Dat is jouw keuze natuurlijk. Zoals je weet woon ik in het land waar de meeste moslims ter wereld wonen. Hier is het gebruikelijk dat de verschillende religies hun feesten juist delen. Christenen nodigen iedereen uit als het kerst en pasen is. Chinezen delen aan iedereen mooncakes uit tijdens mid autumn moonfestival en hongbao met nieuwjaar. Moslims nodigen iedereen uit voor idulfitri en iduladha. Tijdens ramadan word je regelmatig uitgenodigd voor een iftar of sahur. En ik deel pepernoten uit, als hollandse traditie. Ik vind het, als ik op zo'n moment in Nederland ben nog steeds vreemd dat ik dan niet voor dat soort dingen wordt uitgenodigd. Beetje onvriendelijk komt het op me over zo van 'wij vieren lekker feest, jij mag niet meedoen'.
Het is afhankelijk van waar je woont hoor. Onze Turkse buurman loopt bij de hele straat de deuren plat met allerlei lekkernijen, vooral tijdens de feestdagen. Hij heeft zelfs de hele beurt uitgenodigd op de bruiloft van zijn zoon. En zijn gezin komt ook gewoon carnaval vieren in het buurthuis, en de kinderen lopen zo binnen.bij de buren.
Ik wil iedereen met liefde uitnodigen hoor, overigens doe/deed ik er ook niet heel veel aan. Al doe ik gewoon niet mee met andere feesten. Ik geloof dat dat zo beschreven staat en vind het belangrijk om dit na te leven.
Jij weet toch niet of ze haar best niet heeft gedaan!? En die 5 strepen is zomaar een voorbeeld. Zij kan het prachtig vinden want het is een ster of wat dan ook. Ik ga haar ga echt niet tegen haar zeggen dat als zij zo trots is het er niet uit ziet. Wat ben je dan voor moeder.. Geloofwaardig ben ik zeker want Ze geloof alles haha heerlijk die fantasie!!
Maar waar zeg ik dan dat ik zeg dat het er niet uit ziet? Volgens mij zit daar veel verschil in. Ik zal niet klakkeloos zeggen wat mooi. Net als dat ik zelden goed zo zeg. Het is een waardeoordeel en daar hou ik niet van. Maar geloofwaardig vind ik het ook niet nee. Ow, mama zegt toch wel dat het mooi is, dan hoef ik er toch ook niks anders mee.
Wauw! Dus jij gaat serieus tegen je kind van een jaar of 3 zeggen als die vol trots naar jou toe komt met een tekening dat je het niet mooi vind Wat zielig! Hier word het ingelijst, opgehangen aan de koelkast zodat ze aan iedereen vol trots kan laten zien wat een mooi kunstwerk ze hebben gemaakt. En dat is natuurlijk ook niet verplicht maar ik zal nooit maar dan ook nooit zeggen dat ik het niet mooi vind. Verwacht jij picasso's op die leeftijd ofzo? Dat je eerlijk wilt zijn over Sinterklaas moet iedereen zelf weten, zolang men andere kinderen die er wel in geloven niet mee lastig vallen vind ik het geen punt.
Precies en het is heel belangrijk om een kind erkenning te geven voor wat hij doet en als je meer dan 5 strepen wil zien kun je hoogstens iets zeggen van: "weet je wat ook mooi zou zijn...als je er nog... bijtekent ofzo" Er is een hele stroming die kinderen helemaal geen complimentjes geeft..nooit niet. Nu komt hier straks weer de dooddoener voorbij: ieder op zn eigen manier maar dat gaat in dat geval niet op voor mij. Ik heb inmiddels genoeg pedagogiek achter de rug om te stellen dat wanneer je je kind nooit complimentjes geeft je als ouder echt fout bezig bent.
Ik ben een fanatieke Sinterklaasvierder. Maar om heel eerlijk te zijn hoeft die overexposure, zoals iedere dag Sinterklaasjournaal, voor mij ook niet zo. Ik vond de magie van vroeger, van een paar keer Sinterklaas op tv, maar verder WAS hij er gewoon zonder dat we hem zagen, eigenlijk wel mooi. In principe ben ik niet van plan mijn kind er echt bij weg te houden of zo, maar stel dat er bijvoorbeeld drastische zwarte piet veranderingen worden doorgevoerd waar ik niet achter sta, dan kijken we hier gewoon niet naar het Sinterklaasjournaal en vieren we alles weer puur in besloten kring. Erg vreemd als dit op school zou gebeuren overigens, lekkere makkelijke manier om de lestijd vol te krijgen. Maar zoiets zou je ook kunnen overwegen, wel aan de Sint doen, maar niet meegaan in de mediahype. De intocht, boekjes en liedjes zijn ook leuk. En wat er voor cadeaus worden gegeven heb ie zelf in de hand toch? Ik kan me nog wel voorstellen dat een kind niet altijd heel enthousiast wordt van een pyama, maar geef dan een stickerboek of wat te knutselen of zo.
Lezen is lastig geloof ik he! Ik heb al meerdere keren uitgelegd dat ik niet zeg dat ik het mooi vind, zomaar, altijd. Ik zeg dus echt nergens dat ik zeg dat het niet mooi is!
Dan moet je je iets meer verdiepen in die stroming. Ik geef ook zelden complimenten. Roep niet heel de dag goed zo. Maar ik geef ze wel hoor, als ik ze meen. En die meen ik echt wel eens, wees maar niet bang. En ook ik heb genoeg pedagogische achtergrond om daar wat van te vinden.
