Hond “voor” gevoelige kleuter

Een labrador is hiervoor de perfecte hond. Ik zou dan wel kiezen voor een teefje. Trekken doorgaans iets minder en zijn wat onderdaniger tov andere honden. Wij hebben een labrador reu en ze hebben een prachtig karakter. Mijn neef is autistisch en hebben sinds een aantal jaren ook een labrador en dat werkt zo geweldig. Mijn schoonzus zegt weleens dat ze veel eerder deze keuze hadden moeten maken.
Let wel dat een hond niet enkel een gebruiksvoorwerp is. Ik hoor en lees te vaak dat een hond hebben zo enorm tegenvalt en dat ze de hond dan maar weer wegdoen. Een pup is enorm intensief en vergt veel werk en geduld. Als je man een hond niet ziet zitten dan moet je er sws niet aan beginnen,

 

Een vriendin van mij heeft een cursus gedaan bij het kngf om zelf een hond te trainen als hulphond voor haar extreem gevoelige zoon. Ze heeft nu een pup en is die aan het trainen en heeft daarbij hulp van die kngf-trainers. Misschien een tip voor wat extra handvatten! Tot dusver genieten ze enorm van hun hond maar het is te vroeg om te zeggen of het hun zoon ook echt helpt denk ik

 

Om heel eerlijk te zijn lees ik vooral bezwaren om een hond in huis te nemen.
- druk huishouden met jonge kinderen
- gevoelige kleuter die snel overprikkeld is
- man die geen voorstander is.

Jij wil het graag en dan vooral, lees ik, voor je gevoelige kleuter. Er zijn zo te lezen nog meer gezinsleden.
Ik denk dat je vooral moet kijken naar wat een hond nodig heeft. Wat hebben jullie hem/haar te bieden.
Ik weet uiteraard niet wat je precies bedoelt met een "druk huishouden", maar bedoel je daarmee lawaai? De oren van honden zijn erg gevoelig voor harde geluiden, schreeuwen, gillen etc. en kunnen daar gestresst door raken.
Een hond heeft ook een rustig plekje nodig waar niemand hem/haar lastig valt en zich kan terugtrekken. Dan heb ik het gewoon over een mand waarin hij/zij kan liggen slapen zonder dat hij/zij gestoord wordt.
Als ik het zo lees zou ik niet voor een hond kiezen in jullie geval. Wellicht over een x-aantal jaren wanneer je kinderen wat ouder zijn.
Misschien kan je honden uit de buurt af en toe uitlaten of verzorgen met je zoontje samen.
Dan help je ook anderen en kun je een beetje ervaren hoe het is met een hond en wat een hond nodig heeft.
Misschien niet wat je wil lezen/horen, maar ik probeer het te bekijken vanuit een hond.

 

Wat @Tassie74 schrijft ik lees nu vooral redenen om het niet te doen. Je moet ook echt tijd hebben om smorgens, tussen de middag, eind van de middag en s'avonds te wandelen en dan bedoel ik niet even plassen en naar binnen.

Betreft de hulp van een hond snap ik je gedachten. Een vriendin van mijn schoonzus heeft een dochter met een achterstand en is heel gevoelig. Ze durfde helemaal niks, zelfs niet alleen naar boven ondanks dat ze een heel stuk ouder is.

Sinds dat ze een hulphond heeft ging er een wereld voor haar open, langzaam maar ze durft nu steeds meer.

Als het gezin zo druk is zijn er dan geen dingen die je daar kan veranderen om het rustiger te krijgen? Fijn voor kind als voor een hond.

(Of misschien begrijp ik het verkeerd dat kan ik)

 

Waarom een hond en geen kat?

 

Katten houden ook niet van drukte.
En sowieso moet je nooit beginnen aan huisdieren wanneer niet iedereen erachter staat, als "therapie" en wanneer een gezin niet datgene kan bieden wat een huisdier nodig heeft.
Stel je voor dat het nieuwe huisdier geen klik heeft met het gezin/en dan specifiek als hulpje voor de kleuter/gezinslid of andersom....moet het dan weer weg?

 

Nog los van de boerderij, zijn katten niet echt geschikt als hulpmaatje bij kleine kinderen. Moet wel een hele grote goedzeul zijn die t geen bal kan schelen.

Wij hebben hier twee katten, de ene durft niet meer beneden te komen als zij er is. De ander boeit t geen bal, loopt weg als ze te druk is en als ze rustig is komt ie gerust bij dr liggen. Echt een "hulp" is t niet want ook hij maakt dat hij wegkomt op de momenten dat zij steun nodig zou hebben.

