Ik heb echt even advies nodig, want op dit moment laat ik mn zoontje zo onderhand bepalen wat en hoe! Zo dwingend is hij dus. Hij weet precies wat ie wil en als ik daar niet aan toe geef haalt ie alles uit de kast. Gillen, schreeuwen, zich op de grond laten vallen, krijsen met lange uithalen...echt ik schaam me dood. Ik zat net in de tuin en alles wat ie maar wil is op de arm en dan rondlopen en alles aanwijzen. Dat heb ik even gedaan maar daarna moet hij echt weer zelf gaan spelen! Maar steeds komt ie weer aan mn broek hangen en als ik m dan afwijs droop hij nromaal gesproken weer af maar nu begint dus de hele poppenkast. We zaten in de tuin en de buren ook en ik schaam me gewoon voor hun dat ik mn zoontje laat brullen! Hij schreeuwt ook moord en brand. Ik ben nu maar binnen gaan zitten en heb ons zoontje op de gang gezet om "af te koelen". Onder geen beding wil ik hem continue laten bepalen wanneer we zijn zin doen. Maar als hij dusdanig hard krijst dan ben ik echt genoegd om (even ) toe te geven zodat hij stil is. Maar zo hou ik het toch alleen in stand....nietwaar? Of wat moet ik anders doen?!
Ja, dat dacht ik ook negeren... Maar het wordt echt heel moeilijk gemaakt als hij zich zo over de zeik screeuwt! Heb hem net laten uitrazen en hij was zo overstuur dat hij oook niet meer stil te krijgen was. Ergens vind ik dat dan ook zielig maar ja, anders komen we er nooit van af.
Mijn buurvrouw vraagt dan altijd aan de kleine: Lig je lekker? Mijn buren hebben dus ook een kleine van ongeveer dezelfde leeftijd.. en in ons is echt nog nooit opgekomen om te denken dat ze 'slechte' ouders of zo zijn hoor.. Hoort gewoon bij de leeftijd, dat weten jouw buren ook wel. Enige wat ik dan denk is: OMG, dit heb ik ook over een paar maanden
ik heb er hier ook "last"van, zoonlief is ruim 14,5 maand en als hij iets wil... schreeuwen gillen brullen, dingen op de grond gooien, nee zeggen voor het nee... hij heeft echt zijn eigen willetje hij kan heel goed zelf lopen... en als hij iets niet mag of als hij zijn zin probeert door te drijven... dan laat hij zichzelf hangen... voeten in de lucht en daar hangt meneer terwijl ik hem onder de armen vast heb... en zwaar dat hij dan is !! en gillen dat hij dan doet.... ik weet ook niet wat ik er mee aan moet, ik laat hem zijn gang maar gaan, ik probeer er iig zo min mogelijk aan toe geven want anders blijf ik bezig
hier doe ik het zo. hij wil iets en dat krijg hij niet. brullen schreeuwen krijsen op de grond laten vallen en echt compleet over de zijk gaan. ik draai me dan met mijn rug naar hem toe en daarna loop ik weg. als hij in de gaten heeft ow ze is weg word hij vanzelf rustiger en gaat hij spelen. ik zou zeggen laat hem maar razen. en na 5 min ga je hem troosten
Misschien heb je hier niets aan maar ik vind negeren geen doen in dit geval. Je zoontje wilt graag meer blijkt maar krijgt of vind geen voldoening. Jij moet hem sturen daarin. Om het mezelf en om het mijn dochter dus aangenamer te maken dan ga ik er in mee omdat het dus normaal gesproken anders gaat. Daag je zoontje uit met iets nieuws, al is het maar een billendoekje leren opvouwen. Ik moet zeggen dat ik makkelijk praten heb want mijn dochter heeft niet zulke buien en ook nooit gehad dus of je iets aan mijn advies hebt moet je maar eens even kijken.
Mijn eerste gevoel is ook: negeren. Eerst oprobeer ik m nog af te leiden, maar hij moet ook om kunnen gaan met tegenslag dus anderzijds wil ik ook dat hij "zichzelf" weer rustig kan krijgen (of vraag ik dan teveel van hem? Hij is nu 14 maanden en een beetje.) Wanneer ik m negeer dan zet ie zn gekrijs nog aan tandje harder met uithalen en adem inhouden etc. Echt heel ernstig. Toen dat net het geval was heb ik m wel even getroost, maar met dat ik m oppak gaat dat vikngertje alweer naar het geen ik m moet toebrengen. Ik hem hem toen weer terug op de grond gezet, direct en duidleijk geprobeerd te zeggen: Nee, je mag nu echt zelf gaan spelen. een idee of hij dat begrijpt, hij ging toen weer opnieuw huilen. Pfffff... ik moet echt sterk in mn schoenen staan hoor! Tis echt een klein driftkikkertje!
Ja maar Adi heeft 3x meer kans dan wij Hier nog eentje hoor. Inderdaad is hier het sleutelwoord ook negeren....
