Ik weet dat jullie geen artsen zijn, maar wellicht dat jullie ons toch aan ervaringsverhalen kunnen helpen of weten hoe we nu het beste verder kunnen gaan. Gisteravond een 10 minutengesprek gehad op school. Zijn juffe gaven aan dat ze hem anders vinden dan de rest van de kinderen. Was ons ook al opgevallen. Kenmerken van Aiden: - hij is rustig, dromerig soms - hij is serieus - hij praat volwassen voor zijn leeftijd - hij speelt het liefst alleen - hij observeert graag - bij buitenspelen op school weet hij nooit goed wat hij moet doen, terwijl hij thuis een echt buitenkind is en graag wandelt. Juf moet hem altijd vertellen wat hij moet/kan doen buiten - hij neemt alles letterlijk. Juf zei maandag tegen hem dat hij nog maar een rondje moest fietsen in de pauze en wat deed hij? Hij fietst een perfecte cirkel! - hij blokkeert soms letterlijk. Zo vroeg een klasgenootje aan hem of hij haar wou helpen met het openen van haar drinkbeker. Aiden stond toen stokstijf stil met gespannen gesloten handen. Hij zei dat hij dat niet kon. Toen juf zei dat hij zijn handjes gewoon open moest doen, zei hij dat dat niet wilde! - buitenspelen vindt hij te druk en te lawaaierig - hij heeft moeite met taakgerichte werkjes. Elke week moeten ze 2 taakjes doen, maar hij stelt dat altijd tot het laatste moment uit. - hij kan perfect duidelijke tekeningen maken. Zo heeft hij zichzelf moeten tekenen en tekende een loodrecht poppetje met hoofd, buik, benen, voeten, handen met vingers en gezicht met zijn naam ernaast geschreven - hij kent al vanaf dat hij net 2 was het hele alfabet in het Nederlands en Engels, kent verschillende vormen, kan tot 100 tellen en is erg geïnteresseerd in cijfers en letters. Kan dus zijn naam schrijven - heeft weinig slaap nodig. Slaapt van 20.00 uur tot 06.30 uur. - houdt van structuur, maar als daar vanaf geweken wordt, is hij NIET in paniek. Hij kan dus wel tegen veranderingen - heeft rare eetgewoonten. Lust maar weinig. - houdt er niet van om in de belangstelling te staan. Aandacht op zijn verjaardag vindt hij bijvoorbeeld maar niets - motorisch was hij laat ontwikkeld. Qua taal was hij erg snel. - als er een haartje in de badkuip ligt en hij moet douchen, moet dat haartje echt eerst weggespoeld worden - heeft een extreem goed geheugen - hij ziet en hoort alles, zelfs de kleinste dingetjes en veranderingen De juffen gaan hem nu extra in de gaten houden. Aangezien hij nog maar net op school zit, laten we het eerst op zijn beloop. Maar zijn wel voornemens om hem te zijner tijd te laten testen. Maar wat denken jullie? En hoe gaat zo'n diagnose in zijn werk? Wat moeten we ondernemen om hem te laten testen en hoe gaat dat dan verder? Wat kunnen wij verwachten?
Al eens aan hoogbegaafheid gedacht? Verder zit er veel overlap in hoogbegaafd, hoog sensitief en autisme. Misschien nu de nadruk leggen op hoe je hen concreet kunt helpen en later druk maken over een exacte diagnose.
