Hi,ikwoon in het buitenland en onder de expath vrouwen hier luisteren ze altijd vol verbazing als ik zeg dat je in nld thuis kan bevallen en dat ze in eerste instantie niet verdoven.In de bijna rest van de wereld verdoven ze standaart.En dan denk ik wel eens waarom in de rest van de wereld wel en in nld niet....Het is wel zo dat de kids er iets suffer van kunnen worden en de moeders zelf ook.Die krijgen vaak koorts waardoor het kindje bij voorbaat aan de antibiotica gaat en idd als dat niet nodig is....Maar goed uiteindelijk is het ieders eigen keus.Zelf denk ik dat het geen probleem is en zal zeker ook bevallen met een ruggeprik.Bij mijn eertse was het echt drama en traumatish.Omdat ik het perse zelf wilde doen.Ik wil dat gewoon niet nog een keer meemaken.En ik heb het al een keer gedaan.Mjn conclusie getrokken en dus de volgende word ruggeprik.Maar het is wel zo dat ons vrouwenlichaam er helemaal op gemaakt is en het echt wel kan hebben zo een bevalling.Plus je bent het snelste zelf weer opgeknapt zonder medicatie in de meeste gevallen.
Was eerst ook van mening dat het mij wel ging lukken zonder, maar kreeg zelf de ruggenprik aangeboden van de verloskundige. Zonder had ik het echt niet gered, na al 20 uur weeen en aangezien babietje in een aparte houding lag en met het breedste deel van haar hoofdje eruit moest. Ik liep de ochtend erna alweer rond en babietje heeft al die tijd een hartslag van 140 gehouden. Ze doet het echt perfect meteen al! Vind best dat een arts enigszins terughoudend mag zijn met het verstrekken ervan, maar weigeren als iemand er bijvoorbeeld om smeekt is in mijn ogen onmenselijk.
na 3 dagen alleen maar rug weeen te hebben gehad en nog maar 2cm ontsluiting (ja echt waar) was de ruggepruk in het zkh echt een genot! Wanneer het moment daaar is en je crepeert van helse pijnen grijp je maar wat graag na een enige vorm van pijnbestrijding...Belive me
Ik heb altijd geroepen dat ik het zeker zonder ging doen. Pijn hoort erbij, en als je maar goed genoeg probeert te ontspannen tijdens de weeen lukt het wel. Nou, ik kan je vertellen: De eerste 12 uur ging het perfect, totdat ik al 8 uur op 4 cm ontsluiting met weeen om de 3 minuten bleek te zitten. Toen ik in het ziekenhuis (ivm meconiumhoudend vruchtwater) nog steeds 4 cm bleek te hebben raakte ik in paniek: immers, de pijn was helemaal voor niets! Toen begon de adrenaline zijn werk te doen en begon ik te trillen over m'n hele lichaam (van de adrenaline dus) en kon ik de weeen met geen mogelijkheid meer opvangen op het veel te kleine ziekenhuisbed. Gyn adviseerde een ruggenprik en ik was in de wolken toen ie eenmaal gezet was.
Ik vind het echt weer typisch Nederlands om te gaan focussen op de 'gevaren' van een ruggeprik. Miljoenen vrouwen in de westerse wereld bevalllen met de prik en 9 van de 10 x gaat het gewoon goed. Beetje relativeren. De verdoving zelf komt niet in het kind zelf terecht zoals vaak gedacht wordt.
Niet om het een of ander, maar ik weet niet hoe je daarbij komt? De pijnstilling komt in de bloedbaan van de moeder en via de placenta weer bij je baby, en des te langer de ruggeprik actief is, des te meer kans dat de kleine ook last krijgt van de pijnstilling, en vaak zie je dan dat het hartslag vertraagd en daarbij is de lever van het kindje nog niet volgroeid waardoor de baby er ook langer over zal doen om dat weer uit zijn of haar eigen lichaam te krijgen Tijdens mijn bevalling daalde mijn bloeddruk ineens en dat zag je ook direct terug bij de hartslag van de kleine, en dan had ik nog niet eens een ruggeprik Het dalen van de bloeddruk is een veel voorkomend iets wanneer vrouwen een ruggeprik krijgen dus tja, vindt niet dat je kunt zeggen dat de kleine er niets zelf van binnen krijgt Het is gewoon iets wat je in je overweging mee moet nemen wanneer je besluit een ruggeprik te willen (vooraf of tijdens de bevalling) Gr.smoekie
Van mij 2 gyns. Alleen als je uren en uren aan de prik ligt komt het uiteindelijk in de bloedbaan, maar in 99% van de gevallen is dit niet zo. Het zou natuurlijk best kunnen dat artsen hier elkaar over tegenspreken, dat zal niet de eerste keer zijn. Dat het een persoonlijke keus is en moet blijven, dat moet natuurlijk voorop staan. Ik geloof niet in het onthouden ervan maar ook niet in het standaard toedienen.
