ja hier ook, De oudste heeft vanaf de volgende week Zwemdiploma A. Dus dan zal ik alleen mijn andere kind mee moeten meenemen als ze zinken. Gelukkig hoef ik niet te kiezen, Maar als het toch echt moet dan zal het mijn kinderen zijn. Maar wat moeten kinderen zonder een oma/opa en pappa en anders som, wat moet een pappa zonder een kind. Krijg al benauwd als ik er aan moet denken en hoop ook nooit dat ik hoef/ moet kiezen.
Mijn partner. Waarom? We hebben geen kinderen en zullen die ook niet krijgen en kan daardoor nooit in dat bootje zitten met een kind erbij.
Nee, want iedere moeder red HAAR kind zeiden ze net (daar slaat mijn reactie op). Dus jouw schoonmoeder red haar zoon dan en niet jouw kinderen.
Mijn kind! En ml zou ook voor D. moeten gaan, maar dat stond al vast voor als hij een keuze (tussen wie er leeft en wie niet) had moeten maken tijdens de bevalling.
Biologisch gezien is het logisch om voor je kind te gaan, je man heeft jouw genen niet en je moeder heeft (meestal) korter te leven. Onze oerdrang is er op gericht om ons ras en vooral onze genen te laten voortbestaan. Als je geen kans hebt om na te denken zal dus vrijwel iedereen zijn/haar kind redden, of zichzelf. Ik ben wel heel benieuwd of er een verschil is in gedrag tussen vrouwen voor en na de menopauze: of niet meer vruchtbare vrouwen eerder kinderen redden ten koste van zichzelf (ze kunnen ten slotte niet nog meer kinderen krijgen) dan vruchtbare vrouwen (of in de vruchtbare leeftijd). Is wel moeilijk te onderzoeken natuurlijk... Ik vind het wel een interessante vraag, niet dat ik twijfelde over mijn antwoord, maar wel omdat ik het interessant vind om over dit soort dingen na te denken. En dan met name over hoe wij mensen in elkaar zitten, en hoe groot het verschil is tussen wat we denken te doen en wat we in werkelijkheid doen. Ik ben zelf niet zo'n held als ik hoopte: toen ik 14 was ben ik in elkaar geslagen door 2 meiden en ik deed helemaal niks: ik schermde niet eens mijn hoofd af, ik sloeg niet terug, ik riep niet om hulp, ik liep niet weg. (was voornamelijk bitch slapping, niet eens blauwe plekken van gehad, maar toch naar)
Zou je je kind dan ook vermoorden als je man sterft bij een auto-ongeluk? Of was dat dan gewoon de bedoeling? Dat je kind daar dan maar mee leeft? B-e-l-a-c-h-e-l-i-j-k-e redenatie! Christen of niet.
Vind het trouwens ook wel een slecht topic. Bedoel, we roepen hier allemaal wel kind. En ik hoop van harte dat het zo is. Maar op het moment van paniek weet je niet hoe je beslist. Iedereen zegt ook altijd dat ze reageren als er wat gebeurt. Uit persoonlijke ervaring kan ik vertellen dat dit 9 van de 10x niet het geval is.
Nou over t algemeen natuurlijk je kind! Weet je wat ik erg vind? Ongevallen waarbij een (jong) kind het als enige overleeft...ze komen wel groot, maar lijkt me vreselijk!
Less het verhaal van Terri Calvesbert eens... (niet voor de zwakke maag) en hoe dat ging met mama... (vanavond op SBS)
Nou dat vind ik niet. Ze zegt dat ze het belangrijker vindt dat haar kind een vader heeft dan dat zij een kind heeft. Het voorbeeldplaatje is belangrijker dan haar kind. Dat verlies komt ze wel te boven. Maar het verlies van een vader is onacceptabel. Sorry hoor.. Denk ik nu krom of wat??! Ik blijf erbij. Belachelijke redenatie.
Kinderen horen ten alle tijde op hun moeder/ouders te kunnen bouwen. Ouders zijn zelftsandig volwassen en groot genoeg om alles zelf te kunnen doen en moet die zelfstandigheid en later de volwassenheid beetje bij beetje zo goed mogelijk over brengen op de kinderen. Dus uiteraard mijn kinderen