Tjee, vraag me toch echt af hoe mijn moeder in gods naam bevallen is van haar kinderen. Ik was tien pond, mijn 3 broers, 11 en 12 pond, en schrik niet een van bijna 13 pond. Elke kind thuis bevallen, zonder pijnmedicatie (ongeveer 40 jaar terug..). Mijn broer van 13 pond heeft wel tijdens de bevalling een lichte hersenbeschadiging opgelopen, waar je trouwens nu niets meer van merkt. Scheen echt een verschrikkelijke bevalling et zijn geweest. Kan ze nu nog steeds wat emotioneel over worden. Omdat mijn eigen bevalling vrij zwaar was, 'slechts' een 9 ponder op de wereld gezet, heb ik nu nog meer respect voor wat mijn moeder heeft gedaan. Ik begrijp nu ook haar bezorgdheid beter ten aanzien van mijn bevalling voordat ik bevallen was. Ze is van een generatie die niet makkelijk over pijnlijke ervaringen praat, maar ik denk dat het voor haar geen makkelijke klus is geweest.
Met 4,5 week was ze 55 cm, bij de geboorte (dus) zo'n 53 cm. Best een klein propje eigenlijk. Heb wel een uur persweeen gehad en de helft moeten wegzuchten. Alles heeft goed kunnen oprekken daardoor. Toen Eva's hoofd er was, hebben ze flink moeten trekken en duwen (en ik persen ) om haar schouders, toen haar romp en toen haar heupen eruit te krijgen. Haar linkerarmpje leek verlamd, maar dat was gelukkig niet zo. Er staat wel in het bevallingsverslag (bij dat armpje): geen dystocie. Hm, wat het dan wel was... volgens mij zat het aardig vast. Ik ben best trots op mijn lichaam dat het zo goed gelukt is allemaal, het is niet niks, maar ik heb een heel makkelijke bevalling gehad (vind ik zelf). Zwanger worden is mijn lichaam niet zo goed in , maar zwanger zijn en bevallen gelukkig wel. Hopelijk heeft mijn lichaam ervan geleerd dat het best oke is om zwanger te raken .
Had ook aan het einde van het hele gedoe dat inmiddels 24 uur had geduurd (geteld vanaf weeen vanaf vijf minuten) helemaal geen controle meer over mijn eigen lichaam. Het begon om 7 uur 's avonds, tegen vier uur de middag erna was ik helemaal kapot. De weeen waren intens pijnlijk maar deden niets, aangezien ik iets van 8 cm maar tijdens de weeen nog maar 6 cm ontsluiting had. Heb toen die ruggenprik gekregen, heerlijk. Het voelde alsof de zon weer opging, er een nieuwe dag aanbrak, ik had gedouched na vier dagen festivallen... En ik heb daarna nog wel weeen gevoeld en kreeg ook nog wee-opwekkers erbij, en die deden pijn maar het was heel goed te doen. Volgens de VK mocht ik zonder problemen nog drie keer zo veel ruggenprik. Om iemand bij voorbaat al helemaal lam te spuiten dat is denk ik niet goed en ook niet voor de baby maar wat je hier soms leest over ruggenprikken weigeren na uren en uren ploeteren voor niets, dat gaat nergens over. Een ruggenprik was voor mij gewoon super om de toppen van de weeen af te halen en als je een gezond kindje in je buik hebt zie ik niet in waarom er zo moeilijk over wordt gedaan. Nu heb ik een rotbevalling gehad maar als ik ooit nog een kind krijg (met de bevalling van Lena in het achterhoofd zeg ik effe van niet) dan wil ik in elk geval dat er een ruggenprik beschikbaar is, desnoods ga ik ervoor naar een prive kliniek. Dat het bij je kind komt en dat je daar het beste voor wil okee. Maar uiteindelijk is het ook wel lekker als je niet totaal uitgeput bent tijdens en de dagen na de bevalling... Uiteindelijk kan ik terug kijken op een redelijk goed einde van de bevalling dankzij de lieve verloskundige waarvan ik die prik kreeg en dat ik daarna gewoon effe heb kunnen ontspannen. Uiteindelijk kwamen er nog redelijk wat toeters en bellen aan te pas maar daar had ik echt niet goed tegen gekund als ik niet een uurtje of twee rust had gehad. Uiteindelijk is dat denk ik ook heel geweest voor Lena ik had weer energie voor 10 toen ik ging persen terwijl ik daarvoor echt een vaatdoek was.
bij mij was het nadeel van de epidurale dat die niet pakte ze kregen hem bij alle drie de bevallingen er wel in (bij de derde te laat want eer ze hem hadden aangesloten was ik binnen een half uur van 6 naar 10 cm gegaan ) maar zodra ik recht ging zitten of mijn houding veranderde knelde het buisje af, ofwel mijn wervels staan te dicht op mekaar nadeel ervan was dus je hoopt en bent blij dat je minder pijn zal gaan krijgen.....en dan heb je een vervelende prik gehad voor helemaal niks! Nu besloten om er dus ook maar niet meer om te vragen en heb echt zware bevallingen gehad van de eerste twee