Net als roken, drank, drugs een verslaving is, kan eten ook een (emotionele) verslaving zijn. Sommige stoppen cold turkey met hun verslaving ( heb ik zelf met roken gedaan een jaar geleden), terwijl anderen daar hulp ( ofwel; hulpmiddel) bij nodig hebben. Is dat een schande om een verslaving te doorbreken? Maakt dat het minder knap? Is een drugsverslaafde die in een kliniek is afgekickt minder dan iemand die het zelf doet? En zeg niet dat het geen vergelijking is, want dat is het wel. Een verslaving wordt uiteindelijk tussen de oren doorbroken. Als dat betekend dat the mind daar een hulpmiddel bij nodig heeft, so be it. Het hulpmiddel geeft echter geen garantie tot succes, dat kun je alleen zelf.. Mijn collega heeft een bandje om haar maag laten plaatsen, maar dit heeft niets geholpen. Je moet het uiteindelijk namelijk toch zelf doen en dat lukt lang niet iedereen zo blijkt....
Amen! Sommige denken echt dat als je een operatie hebt ondergaan dat alles vanzelf gaat. Ging het maar vanzelf . Mijn kleine maagje kan nog steeds gevuld worden met slecht voedsel hoor, het is niet zo dat ik nu geen pizza kan eten of geen patat meer of ander ongezond voedsel. Alles kan er in, en ja als jij dus niet sterk genoeg in jouw schoenen staat dan word dat kleine maagje gewoon weer groot en ben je dus gewoon weer terug bij af. Daarom word je niet zomaar toegelaten voor zo'n operatie ( dan heb ik het over de GBP en de gastric sleeve )
Zal ik mijn lichaam er ook even tussen planten Ik denk dat je altijd de discussie blijft houden over het wel of niet makkelijke oplossing etc. En ik vind niet dat iedereen zich hier moet gaan verantwoorden. Ik ga dat dan dus ook niet doen Ik ben opzich tevreden met mijn gewicht nu, ik ben alweer 4 jaar verder en redelijk stabiel (schommel soms met 2-4 kg). Ik zou niet meer terug willen!
Ik weet niks van die gastric-operaties, maar als je dik bent geworden door emo-eten, krijg je dan ook hulp met het mentale aspect; het afkicken van eten, het afleren van verkeerd eetgedrag? Een zak chips leeg-eten doe je in dat geval namelijk niet omdat je honger hebt, maar die mentale drang kan toch niet eens verdwenen zijn omdat je een lichamelijke beperking hebt?
Ik verder ook niet, maar heb wel geleerd om iets verder te kijken dan mn neus lang is. Vroeger wilde ik de dingen ook nogal eens via de kortste bocht bekijken. Overigens kreeg mijn collega ook begeleiding op het mentale vlak, maar toch is zij er niet in geslaagd om af te vallen...
Ik spreek nu even over het ziekenhuis waar ik ben geholpen ( SFG in Rotterdam ) maar voor je daadwerkelijk geholpen word moet je heel wat '' testen '' ondergaan, zo testen ze dus wat voor een eter jij was en of jij zonder een Psycholoog het zou kunnen voortzetten. Mocht je wel hulp nodig hebben dan ga je eerst langs de Psycholoog om samen te kijken waar het probleem ligt en of er misschien al wat aan te doen is maar ook moet je na de operatie daar maandelijks op controle om ook het probleem tussen je oren weg te krijgen. Ook ben en blijf je tot 5 jaar na de operatie onder behandeling van een Dietiste die ieder half jaar met jou door neemt hoe het gaat, wat je beter anders kan doen etc etc. Er bestaan ook praten groepen die eens in de zoveel tijd daar plaatsen vinden waarbij je dus je verhaal bij mede genoten kan vertellen en elkaar helpen daar waar je kan. Je word dus zowel van buiten als van binnen goed geholpen. Hoe dat in andere ziekenhuizen is durf ik niet te zeggen.
Je vergeet iets, vet cellen hebben een herinnering. Natuurlijk, je kan afvallen op eigen kracht. Maar als iemand zwaar obesitas heeft dan is de kans dat die gene blijvend afvalt heel klein. Er zijn hier verschillende onderzoeken naar gedaan en het bleek dat er maar 15% na zwaar gewichtsverlies op dat afgevallen gewicht kunnen blijven en de rest net zo dik en vaak dikker worden als voorheen. Je hebt overigens verschillende operaties, waarvan er twee zijn waar je niet door heen kan eten ivm een darm verbinding die anders word gemaakt. En moet je er zeker aan werken. Als jij op zes eet momenten per dag nog iets mag en jij eet die zes eet momenten een kroket val je nog steeds niet af. Die operaties zijn zwaar en ook niet zonder risico. Dus ik denk dat je er iets te simpel over nadenkt.
Omdat een maag van formaat zwembad meer eten vraagt dan een maag van formaat walnoot. Je hebt dus minder honger... Verder was mijn doel blijvend afvallen en niet door jou (of anderen) knap gevonden te worden.
Zie je het hier beter? Ik kan gewoon echt geen foto's vinden waar ik helemaal op sta Rechter foto is van 3 weken geleden. Bekijk bijlage 439242 Bekijk bijlage 439243
Echt ik zie geweldige resultaten voorbij komen,super!! Ik heb zelf trouwens voor mijn operatie ook een traject gehad bij een psycholoog. En hier gaat het echt niet vanzelf het afvallen, zoals eerder aangegeven is de psychische strijd echt moeilijk voor me soms. Ik word eigenlijk nergens echt ziek van en kan dan ook alles eten en na 1 jaar en 9 maanden zijn de porties die ik kan eten ook vrij redelijk (ligt er aan wat dat wel maar zou rustig elke avond halve zak chip opkunnen en een reep chocolade hoor) dus ondanks mijn gbp ben ik ook gewoon constant aan het opletten en sporten etc. Nee was het maar zo'n feest dat het vanzelf gaat!