Ik snap het wel, ik heb het zelf niet en ben een vleeseter, maar mijn partner heeft dat dus met sla (rauwkostsalade). De geur (kennelijk zit er een geur aan sla), het geluid, alles. Ik houd daar dus rekening mee en eet dat niet vlak voor zijn neus. Ook als ik met een vriendin die van vis gruwt uit eten ga, bestel ik geen vis, terwijl ik er zelf gek op ben. Genoeg andere keuzes. Ik zou dus, zeker als het af en toe is, daar wel rekening mee houden. Wel zou ik vragen samen het menu samen te stellen en mee te helpen met koken, want ik ben absoluut geen keukenprinses haha.
@cowgirl80 de vergelijkingen die jij maakt slaan kant noch wal. Goh,wij leren onze kinderen echt dat NIKS vies is, alleen dat jij sommige dingen minder of niet lekker vindt. Desalnietemin gedraag je je fatsoenlijk aan tafel.Je hoeft niks per se te eten, maar gaat niet roepen dat is vies is of raar kijken of je gedragen. Ik denk dat zij dat beter doen dan menig volwassene als ik dat hier lees.[/QUOTE] Ik ga ook niet opzettelijk raar kijken of door de kamer gillen dat het smerig is hoor. Maar het bederft mijn eetlust behoorlijk en ik ga het liefst in een hoekje bij de andere vegetariërs zitten. Dat je niet door de kamer roept dat iets vies is, is een stukje opvoeding, ben ik met je eens. Je mag zeggen dat het kant nog wal raakt.. maar voor mij is een kipkluif een stuk lijk op mn bord geworden. Ik zie geen verschil met een platgereden duif in de berm. Iets wat in de categorie “oneetbaar” valt en wat oneetbaar is mag je best vies noemen. Net als een kakkerlak, die is technisch gezien best eetbaar, maar het is in Nederland geaccepteerd om dat vies te noemen. Mijn kinderen mogen dat in elk geval
Partner en ik eten thuis veganistisch en op dit soort gelegenheden vegetarisch. Zoontje mag alles eten, en is - hoe bedenk je het - verzot op vlees. Ik kies ervoor geen gevoel te hebben bij wat op tafel ligt. Onze keuze is geen vlees te eten (en thuis dus ook geen ei, zuivel etc), en we hopen anderen op goede ideeën te brengen. Daar laten we het bij.
Ik vind het echt verschrikkelijk overdreven en dit soort ideeën zorgen er wel voor dat er weinig begrip is voor vegans/veganisten. Want een dooie duif in de berm is echt niet hetzelfde als een kipkluifje dat met zorg is klaar gemaakt.
Omgekeerd geldt dat evengoed. Ik ben dus zeer blij dat er in mijn (schoon)familie van beide kanten begrip is; we hoeven het niet met elkaar eens te zijn, als we elkaar maar respecteren. En dat geldt voor beide kanten. Gelukkig staan de mensen om mij heen er ook zo in (niet alleen familie, maar ook vrienden (op een stel na allemaal vleeseters)). Het enige onbegrip dat ik ervaar is van onbekenden.
Ik vind dat echt heel knap, dat je zegt dat je er voor kiest om er geen gevoel bij te hebben. Ik kan mijn gevoel niet zo goed uit zetten helaas.
Ik probeer je alleen uit te leggen hoe het bij mij werkt.. als je er jarenlang voor kiest om iets niet te eten met je gezin, dan ga je het heel langzaam niet meer beschouwen als iets wat een normaal ding is om te eten. Jij bent zelf ook heel erg van de gezonde voeding toch? Als jij een klein kind ziet lopen met een grote zak “100% suikers-en-kleurstoffen-snoep” die het met handjes tegelijk naar binnen werkt.... krijg je dan ook niet een beetje onaangenaam gevoel ?
Nou als ik een baby een zak snoep zie wegwerken krijg ik daar wel een bepaald gevoel van ja. Maar een wat onaangenaam gevoel wat je nu zegt is iets heel anders dan wat je hiervoor beschreef: met zorg klaargemaakt eten vergelijken met een dooie duif langs de kant van de weg.
Nou, dat gevoel van het kindje wat een berg snoep weg eet, heb ik “in het groot” bij iemand die een kipkluif eet. Het is voor mij iets geworden wat ik niet meer zie als een normaal ding om te eten. dusdanig abnormaal dat ik er zelf ook echt niet aan moet denken, een beetje van griezel. Dat probeer ik uit te leggen, maar als je het een heel klein beetje voor kan stellen ben ik ook al blij welterusten!
Ik herken me heel erg in wat @cowgirl80 zegt. Ik zie vlees niet meer als iets eetbaars. Als anderen om mij heen vlees eten probeer ik dat maar te negeren of te doen alsof het nep is. Ik vind het vaak wel enorm stinken dus mijn eetlust vermindert er wel wat van. Voor mij is een kipkluifje ook een met zorg klaargemaakt stuk lijk. Ik open nooit een discussie want ik vind wel dat ieder zijn keuze mag maken. Mijn man lust af en toe vlees maar ik maak dat niet klaar (behalve prefab hamburger of frikadel bij de friet, is tevens ook het enige vlees wat ik voor gasten in huis haal). Mijn oudste dochter vind het heerlijk en eet het dus wel. Ik vind dat jammer maar het is haar keuze. Mijn jongste dochter is nu sinds een jaar vegetariër. Voor haar haal ik bv ook snoep zonder gelatine. Krijgt ze een traktatie met gelatine dan zeg ik het erbij maar laat haar zelf bepalen of ze het eet of wat anders pakt. Mijn schoonfamilie is volledig vega dus dat is heerlijk zorgeloos eten zonder alles te moeten checken op vlees of bouillon. Aan mjn vaders kant is het soms nog onduidelijk of word er weleens een foutje gemaakt en ben ik alert. Waar ik wel boos en geïrriteerd van raak is als mensen me gaan uitdagen; zo van kijk eens tok lekker kippie wil je ook? Dat doe ik andersom toch ook niet.