Zoals de titel al zegt, wanneer weet je dat je gezin compleet is? Natuurlijk praktisch, wanneer je huis vol is of het financieel niet meer lukt, maar ik bedoel met name qua gevoel. Komt er een gevoel dat zegt 'het is goed zo, meer kinderen wil ik niet' of zou dat gevoel soms ook uit blijven? Hoe hebben/hadden jullie dat?
Ik denk dat het een gevoel is. Bij mij is mn richtingsgevoel verdwaald dus hier kan het nog alle kanten op
In een roze hormoonwolk 4 mnd na 3e bevalling heb ik nog even nagedacht over een 4e, maar mijn verstand was nogal tegen ... Een half jaar later begreep ik mezelf niet, hoe had ik ooit daar aan kunnen denken? Het gevoel compleet is in eerste jaar na geboorte van 3e al flink gegroeid en is alleen maar groter en groter geworden . De gedachte om nog een keer zwanger te zijn en nog een kind erbij... is nu genoeg om mij te laten hyperventileren van paniek en angst, ha ha. Moet er echt niet aan denken ... Vind het juist heerlijk dat ik bepaalde fasen nu voorgoed achter me gelaten heb .
Hier niet. Ik zou best nog een vijfde kindje willen. M’n vriend alleen niet meer en praktisch gezien is het ook niet handig.
Ja direct na ik bevallen ben van de tweede. Had ik daarvoor nog helemaal niet en het viel als een soort gevoel over mij heen, dat het helemaal goed is zo.
Na de geboorte van de 1e vond ik het zo geweldig. Ik wou zo graag nog een kindje. Die kwam er ook 1,5 jaar na mijn zoon. En nu vind ik het goed zo. Ik voel me echt compleet. Ik hou er wel rekening mee dat het over een paar jaar altijd nog kan veranderen en dat we dan misschien toch nog een kindje zouden willen. Maar voor nu is dat geen optie.
Hmm ik dacht van tevoren na 2. Na de eerste dacht ik namelijk dat ik niet eens zeker wist een tweede te willen. Maar ik denk nu dat een derde wel leuk zou zijn. Al heb ik allerlei praktische bezwaren..
Ik weet niet hoe dat zou voelen. Ik weet dat ik heel graag een tweede wil (over een paar jaar dan), misschien dat ik na de tweede baby het gevoel krijg dat het klaar is. Lijkt me wel een satisfying (NLs woord kwijt) gevoel
Na nummer 3 voelde ik me pas compleet. Toen we er 2 hadden bleef het wel altijd knagen maar we hadden allebei zoiets van het is mooi en druk genoeg maar toen kwam ons kleine kadootjes en vielen alle puzzelstukjes ineen Had ook nog wel een vierde willen hebben maar leek me toch een beetje too much Het is mooi zo..
Ik denk dat het bij mij een combi van gevoel en ratio zal zijn. Gevoelsmatig zou iok er wel vier willen maar ik denk dat drie vooor ons druk genoeg zal zijn
Tijdens de zwangerschap van de tweede had ik al het gevoel dat het nog niet klaar was. Tijdens de laatste zwangerschap had ik dat wel heel erg. Maar nadat de jongste geboren is (6 weken geleden) heb ik al wel weer kriebels gehad voor een vierde, maar ook echt het gevoel gehad dat ik er niet aan moet denken. En dan vooral nog een keer zwanger zijn, dat is echt niet aan mij besteed (ondanks eigenlijk probleemloze zwangerschappen). Waarschijnlijk laat man zich binnenkort steriliseren, maar kan ook zijn dat ik toch nog voor een paar jaar een spiraal laat plaatsen. Ben er nog niet voor de volle 100% van overtuigd compleet te zijn..
Na de derde dachten we eerst nog serieus over een vierde. Maar toen hij de eerste twee jaar van zijn leven echt bijna non-stop ziek was en huilde, bedacht ik me op een gegeven moment dat ik dit echt niet nog een keer op zou kunnen brengen voor een volgend kindje. Beter dus van niet... Mijn man heeft zich toen laten steriliseren en hoewel ik bij baby'tjes nog wel eens denk 'oooohhhh, was je maar van mij', blijft het gevoel dat ik het echt niet meer 'kan' toch overheersen.
Ik dacht juist altijd dat 2 'het getal was'. Maar het gekke is dat ik 10 weken voor de laatste bevalling een sterk gevoel kreeg dat hij niet de laatste zou zijn. Daarna een tijdje gedacht dat het wel hormonen zouden zijn. Onze 2 zitten dicht op elkaar en ik ben geen legkip (dat is niet hoe ik naar andere kijk, maar angst dat het nooit genoeg is). Maar nu bijna 2 jaar later is het gevoel nog sterk. Ik mis er 1 als ik kijk. Maar ik zie een hoop beren op de weg waardoor ik nog niet het gevoel heb dat we er op dit moment voor moeten gaan. Plus ik vind het gewoon echt niet leuk om zwanger te zijn (sorry!).
Wij hebben altijd gezegd dat we hoopten 3 kinderen te mogen krijgen. Na de eerste 2 bleef de wens voor een 3e. Toen ik zwanger was van de 3e hebben we het gehad over sterilisatie. Toen zei mijn man dat hij zich nog te jong vind (30) en dat hij toch de optie voor een 4e nog open wil laten. En met die gedachte liep ik ook rond. Nu nummer 3 geboren heb ik voor nu het gevoel dat we compleet zijn. Maar dat kan natuurlijk nog veranderen. Ik heb wel tegen mijn man gezegd dat ik na mijn 35e geen kinderen meer wil (Ik ben en nu 31). Dat is dus eigenlijk onze deadline. En dan laat mijn man zich helpen.
Ik denk dat we nu compleet zijn. Ik ga richting de 40. Van de 7 slaapkamers zijn er 6 gevuld met de kinderen en onze Mercedes heeft 8 zitplaatsen.