Mijn zoon gaat nu sinds 1,5 week naar de basisschool en had er in eerste instantie heel veel zin in. Naarmate de schoolweek vorderde, had hij steeds minder zin om te gaan tot huilen/driftbuien aan toe. Even wennen dacht ik, maar er zijn een paar klasgenootjes geweest die vervelende dingen zouden hebben gezegd (is zijn verklaring). Ik zie dat hij gespannen is en op schooldagen slaapt hij slecht (normaal nooit problemen met slapen). Hij is normaal gesproken erg open en vrolijk ingesteld en legt makkelijk contact. Ik begrijp dat hij tijd nodig heeft om aan alles te wennen, maar toch vroeg ik mij af: hoe is jullie ervaring met het -voor het eerst- naar school gaan van je kind(eren)?
Het kan zijn dat hij ook zijn plek moet vinden in de klas. Andere spelen al lang met elkaar en dan kon je daar bij en dat is soms lastig. Je moet in eens heel veel rekening houden met alles en iedereen. De dagen zijn ook erg vermoeiend. Onze zoon had het de eerste tijd naar zijn zin en daarna niet meer. Maar goed dat kwam omdat het geen standaard kleuter was.
Dat zal er idd mee te maken hebben denk ik. Ik denk ook dat hij misschien andere verwachtingen had. Gelukkig is dit een korte week, dan kan hij daarna weer even bijkomen.
Hier hetzelfde. Eerste dag had oudste ontzettend veel zin, daarna niet meer. Hij miste ons, en vond het toch wel heel erg spannend. Vaak huilend naar school gebracht. Hij wilt ook steeds naar school gedragen worden (zijn manier van contact zoeken), en sinds ik dat doe gaat het veel beter. Dragen is voor ons gelukkig goed te doen want het is maar 5 minuutjes lopen en hij is nog geen 13 kg . Nu gaat hij ruim een maand naar school en inmiddels gaat hij graag naar school en hoef ik hem niet meer huilend in de armen van de juf te duwen.
Herkenbaar. Onze zoon wou na 2 weken niet meer naar school. zijn uitslag was dat ze hem steeds 'jongste' of 'jongetje' noemen en hij heel veel dingen nog niet kon die anderen wel konden. Snap het wel. Daarvoor was hij die (te) grote knul op psz. Hij hielp iedereen en iedereen wist wie hij was. Nu stond hij opeens onderaan. We hebben dit serieus genomen en zijn heel bewust gaan benoemen en kijken wat wel leuk is op school. Ook oefenen met iets wat hij graag wou kunnen (bijvoorbeeld naam schrijven) en samen praten en denken over oplossingen. Zijn grote zus pakte zelfs haar 1e rapport erbij om te laten zien hoe zo toen poppetjes rekende en hoe nu. 'Van proberen kan je leren'
Dat doen wij inderdaad ook; benoemen wat wel leuk is. Dat oefenen met iets dat hij graag zou kunnen is ook een goed idee!
Ze moeten er inderdaad echt even inkomen en hun plekje vinden. Mijn zoontje gaat sinds eind februari naar school. De 1e dag had hij veel zin, maar daarna wat minder. De 2e week ging heel goed, raakte goed gewend aan het ritme en toen werd hij verkouden en heeft 1,5 thuis gezeten daardoor... terug naar school moest hij weer opnieuw wennen. De eerste 2 dagen was het huilen, daarna ging het weer beter gelukkig. De eerste week had hij ook veel ongelukjes terwijl hij al lang zindelijk is. Ik zou het dus inderdaad even de tijd geven, en als je het idee blijft hebben dat andere kindjes hem plagen en hij daardoor niet naar school wil, dan zou ik het even navragen of aankaarten bij de juf. Succes voor ons mama's ook best spannend die eerste schooldagen.