan lopen gelukkig ook weinig. Ik ga overigens geen carnaval vieren. Ik weiger. Ik weiger blij te doen terwijl ik dat niet ben. Ik ga snel verder hier. Ik spreek jullie snel weer. Liefs en veel sterkte voor jullie alle drie met jullie gevoelens. Hopelijk snel voor ons eindelijk ook een wondertje. *knuf*
Hoi Drew, Ja van dat chromosomenonderzoek heb ik idd ook al gehoord... weet nog niet of we dat willen doen. Ik voel me vandaag erg "leeg"kan eigenlijk gewoon niet geloven dat dit ons weer is overkomen... ik twijvel ook over carnaval, hoewel afleiding misschien beter is dan alleen thuiszitten. Ik vind het psychisch allemaal best zwaar... alleen het idee al dat we weer helemaal opnieuw moeten beginnen... Maar goed... hopelijk wordt het snel beter weer en kunnen we weer veel leuke dingen gaan doen en let maar op dames, dan komt het vanzelf! Drew veel succes met de homeopaat... Liefs
Ben benieuwd Drewb of het helpt, hopelijk wel, vooral om je cyclus normaal te hebben weer, het duurt wel erg lang zo. Jij wij gaan er wel weer voor, je raakt nu wel erg gefocust erop, maar goed het is helaas niet anders, wij willen het gewoon zo graag. Wij hebben ook een chromosomen onderzoek gedaan. Als je daar een afwijking in hebt, kan je nog steeds kindjes krijgen hoor, alleen moet je een pilletje slikken dan.....tenminste dat heeft mijn verloskundige mij wijs gemaakt. Als je zwanger raakt zou het volgens mijn arts kunnen liggen aan chromsomen, ontwikkelen van placenta (iets met bloedstolling) of gewoon domme pech. En dat laatste schijnt het meestal aan te liggen. Wij zijn nog niet verhuist, maar hebben een nieuwbouw huis en moeten daar nu het e.e.a voor regelen, tuin, vloer etc. Dus inderdaad lekkere afleiding. Ik wordt wel veel geconfronteerd met kinderen en zwangere, maar het scheelt wel dat ik al een zoontje hebt, maar ook ik blijf het moeilijk vinden. Ik kan mij voorstellen dat jullie moeite hebben om blij te zijn met carnaval, maar het kan ook juist de drempel even zijn om je weer wat blij te voelen. Al zal je pas echt blij weer zijn als je een gezond kindje hebt. Ik ga wel, ik heb op dit moment een soort overlevingswoede in mij, ik laat mij niet uit het veld slaan door de natuur! haha slaat nergens op, maar wil niet mij leven laten bepalen door negativiteit, dus probeer er wat positiefs van te maken. Maar ook hier heb ik makkelijker in praten denk ik, omdat ik toch al een zoontje hebt, die zorgt ook wel weer dat je te lachen hebt. Nou meiden sterkte weer allemaal!
Sorry dat ik hier even op reageer, maar was het maar zo makkelijk. Geef mij maar dat pilletje..... Sorry hoor, maar er bestaat géén pilletje wat je kan helpen als je een chromosoomafwijking hebt. Die verloskundige heeft je echt wat wijs gemaakt Ik hoop dat de homeopaat hetzelfde voor jou kan doen. Drew, ik heb tabletten van een natuurarts. Deze hebben me, mijn inziens geholpen met zwanger worden, en nu ik de MK heb gehad, lijkt het wel of ze me weer helpen de cyclus op gang te krijgen, althans zo voelt het. Ik heb er wel vertrouwen in. Ook deze halen niet mijn translokatie weg, maar zorgen er wel voor dat mijn kans om zwanger te raken vergroot wordt, en meer kansen betekent inmijn geval ook dat het ééns eens goed moet gaan. ( hoop ik.) Ilse, die overlevingswoede, herken ik wel. Ik ga ook altijd door. Wil zeker niet zeggen dat ik vrolijk ben ( allesbehalve