Hoi mama's, Mijn zoon (4) gaat sinds kort (3 weken) naar de basisschool. Hij heeft een taalontwikkelingsstoornis (nu is het vooral alleen nog de uitspraak waar hij aan moet werken, waardoor hij dus niet altijd goed verstaanbaar is). Hij heeft daarom tot enkele weken geleden op de vroeg behandeling van Kentalis gezeten waar hij in een klasje zat met 6 kindjes en minimaal 2 juffen (aangevuld met een logopediste). Daar had hij wel bepaalde kindjes waar hij mee samen speelde, en zocht ze ook op. Nu hier op de basisschool, waar alle kindjes qua taal veel verder vooruit zijn dan hem, maakt hij dit contact niet. De juf gaf ook al aan dat hij vooral alleen speelt, maar dat veel kindjes van zijn leeftijd dit nog doen. Ik ben iemand die altijd beren op de weg ziet, in zoverre dat ik er echt over ga piekeren 's nachts. Ik ben zo bang dat hij zich niet prettig voelt in de klas, niet uit de verf komt of dat hij bijvoorbeeld gepest wordt omdat hij niet goed kan praten of wat dan ook (in ieder geval iets waardoor hij zich minderwaardig kan gaan voelen). Dit alles is natuurlijk wel voor aanmelding van school al met school besproken, maar ik krijg zo weinig terugkoppeling. Ik moet er echt specifiek om vragen. Ik snap wel dat de aandacht die op kentalis was, nu niet meer mogelijk is. Maar als een kindje met een bepaalde problematiek naar een reguliere school komt, mag je dit dan niet verwachten van de juf? Of overdrijf ik dan. Van de andere kant denk ik, geen nieuws is goed nieuws..., toch? Mijn schoonmoeder was hem gisteren van school gaan halen en had hem buiten zien spelen met zijn klas (ze is altijd erg vroeg ) en vertelde mij dat ze hem heen en waar had zien rennen en spelen, maar wel alleen zonder contact te maken met andere kindjes. Ik vind het zo zielig als ik daaraan denk, dan breekt echt mijn hart. Ik weet dat het overdreven is, maar ik kan het maar niet loslaten Van de andere kant denk ik; hij is elke morgen (en tussen de middag) gemotiveerd om naar school te gaan (dus dan moet hij zich toch ook wel prettig voelen? Hij is ook altijd blij als hij weer thuis komt. En daarnaast: hij zit pas drie weken op school (waarvan 1 week voor de kerstvakantie) dus toch ook logisch dat hij nog niet echt contact heeft gemaakt met anderen??? Sorry voor mijn lange verhaal, maar zo kan ik het meteen ook eens van me af schrijven. Als iemand hier ook ervaring mee heeft met zijn/haar kind of advies heeft dan hoor ik het graag
Och, wat een zorgen kun je om je kindje hebben he. Maar ik vind 3 weken wel echt kort om er iets over te zeggen hoor en zeker nu hij zelf niet met tegenzin lijkt te gaan, zie ik eigenlijk geen zorgen. Mijn zoon kan prima praten maar speelde als jonge kleuter ook veel alleen op het plein. Gewoon alles verwerken denk ik, even alleen met jezelf bezig zijn. Dat is in ieder geval echt niet raar voor een 4-jarige. Overigens heeft mijn zoon ook een kind met TOS in de klas maar ik hoor hem er nooit over. Denk dat dat voor kleuters echt minder beladen is hoor en dat ze niet snel daarom pesten omdat het ze niet eens zo opvalt zeg maar.
Ik zou het ook wat meer tijd geven, hier zie ik jonge kleuters ook vaak nog ‘naast elkaar’ spelen ipv mét elkaar. Ook bv met rennen op het schoolplein. Na 3 weekjes school is hij denk ik nog z’n plekje in de groep aan het zoeken, heel normaal!
Ik snap je zorgen, maar ik denk niet dat het erg realistisch is. 3 weken is erg kort, en aansluiting zoeken duurt even. Als de juf zorgen heeft, zal ze dit echt wel bespreken. Mijn dochter had in de 2e kleuterklas (groep 1 in Nederland) een jongen met een zware TOS, die eigenlijk niet kon praten en ook weinig begreep. Die jongen werd echt niet gepest. Mijn dochter zei thuis weleens dat hij 'aparte tekeningen' maakte, maar dat was het dan. Hij zit nu niet meer bij haar in de klas, speciaal onderwijs was voor hem aangewezen.
