zal ons verhaal dan ook maar vertellen: - pco vastgesteld april 2006 - kijkoperatie en vochtblaasjes uit eileiders weggebrand, nadat ze eerst diana 35 hadden aangeraden, was pas 21, vriend toen 34, maar was er nog niet aan toe. Maar mijn humeur was niet meer te genieten, daarom toch gekozen voor deze optie, omdat het zou kunnen gaan zorgen voor onvruchtbaarheid, vanwege de grote van de cystes. - vervolgens clomid gekregen, maar deze sloeg niet aan. Te horen gekregen dat we moeten proberen voor mijn 25ste zwanger te zijn, anders hebben ze weinig hoop meer. Is nooit echt verder uitgelegd. Maar geeft je wel druk. - verhuizing en ander ziekenhuis - weer een jaar op het wachtbankje, want dat moet je opnieuw bij een leeftijd van 24 - te hoog prolactine gehalte, geen pco meer zeiden ze, terwijl ik (veel) zwaarder ben geworden door 2 dietisten, daarom in een programma om af te vallen. Lukt niet, maar omdat ze alles bij mij inwendig met echo goed kunnen zien gaan ze toch verder met behandelen. Ook omdat we nu al 3 jaar bezig zijn. Bij het nieuwe ziekenhuis is er dit uitgekomen: - verdenking van hersentumor door te hoog prolactine gehalte (prolactonoom) - toch geen hersentumor, maar wel de medicatie daarvoor. - dus aan de norprolac, helpt! heb eindelijk een cyclus van 28/31 dagen, nog nooit gehad. - nu weer geen innesteling mogelijk vanwege te laag progesteron gehalte, daarom miskraam! - nu tweede ronde medicatie daarvoor, als dat niet helpt wist de fertiliteitsarts het ook niet meer. - Heel veel bijwerkingen, eigenlijk alles van een zwangerschap, maar tot zover ik nu weet niet zwanger. Maar dit is wel de laaste keer dat ik nog 25 ben.... heb je een beetje een idee
Jeetje, hier ben ik stil van. Wat een verhaal, wat een pech Ik wens jullie snel een wonderbaby toe! En veel kracht om dit alles te kunnen verwerken.
Zo dan jij hebt ook al een oop meegemaakt..!! Wat zul je geschrokken zijn van die hersentumor...!! En achter af blij geweest zijn dat t geen tumor was..!! Ik hoop dat je zwanger bent zeg..!!
Hoi Zj84, het is allemaal zo oneerlijk maar je mag de hoop niet opgeven ik zal ook voor jou duimen kus , Cilek
Pfoe wat een verhalen allemaal meiden..!! T enige waar ik heel bang voor ben is idd chlamydia...En de gevolgen daarvan...
clamydia kan je je heel makkelijk op laten testen bij de ha, maar daar ging je toch naar toe of niet. vraag het gewoon, dan testen ze je daarop
Ja weet ik ik weet dat ik het niet heb.. Maar heb t wel gehad en omdat ik dus niet weet hoelang ik het gehad heb ben ik daar heel bang voor
mijn verhaaltje dan ook maar Vanaf maart/april 2008 zijn we ervoor gegaan Februari 2009 naar de huisarts geweest, eerst maar een paar maanden temperaturen. In mei 2009 doorgestuurd naar Arnhem naar de gynaecoloog . In juni 2009 1e zaadtest, was slecht (0,4 milj. van de 20 milj. en traag) In augustus 2009 2e zaadtest was ineens goed In oktober 2009 samanlevingstest, was slecht (1 levende zaadje gevonden) (daarvoor ziek geweest) Toen kregen we te horen dat we 40% kans hebben op een spontane zwangerschap binnen het jaar, want zij zei steeds dat Gert ziek was voor de 1e test, wat dus niet zo was. dan eerst maar een kijkoperatie bij mij 21 januari 2010 de kijkoperatie en HSG en alles was goed en mooi open. 1 maart 2010 weer naar de gynaecoloog geweest, en we moesten nog maar een half jaar wachten en nog een zaadtest (wat we hebben gevraagd) zou niks uitmaken, ze zegt ook dat we maar 1,5 jaar bezig zijn, ipv 2 jaar, ivm 3 korte cyclussen. Nu maar een andere gynaecoloog gezocht, omdat ik me bij deze toch niet meer op m'n gemak voel 3 mei 2010 afspraak bij de nieuwe gynaecoloog, we hebben al een hele vragenlijst gekregen wat bij de 1e gynaecoloog niet hebben gehad. Tegen kwart voor 4 werden we binnen geroepen, eerst