dat) maar ik zal doorgaan. De wens is groter dan de angst en dus gaan we door. Ik merk zelfs dat als iemand me zielig vind of een paar keer zegt: ow wat erg, jee jullie hebben echt veel pech, ik heb zo met je te doen..... Dat ik dan juist denk: doe ff normaal, ik ben niet zielig ik kom er wel, dat zal ik je laten zien. Ik denk idd ook dat je zoontje er mede voor zorgt dat je door gaat. Dat vind ik ook wel goed van je. Er zijn ook mensen die zo op gaan in hun wens voor een 2e of 3e, dat ze vergeten te kijken naar wat ze wel al hebben. Wat niet weneemt dat de wens voor jou net zo groot is. Joehoe, dit was je 1e MK? Dat zijn idd harde klappen. En de angst om door te gaan is enorm, maar ook jij zal je vecht kracht weer vinden. Alleen alles op z`n tijd. En neem die tijd dan ook. Ik ga wel carnaval vieren. Ik ga lekker wat wijn drinken en me proberen te amuseren. Ik lijk de draad wel weer een beetje opgepakt te hebben. En geen carnaval of feestje is meer hetzelfde sinds ik met al dit verdriet rondom de MKen en IVF zit. Niets is meer hetzelfde. Iemand van het forum, die me helpt om de boel een beetje te relativeren vroeg me laatst: denk eens terug aan het moment toen je nog echt gelukkig was. Ik heb gedacht en gedacht en gedacht en ik kon het me niet meer voor de geest halen.Tuurlijk weet ik dat ik op mijn trouwdag b.v. heel gelukkig was (althans voor een deel, want mijn vader was een paar maanden ervoor gestorven), maar echt dat gevoel naar boven kunnen halen en het weer voelen, ik kon het niet. En daar schrok ik wel van. Ik ben gedurende de jaren een heel ander persoon geworden. Nog steeds hartelijk en lief voor anderen, maar van binnen......iedere dag weer die pijn en het verdriet. Dit gedicht maakte ik een tijd geleden al: ( en zegt genoeg) Soms overvalt me zo`n rot gevoel, ik ben mezelf kwijt. Ik weet niet waar ze is gebleven, die leuke vrolijke meid. Mijn dagen gaan vaak op, in gedachten over ons verdriet Ik leef het leven, maar echt bewust doe ik dat niet. Zoekend naar een stukje vrolijkheid, zoals dat is geweest Maar het verdriet is vaak het gene, waar voor wordt gevreesd Ik wil weer zo zijn, zoals een paar jaar terug Gelukkig en vrolijk, zonder al die bagage op mijn rug Ik weet dat ik er zal komen, al duurt het wel een tijd Maar ooit zal ik het weer voelen: ik ben het! die vrolijke meid. Meiden, kom op, we komen er wel. En laten we elkaar steunen als we dat nodig hebben. Zeker moeten we het alleen doen, maar vergeet niet dat er hier meiden zijn die WEL weten wat je voelt. Liefs Hope
Hoi Hope wat een mooi en ook eerlijk bericht. Het was niet mijn 1e maar mn tweede miskraam... ik ben het vertrouwen in mn lichaam een beetje kwijt, maar de wens is idd groter dan de angst, dus we proberen positief te blijven. We zijn inmiddels 2 jaar verder en mn geduld is een beetje op... maar goed ik begin de lente alweer in de verte te zien en dat maakt een hoop goed! Ik heb woe een curretage gehad en heb vannacht heel veel pijngehad... je weet niet wat er in je lichaam gebeurt, echt heel vervelend! Maar goed ik ga ervanuit dat alles zich weer normaal hersteld. Als ik vannacht geen pijn heb ga ik toch morgen even proberen afleiding te zoeken tussen de carnavalgangers... Hope: heb je al kinderen of nog niet? Hoe lang ben je al bezig? En begrijp ik het goed dat je 3 mk's hebt gehad? Nou meiden, dikke knuffel.
