Hallo meiden, Wat me is opgevallen, is dat ik eigenlijk zo'n beetje alle rondes tot nu toe vlak voor de eisprong niet mezelf ben. Ik ben erg emotioneel, word boos of verdrietig om niks. Maar erger nog, ik ben naar mijn vriend toe dan ook vaak erg onredelijk, drammerig en soms zelf maligne. Ik ben voor mijn ei vaak erg labiel en zeker niet mezelf (ben van nature zachtaardig). Ik kan helemaal niks hebben voor mijn ei . Nou vroeg ik me af of er hier meiden zijn die van hetzelfde last hebben. Zou het kunnen komen door zenuwen voor de eisprong, dat ik boos word om alles wat ook maar enigszins de kans op zwangerschap in de weg staat? Of zouden het toch de hormonen zijn? Elke keer denk ik weer: "waarom doe ik nou zo stom?" En dan bedenk ik me ineens: "O ja, het is weer bijna eisprongtijd!" Herkenbaar of niet?
heeeeeel herkenbaar.....ik merk het momenteel ook erg, zit tegen mn eisprong aan en ben al een aantal dagen niet te genieten en kan echt huilen om niks.
Ik heb dat ook wel ooit, ik wordt chagie als mijn man dingen gaat plannen of moe is of zo, iets waardoor ik denk dat we misschien niet gaan vrijen. Bij mij denk is het echt de zenuwen, want als ik me daar geen 'zorgen' om maak voel ik me juist goed in die tijd.
Met mijn eisprong weet ik het niet, ik voel daar nooit iets van, maar ik weet wel dat wanneer ik ongesteld ben, mijn vriend in een grote boog om me heen loopt. Doe ik echt mijn best om niet humeurig te zijn, maar kan er echt niets aan doen. Af en toe heb ik echt medelijden met hem.
Echt heel herkenbaar. Een paar dagen voor mijn eisprong ben ik vooral erg emotioneel, op dat soort momenten huil ik ook vaak omdat het bij ons zo lang duurt, vraag ik mij af waarom we in hemelsnaam nog klussen voor een kindje...het lukt toch niet. Verder ben ik ook sjaggie en emotioneel in de laatste week voor NOD, ook dan weer tranen omdat het vast weer niet is gelukt en ik kan dan boos worden om niks. Ik denk dat het bij mij veelal de hormonen zijn maar ook zeker mijn frustratie rond het proberen zwanger te worden.
Ik herken het ook erg, vooral als ik ongesteld moet worden. T zijn echt de hormonen hoor, ik ben dan gewoon een ander mens. Maak me vooral O-VE-RAL zorgen om. En een week later denk ik waarom maakte ik me daar nou zo veel zorgen om. Tijdens mijn zwangerschap had ik dit 9 maanden, nou dan ben ik liever misselijk ofzo
Hihi, fijn om te merken dat ik niet de enige ben . Van PMS heb ik gelukkig geen last, nooit gehad in mijn leven. Ik herken wel de pre-NOD-het-zal-wel-weer-niet-raak-zijn-blues, zit er nu middenin w88, w88, w88, w88, w88, w88 en nog eens w88
Ik weet niet precies hoe en wanneer ik emotioneel ben (nog niet echt goed op gelet, misschien mijn man eens vragen ). Maar ik weet wel dat ik met posen alle kanten opschommel met mijn humeur en emotionele gesteldheid: vrolijk, depri, hyper, sjaggie... Vreselijk!!
heel herkenbaar ...ik had het afgelopen weekend weer heel erg en kon janken om de kleinste dingen mijn vriend kijkt me dan echt zo aan van anders kun je zoiets ook wel hebben ...hahaha vreselijk
hier ook ,,ik ga heel snel janken om dingen of ik ben snel humeurig en snauw ik mijn man af voor niets zeg dan ook snel sorry omdat ik weet dat het van mijn hormonen is. ook ben ik van sneller geill dus loop mijn man achterna als een loops teefje