Tja, als je alleen antwoorden wil horen die in jouw straatje passen moet je de titel even veranderen in: wie wil even bevestigen dat ik bij mijn man weg moet gaan.....
hier ook sinds een maand dat mijn vriend en ik uit elkaar zijn meneertje beweert dat zijn gevoelens al een half jaar weg zijn heb hem nooit er over gehoord, niks van gemerkt,dus lijkt me sterk maand geleden kwam hij er ineens mee van ik kap met de relatie,zelf gewoon beslissing genomen maar ik geloof er niks van want hij is ineens wel weer heel erg close met zijn ex maar ik vind het best zo,ik ga niet meer vechten kwam alleen van mijn kant maar nu doet hij zo moeilijk,hij wilt de kids opeisen lijkt me sterk want allebei gezag en hij is best een agressief mannetje af en toe nou vraag ik me af,aan wie worden de kids toegewezen? hij werkt 5ploegendienst en ik werk niet
Onderzoek hoeft niet altijd goed te zijn he!!! Ik ken minstens 3 mensen die altijd zeggen: Wáren mijn ouders maar uit elkaar gegaan, al die spanning, het geruzie , dat voelt een kind haarfijn aan. Dus ik vind dit een zeer vreemde reactie!! Je kan je kinderen pas echt gelukkig maken, wanneer je zelf gelukkig bent. En jezelf als moeder wegcijferen heeft nog nooit voor een positief effect gezorgd.
Aan mij heb je denk niet veel. hier dus al jaren een lat relatie met ups en downs. Hoe meer ik me schik in de wensen van mijn partner hoe meer ik me zelf kwijt raak als moeder. Snapje het een beetje als je niet gelukkig bent in een relatie en je blijft ten kosten van je zelf bij je partner dan doe je niet alleen je zelf te kort maar ook je kinderen. Hier dus de gulden midden weg. OP onze manier en werkt voor mij en mijn kinderen het beste. Dus het komt er op neer als je niet voor je zelf kiest dan kies je uit eindelijk ook niet voor je kinderen ( hun geluk.) WEL besef ik nu ik ouder woord waarom bijvoorbeeld mijn ouders jaren bij elkaar gebleven zijn terwijl ze diep ongelukkig samen waren de reden daar van. Die reden is dat hoe wel je als ouders fouten kan maken je toch vaak probeert het beste te doen voor je kinderen. Kies voor wat jij belangrijk vind.
ik hoef geen antwoord na mijn mond want ik moet zelf de beslissing maken. Maar ik vind t wel een rare opmerking dat je jezelf ma moet wegcijferen. Wat hebben de kinderen aan een ongelukkige moeder...
ben ik het helemaal mee eens !!! bij elkaar blijven voor de kindjes werkt niet , ervan uitgaande dat er natuurlijk wel aan gewerkt is he ........... ik vind wel dat er tegenwoordig wel heel makkelijk voor gekozen wordt , hier in de omgeving gaan de een na het andere stel uit elkaar ...
Hier ben ik het helemaal mee eens. Als je uit elkaar gaat hoe en wat dan ook. KIJK VAN UIT HET BELANGEN VAN HET KIND en niet van uit je eigen belangen. Hoe boos je ook op een partner kan zijn. Zorg er voor dat de kinderen er nooit tussen gaan zitten. Ja dus als moeder zal je op je tong moeten bijten om niks negatiefs over de ex partner te moeten zeggen hou het bij je en laat het vooral je kinderen niet voelen en merken.
Precies wat ik je al gezegd heb en wat ik je nog wel 1000x zou willen zeggen! Je kinderen voelen het en als ze over een tijdje de deur uitgaan en je dat laten weten zul je je voor je kop slaan! Kies voor jezelf, je man wordt uiteindelijk ook wel gelukkig met iemand die echt van hem houdt en helemaal voor hem gaat! Je bent absoluut geen slecht mens, laat dat duidelijk zijn, maar je ontneemt je kinderen nu een gelukkige mama en je ontneemt je man de kans iemand te zoeken die echt voor hem gaat en niet alleen voor het plaatje! Daarbij... nog wel het belangrijkste, je ontneemt jezelf de kans oprevht gelukkig te zijn meid, en je maakt je eigen geluk! Als je hiermee doorgaat, hoe kijk je dan straks terug op je leven als je kinderen het huis uit zijn?
Wat een mooie en dappere reactie! @ Tamale: tja, ik ken ook nog steeds rokers die zeggen dat die onderzoeken waaruit blijkt dat roken schadelijk is allemaal flauwekul is... Als je op die tour een discussie wilt voeren heb je natuurlijk altijd gelijk En de mensen die zeggen dat hun ouders beter uit elkaar konden gaan: die kennen natuurlijk alleen de kant van hun, en niet de kant van hoe het is als je ouders dus daadwerkelijk uit elkaar zijn. Ik kom op mijn werk zo ontzettend veel problematiek tegen bij kinderen van gescheiden ouders, dat dit wel echt een laatste redmiddel is in mijn ogen. Gelukkig gaat het in sommige situaties wel goed met de kinderen, maar er wordt door heel veel mensen onderschat ( lees ook sommige reacties hier) wat voor een ontzettende impact een scheiding voor de kinderen heeft. Dus ik ben er behoorlijk fel op merk ik, in mijn meningsvorming erover. Die reden is dat hoe wel je als ouders fouten kan maken je toch vaak probeert het beste te doen voor je kinderen.