Hoi Joehoe, jij zit er dus nog midden in? Let maar goed op jezelf, na een curretage moet je toch even herstellen. Ik heb helaas nog steeds geen kinderen. Ik heb idd 3 MKen gehad, 4 IVF met PGD pogingen gedaan en og steeds kinderloos. We zijn bijna 3,5 jaar bezig. Bij mij is na de 2e miskraam een tranlokatie vastgesteld, wat de hele situatie nog moeilijker maakt. Pas je goed op jezelf als je morgen toch even gaat vieren? Laten we een wijntje drinken op ons geluk voor de rest van het jaar 2009 *** proost*** Liefs Hope
Hoi Hope, Jeetje wat heftig joh, zo lang bezig en zoveel hobbels op jullie pad. Wat is en translokatie? Ik doe het rustig aan, ga denk ik niet te lang vandaag en niet teveel drinken... Knuffel
Een translokatie is een chromosoomafwijking. Bij mij zit een deel van chromosoom 13 aan 14 geplakt ( of andersom ) Ik heb dus maar 45 chromosomen ipv 46. Dat hoeft dus geen probleem te zijn, ik ben verder gezond, maar bij de bevructing kunnen de verkeerde combinaties ontstaan waardoor er al heel vroeg iets mis is en dus het vruchtje wordt afgestoten. In het ergste geval gaat de zwangerschap wel door, maar gaat het om een trisomie 13. 3 van het chromosoom 13. Dit betekent dat dit kindje niet levensvatbaar zal zijn en dus eerder gehaald moet worden of uitdragen en afscheid nemen na de bevalling. Theoretisch is het wel mogelijk om zwanger te raken, maar in de praktijk heb IK het nog niet kunnen bewijzen. Echter mijn zusje, die nu bijna 20 weken zwanger is, en waar het in 1 keer goed ging , wel. Heel fijn voor haar, maar heel hard voor mij. Doe idd maar rustig aan straks. Ik ga zo wel even. En we zien wel hoelang we het vol houden. Liefs Hope
hey dames drewb ik las ne van jou dat ze wat vocht zagen bij het hoofdje?wist niet dat dat met het hartje te maken kon hebben. bij mij laatste mk maakte ze een echo met 11w6d het kindje was gegreid tot 11w1d, ze zag toen ook vocht rondom het hoofdje zitten, ze zei toen w ik zie hier wel een hoop vocht zitten, dan kan het zijn dat er dus iets niets goed was met het kindje, maar daarna zei ze, nee het is waarschijnlijk omdat het al een paar dagen niet meer leefd dat er nu vocht zit..... hoe het nu zit weet ik dus niet, maar goed begrijp dus da jij net zoiets had? groetjess
klinkt ingewikkeld Hope dat van translokatie. De arts zei toen tegen mij dat als ik nu weer zwanger zou zijn voordat ik de uitslag had, moest bellen als ik een kloppend hartje had, want dan moesten ze de uitslag versnellen, omdat ik dan eventueel medicijnen moest slikken. Ook gaf ze aan als ik dan nog niet zwanger ben, het met medicijnen op te lossen was. Maar ik begrijp dat jouw afwijking in de chromosoom niet zo simpel op te lossen is. Kan je wel gewoon op de natuurlijke manier zwanger blijvenk, of krijg je medische hulp? Joehoe en Anoniempje, balen dat jullie ook in het zelfde schuitje zitten. Toch verbaast het mij hoeveel mensen hier een 2e miskraam hebben, in mijn omgeving ben ik echt de enige. Ik heb lekker carnaval geviert afgelopen weekend, heerlijk vond ik het! Even je gedachten op iets anders, lekker gedronken en gelachen. Mij heeft het goed gedaan om even met iets anders bezig te zijn. Hopelijk hebben jullie er van kunnen genieten. Joehoe ik hoop dat het bij jou ook goed is gegaan, toen ik bij de 1e miskraam gecurreteerd had, ging ik na 6 dagen naar de kermis met mijn zoontje, maar toen werd alles toch wel duizelig voor mijn ogen en ben ik snel weer naar huis gegaan.