Idd, hoogbegaafdheid. Mijn zoon is hb (iq 144) en hoogsensitief, en vertoont ook kenmerken van allerhande dingen, autisme, adhd noem maar op. Maar dat is hij echt niet. ik herken echt veel in jouw lijstje. Je zoon zit pas net op school en vooral hb kinderen weten dan niet altijd hoe ze met dingen om moeten gaan. Die van mij neemt ook dingen letterlijk, praat ook volwassen. Juf zei tegen ons ook in de eerste week in de kleuterklas dat hij autistisch was... laat je geen dingen aanpraten. -laat de juf voor het buitenspelen al met hem afspreken wat hij gaat doen, dan hoeft hij niet doelloos rond te lopen. -uitdagend werk, hb of niet, voorlopen doet je zoon zeker. -hoe speelt hij met kinderen die ook slim zijn, gaat hij daar wel goed mee om of oudere kinderen? Testen kan nu wel. met de Wippsi-iii, mijn zoon is daar toen hij vijf was mee getest, toen was hij verbaal hb maar performaal nog niet. toen hij zeven was hebben wel hem nog eens laten testen en hij is op alle vlakken hb. Het is een test die bestaat uit verschillende onderdelen, die een verbaal en performaal iq geven, samen een totaal iq. De meeste kinderen vinden het wel leuk. De therapeute die mijn zoon had vind het beter om kinderen te testen als ze wat ouder zijn, zo in groep 3, maar onze zoon begon al problemen te krijgen in de kleuterklas, vandaar die eerste test. Al was die niet helemaal representatief. Of jouw zoon hb is of niet of iets anders kan ik je niet zeggen, maar herkenbaar is het zeker. Het belangrijkste is dat school met je mee wil denken op het gebied van aanpak en uitdaging. Willen ze dat niet of je hebt twijfels, kun je laten testen.
Gisteravond tijdens het gesprek gezegd dat we vermoeden dat Aiden hoogsensitief is (vriend en ik vermoeden overigens ook hoogbegaafdheid, maar dat vermoeden expres niet uitgesproken), maar juf kwam toen direct met autisme aanzetten. Want zij heeft zelf ook een kind met autistisch spectrum. Had ook al een en ander opgezocht op internet en dat is veelal waar de meeste scholen het direct op gooien. We willen ons echter niet zomaar van alles laten aanpraten. De juffen gaan hem nu extra in de gaten houden en wij willen hem sowieso over een tijdje laten testen. Eerst nog even een tijdje aanzien, omdat hij nog maar net op school zit. Heb een en ander opgezocht over autisme en een deel komt overeen met zijn gedrag, maar ook een groot en belangrijk deel niet.
Hij heeft trouwens 1 vriendje, ons buurjongetje die ook bij hem in de klas zit en op sommige vlakken ook voorloopt. Verder speelt hij het liefst met oudere kinderen. Op verjaardagsfeestjes zit hij liever bij de volwassenen (ons) dan dat hij meespeelt met de kinderen. Behalve als er buiten gespeeld wordt, dan wil hij nog wel eens mee voetballen of op de skelter rijden. Volgens zijn juffen moet alles bij hem een doel hebben, anders vindt hij het blijkbaar nutteloos.
Ik herken een paar dingen die ik bij mijn autistische zoon zie/heb gezien, maar nog veel meer van mijn hoogsensitieve dochter. (overigens slaapt mijn 2-jarige ook van 20:00 tot 6:30 uur, haar grote hoogsensitieve zus van 20:30-6:00 uur, dus echt weinig valt in mijn beleving wel mee) Als ik kijk op welke vlakken mijn zoon en dochter echt verschillen, die wat mij betreft met autisme te maken hebben, dan zijn het meer dingen zoals: - aanvoelen en herkennen van sociale situaties, gezichtsuitdrukkingen, zich kunnen verplaatsen in een ander, perspectief van een ander (google eens op theory of mind, of lees mijn blog hierover) Mijn zoon lacht bijvoorbeeld als ik heel boos wordt, voelt volstrekt niet aan waar een grens ligt in lichamelijk contact of aanspreken, als iemand huilt kan hij moeilijk begrijpen waarom, als hij ergens over praat waar ik niet bij geweest ben, dan begrijpt hij niet dat hij extra informatie moet geven als hij wil dat ik begrijp waar het over gaat. Praat/tettert ook overal doorheen, volstrekt bezig in zijn eigen wereld die volledig om hem draait (egocentrisch). Hij kan ook heel moeilijk loslaten, zich aanpassen aan de plannen van een ander. Er is maar 1 manier en dat is zijn manier. Je merkt dat contact soms heel moeilijk te krijgen is (slecht oogcontact, maar ook slecht reageren op naam, luisteren naar wat je zegt e.d.). Hij kan ook niet met mij praten alleen maar tegen mij (omdat hij iets kwijt wil of gedaan wil krijgen). - fantasie/verbeeldend vermogen, wat je vooral terug ziet in kwaliteit van het spel. Mijn zoon kan alleen letterlijk filmpjes naspelen (woord voor woord, heel goed geheugen ervoor! Inclusief geluidseffecten), maar kan geen 'eigen' verhaal verzinnen. Activiteiten die hij doet zijn eenzijdig en veel van hetzelfde, vaak ook routine, in dezelfde volgorde. Maar goed, het maakt in die zin niet uit welke naam je het geeft, als je kindje nu dreigt vast te (gaan) lopen op school, dan lijkt onderzoek me zeker een verstandige optie. Mijn hoogsensitieve dochter heeft overigens echt een paar maanden nodig gehad om te wennen op school, was erg op zichzelf, reageerde nukkig op andere kinderen etc. Hierbij was ze thuis echt heel anders dan op school. Ik zie dat je kindje nog niet zo lang naar school gaat? Hij kan wellicht nog (sociaal-emotioneel) jong zijn voor zijn leeftijd en dat het meer tijd nodig heeft voordat hij daar zijn draai gevonden heeft (maar ik weet niet hoe het thuis gaat?). Volg je gevoel, dat is in ieder geval mijn allerbelangrijkste advies. Mijn moederinstincten hebben me eigenlijk zelden in de steek gelaten...
