zonder twijfel mijn dochters..... mn moeder zou ik lekker laten zinken... mijn man zou ik net zo graag willen redden dan mn meisjes.... maarja als dat echt echt niet kan..... bah moet er niet aan denken...
mijn kind(eren) en ik hoop dat mijn man mijn moeder red, want die kan ook niet zwemmen. Als mijn moeder degene zou zijn die iemand kan redden hoop ik dat ze mijn kinderen kiest en niet mij.
misschien hebben die geen kinderen (of hele vervelende ) nee dom geintje ik kan me niet voorstellen dat iemand anders kiest, zoiezo mijn man zou me vermoorden als ik hem zou kiezen boven ons kind, je kinderen horen toch echt op 1 te staan, je hebt gekozen om ze op de wereld te zetten en bent dus verantwoordelijk om er alles aan te doen *als ouders* om hun leven te redden...
Nee nee ik niet hoor Zie mijn reactie van enkele pagina's terug. Ik zou dus wel mijn kind redden, maar mijn vriend die red m'n moeder. Ik moet erbij zeggen dat hij iets van 12 zwemdiploma's heeft, dus misschien is t niet helemaal eerlijk. Anyhow, ik blijf dit nog steeds een onzinnige vraag vinden. Je weet pas hoe je in in zo'n paniek situatie reageert als je het daadwerkelijk meemaakt. Zelfde geld verstijf je van angst en wordt er helemaal niemand gered. ik weet trouwens hoe het is om vast te zitten in een bootje onder water. Je moet je kop d'r maar bij kunnen houden.
als je me trouwens gaat laten kiezen tussen welk kind, pfff dat kan ik niet, ik kan hopen dat de oudste zelf al wat kan zwemmen maar ik zal denk ik ten onder gaan met alletwee dan..
Ik ben ook christen maar ik snap echt niet hoe je tot zo'n redenatie kunt komen. Als je man bijv. onder een bus komt dan kan je kind ook beter niet meer leven? Aangezien hij dan ook geen vader heeft?
Nooit van filosofische vraagstukken gehoord? En je hebt mijn eerdere post dus niet gelezen: ik ben benieuwd of de vrouwen die zeggen evenveel van hun man als van hun kind te houden dit dan een moeilijke vraag vinden. En of er in andere culturen anders over gedacht wordt. Niet iedereen hoeft hetzelfde te denken, maar jammer genoeg zal degene die op 'moeder' heeft gestemd dat hier vast niet zeggen.
@hetlichtje: zo had ik er nog nooit over nagedacht, begrijp je redenatie wel vanuit jouw standpunt. Mijn vader is overleden toen ik 6 was en mijn moeder en ik hadden het niet breed maar we hebben het zeker gered. We gingen bijvoorbeeld thuis uit eten en dan aten we een tartaartje met gebakken aardappeltjes en sla, kleedden we ons mooi aan etc, dus het kan wel vind ik. Nu heb ik een gezin, heb dus leven 'voortgebracht', ik zou dus nooit jouw keuze maken. Maar dat is mijn visie.
Nee, want die heeft al aangegeven dat ze per ongeluk op moeder had gestemd. Maar misschien is het een idee om voordat je een vraag zo neerzet ook gelijk te motiveren waarom je dat wilt weten.
Geen idee. Ik denk namelijk liever niet over dit soort dingen na,ze overkomen me hopelijk toch niet dus ik hou me er ook niet mee bezig.
Ik dacht dat iemand per ongeluk op 'partner' had geklikt? Het is voor een dergelijk hypothetisch vraagstuk toch helemaal niet relevant waarom ik het vraag? Je hoeft toch geen antwoord te geven? Of je vraagt waarom ik dat wil weten. Een reactie als 'wat een domme vraag' is volslagen zinloos en dat meld ik dan even.
het is zeker een moeilijke vraag, ik denk dat mijn man, kind en moeder de 3 belangrijkste mensen in mn leven zijn. Van mijn moeder hou ik omdat zij (natuurlijk mede met mn vader) er voor gezorgd heeft dat ik onbezorgd volwassen kon worden, dat haar liefde voor mij onvoorwaardelijk is omdat ik haar dochter ben. Dat ik een moeder kan zijn voor mijn kind door wat zij mij bij gebracht heeft. Van mijn man om de persoon die hij is waar ik opgevallen ben. En nu ook de beste papa voor mijn kinderen is die ik mij kan voorstellen. En samen met mij probeert alles voor onze kind(jes) te doen wat we kunnen. Maar de liefde voor mijn kind(eren) is heel anders....niet uit te leggen, maar dat begrijpen alle andere mama's ook wel denk ik. Het is gewoon een soort oergevoel.