Ik heb een keer een flinke ooronsteking gehad, moest puffen om de pijn te kunnen verdragen. Ik heb toen gezegd, volgens mij doet bevallen minder pijn. En dat klopte! De bevalling was ook ietsjes sneller voorbij . Ik heb bevallen niet als echt pijnlijk ervaren, maar meer als een rotgevoel (had bij 5 cm al persdrang en vanaf toen vond ik het pas moeilijk). Het persen en staan van het hoofdje deed helemaal geen pijn. Ik heb tijdens de ontsluiting wel gedacht aan een keizersnee en pijnstilling, maar dat schijnt bijna iedereen wel te doen. Maar ik wilde graag thuis blijven, dus ik had zoiets van, nog even doorzetten. Gelukkig waren de omstandigheden ernaar dat ik thuis kon blijven en is alles goed gegaan. En ik ben heel blij dat ik zonder pijnstilling lekker thuis kon bevallen.
Ik heb een ruggeprik gehad en vond het heerlijk! Zat al vanaf het begin van de weeën in een weeënstorm en vond de ruggeprik een verademing. Geen pijn! Heb goed kunnen bijkomen. Heb uiteindelijk een ks gehad omdat de ontsluiting niet vorderde (had uiteindelijk 4,5 cm), had niets met de ruggeprik te maken maar met het feit dat Simon verkeerd lag en niet ingedaald was. Maar goed, ik ben blij dat ik een ruggeprik kreeg! Heb er niet om hoeven smeken, vroeg of ze wat tegen de pijn hadden en een uur later was de prik er.
Ik ben totaal geen mietje. sterker nog, de mensen vinden mij hard. ooit een x mijn voet gebroken en 3 dagen op verder blijven lopen omdat ik dacht dat het een kneuzing was en vanzelf wel weer zou genezen. gevolg: 4 maanden gips, 2 maanden loopgips... de dokter vond het vreemd dat ik met een gebroken voet rond liep aangezien het enorm pijnlijk is. dus voor de pijn ben ik niet bang. maar net zoals hier eerder als is gezegt: het gezegde, de pijn hoort erbij is gewoon van oudsheid bijgebracht. tegenwoordig zijn er zoveel technieken om de pijn te verzachten, overal gebruiken we die, bij normale pijnen (oorpijn, tandpijn,...) maar ook bij operaties ed. waarom dan niet bij een bevalling? ik ben er ook nog niet helemaal zeker van of ik wel een epi wil. dat zie ik op het moment zelf wel. ik ga met de gedachte: ik kan zonder! maar mocht het echt niet lukken zal ik er niet aan twijfelen om toch nog een epi te nemen. daarom wil ik graag voor en nadelen weten, niet het waarom wel of waarom niet, want dat is toch voor iedereen persoonlijk.
Ik ben speciaal in Belgie gaan bevallen omdat ik absoluut geen gezeur wilden wanneer ik een ruggeprik wilde. (het feit dat ik belgische ben en in ndl woon speelde natuurlijk ook wel mee) Ik heb echter zo een zware zwangerschap gehad met dreiging tot vroeggeboorte, nierstuwing ect dat ik best al wat medicatie moeten slikken heb om dat allemaal onder controle te houden. DUs op het einde van de zwangerschap was ik al zo in mijn gedachten geevolueerd dat ik ons meisje niet nog meer medicijnen wilde aandoen en het wilde proberen zonder epidruale. Toen de bevalling begon (ik had a 4 cm ontsluiting door alle voortijdige weeen) ging het meteen heel hard en kwam ik in een weeenstorm terecht. Heb dat even verbeten maar toen trok ik het echt niet meer (was gewoon geen rustpauze tss 2 weeen) en heb ik gesmeekt om iets tegen te pijn. Echter door die enorme weeenstorm had ik al 8,5 cm ontsluiting en kon dat niet meer. DUs nog een uurtje doorgebeten en 3 keer persen en ons meisje was er. Achteraf ben ik heel blij dat ik het zonder pijnstilling gedaan heb. Kindjes zijn zoveel helderer en allerter want hebben geen verdoving in hun lichaam zitten (ookal is die niet schadelijk). Het doet pijn, heel veel pijn zelfs maar het is het zo waard en het gaat ook voorbij! De volgende keer beval ik dus gewoon lekker thuis in nederland! En dat uit mijn mond (die principieel tegen thuisbevallen en pijn lijden was) is echt heel bijzonder. Maar ik begrijp dames die pijnstilling willen volledig. Ik heb ook op het punt gestaan en had ik toen geen 8,5cm ontsluiting had ik het ook gekregen. Dus als je echt pijnstilling wil, een goede raad wacht dan niet te lang!