heel grof gezegd het kan beide kanten op. Mijn zoon vertoonde ook al die tekenen en viel ook op in groep 1, zo erg dat we ook na 2 maanden school al gesprekken hadden met de leerkracht. Vermoeden HB of autistisch. Afgesproken hem te stimuleren met de dingen waar hij moeite mee leek te hebben (knutselen, samen spelen) Resultaat hij leerde zichzelf maar lezen want de juf deed het niet Wederom gesprekken en besloten de IB-er te laten observeren (gebeurt een paar keer in verschillende situaties) Hij bleef opvallen. Weer gesprekken en toen een AB-er laten observeren (weer een paar keer), advies was hem te laten testen. Ondertussen moest er wel duidelijk worden wat we gingen doen naar groep 2 (waarvan iedereen het grootste vermoeden had dat hij het daar niet leuk zou vinden omdat hij wilde leren en niet spelen/knutselen) of naar groep 3 (meer structuur in de klas omdat iedereen een vaste plek heeft en kunnen doen wat hij wilde, leren) Nog voor de vakantie contact gehad met een psychologe die toch ook groep 3 adviseerde. Na de grote vakantie een paar weken (woensdagochtend) getest door de psychologe/orthopedagoge en uiteindelijk de uitslag Syndroom van Asperger met een dis harmonieus IQ (op dat moment - net 5 jaar- verbaal scoorde hij hoog, performaal laag, dat telden ze dan als het ware bij elkaar op en scoorde hij een normaal IQ) nu ruim 4 jaar later zit hij op het speciaal onderwijs en zien we dat zijn verbale IQ inderdaad hoog is, hij zoeft door het lezen, is een kei in spellen en is helemaal happy dat hij nu ook Engels heeft. Rekenen is en blijft erg moeilijk (het hoofdrekenen) en zal hij hoogstwaarschijnlijk uitstromen op een groep 7 niveau. Straks in groep 8 zullen ze weer een iq test doen
Hij heeft op een PSZ gezeten. Daar vonden ze hem ook al serieus en enorm goed praten voor zijn leeftijd. In de pauzes stond hij altijd aan de kant te observeren. Gelukkig doet hij nu wel aardig mee in de pauzes, al zit hij eigenlijk nog het liefst op een muurtje toe te kijken. Bedankt trouwens allemaal voor de reacties! Het enige wat ons echt duidelijkheid zal geven, zal testen zijn op zowel hoogbegaafdheid, als hoogsensitiviteit en autisme. Maar eerst maar zien hoe het de komende maanden zal gaan op school.
Het kan inderdaad nog alle kanten op. Ik wil je op het hart drukken om je kind goed in de gaten te houden, voelt hij zich oke en gezien? Mijn zoontje is inmiddels ruim zes en nu pas testen terwijl het vanaf groep 1 niet goed ging, maar nu is er al wel veel beschadigd en moeilijk te zien wat primaire en wat secundair is.
Hij gaat tot dusver nog met plezier naar school en zegt elke dag dat hij het leuk vond op school. Hij zegt nooit dat hij niet naar school wil. Wij houden hem inderdaad goed in de gaten.