Als ik eerlijk ben denk ik dat je goed moet nadenken wat je wilt. Ik ken je inmiddels 1,5 jr en je gaat van het ene drama in het andere. ik denk dat je gewoon zelf niet gelukkig bent en het zoekt in allerlei dingen. Scheiden/ afvallen/ 4e kindje/ je huis/ geen werk etc.... Ik denk dat nu je 4e kindje er niet kan komen door gezondheid je t weer op je relatie gooit. want je was een jaar terug toen het wel nog kon weer zo gelukkig met je man terwijl je 3mnd daarvoor wilde scheiden. Ik denk dat de oorzaak in je zelf zit. en niet in alle omstandigheden die je wilt veranderen.. daar wordt je niet gelukkig van. sorry voor deze misschien iet wat directe reactie. Ik hoop dat je gelukkig kan worden met jezelf.
Sorry, maar dat slaat nergens op. Ze geeft aan dat er geen andere man is en dat ze al 2 jaar van alles doet om de relatie te redden. Noem mij naïef, maar mag toch aannemen dat ze daarin dan de waarheid spreekt. En dat je bij elkaar moet blijven en jaren als broer/zus moet gaan leven voor de kinderen? Daar is nog geen kind beter van geworden hoor. Kinderen leren dan dus dat een huwelijk/relatie liefdeloos moet zijn en dat papa en mama niet gelukkig zijn. Vertel mij eens hoe een kind daar beter van wordt? En ja, weet waar ik over spreek. Ben een kind van gescheiden ouders! En ja, de scheiding was pittig voor me, maar vooral ook om hoe ze uit elkaar zijn gegaan. Hoe ze ermee om zijn gegaan. Maar was het beter geweest als ze bij elkaar gebleven waren? Zeker niet! En wij hebben nooit iets van ruzies ed gemerkt, de liefde was gewoon op van 1 kant.
De scheiding van mijn ouders is de beste keuze geweest die ze ooit hebben gemaakt. De manier hoe zij met deze situatie om zijn gegaan heeft er voor gezorgd dat zowel mijn zusje als ikzelf er totaal geen last van hebben gehad. Ze hebben als twee verstandige volwassen mensen afspraken gemaakt, op normale wijze tot contact gehouden en hebben er voor gezorgd dat de kinderen voorop stonden. Het scheiden zelf hoeft absoluut geen traumatische ervaring te zijn voor een kind, het gaat om de manier waarop dit gebeurt.
Eens met jannanas, je vraagt in de topic titel of je voor je eigen geluk moet kiezen of voor het geluk van de kinderen. Dat insinueert dat het geluk van je kinderen dus ligt bij een compleet gezin. Vervolgens schrijf je alleen maar dat je zo ongelukkig bent, en wat hebben de kinderen aan een ongelukkige moeder, en je gaat toch wel weg bij je man. Want jouw geluk staat voorop (jammer, want jij hebt zelf voor je kinderen gekozen met je man, zij hebben er niet om gevraagd hier te zijn, mag hun welzijn dan voorop staan??) Maar goed, vrááááág het ons dan niet! Je bent er blijkbaar toch al wel uit, nou, als je dan op het forum de bevestiging wilt, stel de vraag dan anders
Dat vraag ik me dus ook af wat als de kinderen groot zijn. Dan heb ik me altijd weggecijferd en ben nog niet gelukkig en verder gekomen met me leven..
Ik zou kiezen voor beide. Als mama dood ongelukkig is worden je kindjes dat van zelf ook. Maar als ik Cherie moet geloven zou ik eerst aan jezelf werken voor je een definitieve beslissing maakt.
Ik vind dat een kind hoort op te groeien met een papa en een mama (2 ouder gezin) en ik zal proberen bij elkaar te blijven zolang dit lukt. (bij geweld, overlijden etc natuurlijk ander verhaal). Ik zou als het alleen maar om niet meer verliefd zijn gaat proberen mijn gezin bij elkaar te houden.
De dingen die cherie zegt komt omdat ik allemaal redenen zoek om t niet op te geven en me gezin bijelkaar te houden. Maar het maakt me alleen maar ongelukkiger. Met mij zelf is niks t enige waar ik tegen aan loop is dus dat ik niet weet wat ik moet doen. Of de kids en mij gelukkig of alleen de kids...
Weet je wat mijn moeder zegt! Moeder ben je voor eeuwig niet tot 18 jaar. En ja je moet ook voor je eigen geluk kiezen maar als moeder/vader zal je je zelf toch weg moeten cijferen met wat je ook kiest.