uitgebreid gepraat, toen heeft hij bij m'n man even gevoelt, ivm eerdere bijbalontsteking, maar dat was allemaal goed. Bij mij zijn wat kweekjes wegnomen, daardoor begon ik te bloeden, daarna nog een inwendig onderzoek, daarop was alles mooi te zien en zag hij ook dat het bloed de ongesteldheid was. Nou mocht meteen bloedprikken voor de hormoonwaardes op dag 21 moet ik weer bloedprikken, om te kijken of ik een goeie eisprong heb gehad. Man moet z'n zaad weer inleveren, dat doet hij deze week. 14 mei hebben we een samenlevingstest, dat is de avond daarvoor gemeenschap en dan gaan ze 's morgen een deel slijm weghalen om te kijken of en hoeveel levende zaadjes er nog zijn. dit kan alleen als de eisprong er bijna is, dus kan zijn dat we in het weekend terug moeten komen. en dan 2 juni weer naar de gyn om alles te bespreken. dus Ronde 28: 3-5-2010 1e van de ongesteldheid 7-5-2010 zaad inleveren 14-5-2010 samenlevingstest tussen 20 en 25-5-2010 bloedprikken 29-5-2010 NOD 2-6-2010 weer naar de gyn Dus veel van de onderzoeken gaan over nieuw
Oh, ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen, ik zat het echt letterlijk met open mond te lezen. Ik wens jullie heel veel sterkte en ik ga heel hard voor jullie duimen! Liefs
dankjewel allemaal voor jullie steun. en diane88 blijf erin geloven zeker bij een nieuwe gyneacoloog, ik heb ook sinds 5 maanden een andere (fertiliteitsarts) en bij haar hebben we voor mijn gevoel vooruitgang geboekt. Van haar moeten we ook denken aan wanneer ik niet ongesteld moet worden ipv van wanneer moet ik weer ongesteld worden. Zij brengt het positieve terug, voor zover dat nog lukt. Maar mijn ervaring is, andere arts betere resultaten dus geef niet op
truus ben het met je eens. Het is niet abnormaal lang maar het frustreert wanneer iedereen om je heen zomaar zwanger wordt en dan zegt tjah ronde 2 hadden we niet verwacht. F*CK ik ben uberhaupt nog niet zwanger geweest. Maar ik kan me er bij neer leggen mijn tijd komt nog wel maar ik wordt gek van de andere topic waar iedereen het maar heeft over ik ben zwanger en zo snel. En van die adviezen, die goed bedoelt zijn ik weet het, maar waar je je helemaal gek mee kan maken. Dus vandaar is deze topic even een rustpunt in de ik-wil-zwanger-worden-strijd-met-je-hormonen-en-je-klaperende-eierstokken...... pfff dat is eruit
Ook wij zijn al lang bezig..... getrouwd in 1999 en vanaf januari 2000 voor het eggie. Toch fijn (raar maar waar) dat we niet de enige zijn bij wie het niet mee zit. Wij gingen eerst, na twee jaar proberen, nog voor een adoptiekindje, omdat we geen zin hadden in de mmm. Maar toen we na bijna 5 jaar, bijna richting China konden, bleek mijn man ernstig ziek. En geen stabiele thuissituatie is geen adoptiekindje.... We hebben toen in het ziekenhuis een IVF procedure met PGD aan gevraagt, ivm de erfelijke vorm van darmkanker bij mijn man. Maar omdat ze de kans dat mijn man zou overleiden tijdens die procedure, te groot vonden, kregen we geen toestemming. Fijn dat anderen dat voor je beslissen:x Mijn man leeft en knokt nog steeds en nog steeds hebben wij een kinderwens. Gelukkig hebben we nu een hele lieve bekende donor, zodat we hopelijk, nog samen kunnen genieten van een klein wondertje. We gaan nu ronde 6 in... Pfff, kan t niet wat sneller Ik wil iedereen die al lang wacht op een wondertje veel succes, sterkte en vruchtbaarheid wensen Veel liefs, Elfje1974
sjow meiden, het was bedoeld dat deze topic een soort van ont-ik-wil-zwanger-worden-spanning zou zijn. Maar ik vind hem erg heftig. Luister is ervaar het niet als vervelend. Maar had dit niet verwacht dat er zoveel achter ons schuil zou gaan!! Één ding vergeet niet dat je in jezelf moet blijven geloven ookal zit het soms niet mee Jullie zijn toppertjes.....