Ik snap je hoor rijtjes Je hebt ouders die om alles staan te springen en alles inlijsten waardoor een kind het gevoel krijgt dat het niet uitmaakt wat hij maakt of doet, mama kijkt niet eens echte en alles mooi. Je hebt ook ouders die écht naar de tekening kijken en in gesprek gaan met het kind. Echt laten blijken dat ze naar de tekening kijken. Dan geef je geen waardeoordeel maar je toont wel echte interesse. Dat is nog fijner voor een kind dan alleen maar te horen dat het mooi is. Wie zegt dat je een kind vertelt dat het lelijk is, niemand. Je vraagt juist waarom hij zo heeft getekend, welke kleuren er gebruikt zijn, je laat merken dat hij door zich zo te concentreren iets heeft gemaakt waar hij trots op is. Je kunt zeggen dat hij, het kind, zelf vast wel trots zal zijn. Je geeft alleen als ouder geen waardeoordeel. Ben jij in de afgelopen maanden afgestudeerd als orthopedagoog Tuc? Knap gedaan hoor. Kan wel merken in al je reacties dat je echt waanzinnig bent op pedagogisch vlak Misschien wat literatuur erbij pakken en je eens echt verdiepen in verschillende opvoedstijlen? Ke komt wat eenzijdig over.
Jij geeft als reactie op iemand die zegt '' Als ik een tekening krijg met 5 strepen dan zeg ik ook dat het mooi is '' dat jij dat dan dus ook niet niet omdat je dat ongeloofwaardig vind. Dan lees ik het toch goed dat als jij de tekening niet mooi vind dat jij dat gewoon eerlijk zegt? Ik vind dat echt sneu, zo'n kleintje die nog lerende is en vol trots naar zijn mama komt. Ik zie het al helemaal voor me Als je kind vol trots aan komt zie jij toch wel of ze zijn/haar best er op hebben gedaan? Je kent je kind het beste neem ik aan. Ik vind het dan triest als jij als ouder op zo'n moment zegt '' Nou mama vind hem niet zo mooi '' Een klein kind die het allemaal nog moet leren ga je toch niet zeggen dat de gekraste tekening niet mooi is? Kom op zeg. Maar goed dit is een totaal andere discussie
Maar hoe maak je van niet zeggen dat het mooi is zeggen dat het niet mooi is? De reactie van Carino beschrijft een stuk beter wat ik bedoel.
TJa ik zou ook in gesprek gaan over de tekening, en zou iets zeggen in de trant van goh, er staan maar 5 strepen dat is niet echt een tekening he? Ik zou ook niet benoemen dat het mooi is. Maar als mijn zoon met een kleurplaat of werkje van school komt bespreken we altijd hoe het gemaakt is, of het leuk was, en als het mooi is ook dat het mooi is. Soms doet hij niet zijn best en dan zeg ik dat ook gewoon maar dan benoem ik daarna wel iets positiefs zodat hij er geen naar gevoel van krijgt en toch gemotiveerd is om volgende keer iets meer zijn best te doen. Ieder zn eigen ding hierin toch? Mijn jongste overload ik met complimenten, omdat hij niet zo heel goed luisterd haal ik het positieve naar boven en benoem ik het als hij het goed doet.
Het gaat om opmerkzaamheid, niet om eindeloos zeggen hoe geweldig iets is. Mijn dochter tekent toevallig zojuist iets. Tussendoor loop ik alvast langs en beschrijf ik wat ik zie. Ik zeg dus niet hoe mooi het is, ik laat haar merken dat ik opmerk dat ze tekent. Vervolgens is ze klaar en roept ze me om het te laten zien. Ik vraag wat ze heeft getekend en vraag vervolgens of zíj het mooi genoeg vindt om op te hangen. Zij kijkt zelf kritisch en besluit van wel. Ze tekent er nog wel snel even iets extra's bij want dan vindt ze het nog beter. Daarna vraag ik of ze hem zelf wil ophangen omdat ik weet dat ze plakband zo leuk vindt. Zij glundert want ze beseft dat ze het vertrouwen krijgt om zelf aan de slag te gaan. Ik help wat met het plakband en zij is super tevreden. De tekening hangt en ze heeft hem zelf mogen ophangen. Ik denk zelf dat een kind hier meer zelfvertrouwen uit haalt en zij voelt zich nergens teniet gedaan. Ze heeft juist het gevoel dat ik vertrouwen in haar heb en dat ze zelf een waardeoordeel geeft aan iets wat ze maakt. Dat is zo belangrijk later in het leven.
Wij doen iets in het midden. Ik was/ben zelf gek op sinterklaas, maar ik vind liegen ook niet fijn. Daarnaast was ik echt ontzettend teleurgesteld in mijn ouders toen ik erachter kwam dat ik al die jaren voor de gek gehouden werd. Ik vertel mijn kinderen dus niet specifiek dat hij bestaat, maar ook niet 'het is allemaal nep'. Ik zeg heel bewust 'we vieren Sinterklaas' en niet dat Sinterklaas komt. Ik vertel ook gewoon dat wij de cadeautjes kopen. Het is me niet helemaal duidelijk in hoeverre ze er nou in 'geloven'. Ze genieten in elk geval erg van het feest, daarvoor hoeven ze niet te geloven vind ik. We houden het wat cadeautjes betreft ook rustig trouwens. In de schoen sowieso geen echte cadeaus, alleen pepernoten en chocolademuntjes. En op pakjesavond ieder 2 of 3 cadeaus.
Wat het tekenen betreft trouwens: daar prijzen wij niet op resultaat, maar op inzet. Als een kind uren zit te tekenen op iets met 5 strepen (meer kan mijn oudste nog niet) dan zeg ik dat ze daar hartstikke haar best op heeft gedaan. Mocht ze in 1 minuut 3 strepen zetten en vragen of het opgehangen mag worden dan zeg ik toch dat ik dat jammer vind omdat ze er niet echt moeite voor gedaan heeft.