Beiden katten waren overigens erg betrokken bij dr toen ze baby was en last had van krampaanvallen door lactose intolerantie. Als ik haar bij me had in een aanval, kwamen ze strak naast haar liggen en spinde als een malle om dr te helpen bij de pijn ondanks t gehuil. De kat die nu maakt dat ie wegkomt was nota bene degene die mij hielp met die Dunstan geluiden, ik hoorde t verschil tussen de huiltjes niet (man wel, kat ook). Liep hij naar de keuken was t eten, ging hij naar de trap moest ik volgen en blokkeerde me de verdere doorgang als hij bij haar kamerdeur stond zo van "hier moet je wezen". Ging hij zemelen bij mn benen moest ik opschieten.

Er zijn therapie paarden en honden. Zowel voor bezit als waar je heen kan gaan.

Voor nu zou ik nog niet aan een hond beginnen. Elke hond gaat puberen en dan wordt t een ding met plaats bepalen van de roedel. Ook ik heb met een Duitse herder een keer in de clinch gelegen, destijds als 12 jarige. Maar 1x houtgreep gevloerd op de grond was dat was dan ook gelijk de laatste keer. (was wel een vol mannetje, niet gecastreerd ivm rashond met stamboek en afspraak met de fokker). Het is een redelijk kostenplaatje zowel financieel als qua tijd. Niet alleen voer, puppytraining maar ook dierenarts. Zolang als de zon schijnt valt t wel mee, maar in klere weer loop je ook buiten en vaak zijn de ouders de sjaak wanneer de kinderen "huiswerk" krijgen en echt geen zin hebben om de hond uit te laten.

Mocht je toch zo ver zijn een hond aan te willen schaffen zou ik gewoon informeren bij de kngf welk ras er (ook qua formaat) er bij jullie geschikt zou wezen. Hier in de wijk hebben we er eentje met een soort poedel, grote hond en ontzettend slim.

Rassen al beagles moet je overslaan, ze zijn ontzettend slim, zien er onwijs leuk uit maar tis de definitie van "eigenwijs". Je moet echt ontzettend stevig in je schoenen staan wil je daar wat van kunnen maken.

Wij hadden zelf een Duitse herder, heb je wel een flink maatje gelijk maar tenzij je een colli tegen kwam was er niks aan de hand. Die was de rust zelve (afgezien die ene puber aanvaring met mij) maar hij had zelf ook rust (huis met oudere kinderen, jongste was ik met 12) en een vriendelijk dienend karakter. Dat de kleuter verderop zo nu en dan langs kwam voor de hond was geen probleem. Die kon doen en laten wat ze wilde hij bleef gewoon rustig en hij wilde ook best wel spelen met dat klein grut. Had ze verdriet dan kroop hij naast dr en was gewoon gek aan t doen om dr blij te maken, was ze nerveus of bang ging hij naast dr staan en dook onder dr handje zo van "ik ben dr". Hij heeft geen training gehad ervoor, hij heeft gewoon de reguliere puppytraining gevolgd en ik kon m wel met gebaren op afstand commando's geven (als enige).

Misschien een bekende met een hond waar je heen kan gaan voor nu en over een paar jaar kijken wat evt opties zijn voor hulphond of een hulphond wiens baas overleden is (is al getrained, is wat ouder en stabiel karakter).

 

Wij hebben een lhasa apso gehad. Zeer geschikt voor gevoelige kinderen en kinderen/mensen met autisme.
Ook krijg je van deze honden geen allergische reactie. Sommige mensen vinden ze eruit zien als een dweil,maar je kan ze evt ook knippen als je kammen teveel vind. Persoonlijk vind ik dat weer zonde. Ik heb iig veel aan onze hond gehad en hij trok ook erg naar mij toe,zelfs toen ik al het huis uit was. Hij is 16 jaar en 9 maanden mogen worden.
Toen wij deze hond als pup kregen waren wij met 4 kinderen thuis. Zusje van 5,ik was 15 en zussen van 17 en 19.

Wij konden bij de fokker niet kiezen welke pup we kregen, ze hebben echt naar de gezinssituatie gekeken en karakter van de hond.
In ons geval een dominant mannetje die goed met de drukte kon omgaan.

 

Ik ben opgegroeid met een schotse collie.die heeft ook alleen normale training gehad en was een troost hond. Had je het moeilijk kwam hij bij je.was je blij speelde hij met je. Fantastische hond, ook nummer 2 was een schat.(eerste reu, tweede teefje)

Groot ja redelijk maar een fantastisch karakter.

Mijn moeder heeft nu een sheltie. De kleine variant zeg maar. Dat is een ander verhaal, super lief maar ook heel intelligent.die moet je echt uitdagen en heeft ook veel tijd nodig om lang te wandelen. Daar volgt ze ook extra cursus mee