Hier zijn we in februari 2009 gestopt met de pil en sinds vandaag zitten we in ronde 16!!! In de 4e ronde ben ik begonnen met ovu testen en deze werden gelukkig elke keer positief! Toen het na ronde 7 nog niet raak was begon ik me toch wel wat zorgen te maken. Toen het in ronde 12 nog steeds niet raak was hebben wij na lang zeuren eindelijk een zaadonderzoek gekregen (december 2009), hieruit bleek dat vriendlief te weinig milliliters produceerde, er waren veel zaadjes dood en ook nog eens veel zwak bewegend. Nou wij werden naar huis gestuurd met de mededeling probeer nog maar verder. Dit lukte mij echt niet dus hebben wij in febr 2010 nogmaals een zaadonderzoek laten doen. Toen waren er gelukkig wat meer milliliters geproduceerd maar nog steeds hadden de dode en zwakke zaadcellen de overhand. Onze huisarts wou ons niet doorsturen omdat ik nog jong ben en volgens haar nog tijd zat heb (ik ben 20 en mijn vriend 26). Ik ben toen ontzettend boos geworden. We hebben beide een stabiele baan, we hebben een mooi huis, beide een auto, spaargeld... waarom hebben wij geen recht op een wondertje?!?! Nou toen werd het haar duidelijk en heeft ze ons een verwijsbrief gegeven. 15 april hebben wij voor het eerst een afspraak bij de fertiliteitsarts gehad en zij was echt meteen heel lief en begripvol. De dag erna hebben we een samenlevingstest gehad maar hier vonden ze helaas geen enkele zaadcel 11 mei moeten we weer in het ziekenhuis zijn. Ik kan het niet naast me neerleggen, wil het veel te graag. De MMM is een nieuwe stap, een stap dichter bij ons wonder. Dat geeft hoop!!
hallo dames, pff ook ik schrik van de verhalen, maar toch super fijn om er zo met elkaar over te kunnen praten he! ik vind het altijd wel een beetje opluchten! wij zijn na overleg met de huisarts vandaag ook doorverwezen naar een ander ziekenhuis, voelde me bij mijn huidige niet zo begrepen zeg maar?! moeilijk uit te leggen maar er zijn de nodige foutjes gemaakt daar en voel me er ook niet zo op mijn gemak...
Ook hier bijna een jaar bezig, wij zijn in juni gestopt met de pil. Helaas voor ons ook nog geen wondertje. Mijn cyclus is ook nog onregelmatig. Zo irritant de ene keer heel kort en dan weer lang. Omdat ik voordat ik met de pil begon ook al onregelmatig was had ik het wel verwacht dat het weer zo zou zijn, maar dat het nu toch nog langer duurt hadden wij niet gehoopt! Van het weekend hoorde wij weer van een oud collega dat ze per ongeluk zwanger is geraakt en ze er niet echt blij mee is, niet gepland! Ooohh wat werd ik ff boos. Zij wil het niet, WIJ WEL! Maar goed, fijn topic, dank je wel, ff me gal spuien! Op naar 28 mei dan eerste keer naar de Gyn, ben benieuwd........
JBM1985, vreselijk is dat he als het bij mensen lukt die het eigenlijk niet willen. Ik moet in mijn beroep geregeld mensen doorsturen naar een abortuskliniek, nou ik kan je 1 ding vertellen: dan zakt de grond onder je weg!!! Het liefst zou ik die vrouwen door elkaar schudden, maar helaas moet ik dan vriendelijk en professioneel blijven
Hoi allemaal, Ook wij zijn al een tijdje bezig vanaf september vorig jaar. Ik wordt al erg ongeduldig en verdrietig. Als je de verhalen hier lees dan mogen wij nog niet zeuren, ik hoop dat jullie snel een klein wondertje mogen verwelkomen. Wat mij op het moment het meest raak is dat ik zoveel zwangeren om heen zie. 5 op mijn werk en vandaag te horen gekregen dat nr 6 ook de gelukkige is...gun het ze wel hoor. Vandaag kan ik het helemaal niet hebben. Bijna mijn NOD en ik ben bang dat we deze ronde weer pech hebben. Had leuk geweest zo rond moederdag te horen krijgen dat je zwanger bent! Weet je aan de ene kant vind ik het wel fijn dat wij niet de enige stel zijn die er langer over doet. Alleen baal ik voor iedereen die zo lang moet wachten. We moeten proberen positief te blijven. Het gaat ons meiden lukken, allemaal!!!! Ik wens jullie heel veel succes met zwanger worden!! x ShyGirl