Om een heel lang verhaal kort op te schrijven..... Ons zoontje is, na een voldragen en ongecomliceerde zwangerschap, negen dagen na de geboorte overleden. (26 november 2009) Dit door flinke hersenbeschadiging door zuurstofgebrek tijdens de weeen. Waarschijnlijk heeft de navelstreng klem gezeten of zat er een knik in. Wij zullen hier nooit een bevredigend antwoord op kunnen krijgen en zullen ons daarbij neer moeten leggen. Net als zoveel andere emoties en gevoelens... We blijven positief! Langzaam aan denken we weer aan een broertje of zusje... Ook daar volgen we ons gevoel in. Wie herkent ook zo het verlangen, de onzekerheid, het wantrouwen, de liefde die je wilt geven, het 'juiste moment kiezen en alle andere emoties die af en toe zo onverwachts het hoekje om komen kijken? Hoe snel was je weer zwanger en hoe verliep/verloopt deze zwangerschap? Misschien kunnen we het met elkaar een beetje 'makkelijker' maken!
Hoi onelove, Wat vreselijk dat jullie je je kindje hebben verloren, wat zullen een moeilijke tijd hebben(gehad) Ons is ongeveer t zelfde overkomen ook een zorgeloze zwangerschap en dito bevalling werd ons mannetje ineens ziek hij is een week na zn geboorte overleden. Dat gevoel van verlangen en onzekerheid en het verdriet dat je soms naar de keel grijpt herken ik heel goed, en wat ik vooral heel erg vond was dat niemand aan je kon zien dat je moeder geworden was. Moos* is in maart 2008 geboren en het had lang geduurd voor ik zwanger was dus toen ik weer een beetje op de been was (subtotaalreptuur) wilden we er ook wel weer voor gaan en ja de angst zat er goed in maar de liefde om voor een kindje te zorgen en liefde te geven was groter. Na een halfjaar was ik weer zwanger ik was blij en verdrietig tegelijk de zwangerschap verliep voorspoedig(mede dankzij mn geweldige verlos) ik probeerde er wel van te genieten en moet zeggen dat ik dat ook wel gedaan heb zelfs meer dan van mn eerste zwangerschap, ik denk omdat ik nu wist wat een geweldige ervaring t is om een kindje te krijgen. De bevalling was in t ziekenhuis en daarna zijn we nog 4 dagen ter observatie in het ziekenhuis gebleven maar Felix is helemaal gezond! Nu ben trotse moeder van 2 geweldige kinderen en ben ik blij dat ik mezelf na het verlies van Moos* weer bijelkaar heb kunnen rapen want ik geniet elke dag van mn geweldige ventje. Of er een juist moment voor is weet ik niet je kan t toch niet helemaal zelf regelen maar ik denk dat je zelf wel voelt wanneer je er klaar voor bent. Duurde het lang voor je zwanger was? Dat je er hier al over schrijft zegt eigenlijk al genoeg. Veel sterkte liefs violet
lieve reactie! en inderdaad ik BEN moeder maar niemand die het ziet aan mij en aan niemand aan wie ik de kleine kan laten zien! Dit vind ik ook heel erg moeilijk. Het leven is nu weer zo 'normaal' als voor de zwangerschap. Alsof er 'niets' gebeurt is. ..maar ondertussen zijn wij zelf in een klap zo veranderd en lijkt alles zo relatief in het leven. ik weet dat wij ook ontzettend goed begeleid zullen worden bij een volgende zwangerschap. Daar ligt het niet aan maar het is een emotie die lastig te beschrijven is. Ik heb nu drie keer een menstruatie gehad. Ook nu ga ik weer rare dingen bedenken omdat ik bij mijn eerste zwangerschap na ronde 1 gelijk zwanger was.... Vast wel herkenbaar?
Ja dat klopt jullie zijn ook anders en idd alles is relatief, Jullie hebben het grootste verloren wat er te verliezen valt dus sta je anders in het leven met meer bagage maar ook een sterkere basis (what doesn t kill you makes you stronger) Gebruik je ovu testjes? heb ik wel gedaan hoor ik was echt niet van plan om nog weer zolang te wachten(ruim 2 jaar) Maar je emotie is dat geen angst? Ik gok maar wat hoor. Als je erg angstig bent kan je onbewust een zwangerschap tegenhouden dat denkl ik hoor dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Ja ronde 1 was idd snel maar nu zit je pas in ronde 3 wat zegt je gevoel? liefs
Ja we merken ook dat we er nog sterker uit komen! Mijn gevoel zegt dat het deze keer ook niet zo heel lang gaat duren. En ja... ronde 4 is idd nog niet zo lang maar liever gisteren al dan vandaag! Ovu-testen kan ik ook wel gaan gebruiken maar mijn vriend vindt dat het ook nog wel spontaan moet blijven. Snap ik ook wel weer.
