wat fijn dat het zo goed gaat met je kleintje, en wat betreft jezelf, het is logisch dat je het psychisch allemaal nog moet verwerken, het is ook nogal wat! Geef je zelf de tijd en wees niet al te kritisch op jezelf! Kop op!
Wat een sterk meisje Inderdaad, geef jezelf de tijd ook! Het is nog maar een paar dagen geleden en ook nog eens totaal onverwacht..
Wauw, geweldig om te lezen Micchan. Wat een vechtertje is jullie meisje! Hopelijk is ze de nacht goed doorgekomen.
Wat goed om te horen dat het zo'n vechtertje is. Hopelijk blijft het zo goed gaan en mogen jullie snel met haar buidelen dat zal jullie alle drie goed doen! sterkte
wat fijn om te lezen micchan! hou vol, praat tegen Misha, en raak haar aan ... ze heeft jullie nodig! en nee ik denk niet dat het toeval is dat ze haar handje bewoog ♡
Wat is het toch een knap en sterk meisje! En jij ook! Ik snap dat het heel moeilijk is om haar zo te zien en haar aan te raken, maar zoals er al een paar dames aangeven is het wel heel belangrijk tegen het herstel van je kleine meid. Doe het op jou tempo gewoon steeds een stapje meer
Mooie update micchan, met heel veel dubbele gevoelens. Ik voel gewoon je liefde voor Misha, maar daarnaast ook je angst. Wat ben je sterk meid! Ik blijf aan jullie denken
Je hebt een vechtertje gemaakt, dat is wel duidelijk En je onzekerheid lijkt me heel logisch, zou ergens ook wel gek zijn als je dat niet zou zijn Probeer haar maar veel te aaien en te 'verzorgen'.. is goed voor jullie allebei..
Oh Micchan wat goed nieuws! krijg jij wel hulp/aandacht om het een beetje een plekje te geven? ze weet dat jullie er zijn en van dr houden!
Ik krijg steeds weer kippenvel van je verhalen. Wat een dapper kindje zeg! Ze weet gewoon dat jullie er zijn hoor!
Qua aanraken, doen! Niet al te veel aaien want ze zijn nog zo gevoelig, maar gewoon zo vaak het kan je hand op haar leggen. En zoals al gezegd was, een spuugdoekje bij je dragen en bij haar in de couveuse leggen, dan ruikt ze toch de mama geur. Ik kan alleen iets opschrijven over hoe ik het beleefd heb, en hoe mijn moeder en zus het beleefd hebben (allemaal prematuren gehad), want dit zit vaak een beetje in de taboe sfeer. Ik was er nog niet klaar voor om mijn kindje te krijgen. Het overviel me, en ik voelde me schuldig omdat mijn lijf het op had gegeven en zij daarom zo moest vechten. En omdat ze in de couveuse lag, en er altijd glas tussen zat, heb ik heel lang met een zekere afstandelijkheid gekeken en gedacht:"is dit nu mijn kind?" Mijn hoofd enhart waren er nog niet klaar voor, en ik was zo bang om een band met haar op te gaan bouwen mocht ze het niet overleven. Maar de band gaat automatisch, en het oer-moedergevoel is gekomen, zij het wat later. Ik heb me daar gelukkig niet schuldig over gevoeld omdat ik wist dat mijn moeder en zus dit ook gehad hebben, en het ontzettend moeilijk is om te hechten als er zo veel angst en onzekerheid is en je wordt overvallen door het moederschap. Ik weet niet of jij dit ook zo hebt, maar wilde het alleen zeggen voor het geval je het wel zo voelt.
WAT een verhaal Micchan! Wat een rollercoaster waar jullue je nu in bevinden. Allereerst gefeliciteerd met de geboorte van jullie dappere kleine meisje! Wat een toepasselijke naam heeft ze gekregen! Fijn dat het naar omstandigheden goed gaat. Ik hoop dat komende weken stabiel blijven en jullie haar daarna mee naar huis mogen nemen. Vergeet deze periode ook jezelf niet he!
Dat het nog lang duurt voor je haar vast mag houden hoeft niet. Ik weet niet hoe het in Oostenrijk gaat, maar in NL bevelen ze buidelen( bloot op jouw blote huid) van harte aan, minimaal 1,5 uur per keer,liefst elke dag, ook met alle toeters en bellen waar ze nu aan ligt!. Dat huid op huid doet je kleintje ook voor later heel veel goed. Worden ze heel rustig van. Gewoon vragen wanneer ze denken dat dat mag hoor! Is voor jullie beide goed. Zulke kleintjes zijn de eerste tijd erg kwetsbaar voor infecties, maar buidelen bij papa of mama mag vaak al snel.
Een lieve, sterke meid zo te lezen! En een minstens net zo lieve en sterke moeder! En je vriend natuurlijk, dit zal ook enorm zwaar voor hem zijn. Nogmaals heel veel sterkte toegewenst! Denk aan jullie. X
Ten eerste van harte gefeliciteerd met jullie sterke wonder!! Net zoals andere prematurenmoeders begrijp ik je gevoel heel goed. maar is heel heel belangrijk om toch zoveel mogelijk lichaamlijk contact te stimuleren. Ik begrijp dat jullie niet in NL zitten? Hier mogen ouders vanaf het moment dat het kindje geen levensgevaarlijke infecties heeft lichaamlijke contact opbouwen. Zoveel mogelijk met je handen op haar lichaam (1 hand op de buik/armen en 1 hand tegen haar hoofdje), en helpen met verzorgen. Wat de zuster kan qua verzorging kunnen jullie ook leren. Je wordt heel snel vertrouwd met alle slangetjes en leert hoe je je kindje kunt benaderen zonder iets te verstoren. Ik heb mijn zoon voor het eerst op de borst gehad toen hij 850gram woog. Een doodenge maar prachtige ervaring. Zusters hebben hem met alle toeters en bellen op mijn borst geïnstalleerd en ingepakt in dikke dekens. Bij jullie zal dat hogelijk ook snel mogen, op het moment dat je dochter buiten levensgevaar zit. Probeer je ervoor open te stellen, jouw lichaam weet precies wat het moet doen. Sterkte!
Ik kijk elke keer vol spanning of er een update is. Wat fijn dat het naar omstandigheden redelijk goed met Misha gaat, ze is een vechtertje. Zelfs mijn man leeft mee, die vroeg net of ik al gezien had hoe het nu gaat