Een weeenstorm is toch ook een goede reden voor pijnstilling! Ik denk niet dat men dat dan zomaar weigert. Je raakt uitgeput en het kan het kindje in de problemen brengen als er geen tijd meer tussen de weeen zit. Vaak is het echter zo dat een weeenstorm zorgt voor een hele snelle bevalling, waardoor er geen tijd meer is voor pijnstilling. Das de andere kant ervan.
Nadelen zijn dat je tijdens de bevalling soms in je bed moet blijven liggen omwille van je bloeddruk (niet bij iedereen zo, maar wel kans op) en dat is niet altijd even fijn want uiteindelijk voel je toch nog steeds wat van de weeen en dan vond ik rondwandelen wel fijn. Je kindje krijgt toch medicatie binnen die eigenlijk onnodig is en is daardoor wat suffer Tijdens het persen wordt het toch afgezet dus die weeen voel je wel (hoewel minder erg want de verdoving werkt nog wat door) Sommigen klagen van hoofdpijn achteraf Epidurale bevallingen eindigen meer in kunstverlossingen (pomp of tang) omdat je de hele cyclus van pijnopbouw toch mist en daardoor het persen minder intensief is. (maar goed, ik had geen epidurale en toch een vacuum verlossing omdat door de snelheid van bevalling de harttonen van ons meisje snel zakten en ze er echt snel uit moest) Voordelen, je maakt de bevalling bewuster mee. Ik mis echt stukken van wat er gezegd is geweest omdat ik door pijn echt helemaal in een roes zat. (maar dat maakt ook dat de pijn een stuk beter op te vangen is) Maar het grootste voordeel is natuurlijk dat je minder pijn hebt. Een vriendin van mij omschreef het als "na de epidurale ging de zon ineens weer schijnen'. Het is gewoon je eigen keuze en denk hoe hard je er ook op voorhand over nadenkt dat het een beslissing in the heat of the moment is. Je weet niet hoe je bevalling gaat zijn (kort, lang, weeenstorm of net weeen die niet op gang komen, etc) Dus laat het dan ook van dat moment afhangen om te beslissen wat je wil
@ Yule, dat is dus precies wat mij overkomen is. Op het moment dat ik het niet meer trok was de ontsluiting te ver gevorderd. Maar door de heftigheid van de weeen kwam ons meisje in de problemen en zakten de harttonen waardoor dus toch de vacuum eraan te pas kwam.
ik heb een ruggenprik gekregen na 20 uur weeen en slechts 1cm ontsluiting. ik was helemaal op, kon niet meer. helemaal als ze je dan komen vertellen dat je wel even een centimetertje op weg bent...! de ruggenprik was goddelijk, de man die 'em gezet heeft ook ik was hem zooooo dankbaar dattie langskwam voor mn ruggenprik! de pijn van het zetten viel me reuze mee. toen hij eenmaal goed zat, heb ik enkele uren geen pijn gehad. ik heb op m'n gemakkie nog midden in de nacht brood gegeten en water en thee gedronken, gelachen met m'n man dat de 'bergjes' (weeen) op het ctg nu wel erg hoog werden. totdat ik beland was op een cm of 7 a 8, toen kwam de pijn in alle hevigheid door de ruggenprik heen en verging ik wederom van de pijn, moest de weeen flink wegpuffen. met 10cm werd de ruggenprik uitgezet, en binnen 10 minuten had ik echt alle gevoel weer terug, dus ook alle hevigeheid van in mijn geval de rugweeen! een hel vond ik het, niet te doen. dus van de weeen en persen heb ik net zoveel gevoeld als ieder ander. pijnloos bevallen was dus zeker niet aan de orde. van het scheuren heb ik niks gevoeld maar ik was ook vlak daarvoor verdoofd omdat ze een knip zouden zetten (maar ik was ze voor ). het is inderdaad wel zo dat je niet van bed mag (of kan ) en dat je kans loopt dat je kindje een te lage hartslag krijgt, tijdens mijn bevalling kwamen ze diverse keren m'n kamer ingestormd dat ik direct op m'n andere zij moest gaan liggen (op een of andere manier had t kindje hele lage hartslag zodra ik op m'n linkerzij ging liggen), maar dit houden ze uiteraard heel goed in de gaten ik heb er absoluut geen spijt van, en heb nu al geregeld dat ik bij deze komende bevalling wederom een ruggenprik krijg. dit omdat mijn bevalling dusdanig traumatisch was dat ik anders echt never nooit geen 2e kindje zou willen en mijn zwangerschap een hel zou zijn door alle stress van nog eens te moeten bevallen. Mijn rugweeen waren zo'n hel dat ik letterlijk bij iedere wee minstens 2x flauw viel van de pijn, en nee ik ben niet bepaald kleinzerig... voor mij geen bevalling meer zonder ruggenprik. als we ooit een 3e zouden willen zouden we ook pas bezig gaan zwanger te raken als we wederom de toezegging krijgen vooraf dat ik een ruggenprik kan krijgen
Soms heb je gewoon geen keuze denk ik. Ik wou bijvoorbeeld dus echt geen ruggenprik, maar ik was er tijdens de bevalling gewoon niet meer bij. De gyn vroeg aan mijn vriend of ik een ruggenprik wilde hebben, hij zei dat ik dat absoluut niet wilde. De gyn zei dat ik echt geen keuze had op dat moment. Mijn vriend heeft dus voor mij moeten tekeken omdat ik het zelf niet kon. Ik had het liefst de bevalling ook zonder pijnstilling willen doen....maar helaas was dit dus echt gewoon niet mogelijk.
