Michan dat is toch een superopbrengst! Dat had ik niet hoor met alleen maar kolven in het begin. Ik vind het fantastisch van je en jullie doen het alledrie zo goed. Mooi nieuwe foto's ook. Wat een dotje.
Ik zat ook te denken aan Earlybirds, maar aangezien Micchan en G, in Wenen wonen, zal dat denk ik (helaas) geen optie zijn...
Ik ben vrijwilliger bij early birds ik kan het even voorleggen maar denk idd dat dat helaas niet gaat
Beste Micchan, Heel veel sterkte gewenst voor jou, jouw man en familie in deze moeilijke tijd. Ik wens jullie dochtertje heel veel kracht toe om dit te doorstaan en gezond op te groeien. Wat een mooi, compleet meisje! Vanavond brand ik een kaarsje voor haar.
Gisteren wilde ik natuurlijk zo vroeg mogelijk naar Misha toe, ook vanwege de uitslag van de scan, in de hoop dat er al iets veranderd was. Ik werd alleen telkens tegengehouden, die moet nog komen en die moet nog komen, ja eh, kom dan! Zelfs al naar het loket gelopen om te vragen waarop ik nou allemaal nog zat te wachten en hoe lang dat ongeveer zou duren. Konden ze niet zeggen, maar ze zou vast snel komen.. Jaja, die snel ken ik.. Toen was ik maar begonnen met nog een keertje extra kolven en toen kwam ze natuurlijk net. Ze kijkt me aan, wil haar hand uitsteken, ziet dat dat verrekte moeilijk zal gaan worden omdat ik twee flesjes in m'n handen heb waarvan ik de trechters met flink wat kracht moet aanduwen omdat ze bij het minste en geringste al loslaten en alles door een kiertje valt en trekt een enooorm beledigd gezicht. Tsja, sorry? Kindje voor alles en ik heb lang genoeg op je gewacht hoor.. De dag van tevoren hadden ze gezegd dat het eigenlijk wel belangrijk zou zijn dat G. er ook bij was, omdat er heel veel aan informatie verteld zou worden en het dan wel belangrijk was dat je echt alles 100% verstaat. We hebben overlegd, maar hij is uiteindelijk toch gewoon vroeg weg gegaan om te werken, want hij eerder hij weg ging, hoe eerder hij weer terug kon komen. Als er dan onduidelijke dingen zouden zijn, zouden we het nog een keertje extra navragen zodra hij er was. Ze kwakt een map, brief en foldertje neer op de tafel, vraagt of ik op dit moment iets nodig heb of vragen heb (ja, waarom het zo lang duurde en of je alsjeblieft zo snel mogelijk kan gaan zodat ik ook eindelijk weg kan), nee, niks nodig en geen vragen (want ze zei verder NIKS, dus ik had überhaupt geen idee waarom het allemaal ging), zegt ze 'Okay, nou veel succes ermee dan' en loopt zo weer de deur uit. Jaja, daar had ik echt iemand bij nodig gehad die 100% duits spreekt en verstaat.. Goed, toen de kolfsessie afgemaakt en daarna gelijk gauw naar m'n kleine meisje toe, toen ik de afdeling binnenstapte was het inmiddels al twaalf uur. Heel lang bij haar gezeten, dit keer mocht ik haar luier verwisselen, nou doodeng natuurlijk, dus bibberdebibber en heeeeel langzaam, doet ze haar ogen open en draait ze naar me toe, ze kijkt me echt aan met zo'n gezicht van 'Sjongejongejonge mama, je kan er ook helemaal NIETS van he', draait af en toe haar ogen weer naar voren en dan weer terug naar mij, alsof ze zich enorm ergert. 'Zuuucht, ben je nou NOG niet klaar?' Ik weet dat ze in slaap wordt gehouden, maar op de een of andere manier blijf je toch het idee krijgen dat ze meer meekrijgt en ziet dat je denkt. Daar hou ik me aan vast, tenminste, want zulke reacties vind ik natuurlijk geweldig om waar te nemen. Daarna werd ze een klein beetje op haar andere zij gedraaid, volgens mij voor de longen en gingen haar oogjes weer dicht. In de eerste paar dagen stond haar mondje trouwens redelijk ver open, die zit nu veel meer dicht en soms zelfs helemaal.. Ze spert haar ogen weer open, kijkt me aan en in d'r mondhoek zie je zo'n trekje alsof ze lacht. Vervolgens gaan de oogjes weer dicht en d'r mondje blijft zo staan alsof ze keihard aan het lachen is. 