Maar dan nog, als het zonder pijnstilling kan, dan wil je toch elk risico voor je kindje uitsluiten? Hoe klein dat risico misschien ook is. Bij een ruggeprik zijn er vaker kunstverlossingen en dat brengt ook de nodige risico's met zich mee. Dus het gaat niet alleen om de ruggeprik zelf. Het is heel goed dat er pijnstilling is, maar de tendens lijkt nu juist te zijn 'waarom pijn lijden als het ook zonder kan'. Nou, omdat het zonder toch vaak het beste is voor jezelf en je kindje. Duurt het te lang dan vind ik wel dat er pijnbestrijding mogelijk moet zijn, maar bevallen doet nu eenmaal veel pijn, wat is nu een paar uur pijn (als het niet te lang duurt dus) op een mensenleven?
Toch ervaart iedere vrouw dat anders. De een ervaart misschien een beetje pijn en de ander raakt volslagen in paniek of uitgeput... dat kan ook niet de bedoeling zijn. Ik denk dat het belangrijk is dat vrouwen zelf de regie in handen houden van hun bevalling. Men lijdt immers het meest voor het lijden dat men vreest *oef, filosofisch!* en alleen de gedachte dat pijnstilling voorhanden is, kan voor veel vrouwen een geruststelling zijn. Ik denk ook wel dat het goed is dat vrouwen vooraf door hun vk geinformeerd worden over de mogelijkheden van pijnbestrijding en eventuele gevolgen daarvan. Er wordt nu eigenlijk niet of nauwelijks over gepraat, waardoor er veel -vaak tegenstrijdige- verhalen de ronde doen. Deze link vond ik nog over de ruggeprik: http://www.ouders.nl/mbevpij2.htm
Ik denk dat als je je van tevoren erg druk maakt, je jezelf met bevallen ook in de weg zit, dat het vaak ook minder soepel gaat. Ik heb er nooit tegenop gezien, heb er juist altijd wel zin in gehad. En ik heb ook heel veel pijn ervaren, maar kon er goed mee omgaan. Toen ik dreigde in paniek te raken, heb ik mezelf even goed 'toegesproken' dat dat geen nut zou hebben en het alleen maar moeilijker zou maken. En uitgeput raken, als je bevalling een normale duur heeft, zal dat niet zo snel gebeuren. Ik ben oververmoeid aan de bevalling begonnen, maar heb daar geen last van gehad (in slaap vallen tussen de weeen door is juist wel lekker ). Mijn verloskundige heeft het volgens mij trouwens nooit over pijnbestrijding gehad, of ik ben het vergeten omdat ik er geen interesse in had... maar ze sturen je echt wel op tijd naar het ziekenhuis als ze zien dat het niet gaat lukken.