hey ilse tja wat gebeurt het veel he, maar ik heb van mijn gyn een informatiefolder gehad en daar staat in dat de kans dat ene vrouw meer dan 1 miskraam krijgt maar 0,5-1% is!dat is juist heel weinig ik schrok er zelfs van.maar denk dat het komt omdat je hier op ene forum zit en daar zie je het best veel voorkomen en ga je denken dat het eigenlijk wel 'normaal'is, maar dat is dus niet zo. maar wat voor reden hebben ze bij jou gevonden dan, dat je er medicijnen voor kan krijgen? suc6
Hoi, Fijn dat je het leuk gehad hebt met carnaval ilse! Doet je goed he een beetje afleiding! Bij mij ging het wel ok, ik ben alleen de zondag gegaan, eerst dacht ik dat ik het niet ging trekken, maar het ging net optijd wel weer ok, en toen ben ik doorgegaan... wel rustig aan gedaan en daarna voelde ik me alsof ik de 4 daagse had gelopen! Maandag wilde ik weer, maar ik moest wel rust nemen, dat voelde ik gewoon aan mn lichaam... Vandaag gaat het gelukkig al wat beter, hoewel ik in de middag op mn werk telkens erg moe wordt! Ik heb wel mn emo buien... en voel me veel down... maar dat zal wel normaal zijn Ik hoop dat we snel met zn allen op de andere pagina van dit forum zitten... Liefs
Verstandig joehoe dat je niet te veel hebt gedaan, als je vorige week gecurreteerd bent zit de narcose nog gemiddeld 10 dagen in je lichaam, dus wel logisch dat je nog moe bent, vooral als je aan het werk bent. En emo......bij mij heb ik het nu 5 weken geleden gehoord en ik ben er nog elke dag verdrietig om, dus ben bang dat het erbij hoort ja. Maar het verdriet wordt wel anders, maar er zijn veel momenten dat je er toch mee bezig bent. Ik hoef nog geen medicijnen te slikken, alleen als ik een chromosoom afwijking blijk te hebben, wij hebben dit later onderzoeken maar hebben nog geen uitslag, duurt nog wel even. Alleen mocht ik zwanger raken willen zij dit zeker weten en dan kunnen ze de uitslag wel versnellen. Ze achte de kans klein dat wij een chromosoom afwijking hebben, omdat wij al een zoontje hebben. Wel een klein percentage ja........nou ja gelukkig ook maar, ik gun dit niemand! Sterkte maar weer deze week, de maand is bijna voorbij, hopelijk met nieuwe kansen het voorjaar in!
Hey meiden, even kort berichtje van mij. Ik zit er een beetje doorheen en ben erg toe aan vakantie. Ben dus niet zo veel op internet even. Ik slaap slecht en ben overdag erg moe en heb weinig puf om hier op het forum te zijn. A.s. zaterdag gaan we een weekje naar de sneeuw. Even lekker er tussen uit. Ik ben van plan om alleen maar te doen waar ik zin in heb. Dus als ik geen zin heb ik snowboarden, blijf ik lekker thuis met boekje op de bank. Anoniempje, de vk zag op de echo foto gemaakt rond 8 wkn inderdaad een vochtblaasje bij het hoofd. Het hartje kloptje toen nog. Ze zei dat dit soort vochtblaasjes geassocieerd zijn met hartafwijkingen. Meer weet ik niet. Meiden, ik spreek jullie na mijn vakantie weer. Dikke knuffel en houd jullie taai!
Hoi Drew, Ik weet hoe je je voelt, dit gun je niemand... zo'n 2e keer slaat in als een bom en maakt je superonzeker, helemaal als je lichaam nog niet "bewezen" heeft dat het wel kan blijven zitten... Ik heb het er elke dag moeilijk mee... maar dat zullen jullie ook hebben... Ik hoop dat snel de zon gaat schijnen, dat zal ons allemaal goed doen! X
Drewb, fijne vakantie, hopelijk kan je er een beetje tot rust komen. De natuur en een lekker zonnetje kan je vaak goed doen, dus ik hoop dat je vol goede moed terug komt. En gewoon doen waar je zin in hebt!
Hoe gaat het nu met jullie? Ik wordt er niet echt vrolijker op met de komende april maand. Dat was mijn eerst uitgerekende datum toen het voor de 1e keer mis ging. Voor mijn gezin ben ik niet altijd de vrolijkste en dat irriteert mij dan nog meer, waardoor ik me weer rotter ga voelen. Kan de cyclus niet echt doorbreken. Maar ik heb voor over 1 week lekker weekje vrij gepland en dan gaan wij even lekker naar de sauna en een weekendje weg, hopelijk kan ik dan de cyclys doorbreken.