Hallo allemaal, Doorgaans ben ik best gek op mijn shoonmoeder. Ze kan dominant en zeer bepalend zijn, maar ik kan daar redelijk goed mee overweg. Nu is het zo dat sinds ik zwanger ben ik haar niet meer kan zien of luchten. Buiten bezorgd zijn doet ze niets vreemds of anders. Ze is gewoon zorgzaam en leeft mee, maar als ze al vraagt " hoe voel je je"? krijg ik al de kriebels en als ze me belt neem ik soms de telefoon niet op als ik zie dat zij het is.......voorheen had ik dit niet! HERKENBAAR? Graag hoor ik jullie ervaringen. Lieve groet van mij.
Nee, absoluut niet! Mijn schoonmoeder is ook extra lief en dat kan ik prima verdragen. Het enige dat ik niet wil is dat ze hier in huis gaat schoonmaken of eten koken ofzo, ze biedt dit wel aan. Maar ik ben superblij met mijn schoonmoeder!
Mijn schoonmoeder is altijd wat bemoeierig geweest en dat heb ik altijd wat irritant gevonden. Ik word ook overladen met kadootjes die eigenlijk heel leuk zijn maar het zijn er zoveel dat ik er soms helemaal gek van wordt! Ze belt ook té vaak, maar als ik niet opneem dan blijft ze bellen. Eerst zag ik alleen de vervelende kanten maar nu probeer ik het maar op prijs te stellen. Als ze ooit echt te ver gaat dan zal ik dat wel aangeven. Maar ik herken het wel
Ik vind op het moment iedereen irritant! En ik heb nooit zin om mijn telefoon op te nemen! Alleen mijn moeder en mannetje kan ik verdragen, whahahaha!
Hai hai. Het is gedeeltelijk herkenbaar voor me en heb er sinds ongeveer 2-3 maanden steeds meer last van. Kan normaal goed met haar overweg ondanks dat ze zich best wel met dingen kan "bemoeien" en het soms lijkt alsof we nog kleine kinderen zijn. Dan zegt ze bijv. dat we wel de zus van mn vriend (dus haar dochter) een kaartje moeten sturen voor dr verjaardag. Normaal kon ik daar wel tegen, maar nu word ik er helemaal gek van. Dan denk ik 'Tjee, dat weet ik zelf ook wel!!!' Af en toe word ik er zelfs opstandig van en wil k juist NIET doen wat zei dan wil. Ze bemoeit zich ook met waar we wat neer moeten zetten, hoe ik de kleertjes en het baby beddengoed moet opvouwen enz...Het is volgens mij ook wel erger geworden sinds ik zwanger ben.... AAAAAAAAAAAH
Heb ik dus ook met mijn schoonmoeder! Bij mij is het begonnen toen onze dochter geboren werd.Wij hebben twee verschillende culturen en zij deed alles echt op een andere manier dan ik en ik werd er gek van.Toen onze dochter geboren werd verbleef ze hier een maand en deze zomer was ze hier weer voor 1 maand.Vreselijk!! Als ik bij haar thuis ben dan verloopt alles vlot en pas ik me aan aan haar manier van doen.Eigenlijk is het ook een heel lief mens en heeft ze heel goed bedoelingen met mij maar ik kan dat gemoei niet verdagen en zeker niet over hoe ik mijn kindjes wil opvoeden! En tijdens de zwangerschap erger ik me ook nog eens dubbel aan haar maar ik denk dat dit door de hormonen komt Tegen je eigen moeder durf je vlugger je gedacht zeggen als iets je niet zint maar tegen een schoonmoeder hou je je meer in en dat zorgt bij mij toch voor dit gevoel tegenover haar.
