hoi ladies, misschien vinden jullie het raar maar ik zit hier heel erg mee. we hebben een prachige dochter van ruim 2 jaar en zitten nu in ronde 4 voor een 2e wondertje.. alleen.. ik heb steeds het voorgevoel dat het echt heel lang gaat duren voor ik zwanger mag raken.... kent iemand dat? mn vriend zegt dat het allemaal wel mee zal vallen maar ik kan me er gewoon niet overheen zetten.... Groetjes
Waarom denk je dat? Was je bij de eerste misschien heel snel zwanger? De cijfers wijzen toch echt uit dat 80% van de stellen binnen een jaar zwanger is. Natuurlijk iedere ronde is er eentje teveel wanneer je graag zwanger wilt worden, maar je bent pas bezig met je vierde ronde.
bij de 1e was ik in ronde 3 zwanger, dus vrij snel idd. en ik weet ook wel dat onderzoeken dat uitwijzen, maar het is gewoon een voorgevoel.. zit nou eenmaal in mn hoofd en is er lastig uit te krijgen zeg maar..
Ik snap je wel. Wij zijn voor de eerste bezig maar moet over 2 week naar de gyneacoloog voor onderzoek. Mijn vriend zegt ook het komt wel en er is vast niets, het lukt ons wel maar toch blijf je er wel mee bezig
Hier hetzelfde! Wij zijn zelfs nog niet bezig voor de 1e ronde... Moet op mijn vent wachten, die wil pas rond mei gaan beginnen. Maar vrees, omdat ik er nu al zo bezig ben (ben al aan het tempen, FZ slikken, tig zw testen en ov testen in huis) dat het bij ons niet snel raak is. Mijn man zegt dat het allemaal wel mee valt en de reden dat hij nu nog niet wil beginnen is omdat hij denkt dat we in een keer zwanger zijn. Ik heb dan zoiets van: waarom niet al starten, die maanden die je nu wacht tot de 1e ronde zijn voor mijn gevoel al verloren maanden. En als we nu al zouden beginnen zou dat mij ook zoveel rust geven!
Kun je je man jou gevoel niet eens proberen uit te leggen? Mijn vriend wilde ook wachten en uiteindelijk zijn we september vorig jaar begonnen maar nu lukt het ook nog eens niet zo makkelijk!
nou ik dacht zelf dat het ook laaaaang zou gaan duren, ronde 9 uiteindelijk toch zwanger geraakt.. noooit verwacht! toch gebeurd
We hebben het er al heel vaak over gehad. Vaak met een dikke huilbui van mij als gevolg. Hij wil zich niet gepushed voelen en dat voelt ie nu wel. Daarnaast wil hij eerst wachten of hij misschien wat meer kan gaan verdienen en moet alles rond mijn baan ook stabiel zijn. Ben in nov begonnen met een nieuwe baan, alles gaat goed en bevalt ook goed. Ben alleen bekend met paniekaanvallen, dus kan wel begrijpen dat mn man wat angstig ervoor is dat ik mn baan niet behoud als het straks een keertje misgaat. Aan de ene kant kan ik het ook wel begrijpen hoor. In mei ben ik dan toch al een half jaar bij mn werk en als het goed is heeft mn man dan ook een hoger salaris. Maar aan de andere kant, het kriebelt nu zo erg! En juist omdat je er zo op gefocused bent zie je iedereen in je omgeving zomaar zwanger worden. En daarom ben ik zo bang dat als we straks eindelijk gaan beginnen het ook nog eens niet wil. De maanden die ik nu moet wachten voelen echt als verloren maanden...
@delta, gefeliciteerd meid! super nieuws! @bouwjaar1979, zo ben ik dus ook, veel te vaak een negatieve denker!! het is gewoon heel moeilijk, want je weet totaal niet hoe het gaat lopen en hebt er (bijna) geen invloed op en dat maakt me dan ook zo onzeker!!
