Tja, het is zover! Nadat mijn vriend is overleden in juni kom ik er zojuist achter dat ik idd nu ook een singelmama ben. Maar eigenlijk wil ik dat helemaal niet zo bevoelen. Voor mij is hij nog steeds een deel van ons gezin, ook al is hij niet lijfelijk aanwezig... In mijn hart is hij nog steeds mijn zielemaatje, mijn alles en mis ik hem vreselijk. Ik vind het zwaar om er alleen voor te staan, ik denk dat elke singelmamma dat wel met mij kan delen. Je kunt niet de zorg delen, of ff zeggen "neem jij het even van mij over, want ik ben zo moe" Hoe ervaren jullie het om er alleen voor te staan? en hoe maken jullie het runnen van een gezin alleen praktischer?
Hallo Zonnestraal Ten eerste sterkte met jou verlies...Ik kan me voorstelen dat het heel erg zwaar is wat jij nu door maakt. Ik kan van jij berichtje begrijpen dat jij toch positief en sterk in de schoenen staat... en dat vind ik iets zeer bijzonder en voorbeeldachtig. Ik zelf ben niet alleen, heb een partner, maar toch grote deel van het huishouden, kinderen verzorgen ect, moet ik alleen doen.Mij vriend is vrachtwagenchauffeur,dus is hele dagen weg, en als die thuis kom, moet die slapen en rusten, want "morgen weer wacht een vracht op hem". Soms heb ik ook moeilijk, vooral nu, want ik ben bijna aan het bevallen, maar ja, het is zijn beroep... Ik heb groete respect en bewondering voor jou, en ben een beitje jaloers , op jou positievitet. Groetjes! Sima
Dank je wel sima. Jouw woorden doen mij goed! Ik moet ook wel positief blijven, want mijn meisje heeft mij nodig. Dit wil niet zeggen dat ik dagen heb dat ik niet weet hoe ik ze door moet komen. Een ding weet ik zeker, mijn vriend kijkt op ons neer en voel hem heel duidelijk. Hij is bij mij en dat sterkt mij. Hij zou ook niet willen dat ik mijzelf verslons en verdrink in mijn verdriet. Soms heb ik dagen dat ik zou willen verdrinken, maar Noa houd mij op de been. Maar dan rest mij nog een vraag: Hoe maken jullie de zorg en alles daaromheen met werk en huishouden praktischer?
Hoi zonnestraal, wat een vreselijke situatie dat je op deze manier single moeder bent geworden, maar ik ben er zeker van...op je schouder kijkt je vriend met je mee hoor ! Ik ben sinds juli ( weer) alleenstaand moeder, woon nu alleen met vinny, en heb ook nog de zorg over 2 pubers die bij hun vader wonen. zij zijnhier om de 14 dagen, maar nu eigenlijk veel vaker omdat ik nu weer in de buurt van ze woon. Wat mij helpt is zowieso elke dag een soort strak schema vast te houden, gedeeltelijk toch bepaald door de slaaptijden van vinny. Zo heb ik een regelmaat in mijn dag, vaste tijd ontbijt/tussende middag/avondeten, vast avondritueel. Moet zowieso wel met een kleine, maar voor mij zorgt het ervoor dat ik niet , als ik rotdagen heb, de hele dag op de bank ga hangen en alles maar een beetje de boel laat. Ik ga 's avonds vroeg naar bed, 10 uur is bij mij echt het maximum, zo heb ik even de tijd om bij te tanken. Huishouden doe ik 's morgens, en in de tijd dat vinny slaapt, of 's avonds als hij op bed ligt. De zorg alleen is moeilijk, ik heb nog helemaal geen sociaal netwerk hier opgebouwd, de vader woont 120 km ver weg, dus als ik ergens heen moet is dat eigenlijk altijd met vinny. Ik heb nog geen eigen woning, als ik die straks heb ga ik een vaste oppas zoeken zodat ik 's avonds af en toe ook iets kan gaan doen. Ik zorg er ook voor dat ik zelf leuke dingen doe, al zijn die vaak thuis, ik moet nog fotoboeken maken, ik heb de naaimachine weer op tafel gezet. Dit soort dingen zijn voor jezelf ook belangrijk. Als ik straks weer naar school ga, of ga werken, zal het weer iets anders worden, maar ik houd me aan dat strakke schema. (ik merk het nu, de kleine is er niet, dus mijn schema loopt nu helemaal uit de hand en ik voel me daardoor doodmoe omdat ik te veel zit te hangen en te kletsen met die oudste 2 ). Ik hoop dat je hier iets aan hebt. groetjes jose
Ik ben ook een single mamma , ik werk 32 uur en ook mij valt het zwaar om de zorg alleen te hebben voor mijn meisje ... ik zorg dan ook dat ik vroeg in bed lig en het huishouden doe ik op mijn vrije dagen ... ook zorg ik er soms voor dat ik haar af en toe bij iemand kan laten slapen zodat ik ook eens door kan slapen want ze slaapt nog steeds niet door ... Tja en voor de rest is het gewoon goed plannen want spontaan iets doen is er niet meer bij .. mijn sociaal leven daarintegen is nog steeds wel aanwezig door mijn werk , en als ik eens wat wil gaan doen kan ik wel altijd iemand bellen voor op te passen , maar om eerlijk te zijn trek ik daar ook niet zo hard aan na zo'n vermoeiende week , hahahaha ....
Ik had het in het begin heel zwaar, was zo depri,nu heb ik om de zoveel dgn van die huilbuien dat ik bijna het licht niet meer zie,maar voor mijn kindje hou ik vol. Ik heb gemerkt dat je niet alles kan regelen,en dat de huishouden best een dag mag blijven staan enz. Heb meer problemen met de financiele gedeelte....Sterkte met je verlies.
Hoi meis. Wat vervelend om zo alleen te komen te staan. Ik ben geen singel mama er is 1x ion de 14 dagen 1,5 dag een papa verder doe ik alles alleen. Het huishouden doe ik 's morgens daan speelt vaak dan lekker even en dan kan ik even snel alles opruimen en aan het houden van een strak schema is hier alles schoon en opgeruimd. al gaat het steeds moeilijker om me aan dat schema te houden. Ook ik lig vaak optijd op bed omdat ik versleten ben maar ook nog een ventje heb wat bij bijna 13 maanden nog steeds niet doorslaapt. Heel veel sterkte met het vinden van jullie ritme. Veel liefs