'Vind je dat grappig, Misha? Heb je nou hele mooie dromen of lig je te plassen en vind je dat hilarisch, hmmm?' Af en toe zeg ik echt de meest achterlijke dingen, omdat ik verder ook niet zo goed weet wat ik moet zeggen en het beter is dan helemaal stil te zijn. Toen kwam de psycholoog nog even naar binnen, ongeveer 20 minuten gesproken (was wel weer even fijn om alles er weer uit te laten), daarna weer gauw terug naar ons dappere vechtertje. Toen waren ze alle plakkers van de draadjes/infusen aan het vervangen (oh nee), de 'medicijnencomputers' een beetje van plek aan het verwisselen zodat er meerdere op 1 rij zaten, waarbij het af en toe leek alsof er flink aan de draadjes getrokken werd en de couveuse af en toe aangestoten werd en schudde (OH NEE) en ook werd haar mondje een beetje 'uitgezogen' (OOOOHHHH NEE :x), ik wilde het liefste wegrennen, maar ik wilde haar niet 'in de steek laten', dus heb ik maar alleen weggekeken en zodra het klaar was gauw weer verder gepraat tegen haar. Ik was er natuurlijk voornamelijk voor Misha, maar ook om de uitslag van de scan van die ochtend te horen. Inmiddels was het vier uur (ik had daar dus, als je de tijd van de psycholoog weghaalt, ruim drie en een half uur gezeten) en de dokter was nog steeds niet bij me gekomen.. Had het al een aantal keer gevraagd, dat ik snap dat ze natuurlijk druk is, of ik beter later terug kan komen, neeeeee, ze komt er zo aan.. (Tsja, weer die ziekenhuis-zo he ) Mijn bedoeling was eigenlijk om daar zo'n anderhalf a twee uur te zijn, te gaan uitrusten, eten en kolven en dan weer terug te komen voor een uur, weer terug te gaan want dan kwam m'n vriend weer terug en dan samen weer te gaan, maar ik wilde eigenlijk niet weg voordat ik met die dokter gesproken had.. M'n benen waren lam en begonnen dik en krampachtig aan te voelen (krijg ook extra magnesium, ze hebben gecheckt maar het is geen trombose) en ik werd langzaam chagrijnig.. Voelde me behoorlijk schuldig tegenover ons meisje, want een moeder in zo'n stemming naast je bed hebben is ook niet zo gezellig natuurlijk. Eindelijk kwam de dokter dan, inmiddels had ik echt de puf niet meer voor een lang en uitgebreid gesprek, ik zou met m'n vriend later toch terug komen dus dan konden we nog extra veel vragen (hij is ook veel beter in vragen bedenken en formuleren) en het belangrijkste voor mij op dat moment om een 'update' over te krijgen was over de scan. Dus gevraagd hoe het eruit ziet, was nog steeds hetzelfde.. Ik vroeg of dat ook maar enigszins iets positiefs kon betekenen, omdat dat betekent dat het niet meer wordt, of dat dat komt omdat het allemaal al helemaal vol is.. Trekt ze zo'n kweenie gezicht, zegt 'Noujaaaaaa..' Lange stilte 'Het is zo goed als de grootste bloeding die je kunt hebben, dus het is wel heel ernstig en zorgelijk. We moeten morgen kijken hoe het ervoor staat, maar waarschijnlijk moeten we het er wel uit laten lopen.' Ik gevraagd of dat heel erg gevaarlijk was, kwam het kweenie gezicht weer.. 'Noujaaaaa..' Lange stilte 'Het MOET, he.. Het eruit laten zelf is niet gevaarlijk, het ergste waar we dan voor vrezen is een infectie.' Dat klonk niet al te best dus, was weer even een nieuwe boem.. Ik heb bedankt en ze wist niet hoe snel ze weer weg moest lopen.. Ik heb toen nog heel even tegen Misha gepraat en ben toen gauw hikkend weggelopen na de belofte dat ik heeeeel snel weer kom en dat zij er dan nog steeds is. Goed, vriend gekomen, nog een keertje huilbui, toen kwam z'n moeder (omdat ik naar huis ging en er heel veel spullen in onze kamer lagen, dus hoe meer mensen, hoe makkelijker om alles mee te slepen), daar nog mee gepraat en gegrapt, dus uiteindelijk was het alweer een flink stuk later toen we weer naar haar toe gingen.. Toen was er weer wissel geweest en was er een andere arts daar. Daar hebben we mee gesproken, echt duidelijk en helder een gesprek met feiten, m'n vriend heeft echt aangedrongen, vond ik echt super.. Eigenlijk kwamen hier voor het grootste deel alleen maar positieve berichten uit, in tegenstelling tot wat ik die middag had gehoord na het wachten.. - Een bloeding kan verschillende graden hebben en ze heeft inderdaad de hoogste graad omdat het bloed ook bij het hersenweefsel zit - De