Ik vind t echt een geweldig iets, moeder zijn. Zoveel liefde heb je nog nooit gevoeld. En ja tis veel werk en soms dingen opgeven, maar als je naar je kind kijkt maakt t echt niks meer uit. Wellicht leuk om te lezen: Mama lifestyle blog | Mommy monday : 9 grootste veranderingen als je moeder wordt
Als je over voor en nadelen gaan praten dan denk ik dat je een auto gaat kopen. Een kind krijg is andere koek (al ben ik zelf nog geen moeder) Betere verwoording is denk ik wanneer je voelt er klaar voor te zijn. Nou ja in mijn geval wilde ik altijd graag kinderen omdat me dat gewoon leuk leek, maar de stap om het dan ook echt waar te gaan maken kwam omdat anderen kinderen kregen en ik daar wel jaloers op werd. Ik wilde ook een mensje verzorgen wat van mij is, ik wilde samen met mijn man ons leven uitbreiden/verrijken met iets van ons samen. Ik kon aan niets anders meer denken, droomde erover en praatte erover alsof het al zover was. Zoiets denk ik. Succes!
Overwegingen voor mij om een kindje te willen waren onder andere de volgende: - de wetenschap (of in ieder geval het vertrouwen erop) dat de liefde voor een eigen kindje onvoorwaardelijk is en dat je er veel voor terugkrijgt. - de wetenschap dat ik dit samen met mijn partner aanga, alleen zou ik het persoonlijk niet willen/kunnen doen. - ik heb een stiefzoontje en wilde graag ook een 'eigen' gezin. Maar verder ben ik een heel nuchtere zwangere/aanstaande moeder hoor, de gedachten 'ik wil een kindje' waren nog prima aan de kant te zetten en ik voelde ook absoluut geen klepperende eierstokken bij het zien van andere kindjes. Sterker nog, die vond ik vaak niet eens leuk Ik doe dit gewoon omdat ik voel dat mijn man en ik er klaar voor zijn en dat ik wel een goede moeder zou zijn. En ook het niet meer kunnen uitslapen, gebroken nachten etc etc, dat heb ik wel over voor een kindje. Je went er vanzelf aan lijkt me.
Sommige mensen geven aan wakker te worden en te weten er klaar voor te zijn. Dat had ik niet. Wel de wetenschap dat ik moeder wilde worden en ook mijn man had en heeft een kinderwens. Er kwam gewoon meer een moment van: ja dat wil ik ook en waarom niet nu? Alhoewel ik het soms ook nog best eng vindt hoor! Maar ik geloof dat de zogenaamde nadelen altijd in het niet vallen bij de voordelen. Je vind wel een weg om ook de nadelen te overleven met liefde denk ik!
Haha briljant verwoord.. Het lijkt mij zwaaaaar vermoeiend, maar het lijkt het mij ook wel waard Gelukkig maar, want over ongeveer 4 weekjes is die kleine er
Haha ik dacht juist omg waar ben ik aan begonnen en komt echt geen derde Kinderen veranderen je hele kijk op de wereld en je eigen leven. Ondanks haar driftbuien(die nu soms nog best schattig zijn) zou ik onze dochter nooit hebben willen missen en ze maakt ons zo gelukkig! Wat hebben wij gisteravond gelachen toen onze oost Indisch dove dochter niet reageerder op "ga je mee Naar bed", maar toen ik voor de grap"koekje" zei, kwam ze met de koektrommel in de handen naar mij toe hahaha
Dat gevoel wat iedereen omschrijft die je hebt voor je kinderen, die is lastig voor te stellen... Ik ben er nu wel veel mee bezig, was er ook wel al mee bezig voordat ik ineens onverwacht die positieve test in handen had. Maar ja ik loop tegen de 30 en heb eerder altijd gezegd dat ik voor mijn 30e mooeder wilde zijn, tja dan begin je erover na te denken. Maar goed zoals ik overal een beetje lees is het schijnbaar wel normaal dat ik nu zo denk. En er is altijd wel een reden om het niet te doen! Lastig hoor zulke belangrijke keuzes in je leven!
Oké, na mijn lange relaas op de vraag van gisteren "wanneer weet je dat je er klaar voor bent". Niet, sprong in het diepe. Ik twijfelde bij onze oudste nog toen ik 40 weken zwanger was. (Hij is met 40+1 geboren.) Maar ik wilde het graag en inmiddels durf ik wel te zeggen dat ik er klaar voor ben. Maar vooraf weten de meeste mensen het denk ik nooit echt zeker. (Ik kreeg tenminste heel veel herkenning toen ik dit eerder ooit typte.)
Haha vrolijkheid. Daar groei je in hoor. Het is niet dat je vande ene op de andere dag een peuter van 3,5 en een baby hebt. Gelukkig maar ook hihi. @Tupp: Nogmaals zo herkenbaar. Net zoals het heerlijk cliché is dat zodra je baby geboren is je opeens niets meer weet over de pijn die je er net voor nog had hihi ( tenminste zo heb ik dat wel ervaren hihi)