Be Happy: het is alsof je mijn dochter van (net) 6 beschrijft. Ze loopt nu vast in groep 3. Er is iets waar ik mijn vinger niet op kan leggen. Ik heb al eerder mijn zorgen geuit naar de HA, maar ik moest het nog 2 maanden aankijken omdat ze pas net in groep 3 zat. We zijn nu een maand verder en het gaat gewoon echt niet op school. Ik heb nu een doorverwijzing voor een orthopedagoog, ben heel erg benieuwd of en wat daar straks uitkomt.
nou, dat is dus niet een geheel nieuw observatie. ik zou dan zeker de mening van een deskundige vragen. om advies, wat je allemaal kunt doen en wat die dingen zouden kunnen betekenen. hoe je ermee om moet gaan. en zo een begaafdheidsdeskundige (die hadden we) die ook afwijkingen kan uitsluiten, screenen op verschillende richtingen en zijn algemene ontwikkeling kan onderzoeken, in de gaten houden. zo een iemand kan ook goed advies geven, tips, je leren hoe je je kind moet begrijpen of interpreteren. we hebben dat gedaan en nog steeds krijgen we hulp van die dame als we het soms niet snappen whats going on in zijn hoofdje... gewoon een begaafdheidsdeskundige vinden en een gesprek hebben.
Alsof ik een omschrijving van m'n eigen zoontje lees.... Ik wilde juist een topic openen. Ga dus meelezen met dit topic. Wat ik momenteel heel lastig vind, is dat hij gewoon niet lekker in z'n vel zit. Hij mocht vanmiddag naar een kinderfeestje. Net voordat hij weg moest, zegt hij dat hij eigenlijk 'geen zin' heeft. Ik heb gezegd dat ie toch maar moest gaan. Ik weet zeker dat hij het uiteindelijk naar z'n zin zal hebben (hij komt zo thuis, dus dan zal ik het weten), maar hij ziet echt op tegen situaties waarbij hij niet precies weet hoe het gaat lopen. Kan hij niet mee omgaan. Ik als moeder voel me vaak wel machteloos. Hij praat ook bijna niet over z'n gevoel en zal nooit uit zichzelf iets over school vertellen.
Kon over mijn oudste gaan, behalve dat hij best veel slaap nodig had, op die leeftijd, hij motorisch snel was en verbaal juist problemen had/heeft (taalontwikkelingsstoornis). Volgens de cranio-sacraal therapeut is hij extreem sensitief, voelsprieten tot aan de hemel. (zijn we geweest ivm extreme buien vanaf 15 mnd tot de behandelingen bij haar met goed 2,5jr). Hij heeft met 3 jr de diagnose ASS gekregen waar ik bij vlagen enorm aan twijfel en soms ook weer helemaal niet, maar we liepen thuis vast met hem, dus via intergrale vroeghulp doorverwezen naar het GGZ. Hij is ontzettend pienter, maar zijn taal haalt hem gigantisch naar beneden. Hij heeft op een cluster 2 school gezeten en heeft een groot deel van zijn taalproblemen 'overwonnen' maar nog steeds kost het hem ontzettend veel moeite zijn gedachten onder woorden te brengen. Als wij niet op jonge leeftijd al zoveel problemen hadden gehad, had ik hem niet aangemeld voor onderzoek bij het GGZ. En gevoelsmatig denk ik nu dat de cranio-sacraal therapeut meer gelijk had. De problemen zijn verder afgenomen toen hij communicatief vaardiger werd. Ik denk steeds vaker dat hij misschien wel vreselijk gefrustreerd was omdat hij met woorden niet uit kon drukken waar zijn hoofd mee bezig was. Ik zou datgene doen wat Belize adviseerd en een goed lijntje met school houden.
Ik herken hoogbegaafdheid in de kenmerken. Ik zou eerst hierop laten onderzoeken voordat er stempels gedrukt worden. Het gebeurd nog wel eens dat er dan te snel aan autisme gedacht word. Daarbij mocht je kind hoogbegaafd zijn. Denk er dan goed over na of je wel wilt dat je kind het weet. Het kan namelijk een grote impact hebben. Wat wel zo is bij hoogbegaafde kinderen is dat ze zich vaak het beste voelen als ze zich uitgedaagd voelen. Dus misschien kan je je kind dan wat extra uitdagen. Zonder verwachtingen! Meer op een leuke speelse manier.