bloeding is gestopt (!!) - Het bloed gaat vanzelf weg, de andere vloeibare dingen die er zitten moeten ze aankijken, waarschijnlijk zit die uitgang inderdaad verstopt en moeten ze DAT eruit laten lopen - Het eruit laten lopen zelf is niet gevaarlijk, er bestaat inderdaad kans op een infectie wat problematisch zou zijn, maar die kans is inieminieminieklein en wordt eigenlijk alleen genoemd zodat deze genoemd is (ik vond de kans op een infectie in een kamer waar alles zo enorm goed steriel gemaakt wordt ook al zo vreemd, maar noemde mezelf naief in die gedachte ) - Het is vooral afwachten in hoeverre het weefsel is aangetast/wat daar de gevolgen van zijn. Dit kan uiteenlopen van 'wat langer erover doen om te leren zitten, staan, lopen enz. enz.' (daar hadden we sowieso al mee gerekend omdat ze zo vroeg is gekomen, dat je minstens die extra maanden die ze in m'n buik had moeten zitten erbij rekent) tot heel ernstig lichamelijk of geestelijk gehandicapt (niet zelf kunnen bewegen). Dit kunnen ze pas later zien, over een paar weken. - Ze gaat aan deze bloeding niet dood, dat zou nog steeds 'alleen' gebeuren wanneer er complicaties optreden (zoals het invallen van de longetjes op de eerste dag). Wij hadden echt het gevoel dat ze elk moment dood kon gaan. Dat is natuurlijk nog steeds zo, maar van die complicaties heeft zich in de afgelopen vijf dagen niets meer voorgedaan, dus wat dat betreft hebben we al wat meer hoop.. We dachten echt dat die bloeding ervoor zorgde dat ze heel snel achteruit kon gaan en dan weg kon vallen.. - De infectie (waardoor ze eruit is gekomen) is helemaal weg! - Ze hebben een röntgen gemaakt vanwege de drain bij de longen die ze geplaatst hadden toen dat gebeurde op de eerste dag en dat ziet er allemaal goed uit Ze zei, al met al, kan er natuurlijk altijd nog op ieder moment iets gebeuren, maar we maken ons eerder zorgen om de gevolgen die je pas later ziet.. Dat heeft ons echt zoveel nieuwe hoop gegeven, een nieuw licht zegmaar.. Ik hoop alleen dat we er nu niet TE positief over denken, dat is ook niet goed natuurlijk.. Toen naar huis gegaan, was echt heel vreemd, naar de wc gaan was doodeng, maar op de een of andere manier voelde het ook enorm rustig en ontspannend. We zijn daarna gelijk weer teruggegaan omdat we hadden afgesproken dat we van huis uit ook nog een keertje zouden gaan die avond, zodat ik ook gelijk de weg wist enzo.. Toen was het al tien uur, dus we zijn maar een uurtje gebleven en toen weer naar huis gegaan..
Ik heb gekolfd, een pizza in de oven gegooid en ben daarna zo makkelijk in slaap gevallen dat het leek alsof er helemaal geen kindje van mij in het ziekenhuis ligt te vechten voor haar leven.. Ook bij het wakker worden voelde ik me zo relaxt, ik vind het bijna eng 24/7 alleen maar gespannen staan van angst is niet goed, maar zo 'koel' voelt ook niet goed.. Op de terugweg vind ik het wel heel moeilijk, alsof ik haar achterlaat, maar zodra we thuis zijn, plop weg. Ohja, ze krijgt nu trouwens elke drie uur 1ml van mijn melk! Dat helpt echt aan motivatie en voelt ook als een positieve vordering, dat ze iets wat niet met 100% medische en steriele controle gemaakt is, krijgt.. Ik ga nu gauw naar het ziekenhuis, laat zo snel ik kan wel weer iets horen.. Wederom bedankt voor het medeleven allemaal, het blijft enorm veel steun en kracht geven en ik vind het geweldig om te zien hoeveel mensen met ons begaan zijn!
Lieve micchan je doet het super meid! Ik hoop dat het zo goed blijft gaan met jullie meisje, nee die bloeding is natuurlijk niet goed maar al met al vindt ik het best positief klinken. Ik hoop dat ze er zo weinig mogelijk aan gaat overhouden.... maar nu eerst maar eens herstellen Ik kreeg helemaal kippenvel toen je dat vertelde over je wc...jeetje wat zal dat even moeilijk zijn gewees he meid... En je niet schuldig voelen dat je je even ontspannen hebt gevoeld lieverd.... Je dochter heeft een mama nodig die ook soms even kan bijkomen he Wederom een dikke knuffel en er wordt heel veel aan je gedacht hier lieverd!