Mijn dochter speelde de eerste tijd ook niet met andere kinderen en liep alleen wat achter de juf aan. Ik vond dat heel naar om te zien (als ik voorbij kwam na het boodschappen doen), maar als ik er met mijn dochter over sprak was die heel positief over school. Binnen speelde ze met vriendinnen, maar buiten had ze niemand om mee te spelen. Ze vonden elkaar toen nog niet. Pas een paar maanden later speelden ze buiten ook met elkaar. Dochter zegt over die tijd nu nog dat ze buitenspelen zo koud vond en liever rustig wat met de juf kletste. Een jongen die een half jaar na haar in de klas kwam, heb ik eenzelfde ontwikkeling zien maken. Ik zou het nog even aankijken, zolang je zoon wel vrolijk uit school komt en de volgende dag met plezier gaat.
Oh ja en mijn dochter zat ook in de klas bij een jongen met een TOS en dat is een hele tijd een van haar beste vrienden geweest op school. Nu zien ze elkaar niet meer zo veel, andere klas.
Ik denk dat je verhaal voor alle ouders met net schoolgaande kinderen heel herkenbaar is. Geef het nog even de tijd. Zoontje zit nu 2 maanden op school en ik hoorde laatst van de juf dat hij nu veel met een ander kindje optrekt (hij weigert zelf om te vertellen met wie hij speelt en wat hij doet). Maar in de eerste weken kreeg ik ook een keer foto toegestuurd waarop hij helemaal alleen zat, terwijl de rest lekker samen bezig was. Vond ik zo sneu toen... En idd wat betreft overdracht: de eerste week sprak ik na school dagelijks met de juf, maar daarna was het vrij snel: geen nieuws, goed nieuws. En als je zoontje met je plezier naar school gaat, zou ik me geen zorgen maken.
Ik snap je zorgen vanwege de tos, maar denk dat het nog te vroeg is om er iets over te zeggen. Mijn oudste kon juist heel goed praten maar stond de eerste maanden tijdens de speelpauzes bij de juf . Heeft echt lang geduurd voor ze een beetje los kwam. Ze heeft ook een kindje in de klas gehad met een tos maar die kwam prima mee met de rest, niemand had problemen met haar.
Hier een buurmeisje met tos die groep 1 voor de 2e keer doet. Ze zit nu bij mijn dochter in de klas. Ze word niet gepest, sociaal gaat ze goed mee met de rest. Ondanks dat ze niet goed praat en "anders" is. Ze heeft namelijk een oortje in waarmee ze de juf beter kan horen
Geef hem nog even de tijd! Er is altijd al een soort sociale verdeling/rangorde waar nieuwe kindjes in groeien! Zet de juf hem wel in groepjes aan het werk met ook niet-talige projectjes? Zorg anders dat hij na school met vriendjes kan spelen. Hier gaat zoon binnenkort starten en ik heb dezelfde zorgen, geen tos maar wel sociale aandachtspunten.
Ik vind het eigenlijk erg positief dat je zoontje wel steeds zin heeft om te gaan! Na drie weken al veel contact hebben met andere kindjes is wel snel denk ik hoor om te verwachten. Daarnaast is dit nu eenmaal een wat moeilijker moment om te starten, omdat de andere kinderen elkaar al wat langer kennen. Dus dat het iets langer duurt om er tussen te komen lijkt me ook heel normaal.
Het is ook gewoon echt even wennen in het begin. Maar in jullie geval snap ik de extra zorgen ook wel.. Van de andere kant: Mijn jongste heeft een vriendinnetje en die verstond ik in het begin echt amper. Ze wisselde allerlei klanken om en logopedie hielp niet echt veel. Nog mist ze wat klanken, maar 2 jaar later (ze is bijna 6) gaat het wel echt beter. Alleen mijn zoontje praat sinds het begin gewoon met haar, alsof er niks aan de hand is. Ze heeft ook genoeg andere vriendjes/vriendinnetjes. Ze was in het begin wel angstig omdat ze slecht te verstaan was, daardoor wat meer verlegen dan nodig. Toen ze doorkreeg dat kindjes toch wel wilden spelen en haar begrepen, kwam ze goed los. Dat was even een maand of 2..
