voor het eerste echt opvoeden...hoe doe je dat?

ah lekker aan het puberen, heerlijk.

ik zou hem gewoon zo ver van tafel zettenn dat hij zich niet aan de tafel kan afzetten, en verder zijn gedrag negeren, hoe moeilijk ook.
want negatief aandacht is ook aandacht en dat is juist wat hij wil ,aandacht

succes en sterkte

 

Maarja, als je hem wegzet van tafel leert hij niet dat hij het niet mag toch? Ik zit met hetzelfde probleem, maar dan de radio enzo. Ik doe het ook hoor, tafel ervoor, dan kan ze er niet bij. Ik vind het vervelend om steeds nee te moeten zeggen. Maarja, nu doet ze het nog steeds als de tafel er niet voor staat. Straks is ze jarig en kan ik echt niet de tafel gaan verslepen. Plus dat er allemaal kopjes op tafel staan waar ze aan wil zitten... Dus dat wordt lastig. Ik lees even mee voor tips dus!

 

Ik ervaarde zelf ook de 9-10 maanden als begin van de opvoeding zeg maar.
Rond die leeftijd snappen ze oorzaak en gevolg nog niet, en willen ze alles graag uitproberen.
Het is de kunst vind ik, om je kind genoeg ruimte te laten om te leren op wat voor gebied dan ook, en daarnaast om consequent te blijven.
Niet altijd makkelijk, dat geef ik toe,maar ja alles is met vallen en opstaan nietwaar?

 

leren dat het niet mag gaat sowieso niet lukken. Heeeeeeel misschien, als je heel consequent bent kan hij een paar dingetjes onthouden.
(let op, heel veel moeders gaan me nu tegen spreken)
Het is nu eenmaal zo dat de hersenen pas bij 2 jaar genoeg ontwikkeld zijn om echt dingen te gaan onthouden.
Mijn dochter kijkt soms wel eens zo ondeugend, dat het lijkt alsof het expres is, maar dat is echt niet zo.

Wij hebben in huis veel dingen weggehaald, om de confrontatie tegen te gaan. Ook hier gaan veel moeders me tegen spreken
maar ik vind het zinloos om een klein kindje steeds nee te moeten verkopen. Lekker spelen zonder gestoort te worden (omdat iets wat je heel leuk lijkt, niet mag) lijkt mij veel leuker!

 

Spelen is zo belangrijk, en dingen die wij gevaarlijk vinden of niet goed, ervaren zij als avontuur of als spelen. Aan de ouder om daar mee om te gaan.
In het begin haalden wij ook wel eens dingen weg,maar nadat ze anderhalf geweest zijn snappen ze vrij snel wat je wel of niet wil hebben. Maar dan doen ze het nog wel, om je uit te testen

 

Uhm, die van mij is 2,5 jaar en doet dat ook. En ik kan hoog en laag springen, maar hij blijft het doen. We hadden m eigenlijk al op een gewone stoel, maar hij is zo beweeglijk dat hij telkens van zijn stoel af ging. Het eten werd een hele strijd en daar werden wij niet goed van! Peuterpuberen noemen ze dat dan... Consequent zijn en blijven en heeeeeeeeeeeeel veel geduld hebben....

 

Ik herken t wel hoor, mijn dame kan er ook wat van...maar ze zijn op die leeftijd idd nog te jong om dat echt te snappen. Ik zou hem verder van de tafel afzetten en als hij iets wil pakken wat niet mag dit wegzetten of afleiden met een speeltje. Echt straffen oid werkt echt nu nog niet en t lijkt wel of ze je uitdagen, maar volgens mij doen ze dat nog niet echt. De reactie is ws gewoon leuk (aandacht) zodat ze t nog een keer doen.

 

Tsja, je had het al voorspeld ik ga je dus inderdaad even tegenspreken. Natuurlijk kan een 10-maanden oud kind nog niet heel veel onthouden, maar 2 'regels' lukte hier heel goed en dat zonder vaak boos te hoeven worden ofzo. Mijn dochter is nu 19,5 maand en ze onthoud heeeeeeel veel; zowel de leuke als de niet leuke dingen. Ze vertelt hele verhalen over wat er vanochtend of gisteren is gebeurd en als ze iets doet wat niet mag, kijkt ze me aan en zegt 'mag niet' of 'eh-eh' of 'niet doen' ofzo. En als ik een keer boos word om iets wat ze fout doet, snapt ze ook echt metee waarom. Klein mini-voorbeeldje: gisteren ging ze boven op een boek staan en toen zei ik dat niet mocht. Geen drama's, maar haar gewoon er vanaf getild toen ze er zelf niet af ging. Vandaag ging ze, zonder verdere aanleiding, weer boven op een boek staan, keek mij aan, zei 'nee' en ging er snel weer vanaf. Dus je kan mij echt niet wijsmaken dat een kind onder de 2 geen regels kan onthouden. Ik heb een levend voorbeeld van het tegenovergestelde in huis. En het is hier heel gezellig hoor, geen geruzie, geschreeuw, gehuil oid. Gewoon duidelijke regels.