Bedankt lieve allemaal, Het is fijn te weten dat ik niet de enige ben met deze gevoelens. Zelf hoop ik dat het snel weer over gaat dat ik me zo naar mijn schoonmoeder toe voel. Omdat mijn eigen ouders niet meer leven spelen mijn schoonouders een ouderlijke rol in mijn leven. Mijn schoonvader blijft prettig op de achtergrond, maar mijn schoonmoeder is zo aanwezig en bepalend en gaat soms net een klein beetje over de grens heen en gaat dan betuttelen en bemoeien. Heel herkenbaar ook dat even zeggen " stuur je nog een kaartje" , ook komt ze steeds met krantenknipsels aan met berichtjes over van alles en nog wat bv....mex griep, wat je wel en niet moet eten tijdens je zwangerschap....en ze kijkt me steeds aan met zo`n "ik maak me zo`n zorgen" blik, brrr ik hoop maar dat het snel over gaat deze gevoelens.....ben bang dat ik een keer heel onredelijk ga uitvallen en dat gun ik haar niet. Liefs.
hahahahaha .... ik herken t wel van mn tweede zwangerschap.... maar het had er ook mee te maken.. dat ik haar bij de eerste overal bij betrokken had....(kende haar toen nog niet zo goed) ze was zelfs bij de bevalling geweest.... toen de kraamvisite kwam, en aan mij vroeg hoe de bevalling was gegaan, deed zij heel het verhaal.. en net of zij bevallen was.. en t haar kind was.... dat wilde ik dus echt geen tweede keer.... Tweede zwangerschap heb ik haar echt gemeden... sterker nog... met ruim 38 weken zwangerschap (kerst) ben ik daar zelfs kwaad naar huis weggelopen... toch 20 minuten lopen, zonder telefoon, geld, sleutels etc.. (dom, dom, dom) tis nu wel over hoor... dus komt wel goed.... en als je er nu geen zin in hebt.... gewoon afpoeieren...
Ik kan op dit moment ook echt niemand verdragen. Ik word iedere dag gek gebeld/gesmst om te vragen of het al rommelt en of ik al bezig ben grrrrrrrrrrrr laat me toch eens met rust. Nee ben momenteel niet zo gezellig....
Vrij herkenbaar hoor.. Alleen niet bij schoonmoeder. die is net zo lief als anders.. Meer aan andere mensen in de familie die alles beter schijnen te weten wat betreft zwanger zijn.. Oja, mensen waar ik echt NOOIT mee praat, en het ineens heel spannend vinden dat k zwanger ben en er straks (jaja) en ECHT kindje uit mn buik komt....
Zo SUPER herkenbaar. Ik word ook gek van m'n schoonmoeder en haar immer wederkerende vraag: "hoe voel je je?" Heb dan steeds zin om te antwoorden: "gewoon, zwanger". Ze bemoeit zich ook overal mee. Ze wil dan komen schoonmaken en maakt er dan mooi gebruik van om in al onze kasten en paperassen te "snollen". Probeer haar zo veel mogelijk buiten te houden (ivm met het poetsen dan). Nu ik zwanger ben van de tweede wil ze steeds m'n zoontje komen halen, want dat is toch te ZWAAR voor een zwangere dame. Nou moe, ik zorg mooi zelf voor m'n zoontje. Kan nog wel uren doorbomen over haar gedoe en kuren. Laatst gingen we er eten. Ze wou op voorhand niet zeggen wat er op tafel zou komen. Rarara... plaatst ze een kaasschotel voor m'n neus met 3/4 schimmelkazen erop. Er waren slechts 3 soorten waar ik van mocht eten!