saartje, soms word dat idd voor je beslist. ik zou een infuus krijgen met een of ander pijnstillend middel, maar het was de anesthesist die daar niet mee accoord ging, die wilde direct een ruggenprik zetten omdat hij zeker dacht te weten dat ik het nooit ging redden met alleen een infuus. nou hij had gelijk
ik doe beide liever niet (meer). De pijn die jij beschrijft vond ik niet het ergste, het ergste waren gewoon de rugweeen. Alles wat er nog meer bij komt kijken - persween, het staande hoofdje, het gesjor om het kind eruit te krijgen... - deed gewoon echt minder pijn. En die pijn van die rugweeen, daar is gewoon niet mee om te gaan en behalve dat ook enorm zinloos, want ik beval niet met mijn rug. Dan is pijnstilling best een uitkomst hoor. ik vind dat iedere vrouw de keuze moet hebben hoeveel pijn zij wil lijden. Het is toch treurig dat de beslissing om wel of niet wat te geven voor de pijn door een ander wordt genomen? Dat is alleen bij bevallen zo. Als je voor wat dan ook komt wordt altijd gevraagd 'wilt u iets voor de pijn' alleen bij bevallen is het nog achterhaald omdat pijn er blijkbaar bij hoort. Ik vind dat nogal treurig.
het suf worden van het kind valt trouwens ook wel mee. Mijn dochter was absoluut niet suf. Dus ook dat is weer per kind verschillend....
Ik ben het op zich wel met je eens dat je het als vrouw zelf moet kunnen aangeven wanneer je pijnstilling wil. Maar vergeet niet dat het hier over medicijnen gaat (of het nou pethidine, epiduraal of andere pijnstilling is) en dat daar dus een risico aan vast zit voor moeder en kind. Dat maakt het dus een medische ingreep waar deskundigen dus een beslissing over nemen en soms is het verstandiger om geen pijnstilling (meer) te geven. Het lijkt me niet dat je dan koste wat kost tegen de artsen ingaat en pijnstilling afdwingt. Vanaf juni is elke afdeling verloskunde overigens verplicht om de mogelijkheid te bieden tot pijnstilling, dus kunnen ze niet meer aankomen met het argument dat de anesthesist 's avonds of 's nachts niet wil komen. De meeste ziekenhuizen hebben dit nu inmiddels al geregeld, gelukkig! Verder denk ik dat pijnbeleving heel persoonlijk is en sterk afhangt van de betekenis die je aan pijn geeft. Als ik bv. weet dat de pijn niet op iets ernstigs wijst, dan kan ik het veel beter hanteren. Daarom begrijp ik de opmerking die eerder werd gemaakt dat oorpijn erger kan voelen dan bevallen, heel goed. Een bevalling is in principe iets natuurlijks waar je lichaam voor gemaakt is. Een gebroken been of ontsteking niet. Laat ik er wel even bij zeggen dat ik nog nooit bevallen ben, dus niet uit ervaring spreek als moeder. Misschien kom ik er over een half jaartje ernstig op terug...
ik hoor vaak dat alle ziekenhuizen straks geen verdoving meer mogen weigeren maar voor zover ik weet is dat nog alleen een voorstel wat nog goedgekeurd moet worden. het zal ws wel goedgekeurd worden maar ik vraag me af of het in de praktijk ook zo gaat. als de arts zegt dat je bv al te ver bent met ontsluiting dan doen ze het ook niet meer. ik vind het geen goede zaak dat je afhankelijk bent van wie er aan je bed staat en dat diegene dan beslist of jouw pijn teveel is. Daar moeten dan ook regels voor komen.
