Vanaf de positieve test dacht ik; 'dit is een meisje, dit voelt echt als een meisje!' Mijn omgeving zei ook allemaal: 'dat wordt een meisje, zeker weten!' Volgens alle bakerpraatjes en chinese kalender etc zou het een jongen moeten zijn. Ik droomde voor de geslachtsbepaling alleen maar over jongens.. maar toch heilig overtuigd van een meisje. Tijdens de geslachtsbepaling afgelopen week ook geen moment gedacht dat het een jongen zou zijn, ik was zo zeker van mijn gevoel. Dit klopte dus! Toen de echoscopiste vertelde dat het een meisje was en ze het echt 100% zeker wist dacht ik alleen maar; 'zie je wel, ik wist het allang!' Dolgelukkig uiteraard met ons kleine meisje! <3
Bij mijn dochter was ik er van overtuigd dat we een jongetje zouden krijgen, mijn man ook. We hadden ook al een jongensnaam. Maar het bleek toch echt een meisje. Ook super leuk, had totaal geen voorkeur. Nu denk ik weer een jongen, maar durf er niet meer blind op te vertrouwen haha. Voorkeur heb ik nog steeds niet. Een meisje zou praktischer zijn qua spullen doorgeven enzo, maar van beide geslachten 1 lijkt me ook hartstikke leuk.
Ik dacht vroeger altijd dat als ik ooit zwanger mocht raken dat het dan een meisje zou zijn. Toen was ik zwanger en kwam opeens het sterke voorgevoel dat het een jongen zou zijn, en dit klopte. Nu denk ik wel zwanger te zijn van een meisje. Het is puur voorgevoel want het maakt me echt niet uit. Van allebei eentje lijkt me leuk, maar 2 jongens lijkt me ook heel erg leuk, zeker voor de kids. We zullen zien of mijn voorgevoel dit keer ook weer klopt.
Ik had bij beide kinderen een voorgevoel, en beide keren klopte het. Bij mijn zoon had ik pas na 9-10 weken een positieve zwangerschapstest. Maar voor die tijd had ik al heel sterk het gevoel dat ik zwanger was van een jongetje. Ik leek wel gestoord, ik zei ook steeds tegen mezelf dat ik een klein jongetje in mijn buik had. En uiteindelijk bleek ik ook zwanger en is het idd een jongetje geworden. Bij de 2e hoopte ik op nog een jongen. Dat leek me zo leuk voor mijn zoon, dat 'ie dan een maatje zou hebben. Maar iets in me zei dat het een meisje zou zijn. En dat is ook zo, en dat is opk geweldig. En de kinderen zijn alsnog maatjes van elkaar.
Wel steeds voorgevoel gehad, helaas nooit geweten of het ook waar was. Nu weer zwanger, heb weer een voorgevoel.. hopelijk dat het nu goed gaat en dan zal ik het weten.
Voordat ik zwanger was had ik gedroomd over een meisje. Toen ik zwanger was wist ik zeker dat het een jongetje was. Met de geslachtsbepaling bij 16 weken was ik dan ook totaal niet verrast dat het een jongetje was. Des te groter was mijn verbazing toen het bij de 20 weken echo toch echt een meisje bleek te zijn. Tja, een navelstreng in de weg...
Ik vind mezelf echt een jongensmama, zou me echt verbazen en eraan moeten wennen als dit een meid is. Heerlijk (en een uitdaging) lijkt me 2 jongens.