En om op de oorspronkelijke vraag terug te komen: met 10 maanden kan je nog niet heel veel verwachten van je kindje en tijdens het eten zou ik er nog niet teveel drama van maken. Ik zou eerder extra positieve aandacht geven als hij stilzit dan al echt gaan 'straffen'. Dus als hij het weer doet, proberen het 'afzetten' totaal te negeren, hem afleiden met iets leuks waardoor hij niet aan het afzetten denkt en hem af en toe prijzen als hij goed zit. Het klinkt makkelijker dan het is. Maar maak je er nog niet té druk om.

 

onze uk heeft dit ook gedaan en ik zet m nog steeds zo dat hij niet bij de tafel kan. je kindje heeft nu oorzaak en gevolg ontdekt.
als hij iets doet wat je niet wilt als hij bijv aan het spelen is, is hem m oppakken en nee zeggen en hem ergens anders zetten en afleiden met een speeltje. doet hij dit weer nogmaals en nogmaals en nogmaals

wij hebben ook behoorlijk wat uit de kamer gehaald zodat onze uk ongestoord kan spelen.

ik ben er ook van overtuigd dat ze nu echt al wat kunnen onthouden als het maar regelmatig voorkomt. als je ziet wat ze al met speelgoed kunnen, ze hebben prima door hoe iets werk.

mijn uk daagt je ook uit, maar hij doet nog niks expres. het hangt ervanaf hoe je ergens op reageert of ze het gelijk weer doen, want ze zien alles als een spelletje.

kortom, geduld en veel herhalen.

groetjes, Miranda

 

Pfffffffft, herkenbaar, hier ook een dame die van alles doet en met name dingen die ze niet mag. Sterker nog; ze weet heel goed dat het niet mag want dan schud ze met haar vingertje en zegt ze 'nee, nee, nee', alhoewel ik me afvraag of ze dit dan ook koppelt aan 'dit mag ik dus niet doen'.

Wat hier (redelijk) helpt is om haar af te leiden met iets anders, dus een speeltje, een gekke bek trekken o.i.d. dus puur; afleiding.

Als ze echt iets doet wat niet mag, haal ik haar daar weg, zet haar ergens anders neer (waar ze HEEL boos van wordt en gaat zitten huilen / jengelen) en dan negeer ik haar gewoon. Trouwens, ik zeg wel altijd tegen haar (terwijl ik haar op ooghoogte aankijk); 'Dat mag niet van mama' ofzoiets.

Dat helpt allemaal redelijk, veel dingen die ze 'vroeger' deed wat ze niet mocht laat ze nu ook links liggen. Ik ben en blijf van mening dat, hoe klein ze ook zijn, dat sommige dingen gewoon echt niet mogen.

@ Guppie: Wij halen ook veel dingen weg hoor , maar met name kleine dingetjes (doosje lucifers bijvoorbeeld) en dingen die gevaarlijk zijn (kaarsen zijn dus onvindbaar hier in huis tegenwoordig ) maar ik geef toe; wij halen niet alles weg nee .

Dus helaas Laika, ik heb ook geen gouden tip, hoogstens een houten . Succes ermee, ik lees ook even mee, ben erg benieuwd hoe andere mama's en papa's hiermee omgaan!

Liefs,

Fem

 

Als Eva iets doet wat niet mag, wat verder geen kwaad kan (zoals jouw voorbeeld), waarschuwen wij een keer of 3 zodat ze weet dat het niet mag en als ze dan doorgaat, negeren wij haar. Dan stopt ze vaak vanzelf. Zo niet (en als ze erg baldadig wordt), worden we een beetje 'boos'. Dan begint ze dramatisch te 'huilen', maar stopt daar ook heel snel weer mee en dan is het goed.