HEEEL herkenbaar. En het werd nog erger toen mijn dochtertje net geboren was. Ze wilde ons zo vaak zien, ik werd er gek van. En tijdens mijn eerste zwangerschap wist zij het met ongeveer 8 weken en toen wilden wij het nog tot week 12 stilhouden. Belde ze elke dag: mag ik het al aan mijn vrienden vertellen? NEEEEE! Met 12 weken, voor de tiende keer, mijn eigen vrienden weten het nog niet eens. Live your own life. Al deze dingen wilde ik dan schreeuwen. Maar helaas, dit is haar leven, dus ik moet er mee om zien te gaan. Bovendien, nu mijn dochter weer wat ouder is (10 maanden) zijn de verhoudingen weer iets normaler geworden, omdat het nieuwe er ook voor haar weer een beetje af is, en ik kan je wel vertellen: het is belangrijk en fijn een goede relatie te proberen te behouden, want zij zal straks vast (net als mijn schoonmoeder) super en superlief zijn voor je kindje, al zal ze niet alles precies zo doen zoals jij en krijg je af en toe de kriebels. Het gaat uiteindelijk om hoe lief ze is tegen haar kleinkindje. Sterkte en tel af en toe tot 10, dat hielp bij mij
Herkenbaar... en mijn schoonmams is lief en juist heel bezorgd, maar kan ook helemaaaaal niet invoelen aan wat voor zorgen ik behoefte heb. Voorbeeld: Ik ben 9 weken zwanger en krijg een prachtecho. Wij helemaal blij. Zegt zij: 'dus als alles goed blijft gaan ben je volgende week 10 weken zwanger'. Dat is ze blijven doen tot 20 weken ofzo. Ik steeds bang dat het toch nog mis kon gaan. :x Maar ook andere dingen werken nog meer op mijn zenuwen dan anders, ondanks dat ze echt alleen goede bedoelingen heeft... dat is gewoon een botsing in karakters die nu meer tot uiting komt. Ik ben het doorzetterige type, zij zit snel in een soort passieve slachtofferrol waar ik echt niet tegen kan, en op de een of andere manier zijn mijn hormonen daar een versterker van. Maar ik hou gewoon een 'middenweg'. Ik hou het kort en vriendelijk aan de telefoon, stuur foto's van mijn buik en ben zo lief mogelijk. Zij is denk ik een heeel ander typ dan jouw schoonmoes, maar het blijft de moeder van je vent, en ik heb zelf liever 'pais en vree' dan steeds irritaties die nergens over gaan.
Hahaha, leuke verhalen over schoonmoeders. De mijne is superlief dus daar heb ik geen last van. Het zijn meer mensen die nauwelijks hun mond opentrekken als ik dag zeg en nu ineens vragen stellen over de baby en hoeveel weken ik nog moet. Dat vind ik zooo schijnheilig!!!!
Mijn schoon moeder is ook niet echt de gemakkelijkste, ook al vindt ze zelf van wel Ze bemoeid zich overal mee en kan zich totaal niet inleven in andere mensen). Ze woont vrij ver van ons vandaan en dat levert gek genoeg vaak de nodige problemen op. Toen mijn vriend haar belde om te vertellen dat ze oma werd, zei ze enkel: oh... Ik was op dat moment behoorlijk misselijk en ziek, dus ik kon sowieso niks hebben van anderen. Wilde ze meteen een week komen logeren!! Nee!!!Dat kon ik er effe echt niet bij hebben, maar dat snapte ze niet, ze voelde zich niet welkom en nog meer van die ellende:x Wij wonen niet al te groot en je zit dan de hele dag op elkaars lip. Gevolg, ze is al al die tijd boos en dat werd nog erger, toen mijn vriend haar vertelde dat we niemand gaan vertellen over het geslacht van de baby. Toen flipte ze helemaal uit en sindsdien is ze boos op ons. Afgelopen week was ze hier voor mijn dochters verjaardag ( is niet haar echte kleinkind) Ze heeft de hele dag misschien 5 woorden gezegd en deed echt belachelijk. Ze was ook niet echt geïnteresseerd in de echo-foto's of in onze verhalen. Ze gedraagt zich in mijn ogen als een klein kind Mijn vriend is er helemaal klaar mee, terwijl ik eigenlijk vind dat hij haar moet bellen.Het blijft tenslotte zijn moeder en ik heb geen zin in onnodige stress. Maar zij ziet alleen haar kant en vind dat wij fout zijn, nou ja!!! Ligt dat nu aan mij of zo?? Schoonmoeders...AAAAAAAAAAHHH!!!
Ik heb het momenteel met m'n schoonvader ipv met m'n schoonmoeder. Constant vragen zoals: hoe voel je je? Hoe ervaar je het zwanger zijn? Hou je je aan je rust en harmonie? Hij is nogal spiritueel (en gelovig) ingesteld maar wordt echt gek van zulk soort vragen. Ik heb niks met dat spirituele gedoe. Maar hij blijft maar proberen om dit 'over te brengen' aan ons. Ben benieuwd hoe dat straks gaat als de kleine geboren is met zowel m'n schoonouders als met m'n eigen ouders.
Idem ... Mijn schoonmoeder is echt een lieve schat hoor! Kan altijd erg met haar lachen! Maar nu kan ik gewoon niet omgaan met die overbezorgdheid!