Vandaag te horen gekregen dat we de volgende ronde IUI moeten gaan proberen. Mijn voorgevoel blijkt ook steeds meer de werkelijkheid te worden
hier nog iemand die zich herkent,ik heb dat gevoel ook weet niet waarom alleen maak ik me er eigenlijk niet zo druk om' t komt als komt en meer dan afwachten en op de goede dagen klussen kan je toch niet, succes
nee daar heb je gelijk in... we hebben de afgelopen maanden telkens elke dag geklust rondom ei, maar houden ons dit keer echt strikt aan om de dag... eens kijken of dat verschil maakt!
Ik herken het wel, althans.. nu wel. Van onze dochter was ik in de eerste echte ronde al zwanger. Zwangerschap is probleemloos verlopen en met 40+1 is onze kerngezonde dochter geboren, thuis. Toen we besloten om voor een 2e te gaan, ging ik er eigenlijk wel automatisch vanuit dat ik weer snel zwanger zou zijn . En dat gebeurde ook, weer in de eerste echte ronde na de pil stop zwanger. Lichamelijk ging alles goed, geen rare buikkrampen en ook geen bloedverlies. Tóch voelde ik dat het niet goed zat, ik heb vanaf dag één gezegt dat er geen kloppend hartje zou zijn. Mijn lijf was op en top zwanger maar toch werd bij de eerste echo mijn vermoedens wel bevestigd. Heel zwaar natuurlijk, maar het kan gewoon gebeuren. Een miskraam komt zoooo ongeloofelijk vaak voor. Met die gedachte gingen we verder en niet snel daarna was ik weer zwanger. Deze keer voelde het juist wel goed, maar toch ging dit al vrij snel mis . Inmiddels zitten we nu in de 5e ronde na mijn 2e miskraam. En halverwege deze maand, zijn we al één jaar aan het proberen. Ik ben in het jaar wel 2x zwanger geweest, dus misschien mag ik niet klagen. Maar toch duurt het lang, vooral omdat ik weet dat ons 2e kindje al geboren had moeten zijn... Ik heb een goede hoop dat het snel raak mag zijn, maar ergens ook de angst dat het nog heel lang gaat duren of misschien zelfs helemaal niet meer lukt. Misschien was onze dochter wel gewoon goed geluk en is er wel meer aan de hand dan dat ik weet....
Paniekertje: Zoooo herkenbaar! Ik wilde ook al veel eerder voor de tweede gaan, maar mijn vriend had exact dezelfde argumenten! Volgens mij is dat bij veel mannen zo! Ook de opmerking van: je bent zo weer zwanger, grrrr! De vorige keer was ik na het stoppen direct zwanger. Maar dat is alweer 4 jaar geleden, maar dat krijg ik hem niet aan zijn verstand gepeuterd, . Gelukkig hebben we in december besloten om weer te stoppen met de pil en voor een tweede kindje te gaan. Spannende tijd weer!(hoop dat ie trouwens wel gelijk krijgt met het meteen zwanger zijn, )
Dat hoop ik voor mezelf ook! Naja, het moet ook wel leuk blijven natuurlijk. Maar voel me nu gewoon zo onrustig, wil zo graag, maar kan er niks aan doen. Tempen geeft me nu tenminste nog een beetje het gevoel dat ik er mee bezig ben, maar voor de rest staat het gewoon stil en dat is zo frustrerend! Kan niet wachten tot de maand mei begint! En dan natuurlijk hopen dat ik ook een beetje regelmatige cyclus heb...
Paniekertje: dan zit er inderdaad niets anders op dan wachten. Ik herken het. Wij hebben ook wat langer gewacht aangezien ik ook wat psychische problemen had. Gelukkig gaat het nu goed. Maar nu dus mijn cyclus die plat ligt :S Baal er echt van. Over 2 weken naar het ziekenhuis voor onderzoeken en dan kijken hoe het verder gaat. Hoop voor jullie dat het bij jullie allemaal makkelijker gaat. Het is vooral zo lastig dat iedereen om je heen zwanger lijkt te worden. En dan ook nog eens bij ons in de fam. 2 zwangeren precies tegelijk