Fijn dat je er een goed gevoel bij hebt daan zal t idd ook vast niet zo lang duren ik snap wel wat je bedoelt en dan ben je strax zwanger moet je nog 8 maanden wachten zo voelde dat voor mij wel eens. Dat van die testjes ja hij heeft idd wel een beetje gelijk maar ja mijn partner werkt in het buitenland dus we hebben ook niet elke maand een kans. We willen wel meer kinderen maar nu laat ik de testjes nog ff liggen nu hebben we ook wat meer rust dus kan het weer wat spontaner hihi
Heel herkenbaar!! Ook wij hebben ons zoontje pas een paar weken geleden verloren tijdens de bevalling en ik was het liefst diezelfde dag nog zwanger geraakt.... Wij willen heel graag een gezinnetje en juist daarom hadden we in no time het gevoel dat een volgende zwangerschap ook wel weer snel zou kunnen komen. Op dit moment moeten we nog vanalles een plek geven en omdat ik een keizersnede heb gehad zullen we in ieder geval nog een paar maanden moeten wachten, maar inderdaad: ook wij liever vandaag dan morgen nog hoor. En de spanningen kan ik me heel goed voorstellen. Mijn zwangerschap ging ook probleemloos, dus daar zal de angst waarschijnlijk niet zo opspelen. Het is de bevalling die dan het grote angstmoment zal zijn,omdat het daar bij Luuk mis is gegaan. En daarvoor nog het hele traject: willen we bij deze gyn blijven (waarschijnlijk niet), willen we dan bij hetzelfde ziekenhuis blijven of stappen we over naar het andere ziekenhuis hier in de stad. Moeten we daar weer op zoek naar een gyn die ons het vertrouwen kan geven etc. Dat zijn voor ons ook allemaal spannende dingen, zeker omdat de kans groot is dat Luuk onder andere door inschattingsfouten niet heeft kunnen leven.... Nou ja, voor jou hoop ik in ieder geval dat je snel weer zwanger bent en dat je er, ondanks alles, toch heel erg van kunt gaan genieten!
we hebben 3 maart een pre-conceptueel gesprek in het LUMC. Dan gaan we bespreken wat de procedure zal worden als ik weer zwanger wordt en hoe we daarin begeleid worden. Wij hebben nu bewust voor een academisch ziekenhuis gekozen en niet meer voor een streekziekenhuis bij ons in de stad!:x (waar je gewoon de klos bent als je na werktijden of in het weekend komt te bevallen) We gaan alleen nog maar voor het beste! dus 24-7 hulp in huis!!
Een hele terechte keuze!! Alleen het beste is nu goed genoeg. Dat zou eigenlijk altijd al het geval moeten zijn, maar helaas blijkt toch iets te vaak dat ´het beste´ in streekziekenhuizen niet voor handen is!!! Wij zijn ook nog aan het dubben of we bij dit ziekenhuis moeten blijven. Het dichtstbijzijnde academisch ziekenhuis zit denk ik voor ons in Rotterdam of Utrecht en dat is dan toch net tever weg, maar hopelijk voelt het andere ziekenhuis hier in de stad betrouwbaarder!
Ja voor ons is het ook nog een stuk rijden. Wij wonen in Zoetermeer en gaan dan voor alle controles naar Leiden toe. Maar dat maakt mij niet zoveel uit. Vaak kan je in een academisch ziekenhuis ook makkelijk in de avond en weekend terecht omdat ze dan ook het personeel in huis hebben. Dan zit je niet aan doordeweeks gebonden. We zien het wel wat er uit het gesprek komt. Ik snap ook jou. Je moet ook je gevoel volgen hoor. Bij welk ziekenhuius voel je je goed en dat is het belangrijkst!
Jeetje, dat is inderdaad dan elke keer een stukje rijden naar het ziekenhuis... Maar dan is het echt een voordeel dat ze niet aan ´kantoortijden´ gebonden zijn!
Ook ik ken dat gevoel heeel goed. Ons zoontje kwam ruim negen weken te vroeg en dat ging allemaal prima,maar hij kreeg na een week een darmaandoening genaamd NEC en hij kon daar niet tegen vechten. Ons en mijn moedergevoel is zo sterk om weer zwanger te raken. Het is geen vervanging,maar ik kan mijn gevoelens nu niet kwijt die ik voel als mama zijnde. Ons is verteld omdat er geen afwijkingen of wat dan ook waren we evengoed een half jaar moeten wachten omdat de kans bij iedereen die een prematuur heeft gehad en binnen een half jaar weer zwanger wordt verhoogd is op weer het krijgen van een prematuur,en dat gaan we hoe moeilijk het ook is niet opzoeken natuurlijk. Liefs Melanie de trotse mama van onze Jesse*
Even heel offtopic misschien, maar ik moet het toch eventjes kwijt ergens. Wij hadden gisteren terugkomavond van de zwangerschapscursus en wij zijn daar ook naartoe geweest. Van de 4 stellen zijn er 3 ouders geworden dmv een spoedkeizersnede. De andere 2 paren zijn in het andere zkh hier in de stad geweest en ook daar is het 2 keer behoorlijk heftig eraan toe gegaan: kindjes allebei hartstikke in het vruchtwater gepoept en daarna dus beiden ziek geweest. Eentje zelfs nog aan de beademing omdat hij vruchtwater in zijn longetjes en zijn maagje had... En ook gedonder met het niet beschikbaar zijn van een gyn etc... Dus of de overstap naar het andere ziekenhuis nou zo'n goed plan is, vraag ik me na gisteren ook weer enorm af!!!! Het is toch erg dat je gewoon weinig vertrouwen kunt hebben in de plaatselijke ziekenhuizen, of niet????