Wij hadden eerst ook alles weggezet, maar laten nu wel weer afstandbedieningen op de bank/tafel liggen en ook staan er meestal glazen op tafel. Eva weet heel goed dat ze daar niet aan mag komen en doet dat ook meestal niet. Soms is ze het weer even vergeten, maar na een keer waarschuwen (als ze het wil pakken), laat ze het meestal wel gewoon liggen.
Ik vind lekker spelen ook heel belangrijk en dat mag ook lekker, maar ze moet ook leren dat ze niet overal aan mag komen. Zo ook de dvd speler, ze staat regelmatig te puzzelen aan de kast waar de dvd speler in staat en zit er ook geregeld aan (wat dus niet mag), maar ik ga die dus echt niet weghalen.

 

Tja, dat zijn de eerste tekenen dat opvoeden soms heel lastig kan zijn.
Ik vind wel, rond een jaar komen ze overal aan, maar dat is wel iets wat weer overgaat gelukkig.
Vooral toen onze jongens begonnen te lopen, liepen ze eigenlijk heel veel dingen voorbij, waar ze eerst altijd aanzaten.

Jesse is momenteel ook heel grijperig. Kijkt dan heel ondeugend achterom alsof hij wil zeggen: zie je wel dat ik aan het tv-kastje kom? Je kunt hem twintig keer weghalen, maar dan doetie het gewoon weer. Nu waarschuw ik drie, vier, vijf keer en als hij dan niet luistert, krijgtie een tikje over z'n vinger. Doet hij het dan nog, gaat hij de box in.
Ik zou momenteel geen klap kunnen doen als ik de box niet had.

 

Mijn dochter heeft ook nog regelmatig de afstandsbediening te pakken. En als ik dan opsta om die "af te pakken" dan rent ze gauw weg. Dus zou ze onthouden dat ze die niet mag pakken? Ik denk het wel...
Toch ga ik ervan uit dat ze regels niet kan onthouden tot ze ong. 2 jaar is. Neemt niet weg dat ik haar niet corrigeer hoor.
Ze gaat met de afstandsbediening overigens zo ver dat zn het hard laat vallen en dat de batterijen eruit vallen, want DAT is pas interessant!
Ik wil niet voordoen alsof alles hier perfect loopt hoor, alleen hebben wij de dvd speler wel in een ander kastje gezet.

 

Tuurlijk begrijpen ze rond een jaar al heel veel, maar onthouden van veel dingen doen ze niet zoals wij als ouders dat graag zouden willen. Wij waren op een gegeven moment ook de hele dag Nee dat mag niet, Nee niet aankomen, Nee dano geef maar hier etc aan hget roepen. omdat we wilde dat hij zou leren van dingen af te blijven.

Op een gegeven moment waren we meer bezig met negatieve aandacht als positieve aandacht, en Zowel Dano als wijzelf werden er bloednerveus van.

Het voorbeeld wat jij geeft over met de voetjes tegen de tafel is hier exact hetzelfde gebeurd. Nee zeggen heeft dan echt geen zin, ja 1x nee zeggen en dan de stoel net te ver weg schuiven.

Gewoon eerst laten ontdekken en dan de mogelijkheid weg nemen.

Sinds dat we dat doen is de sfeer gemoedelijker en ontdekt hij spelenderwijs wat wel en niet mag.

nu kunnen we langzaam weer dingetjes laten staan want nu begrijpt hij als hij ergens af moet blijven, en ja nu doet ie soms echt ondeugend. Pakt bijvoorbeeld een kaars en roept al Stout als hij hem pakt.

Mijn tip: probeer negatieve aandacht om te draaien.

 

Hoi

Hier ook zo'n kamikaze ventje.
Wij zetten altijd onze voet op de kinderstoel, moet de 1 even wat pakken uit de koken is de standaardvraag: heb jij 'm?

Het is misschien heel zielig, maar we hebben hem een aantal keren laten schrikken toen hij zich af wilde zetten en nu is een simpel nee en even zijn handjes beetpakken eigenlijk voldoende om het te doen stoppen.
En of hij het expres doet? Hij zet zijn handjes tegen de tafel, doet zijn hoofdje een beetje buigen en kijkt je dan aan... hmmm, ik weet het niet...

Maar goed, als ik alleen ben en ik moet even wat pakken schuif ik 'm weg van de tafel.
Op het kinderdagverbijf zijn ze dat een keer "vergeten" met alle gevolgen van dien.
Dat gebeurd dus geen tweede keer meer en zeker niet thuis.

Afleiden wil ook nog weleens werken, wij beginnen dan altijd maar weer met liedjes zingen en dan vooral waar je bewegingen bij moet doen Altijd succes.

Succes ermee!