Ik heb zelf een zoon met klassiek autisme en herken bepaalde dingen die jij zegt wel, andere niet. Waar ik het ook op vind lijken (maar ik ben geen arts) is Asperger. Ik zou hem laten testen in bij een goede kinderpsychiater/kinderziekenhuis.
Kinderen met autisme hebben toch ook vaak moeite met het tonen van emoties en het aflezen van emoties bij anderen? Aiden heeft dat nu juist totaal niet! Hij geeft het aan als hij boos, blij of verdrietig is. ("Mama, ik ben boos!" met daarbij een boos gezicht en armpjes over elkaar of lachend "mama, ik ben blij op school!") Hij ziet het als een ander boos, blij of verdrietig is. Vanmiddag kwam hij in de speeltuin een jongetje tegen die nogal verdrietig keek. Aiden vroeg meteen waarom het jongetje zo verdrietig keek. Asperger denk ik niet. Die zijn ook vaak obsessief met bepaalde dingen bezig, bijvoorbeeld met automerken. Dit heeft Aiden niet. En zijn impulsief, zien geen gevaar in bijvoorbeeld het verkeer. Aiden is heel voorzichtig op straat, kijkt goed uit, zal nooit zomaar oversteken en houdt zelfs zijn broertje in de gaten.
Je hoeft niet alle kenmerken te hebben om iets te hebben. Mijn zoon heeft Asperger maar is ontzettend sociaal, praat met iedereen of hij ze nu kent of niet, houdt deuren open voor mensen en laat het nooit achter zich dicht vallen etc. Toch als je hem goed kent merk je dat zijn gesprekken niet diepgaand zijn, het blijft oppervlakkig en vooral veilig. Hij ziet prima wanneer iemand boos, verdrietig of blij is, kan dit bij zichzelf ook prima verwoorden, maar als je goed kijkt zoiets als chagrijnig , teleurgesteld etc herkend hij niet dat hebben wij hem moeten leren door het te benoemen. Obsessief gedrag kennen we ook niet, wel iets heel erg leuk vinden en daar dan een paar weken heel druk mee zijn. We begonnen met automerken (hij was 2 jaar oud en herkende elk automerk) daarna werden het de nummerborden (heel handig hij kent van iedereen het nummerbord uit het hoofd, onze, van opa, van zijn tante, van zijn oom, van de buurvrouw en buurman) Nu zijn het treinen , we hebben ook al buurman en buurman, angry birds en minions gehad. In het verkeer is hij ontzettend voorzichtig, houdt zich goed aan de verkeersregels en wordt boos om mede weggebruikers die zich hier niet aan houden. Toch heeft hij asperger
Dank voor je verhaal. Enigszins herkenbaar, behalve dat deel over iets heel erg leuk vinden en daar weken achtereen mee bezig zijn. Dat heeft Aiden absoluut niet. Dus jouw zoontje kan zijn emoties en gevoelens ook goed verwoorden? Want Aiden kan zich prima inleven in anderen, begrijpt ook hoe het voelt om iemand te missen. Hij zegt 's morgens als zijn papa weggaat naar zijn werk bijvoorbeeld ook met waterige oogjes "papa, ik zal je zo missen!" Verder kijkt hij iedereen ook recht in de ogen aan als iemand hem wat vraagt en hij antwoord geeft. Mijn moedergevoel zegt geen autisme/asperger, maar ik kan er uiteraard naast zitten.... Wij zien het dus nog even aan hoe het de komende maanden gaat. Feit blijft wel dat ik van familie hoor dat hij sinds de zomervakantie al zo veranderd is in zijn doen en laten. Hij praat bijvoorbeeld veel meer, vertelt veel meer, is veel meer open geworden. Aangezien school enigszins nieuw is, vermoeden wij ook dat hij nog niet precies weet hoe hij zich daar het beste kan gedragen. Nieuwe groep kindjes (gelukkig nog een kleine groep van 12 kindjes), nieuwe juffen, elke dag naar school, verplicht taakjes moeten doen etcetera. Vandaar nog even wat maandjes aankijken. Gaat het toch slechter met hem of gaat hij meer vreemd gedrag vertonen, dan laten we hem sowieso testen.