Hoi meiden, Twee weken na de "doem" echo zijn wij gisteren in het ziekenhuis geweest en hebben ze na de echo pilletjes in mijn baarmoeder geplaatst. Nog niet goed en wel thuis begon de buikpijn meteen. Uiteindelijk zo erg dat ik ervan moest overgeven...vreselijk. Gelukkig begon ik snel te vloeien waardoor de buikpijn minder werd. Ook het vruchtje kwam een paar uur daarna al. Even afzien, maar ben blij dat het nu voorbij is! Onze geneacoloog was trouwens wel erg stellig in het wel onderzoeken na 2 miskramen. Op bloed chromosomen en baarmoeder. Ze vertelde dat de richtlijn juist net is aangepast van 3 naar 2 miskramen! In eerste instantie hadden wij besloten om er toch nog 1x gewoon voor te gaan. Zonder onderzoeken en voor mij zonder controles (vanwege erfelijke borstkanker gen) Nu begin ik toch te twijfelen. Mssn kan een 3e keer wel voorkomen worden en als ze niks vinden weet je dat het gewoon domme pech was en je de volgende zwangerschap weer net zoveel kansen hebt als ieder ander. We moeten er nog maar eens over nadenken! Voel me nu iig weer helemaal goed en ga mezelf vanmiddag maar eens verwennen met een dagje shoppen (wel even een goede luier om ) Zondag weer terug voor een echo om te kijken of het nu schoon is! Hope, wat vreselijk...4x wat oneerlijk toch allemaal! Heel veel sterkte!!
Hoi Anouk. Hoe naar het ook allemaal is, je kan nu wel proberen de draad weer op te pakken en dit alles af te sluiten. Fijn te horen dat je er ook relatief weinig last van hebt gehad, het bloedverlies en de mk zelf. Hoe voel je je nu? Niet meer misselijk of kramp? Wij hebben na de tweede mk ook gekozen voor een chromosomenonderzoek. Onze gyn was er minder stellig over. Meer van 'het wordt je aangeboden en je kan het doen, maar meestal komt er niets uit'. Dat was voor ons juist een reden om het wel te doen, dan kunnen we dat in ieder geval doorstrepen. Over onderzoeken van de bm hebben zowel de vk als de gyn het niet gehad. Heb ook niet eerder gehoord dat dat tot de mogelijkheden behoord. Maar als daar ook niets te vinden is, kun je dat ook doorstrepen, toch? Hope, dat jij je k*t voelt, is helemaal te begrijpen, en ja, je mag dat ook zo zeggen. Ik zal eens kijken bij de andere topics zodat je niet twee keer het zelfde hoeft te vertellen. Sterkte voor jullie allebei!
Anouk, sorry, ik las nu pas van jou. Wat erg, veel sterkte. Gelukkig heb je niet veel last meer van na-weeën. Ik had dat wel de vorige keer. Ik moest tot 3 x toe tabletten zelf inbrengen en steeds opnieuw begonnen de krampen. En zelfs na de tabletten, was het even rustig en 2 dagen erna begon het weer, flink bloeden en weer stolsels en krampen. Maar ook nu ga ik weer kiezen voor deze methode. Ik wil geen curettage. Ik kan me dat nog zo herinneren van de vorige keer. Dat lege gevoel als je alleen wakker wordt op de recovery, vreselijk. Zo verdrietig is dat. De krampen van de tabletten zijn ook niet fijn, maar dan maak ik het iig zelf mee en kan ik , hoop ik, afscheid nemen en ons kindje opvangen. Het is zo raar, vandaag 3 jaar geleden was mijn curettage, en nu......... zit ik weer in dezelfde situatie, waarvan ik overtuigd was dit niet meer mee te hoeven maken, want alles ging toch zo goed......? Ik ben blij als het maandag is. Nog een echo, gesprek met de gyn en dan zal ik de tabletten wel meekrijgen, zodat ik daar dinsdag mee kan starten. Want nu voelt het echt als uitstel van executie. Hope
Hoi Hope, Hier gaat alles goed, voel me eerlijk gezegd weer veel beter (beter dan tijdens de zwangerschap) ! Even een mndje rust (aangezien wij het geluk hadden 2x in 1mnd zwanger te zijn geworden!!!) en dan hopelijk weer snel een nieuwe poging! Hoe is het met jou?? Als ik bekijk hoe bij mij de hoop na elke miskraam minder wordt en hoe het geluk van gezonde zwangerschap steeds meer een beproeving lijkt....hoop toch dat je ergens de kracht weer vandaan weet te halen en iig dit grote verdriet een plekje kunt geven! Liefs Anouk
Hier gaat het wel goed. Gelukkig kon ik het goed hebben dat ik vorig weekend ongesteld ben geworden. Nieuwe ronde, nieuwe kansen weer. Ik kom ook even nauwelijks op dit forum en andere zs-gerelateerde fora, en dat schept ook wel rust. Al was het in het begin moeilijk, want je blijft toch geinteresseerd in hoe het met anderen gaat. Maar niet iedere dag met zwangerschappen bezig zijn, is ook wel even lekker. Hope en Anouk, hoe is het met jullie? Hebben jullie de mk lichamelijk achter jullie gelaten? Kunnen jullie weer gaan proberen je leven op te pakken? Liefs!
@Anouk, wat fijn dat je kunt zeggen dat je je goed voelt. ( was ik al maar zover) Het is idd niet makkelijk om weer opnieuw te geloven in een nieuwe zwangerschap, maar helemaal opgeven zie ik ook niet zitten. Het zal toch eens lukken......? @Drew, doe vooral wat goed voor jou voelt, als dat betekent even minder op het forum, dan is dat prima. Ik heb dat met tijden ook gehad. Alleen is het nu wel fijn om met lotgenoten te praten. Al voel ik me toch ook ondanks dat alleen staan in mijn verdriet....... Hier gata het dus nog niet zo best. De lichamelijke weerslag is nog goed te merken. Ben nog slapjes van de bloedarmoede en ik vloei nog iedere dag een beetje. Dat kon nog 10 dagen aanhouden zei de gyn. Tja en psychisch.....? het valt niet mee. Ik weet echt niet meer waar te beginnen. Ik hoop dat de psychologisch hulp van de IVF team snel opgestart kan worden, dat ik mijn ei eens goed kwijt kan. Nu verschuil ik me maar in andere drukke bezigheden ( zover dat lichamelijk gaat) om mara nergens ana te hoeven denken. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Nou meiden, ik hoop dat we elkaar zo af en toe op de hoogte houden, dat lijkt me fijn. Liefs hope
Hoi meiden, Was even benieuwd hoe het met jullie gaat. Hopelijk zijn er bij jullie ook positieve ontwikkelingen. Liefs