Ik had,14 jaar terug een heel leuk contact met een buurtvriendin van me... zij raakte op haar 15e al zwanger,prima moest ze helemaal zelf weten(d'r toenmalige vriend is van mijn leeftijd) Met d'r 16e is ze bevallen,ik ben op kraambezoek en alles geweest,en ook zij heeft mijn 1e zwangerschap mogen 'volgen' Tussen haar dochter en mijn zoon zit 5 maanden. We wilden snel een 2e kind, en dat lukte ookhaar dochter(2e dus)werd 8 weken na mijn zoon geboren! Ze is toen nog bij mij thuis komen testen,omdat ze thuis steeds negatief testte enzo,samen stonden we te springen van blijdschap toen die positief uit viel. Al snel merkte ik dat er tussen haar en haar vriend problemen waren,zeker nadat ze een huis hadden gekocht. Ze zijn idd ook uit elkaar gegaan uiteindelijk,maar het noodlot sloeg bij haar toe toen haar jongste dochter met anderhalf jaar stierf. (eigenlijk was ons contact toen al een beetje aan het verwateren) ze had inmiddels ook een nieuwe vriend,en ook ik was in die periode(2001)alleen met mijn kinderen. Ze woonde in een flat en telkens als ik aanbelde werd er niet open gegaan. Wel is ze nog 1x bij mij wezen eten met haar oudste,gewoon heel leuk en bijkletsen,we spraken af dat ik ook gauw naar haar zou komen,maar daar kwam dus niks meer van,en waarom? Ik hoorde alsmaar niks meer,ook haar voicemail sprong er steeds in als ik belde... tot ik haar zusje zag,en ik naar J.(die vriendin dus)vroeg. 'Ja het gaat goed met haar,ze is verhuisd naar Capelle en is weer zwanger',zei ze.(die flatjes werden gesloopt toen) Stomverbaasd zei ik nog:Nou,toch leuk dat ze me dat even heeft laten weten. Paar maanden later zag ik haar vader en die vertelde me dat ze weer een dochter er bij had. Nu woont ze dus sinds,ik denk,2005 weer hier in deze buurt,dat weet ik doordat ik haar ineens weer tegenkwam een goeie 2 jaar terug in de Lidl,en heb nog even staan kletsen met d'r,maar ze was wel stug vond ik. Tot ik haar vorig jaar ineens vaker tegenkwam,en zij me ineens negeerde Waar ik dat aan te danken had? Inmiddels heeft ze al weer een nieuwe vriend,en ook daar heeft ze een dochter van nu,ik ben haar dus diverse malen met een dikke buik tegen gekomen. Toen toegevoegd op Hyves,maar dat wilde ze niet,want ze vond het niet nodig om Hyvescontact te hebben als we elkaar niet op straat begroetten,mailde ze(moet het dan altijd maar van mijn kant af komen?) Nu,echter,staat haar Hyves weer open,en zie ik dat ze al bevallen is. Ik twijfel zo erg,aan de ene kant denk ik:laat varen,maar anderzijds wil ik dat het gewoon weer goed komt,het doet gewoon zeer,dat een vriendin,met wie je zulke emotionele momenten hebt gedeeld,ineens niks meer van je wil weten,ook nadat ze met 2 kinderen alleen kwam te staan was ik er voor haar,en na het overlijden van haar 2e dochter heb ik ook toegezegd er voor haar te zijn. Haar moeder kom ik ook af en toe tegen en zij begroet me wel.
misschien kan je vragen aan haar waarom ze zo doet? misschien zit ze wel ergens mee? of heeft ze er geen behoefte aan?
Jee inderdaad best lastig! Maar een vriendschap kan nooit van 1 kant komen...zeker na een aantal keer proberen om tegen haar te praten enzo terwijl ze je op een afstand houd... En toch zal ik dan willen weten waarom ze zo doet... Ik zou haar gewoon eens opzoeken of een mailtje sturen en gewoon vragen waarom ze zo afstandelijk doet.. Ik hoop dat het goed komt tussen jullie zo niet, dan niet te veel moeite doen voor die gene en gewoon laten varen. Dan weet jij in ieder geval dat je de moeite hebt genomen.
Ik zou ook een mail sturen met jouw verhaal. Misschien heeft zij, in haar ogen, wel dezelfde ervaring over jou ofzo. Het kan allemaal zo raar lopen. Als jullie allebei je afvraagt waarom er niks van de ander uitkomt zal het contact absoluut slechter worden. Ik zeg niet dat jij fout bent hoor, maar een ander kan bepaalde dingen zo anders zien. Misschien is dit helemaal niet nodig en hebben jullie gewoon een goed gesprek nodig.
wat lastig zeg! ik zou als ik jouw was dit ter sprake stellen.... miss per mail? of anders als je haar weer eens tegen komt?