Ik heb een epidurale gehad bij mijn inleiding omdat ik helemaal vermoeid was door de 5 dagen gel die ze aanbrachten om het op gang te brengen. Vanaf 2 cm heb ik een ruggeprik gehad, deze was helaas verkeerd gezet (gyn nog boos naar de anesthesist gebeld), alleen mijn linkerbeen was totaal verdoofd en verder niets. Ik heb een weeenstorm gehad zonder tussenpozens. Nu ben ik zwanger van de tweede en wil geen ruggeprik. Een natuurlijke bevalling zal minder heftig verlopen met meer tussenpozens. En wat heb ik aan een ruggeprik die niet werkt. Daarbij lig je aan toeters en bellen: auto. bloeddrukmeter, draadjes op het hoofd van je kindje, catheter in je rug, catheter in je blaas (en infuss voor de inleiding). Ik kon geen kant op om mijn weeen op te vangen. Alleen maar liggen op mijn rug en dat was echt geen pretje! NOOIT MEER! Laat mij maar gewoon normaal bevallen. Succes! Lindsay
ps mijn dochtertje was heel erg suf, wou niets eten voor dagen, sliep enkel maar, zat tegen uitdroging aan, waarschijnlijk door de ruggeprik....
Mijn verhaal is ongeveer als bij Jalea. Na uren weeën gebeurde er gewoon nog niets, maar ik werd gek van de pijn. Ja, mooi hoor, van die praatjes dat je lichaam daar op in is gesteld. Nou, ik kon alleen nog maar kotsen en rillen van de pijn. Mijn VK besloot mij ook naar het ziekenhuis te sturen voor een ruggenprik, ik had hier trouwens van tevoren ook niet om gevraagd hoor, ik had zoiets van, ik zie wel hoe het loopt. Nou, het duurde ook nog een tijd voor ik eindelijk eens die ruggenprik kreeg, deed geen pijn en daarna een uurtje...heerlijk, even geen pijn meer. Maar mijn weeën namen ook af, dus spoten ze er een weeënopwekkend middel in. Mijn weeën kwamen terug en de pijn kwam er ook weer doorheen. Ze wilden net weer wat extra pijnstiller erbij spuiten toen bleek dat ik genoeg ontsluiting had. De ruggenprik werd stopgezet, alle pijn kwam in volle hevigheid weer terug en de rest van de 1,5 uur mocht ik het weer op eigen kracht doen. Tja, mocht ik weer bevallen, zou ik weer met de zelfde gedachte de bevalling ingaan, als alles aardig verloopt, dan zonder pijnstilling, maar anders...hartstikke mooi dat zoiets er is.
hey ik heb bij mijn twee bevallingen een epidurale gevraagt (en gekregen uiteraard) ik heb er geen spijt van. ik ben bij beide bevallingen naar het ziekenhuis gegaan met het gedacht. we zien wel. zolang ik het goed kan uithouden vraag ik geen epidurale. maar bij beide bevallingen kreeg ik zo harde rugweeen dat het onvermijdelijk was dat ik erom vroeg. tot dan was het goed uit te houden
Geen ervaring, want het wordt mijn eerste. Ik wil sowieso thuis bevallen, dus als alles goed gaat, is daar geen pijnbestrijding zoals ruggenprik mogelijk. Een vriendin van mij is wel met ruggenprik bevallen, maar je moet niet vergeten dat je in Nederland pas naar het ziekenhuis mag bij 5 cm ontstluiting en dat de laatste cm's soms heel hard gaan. Je krijgt dan alsnog geen ruggenprik i.v.m. persen! Die vriendin was heel positief erover! Bij een andere vriendin van mij is de ruggenprik niet goed gezet en zij is daardoor bijna verlamd geraakt en haar baby is uiteindelijk gehaald. Niet echt een prettige gedachte... Maar je hebt ook nog andere vormen van pijnbestrijding hoor, waarom ben je alleen geinteresseerd in een ruggenprik? Je hebt lachgas, pethidine en nog iets wat ze alleen in een paar ziekenhuizen in Nederland hebben.