Gelukkig van die gevolgen niks gemerkt, Jesse is om 1700 geboren en lag om 17.04 aan mijn borst te drinken, en goed te drinken! En had een agpar score van 9-10-10... Maar zou er bij een volgende weer niet voor kiezen hoor net zoals bij Jesse hoop ik gewoon weer op een thuisbevaling maar ja dan moet je lichaam wel meewerken en moet je wel ontsluiting krijgen, maar ik denk zeker niet makkelijk over een ruggeprik het blijft toch behoorlijk medisch. Als ik er aan terug denk aan wat voor een toeters en bellen ik lag dan is er weinig natuurlijks aan bah en hoop echt dat ik bij een evt volgende geen ruggeprik nodig heb en het zelf kan
Mijn bevalling verliep zeer problematisch, de weeen kwamen maar niet goed op gang. De baby lag verkeerd etc .Het was op een gegeven moment duidelijk dat het een lang traject zou worden. Tevens kreeg ik met 5 cm ontsluiting ook al persweeen om de 3 minuten. Dus dubbelop. Was toen al 8 uur bezig met weeen om de 2 a 3 minuten. Door de gynaecoloog is die epdidurale huppelepup voorgesteld omdat ze mij ook nog weeen opwekkers wilden geven. Ze vertelden mij dat ik het anders niet zou volhouden tot het einde. Ik moest voor mezelf echt even een drempel over. Ik aan de pijnstilling? Was ik dan een watje? Mijn vriendinnen deden het toch ook zonder. Ik heb deze twijfels besproken met de gynaecoloog. Hij zei dat het iedereen zijn eigen keuze is, maar dat die vriendinnen waarschijnlijk niet in een dergelijke gecompliceerde bevalling zaten. De verder details bespaar ik je. Ik heb toen voor die epidurale pijnstilling gekozen. Uiteindelijk heeft deze pijnstilling geheel geen effect gehad. Was een vreemde situatie want het is toch een morfineachtige stof. Mijn baarmoeder was van slag doordat mijn zoon heel veel had gepoept in de baarmoeder. Uiteindelijk een ruggeprik gekregen die gedeeltelijk maar werkte. Was ook een vreemde situatie. De persweeen bleef ik namelijk wel voelen, de ontsluitingsweeen niet. De weeen gingen toen weer voorspeodig echter na een tijdje vielen ze weer weg. Uiteindelijk nog 10 uur over gedaan om die laatste 5 cm ontsluiting te krijgen. Met hangen en wurgen het voor elkaar gekregen. Ik had altijd een wat negatief idee over pijnstilling tijdens de bevalling. En nu denk ik er anders over na. Bij een volgende bevalling wil ik in principe het zonder doen. Pijnbeleving is deels afhankelijk van je attitude en psyche. Paniek verergert het en een positieve instelling haalt de scherpste kanten ervan af. Maar soms is medicatie nodig om je door een bevalling heen te slepen. De gynaecoloog had vanwege de gecompliceerdheid van mijn bevalling eigenlijk gerekend op een keizersnee. Dit hoorde ik achteraf van hem. Door de ruggeprik heb ik een aantal uur wat minder pijn gehad. De ontsluitingsweeen voelde ik niet. Alleen nog wel de persweeen om de drie a 4 minuten. Ik heb in deze periode voldoende energie kunnen opdoen om uiteindelijk de bevalling vaginaal te kunnen afmaken. Een ruggeprik krijg je tijdens de ontsluitingsfase. De pijntoediening bouwen ze langzaam af naarmate de ontsluiting vordert. De persfase doe je volledig weer zonder pijn medicatie. En.. nu ben ik van mening dat als je tijdens je bevalling denkt dat je het echt niet meer trekt, je gewoon recht moet hebben op pijnmedicatie. Wel vind ik dat we niet naar een maatschappij toe moeten waarin we pijn volledig moeten schuwen, en a priori het al willen wergwerken. Maar ik vind dat je zelf moet bepalen wat je wil en aankan. Voor mij de volgende keer hopelijk gewoon zonder medicatie omdat het opvangen van de weeen en de strijd die je levert ook iets heel krachtigs levert. Maar dat is ieder zijn persoonlijke keuze.
Er was bij mij inderdaad ook het één en ander te merken, zowel bij mij als bij de kleine. Mijn onderdruk daalde naar 30 (zuster bleef binnenrennen om zakken vocht met extra druk aan te hangen, geloof wel tien zakken achter elkaar) en de hartslag van de kleine ging erg omhoog. Na bloedonderzoek via het hoofd van de kleine bleek het verder goed te gaan met hem. Mijn man was bang tijdens de bloeddrukdaling maar ik was allang blij. Zuster vroeg steeds hoe ik me voelde en hoewel ik het gevoel had elk moment mijn bewustzijn te kunnen verliezen en veel tintelingen in mijn gezicht had zei ik dat het goed met me ging, zo bang was ik dat ze de prik weer gewoon uit ging zetten. Dat een prik invloed heeft (of kan hebben) op moeder en kind weet ik wel zeker, maar het maakte me op dat moment ECHT niet uit. Het risico had ik ervoor over, ik kon de weeen met geen mogelijkheid meer opvangen.
