Hier zit er 6 jaar tussen en ik zou het zo weer doen. De jongste heeft 7 maanden gehuild. Als ik nog een klein kindje had rond lopen zou ik echt gek zijn geworden. (Maar goed dat weet je natuurlijk niet van te voren) Voordeel vond ik dat ik alles echt goed kon uitleggen. Als ik mij niet goed voelde, echo's etc. Ook vond ik het super hoe ze met alles meeleefde & haar manier van met alles omgaan. Nu helpt ze ook veel en is echt ontzettend trots. Nadelen heb ik niet..
Ik scheel 8 jaar met mn zusje.. mn broer scheelt 10 jaar met haar Heb alles aan haar bewust meegemaakt, vond dat geweldig... daarnaast hadden mijn ouders ons heel erg betrokken en wij konden vaak de zorg even uit handen nemen... vonden we beiden helemaal geweldig !! zo zeiden mn ouders ook vaak tegen ons goed gedragen, je bent nu een voorbeeld voor je kleine zusje... zo kun je ook zorgen dat de oudste kids braver en misschien gehoorzamer worden..
Mijn dochter (11) en zoon (2) schelen 9 jaar en ik vind het super! Ze zijn ondanks het enorme verschil stapel met elkaar. Leeftijdsverschil was niet gepland overigens de jongste is ons 'overkomen' . Nu de oudste op de middelbare school zit veranderen dingen wel natuurlijk, maar ook zij zou niet anders willen. Af en toe bewust activiteiten apart met haar doen maakt veel goed. En de jongste verovert gewoon de harten van al haar nieuwe vriendinnen. Hij is al door een paar vriendinnen 'geadopteerd' als klein broertje. Bij mij thuis zat er 12 resp 14 jaar tussen mij en de 2 jongsten. Daartussen nog een broertje van 2 jaar jonger. Ik heb het zelf wel als lastig ervaren, maar dat kwam ook door de falende rol van mijn ouders daarin. Daar zijn wij nu dus extra alert op en het scheelt ook dat er maar 1 nakomertje is, en geen 2 lichtingen zoals bij mij thuis.