Dan kies ik voor 't laatste... en wacht wel af tot ik d'r weer 's tegenkom, niet dat ik het bewust ga opzoeken die buurt,maar toch...ik ga er wel eens naar de Lidl dus het risico is er gewoon dat ik d'r wel tegen zal komen. Echt,het ligt momenteel zó gevoelig bij mij,gewoon,omdat ik juist die ingrijpende gebeurtenissen(zwanger zijn en bevallen)buiten m'n partner&fam. om,met geen enkele vriendin heb kunnen delen destijds,alleen met haar dus,want zo veel vriendinnen heb ik al niet. Hoe kan dan zomaar een vriendinnenband ineens verbroken worden hè? Natuurlijk is ze verder gegaan met d'r leven,en dacht zij misschien ook wel:'waarom hoor ik niks meer van d'r',ook ik ben verder gegaan,ben zelfs weer met mijn ex samen,kan zijn dat ze dat afkeurt,want ze mocht hem niet zo,dat is het enige wat ik me kan bedenken eigenlijk. Maar mijn ervaring met andere vriendschappen,is dat een vriendschap heus wel tegen 'n stootje kan. Paar weken terug nog,liepen m'n vriend&ik dus door de Hema,en zij stond met d'r vriend in de rij bij de kassa en ik zag dat ze me wel zag, maar ze zei gewoon niks Zonder Hyves had ik deze dingen ook niet geweten en was het voor mij ook maar gissen geweest,hoe het haar zou vergaan.
Nou als ik jou was zou ik dit contact laten varen. Het moet wel van twee kanten komen. Als zij je al niet eens meer begroet, dan is het dus niet wederzijds van het weer contact met elkaar willen hebben.... Jammer dat het zo gelopen is, maar ik zou hier geen energie meer in steken.
Soms willen we de dingen wel eens anders zien dan ze zijn.... Ik heb dit zelf ook gehad, ben jarenlang bezig geweest een vriendschap in stand te houden omdat we zoveel meegemaakt hadden, 15 jaar lief en leed... Uiteindelijk ging het me zoveel energie kosten en werd ik er zo verdrietig van dat ik de knoop heb doorgehakt. Als ik jou verhaal zo lees, geeft je vriendin duidelijk aan dat ze er geen behoefte aan heeft om de vriendschap in stand te houden. Ik denk dat je niet anders kunt dan je erbij neer leggen...
Ik zou een mail of hyves pb sturen tenzij je haar adres hebt dan zou ik een brief sturen. En daarin je gevoelens uiten. Niet verwijtend maar wel eerlijk. het lijkt mij ook heel moeilijk haar tegen te komen en dat ze je dan negeert, zeker als je niet weet waarom. Sterkte ermee.
Als ik jou was zou ik toch jouw gevoelens met haar bespreken want het is toch vreemd gelopen zo. En anders misschien via een brief,als ze je niet wil spreken zodat jij het enigzins af kan sluiten,want ik kan me heel goed voorstellen dat je je hier rot door voelt.
Je zou haar idd aan kunnen spreken om te vragen wat haar dwars zit, dat je je er erg rot onder voelt. Als je dan weer een negatieve reactie krijgt, laten gaan! Geef jezelf nog 1 kans en kwel jezelf dan niet langer. Zou het kunnen dat het voor haar te pijnlijk is om met jou om te gaan omdat jullie de zwangerschappen zo samen beleefd hebben en haar kindje later is overleden? Misschien roep je bij haar wel herinneringen op en wil ze die juist verdringen. Ik heb de indruk dat het vrij vlot na het overlijden van haar kindje mis is gegaan tussen jullie namelijk.
Dat klopt idd ja...min of meer dan Eigenlijk heb ik het ook niet eens direct van haar gehoord hoor(wat ik heel goed kan begrijpen achteraf,tuurlijk staat je hele leven op zijn kop op zo'n moment,en ze kreeg nog de schuld van haar ex ook )maar ik reed toevallig door de straat die dag dat het was gebeurd en er stond allemaal ambulance,politie enz.voor de flat bij haar,zelfs de Trauma-heli Toen ik een dag later op de Regionale nieuws-teletekst las over een meisje van anderhalf jaar,toen wist ik meteen dat het om haar ging Een paar dagen later kwam ik d'r dus tegen met die oudste dochter,en ik vroeg aan haar of dat soms bij haar gebeurd was,en ze bevestigde dat, waarop we dus telefoonnummers uitwisselden enz.
Ik zou ook een privebericht of mail sturen met daarin je gevoelens en dat je het jammer vindt dat het zo gelopen is en dat je haar mist. Mocht ze daar niet op reageren of negatief op reageren, dan weet je in ieder geval waar je staat. Dan heb je duidelijkheid. Een vriendschap moet van 2 kanten komen. Als zij er geen energie meer in wil steken, dan houdt het op. Wat is er eigenlijk met haar 2e dochtertje gebeurd? Wel vreselijk hoor om je kindje te moeten verliezen. Zoiets veranderd een mens voorgoed
Het meisje is,zoals ik begrepen heb,gestikt in haar braaksel. Zelf sliep ze nog maar toen de oudste het kamertje in ging van de jongste heeft zij het ontdekt.
Tjeeeeeee,wat zit ik dan toch ook te piepen eigenlijk...15 jaar...pffff,en dan zomaar voorbij...heftig Ben je er al wel overheen inmiddels?
ik zou als ik haar tegen zou komen eens vragen of ze een kop koffie komt drinken en het er dan eens over hebben.... als jullie ellebei de kop in het zand steken dan zal er nooit iets gebeuren... en idd ieder kan een hele andere beleving erbij hebben.... lijkt me wel moeilijk aangezien ze ook nog een kindje is verloren... misschien kan ze er niet mee omgaan als ze jouw kindje ziet die bijna evenoud is??
mee eens hoe pijnlijk ook. Blijkbaar heeft ze er geen behoefte meer aan. ALs jij weet dat er niks is gebeird waardoor zij zo tegen jou zou moeten doen dan ligt het toch echt bij haar. Je kunt beter energie steken in de mensen die je wel gewoon behandelen.