Stil ben ik er van! Onwijs veel kracht en sterkte! Hou je vast aan positieve dingen en hopelijk vind je thuis rust en kracht om alles vol te houden en om zelf te herstellen! Ik denk elke dag wel asn jou en je kleine meisje!
Meid wat een heerlijk nieuws! Eindelijk wat duidelijkheid. En voel je niet schuldig dat je goed hebt geslapen en uitgerust wakker bent geworden. Dat is ook belangrijk, ook voor jouw herstel.
Ik vind het zo knap hoe je je inzet! Echt een hele trotse mama die vecht als een leeuwin voor haar meisje! Al de dingen die je doet op een dag, maar dan ook nog zo'n verslag kunnen maken, daar heb ik echt heel veel respect voor! Ik weet hoe moeilijk het is om iedere keer afscheid te nemen van je meisje in het ziekenhuis. Mijn dochter had andere dingetjes en was wel groter. Maar ook bij haar is het onzeker geweest. Net bevallen zijn en geen kindje thuis is echt zeer zwaar! Je doet het super, ik leef met je mee! Ook vind het ik het super goed hoe je man hiermee omgaat.
Ik denk ook elke dag aan jullie, echt wat een verhaal. Ik vind jullie zo dapper en sterk overkomen. En voel je idd niet schuldig dat je je goed voelt. Dat is ook belangrijk, anders hou je het niet vol. Fijn dat het redelijk goed nieuws was, vind alleen sommige artsen wel horken zeg, jeetje alsof jullie het niet moeilijk genoeg hebben. Gelukkig heb je nu wel een goed en duidelijk gesprek gehad.
Wat fijn, dat positieve nieuws en dat jullie eindelijk duidelijkheid hebben! Probeer je niet te schuldig te voelen, je doet het hartstikke goed!
Sommige artsen zijn gewoon horken. Probeer je daar maar zo min mogelijk van aan te trekken. Wel fijn dat je smiddag een arts trof die alles helder en duidelijk heeft kunnen uitleggen. Het is heel goed om die hoop vast te houden. Ik had het ook hoor dat zodra ik thuis kwam ik me kon ontspannen en eindelijk kon slapen. Is denk ik ook wel positief dat je thuis nog steeds als een veilig iets ervaart. Wat een prachtige foto's van Misha!
Oh wauw! Wat een hoop duidelijkheid hebben jullie nu gekregen zeg, wat fijn! Telkens als ik hier begin te lezen, is dat vol spanning en hoop ik dat alles goed gaat en dat jullie kleine meid nog heel lang bij jullie mag zijn en op zal groeien als een prachtig ondeugend en vooral verstandig kindje. Wat ik nu al van jou lees, werkt ook op haar door. Misschien ben je daarom zo relaxed thuis en heb je even goed kunnen slapen. Omdat jullie band eigenlijk nu al zo sterk is. Zo komt het op mij over. Jullie geven elkaar kracht. Koester dat en zet m op samen.
Wow wat een super bericht! Heel veel kracht en sterkte gewenst, in gedachten bid ik voor jullie kleine meid.
Wat goed dat de bloeding gestopt is! Wat ben je toch een sterke meid Misha! En idd niet schuldig voelen voor de goede nacht die je gehad hebt. Je bent er onvoorwaardelijk voor je meisje en nu is het ook belangrijk dat jij goed terug op krachten komt. Ondanks het op en af gerij naar het zh, denk ik dat je thuis toch meer aan rusten toekomt dan in het zh waar ze constant binnen komen voor allerlei dingen.
Micchan je doet het echt super goed hoor! Ook jij hebt je slaap nodig meid, dus voel je niet schuldig. *knuffel*
Fijn om positief nieuws te lezen! Goed dat jullie van die arts duidelijkheid hebben gekregen over de precieze toestand. Iedereen kan zien dat je een heel erg betrokken, bezorgde en lieve moeder bent, dus het feit dat jij enigszins aan je rust bent toegekomen is helemaal niets om je rot over te voelen tegenover jullie dochtertje. Ik hoop en bid voor jullie dat de gevolgen van dit alles uiteindelijk behoorlijk meevallen..
Lief van jullie allemaal Ik ga nu gauw weer naar haar toe, het is al een heel stuk uitgelopen (veel familie met vragen natuurlijk )!
Micchan@ Wat fijn dat de bloeding stopt . Meis jij hebt die slaap nodig gehad ook jij moet aan sterken net als je kleine kanjer . En idd je doet het goed , Dikke knuf . Ik blijf je volgen en voor jullie duimen .