Voor mij was de ruggenprik mijn redding! Na 24 uur gebroken vliezen, een weeënstorm met weeën die echt niet op te vangen en na die al uren zat ik nog steeds op 4 cm en zat ik er echt helemaal doorheen. Toen de gynaecoloog dan ook voorstelde om over te gaan tot een ruggenprik was ik zó blij................. Dacht alleen maar aan het feit dat ik de weeën niet meer zou voelen.... Het zetten van de ruggenprik stelde niks voor. Wat het bloeddrukverlagende effect betreft, was voor mij wel gunstig omdat ik een torenhoge bloeddruk had.......
ik lees een aantal berichten waarin verklaard wordt dat als je een ruggeprik krijgt, er een grotere kans is op kunstverlossingen. deze stelling is erg kort door de bocht! pas geleden was ik in het ziekenhuis voor een informatie avond voor zwangeren en werd deze vraag ook gesteld. het antwoord van de gynaecoloog was dat dat het niet uitmaakt, maar dat het in cijfers zo lijkt, omdat degene bij wie vooraf al bekend is, complicaties te hebben, of tijdens de bevalling complicaties krijgen, naar een gynaecoloog gaan, en vaak eerder een ruggeprik krijgen. dus wat is oorzaak en wat gevolg.... dat kan je niet eenduidig stellen! ik vind dat iedereen zelf moet kunnen beslissen wanneer , hoe, en welke pijnmedicatie ze willen. voor mezelf geldt, dat ik absoluut niet weet wat me te wachten staat, ik wil op het moment zelf beslissen of ik medicatie wil of niet. wel wil ik vooraf de kennis en zekerheid hebben, wat er mogelijk is. dit geeft mij rust, en misschien is dat wel voldoende om de bevalling het zonder medicatie te doen... geen idee. elke bevalling is weer anders. succes iedereen
ik heb gevraagd om een ruggenprik maar kreeg m niet hoor! dokter was daar tegen, moest het zelf proberen. Met als gevolg dat ik door de bevalling een inwendige bloeding kreeg die zonder! vedoving gehecht is, als ik nu maar een ruggenprik gehad had, had ik dat hechten van binnen vast niet zo erg gevoeld. dat was echt traumatisch kan ik zeggen!
Het is nu eenmaal wel zo dat de kans op een kunstverlossing wel groter is. En dat een gynaecoloog zegt dat dat niet zo is, er was in het ziekenhuis hier ook een gynaecoloog die het zich niet voor kon stellen dat iemand bevallen was zonder knip of scheur van een breed kindje van 4350 gram (ik dus ).
maxje, ik vind het echt bruut dat ze je geen ruggenprik gegeven hebben, ik vind het echt zo belachelijk dat een ander moet beslissen wanneer voor jou de pijn nog draaglijk is! mijn vk wilde ook geen ruggenprik, nadat ik dr zowat gesmeekt heb mocht ik dan wel een infuus met een of ander pijnstillend iets. gelukkig dacht de anesthesist die het infuus moest zetten er anders over, die hield voet bij stuk dat hij alleen een ruggenprik wilde zetten bij me omdat hij van mening was dat dat infuus nooit genoeg ging doen voor mij (na 20 uur 1cm ontsluiting en ging van m'n stokje van de pijn, terwijl het echte feest dus nog op gang moest komen!) en ik compleet uitgeput was. (dat infuus kreeg ik natuurlijk alsnog omdat dat bij de ruggenprik hoort) lang leve de anesthesist, geloof dat ik tegen hem gezegd heb dattik em eeuwig dankbaar ben hahaha voor het hechten gebruikten ze de ruggenprik niet meer, maar ze hebben me wel verdoofd waardoor het wel draaglijk was. moet er niet aan denken dat ik had moeten bevallen met de vk van maxje!
zonder knip of scheur? Alle donders! Hoe lang was ze dan? Van mijn dochter heb ik een uitgescheurde knip gehad (au) maar dat kwam ook door de dystocie (schrijf ik dat goed?) Ik heb trouwens al reacties gehad (even mezelf op de borst kloppen ) dat volgens artsen 11 pond zeker een keizersnee is geweest. MAar ja, ook hier weer een knip (vanwege dystocie, je komt er niet meer vanaf )
Tsja, ruggeprik wel / niet...ik heb de eerste met en de tweede zonder gedaan, maar dat komt omdat ik - blijkbaar - zodra de vliezen gebroken zijn echt heeeel nare rugweeen krijg. Bij de tweede braken ze de vliezen pas bij 5 cm en toen wilde ze het eerst even een uurtje aankijken (au au au! Tranen van de pijn) maar toen zat ik dus op 9 (vandaar de au) en dan krijg je niks meer. Bij de eerste zijn de vliezen gelijk al gebroken dus na een hele tijd van heel veel pijn zat ik nog op 1 cm. Dan sturen ze je wel door voor pijnstilling. Geweldige uitvinding! Het kind heeft er niks van gemerkt, was alerter na de geboorte dan kind 2.