@ Eveline DAT is dus precies DE rede dat ik niet meer naar een plaastelijk ziekenhuis ga en wil! Ik wil het risico echt niet meer lopen. Dan maar een stukje rijden...Niet dat ik achteraf denk: had ik maar.... Ik, en denk ook andere moeders die deze situatie mee hebben gemaakt, horen te vaak dat het net goed ging of net niet... Het is de hele bevallingscultuur in Nederland. Ik weet niet of je Zembla hebt gezien over de geboortesterfte in Nederland? Die docu gaat precies over dit soort 'gewoontes en gevallen' in Nederland. Als je de behoefte voelt kan je de docu nog terug zien op uitzending gemist. Na onze ervaring en de docu heb ik helemaal dat ikniet meer naar een streekziekenhuis ga
Ja, die uitzending heb ik inderdaad gezien. Wat dat betreft snap ik jullie keuze om naar een academisch ziekenhuis te gaan heel goed!! Maar het is toch eigenlijk debiel (en dan druk ik me nog netjes uit) dat in Nederland er zoveel gevallen bijna mis of gewoon volledig mis gaan?!?!!? Ik hoorde van een goede vriend van ons dat 1 van zijn vriendinnen en dag na mij in hetzelfde ziekenhuis ook is bevallen van een kindje wat niet meer leefde. Gelukkig is dat kindje er na een paar minuten reanimatie er bovenop gekomen, maar het is toch echt te ernstig voor woorden!?!??! (En het kan natuurlijk dat die situatie heel anders was dan die van ons, maar toch.....) Misschien dat wij een academisch ziekenhuis ook maar eens moeten overwegen....
je kan in ieder geval een pre-conceptueel gesprek in een academisch ziekenhuis aanvragen en dan daarna zien wat jullie gevoel zegt. Ik ben in ieder geval ontzettend te spreken over het LUMC.
Heel herkenbaar jullie verhalen... Ook wij zijn ons kindje verloren. Bij de controle op 38wk 1dg bleek ons meisje overleden te zijn. Ik had haar 's nachts nog gevoeld en bij de controle was het gewoon helemaal stil...de grond zakt dan letterlijk onder je voeten vandaan. Ze hebben mij drie dagen ingeleid, maar uiteindelijk toch een keizersnede gegeven (ik had bij mijn zoontje ook een keizersnee gehad). Dit was voor het herstel wel vervelend, want wij hadden ook gelijk het gevoel (na twee maanden) dat we onze grootste wens uit wilden laten komen... Maar de gyneacoloog gaf aan 6 mnd minimaal te wachten... Omdat het bleef kriebelen, zijn wij op gesprek geweest bij de gyneacoloog die ons meisje gehaald heeft en die zei dat als je lichaam er niet aan toe is, je ook niet zwanger zult raken, dus ga ervoor. Nou, dat hebben we dus gedaan en we waren tot ons grote geluk al meteen in de eerste ronde zwanger. Heel spannend, angstig is het nu... net zwanger en zo bang dat het weer misgaat.. ik zou het liefst willen zien of het nu goed zit wat er in mijn buik zit..maar ik krijg pas een echo bij 8 wk... Er gaan dingen door mijn hoofd..miskraam..buitenbaarmoederlijke zwangerschap. maar ook trots en blijdschap: nieuw leven in mijn buik, een wonder. Ik denk dat het lange maanden gaan worden, maar ik leef dag bij dag. Elke dag is er weer een dichter bij onze droom! Iedereen heel veel succes met zwanger worden.
@hartendiefje. jeetje... Jullie ook gecondoleerd met Esmee.... Afschuwelijk gewoon! En misschien heel dubbel, maar ook heel erg gefeliciteerd met jullie nieuwe spruit! Wat geweldig dat die zich al zo snel aangediend heeft. En ik kan me helemaal voorstellen dat het mega-spannend is allemaal... Sterkte ermee!!
pfff zit weer in mijn vruchtbare dagen en vind het zo vaag om weer de onzekerheid mee te maken of ik misschien deze maand wel zwanger word.... Voelt echt alsof we deze fase al hebben gehad (is ook zo..) en voorlopig niet aan hoefden te denken wanneer ik zwanger kon worden en alles eromheen Af en toe zo vaag....de gedachtes en ideeen...