Nou..."ineens"...? Die van mij was altijd al vrij temperamentvol als het bijv om zn flesje melk ging. Als het hem niet snel genoeg ging zette hij wel een keel op! Dus misschien kun je het een beetje zien aankomen afh van het karakter van je kids? Al krijgt vlgs mij wel iedereen op een gegeven moment die peuterpuberteit? In meer of mindere mate. @ missmom.... jouw dochter nog nooit...??
Je hebt er eentje terug! Anderen nog tips? Ik heb m net voor de derde keer vandaag op bed gelegd omdat ie zo jengelig was. Niet dat ie veel slaapt (hij zat tegenwoordig op 1 slaapje per dag) maar hij is wel stil.
ik zou benoemen naar hem dat het jammer is en dat hij daar ook best even van mag balen. vervolgens zou ik hem even laten en verder gaan met mijn eigen ding. wanneer het boos zijn na 5 minuten nog niet over is zou ik hem bij de hand nemen en zeggen dat het boos zijn klaar is en hem vervolgens afleiden door hem speelgoed aan te bieden. door hem te begeleiden met woorden, voelt hij zich begrepen. ook al snapt hij nu de woorden nog niet, maar jouw duidelijke houding zal hem zeker helpen. succes en door nu niet toe te geven mag je er van uitgaan dat het een fase is. grt joyce
negeren is idd de beste oplossing, maar niet in de zin van laat hem maar in z'n sop gaar koken. Het beste kan je zijn gedrag negeren, maar niet je zoontje op zich. Dus afleiden met iets. Ik snap wat je zegt, van hij moet het ook leren, maar daar is tie nog wel wat klein voor. Vaak worden ze driftig uit onmacht, ze mogen/kunnen iets niet en kunnen het niet met woorden uitleggen. Afleiden is dus een heel goed alternatief. Met een paar minuten zijn ze namelijk al vergeten dat ze boos waren. Heel belangrijk is ook zijn gevoel benoemen, dus: jij bent boos he??? Het is belangrijk dat ze verschillende gevoelens leren en dan leren ze er ook mee omgaan. suc6 p.s. heel herkenbaar hoor.
@joyce en tulip: thanx! Hier heb ik echt wat aan! (jammer dat ie nu slaapt , kon ik het meteen proberen) Morgen weer een dag. Ik heb idd het idee dat wanneer ik hem negeer dat ie dan nog meer gefrustreerd raakt. Maar idd zn gedag negeren en niet hem. En gedrag benoemen. Dat van die duidelijke houding is ook een goeie tip. Ok, morgen mn beste beentje voorzetten!
Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met deze problemen Nu valt het hier op zich nog wel mee, want ik heb nog geen drift- en krijsbuien meegemaakt, maar drammen en jengelen kan hij wel als de beste. En het ergste is: als hij iets doet dat niet mag, en ik zeg NEE, dan zie ik die lip op de pruilstand gaan, en dan zet hij me toch een keel op! Helemaal gekwetst is hij dan... en ik voel me dan meteen schuldig (opvoedersfout nummer 1, ik weet het ik weet het...). Hier werkt afleiden toch het beste. Je mag dit en dit niet, maar kijk eens wat je wel mag? Hup, dan gaat hij er weer lachend op af en is hij de ellende meteen weer vergeten. Het vermoeiende is alleen dat je dus echt de godganse dag bezig bent met afleiden en nieuwe dingen verzinnen. Maar goed...niemand had gezegd dat het makkelijk zou zijn
Ik zat hier ook erg mee en heb het toen op het cb neergelegd. Zij zei dat dreumessen nog niet de macht hebben om hun boosheid te onderdrukken (dat wat wij wel hebben). Hierdoor ben ik anders naar zijn boosheid gaan kijken. Totaal negeren werkt hier absoluut niet, maar inderdaad het benoemen van zijn emotie wel. Eventueel even knuffelen, speelgoed aanbieden en dan weer gaan doen wat je aan het doen was. Ik moet zeggen dat het helpt, ik kan met zijn boosheid omgaan en hij komt om positieve aandacht vragen ipv. negatieve aandacht. Bijv. een knuffel geven, een stuk speelgoed brengen etc. En als ik hem dan helemaal de hemel in prijs dan glundert hij van oor tot oor. Nu is het echt nog niet helemaal over, hij is de afgelopen maand flink ziek geweest, dus hij is een stuk aanhankelijker dan anders. Door een aantal slapeloze nachten ben ik ook een stuk prikkelbaarder en dat voelt meneer haarfijn aan. Gevolg, meneer hard constant aan mijn broek te jengelen. Succes!
Tips: - benoem de emotie 'Jeetje, wat ben jij boos hè?' - negeer het gedrag (gillen, krijsen, drama drama drama) - biedt iets anders aan "Kijk hier is je duplo / puzzel / boekje) - biedt troost wanneer hij / zij vast komt te zitten in een huilbui (dit is niet hetzelfde als z'n zin geven. Alleen troost)