ik zie bij ons dat élk nieuw kindje die schroom heeft en dat het na een maand of 3-4 over is en ze opeens in de groep meespelen
Ik snap de zorgen hoor. Ik zag mijn dochter op het schoolplein vaak alleen op of tegen een muurtje zitten als ik langsreed. Vond ik ook zo sneu. Ze is nu bijna 6 en zit inmiddels in groep 2. Ze speelt op school nog wel vaak alleen maar ook wel regelmatig (meerdere keren per dag) met andere kindjes. Ze heeft (nog) geen vaste vriendjes en vriendinnetjs en hupst daarin van de ene naar de andere. Ze heeft 1 kindje die noemt ze haar beste vriendinnetje maar vervolgens spreken ze buiten school nooit met elkaar af terwijl ze dit (soms) wel met andere kindjes doet. En dan altijd bij ons thuis want ergens anders vindt ze te eng. Maak me er ook weleens druk om, gun haar echt een vast beste vriendinnetje of vriendinnengroepje maar misschien komt dat nog.
Mijn dochtertje vond de eerste weken buitenspelen op het schoolplein niet leuk, omdat ze nog geen vriendjes had. Daarna leerde ze vanzelf kindjes kennen en nu is buitenspelen haar leukste "vak" van school. Ik denk dat het een heel goed teken is dat hij het niet erg vindt om naar school te gaan. Dus ik snap je gevoel, maar het komt goed.
Ik ben juf èn moeder van een kleuter die na de kerstvakantie in groep 1 gestart is. En ik herken je verhaal hoor! Onze zoon vertelt ook van buiten spelen vooral dat hij rondgerend heeft. Hij zegt dat hij 'rennen met kinderen' het leukst vindt. Nou, ik zie er geen enkele vorm van 'samen spelen' in. Gewoon een hoop doldwaze kleuters die hun energie kwijt moeten en dat toevallig op dezelfde manier doen. De oudere kleuters spelen wel echt samen. Die overleggen over wat ze doen, hebben bepaalde rollen. Onze zoon kent nog van geen enkel kind de naam. Althans, misschien dat hij het op school zelf wel weet maar thuis is hij het alweer vergeten. Ik hoor trouwens wel dat klasgenootjes hem bij zijn naam noemen. Maar misschien valt een kind waarvan de moeder juf is, gewoon wat meer op. Tussen de middag en bij de BSO trekt onze jongste trouwens ook veel naar zijn grote broer toe en nog niet zo naar klasgenootjes.
Ik snap dat je bezorgd bent, maar ik zou het even los proberen te laten. Mijn oudste zoontje heeft jaren een goede vriend gehad met een tos (helaas is hij nu verhuisd). Ze gingen altijd heerlijk samen voetballen en fietsen en met autos rijden. Taal hoeft echt niet een probleem te zijn bij jonge kinderen. Ik heb het idee dat het bij jongetjes die lekker buitenspelen nog minder van belang is. Bij mijn oudste zoontje duurde het ook 2 maanden voor hij met anderen ging spelen op de kleuterschool. Mijn jongste daarentegen is nu net begonnen in groep 1 en is meteen helemaal op zn plek. Wat dat betreft denk ik eerder dat het een karaktertrek is, introverte kinderen hebben watmeer tijd nodig om uit hun schulp te kruipen.
Ts ik zou me inderdaad nog niet druk maken. Hij moet sowieso nog wennen, maar zo te horen vermaakt hij zich wel. Zolang je kind blij is als je hem ophaalt, gaat het niet verkeerd, heb ik gemerkt
Drie weken is kort hoor, komt vast wel. Geef het nog wat tijd. Twee vriendjes van mijn zoon hebben ook een 'achterstand' qua praten,maar dit is echt geen probleem met het spelen..nooit geweest
Mijn zoon zit ook pas sinds 4 weken op school. Hij heeft net als jou zoon moeite met uitspraak, voornamelijk aan het begin van woorden doe beginnen met de s en r. (Terwijl hij het wel kan, maar hij doet geen moeite) En is daardoor ook niet altijd goed verstaanbaar voor anderen. En het ligt denk ik echt niet daaraan. Ik denk dat het gewoon wat wennen is en zijn plek in de groep aan het zoeken is. Mijn zoon had/heeft het voordeel dat hij toevallig bij de dochter van de oppas in de klas zit waardoor hij al iemand kent. Maar hij maakt ook heel snel vrienden, hij heeft nu ook al kindjes waar hij graag mee speelt. Als we naar een speeltuin gaan oid dan speelt hij ook altijd heel snel met andere kinderen. Dus spraakachterstand is echt geen issue bij kinderen.