bang ik weet niet of er hier meer meiden zijn die dat hebben maar ik ben heel erg bang voor de bevalling. ik zit er behoorlijk tegen op, ik doe zelfs snachts geen oog dicht en heb er nachtmerries over. ben zo bang voor naalden en scharen en hoe pijn het gaat doen. ik zat 2 weken geleden bij de VK te wachten en toen kwam ik te praat met een meisje die pas was bevallen van haar zoontje. die zat zo te vertellen dat ze de hele kamer had onder gekotst en gescheten en gepiest . ze zat ook te vertellen dat ze bijna de zuster een trap had verkocht omdat ze een knip kreeg zonder verdoving en tijdens het hechten bijna het kind in de lucht gooide van de pijn . ik weet dat ik daar niks van aan moet trekken omdat bij iedereen anders is maar toch. droom al als ik wakker word dat ik zo het kindje al in me armen heb zonder al dat gedoe.
Nou lekker dan zo'n verhaal. Daar zit je toch niet echt op te wachten he als je er al zo tegen op ziet. Iedere bevalling is anders en je moet er toch doorheen. Heb je er al over gepraat met je VK en je man en eventueel anderen? Want dat kan erg helpen. Ook helpt het goed als je je goed voorbereid, door er bijvoorbeeld veel over te lezen. Het boek Veilig Bevallen van Beatrijs Smulders vind ik echt een aanrader wat dat betreft. Doordat je beter weet wat er gebeurd, kan je het beter plaatsen en dat helpt al. Verder is mijn ervaring dat je op het moment zelf echt er in meegaat en je sterk voelt.
Hier zijn al heel veel topics over geweest... En het komt meestal erop neer dat het allemaal zeer doet, niet leuk is maar dan je uiteindelijk in elk geval een groot deel van de ellende vergeten bent als de kleine op je buik ligt. Zo dramatisch verlopen de meeste bevallingen niet hoor en trouwens, wat een lomp wijf om dat zomaar te gaan vertellen aan iemand die nog voor de eerste keer moet bevallen :-s Moest ze ff haar frustraties kwijt? Had ze beter aan die VK kunnen melden.... En naalden en scharen, die zijn er niet zo maar, kans is groot dat het je dan allemaal niet meer zo boeit (als ze er al mee komen) op dat moment. En scharen tja knippen doen ze vaak niet voor niets, is bij mij ook gebeurd maar heb er niets van gevoeld, was goed verdoofd. En ik was niet bang voor de bevalling, maar doodsbang om een knip te krijgen Maar vaak genoeg wordt er helemaal niet geknipt. Je kan ook je VK vragen hoe ze ermee omgaan, misschien kan zij je gerust stellen? Als ik je een tip mag geven... probeer niet bang te zijn, te accepteren dat het soms niet gaat zoals je wil en dat poep en pies verhaal van dat mens bij de Vk te vergeten
nou als je bang bent voor de knip, bespreek dit dan met je vlos. Ik ben flink ingeknipt maar heb daar werkelijk waar niks van gevoeld, het werd gewoon verdoofd (thuisbevalling) dus vraag of zij dat evt. ook doen als je thuis wilt bevallen. Mijn vlos vond verdoving niet meer dan normaal en bij het hechten werd het nogmaals verdoofd en voelde ik weer helemaal niks, zelfs het prikje deed geen pijn! Ga verder niet teveel verhalen lezen of naar programma's kijken als de bevalling. Blijf er gewoon over praten en iedere bevalling is uniek!
Niet bang laten maken door andere mensen... elke bevalling is anders en ook iedereen ervaart het anders! Probeer er rustig onder te blijven, bespreek je angsten met je verloskundige. En já het doet pijn en já het is hard werken, maar het komt écht allemaal goed!
Vind het ook maar een raar verhaal! Een beetje bangmakerij vind ik het maar... Ja een bevalling doet zeer en ja je bent het meeste vergeten na de bevalling echt waar! Ik schijn ook gepoept te hebben, maar daar heb ik dus echt niets van gemerkt! En ik heb ook geen knip gehad, was net zoals valhalla niet bang voor de bevalling, maar voor de knip. Heb het met mn vk erover gehad en het schijnt dat je dat dus niet voelt. Ik ben achteraf wel gehecht, vanwege haarscheurtjes, 8 ofzo in totaal, ze hebben me verdoofd, van die naalden heb ik echt niets gevoeld, omdat het allemaal natuurlijk verdoofd was zeg maar. En er zijn 2 hechtingen gezet zonder verdoving (te dun huidje) maar daar heb ik ook niet echt veel van gevoeld....
Ik ben de bevalling gewoon ingegaan met een instelling van 'we zien wel hoe het loopt'. De mens lijdt het meest door hetgeen wat hij vreest (ofzo), nietwaar? Niemand kan je vertellen hoe het gaat lopen, beetje raar van die persoon dat ze zo'n dramatisch verhaal gaat vertellen als jij nog moet bevallen. Bovendien, ik ben zonder verdoving ingeknipt, maar ik heb er niets van gevoeld. Dat kan dus net zo goed. Heb niets ondergepoept, maar echt, op het moment zelf zal het je werkelijk allemaal nog een worst zijn, dan wil je gewoon je baby in je armen. Probeer het los te laten en niet teveel van die dramatische bevallingsverhaling aan te horen, voor hetzelfde geld floep jij je kind er straks uit.
Bespreek met je verloskundige waar je precies bang voor bent. Is het evt. een knip, of het hechten, of ben je bang voor het persen, echt bespreek het goed zodat ze je daar goed in kunnen begeleiden. En zelfs als je bevalling zwaar is en tegen valt, dan nog is het het echt allemaal waard. Mijn bevalling was vrij gecompliceerd, maar zelfs ik zei tijdens het hechten "dat doen we volgende keer anders". Oftewel: zelfs binnen 2 uur na de bevalling had ik al praatjes over de volgende keer
mid het kan je als het moment daar is echt allemaal niet boeien..of je nou poept, plast, overgeeft of wat dan ook! Bevallen doet pijn dat is geen horror verhaal maar gewoon n feit(zelfs ergens ooit gelezen (jajaja ik probeerde ook alle info op te zoeken tijdens me zwangerschap) dat de pijn er is zodat vrouwen vroger een rustig plekkie gingen zoeken om hun kind te baren ...of t waar is geen idee maar goed...
Nou, die scharen en naalden interesseren je op dat moment echt niet hoor. Je voelt er niets van. Ik vond dat het minst erge van de hele bevalling. De bevalling doet verdomd veel pijn, ja. Maar dat is niets nieuws. Iedereen moet er doorheen. En op het moment zelf heb je echt geen angst hoor, je doet het gewoon. Je hebt maar 1 doel en dat is je kind eruit krijgen. Dus al komen ze met de grootste naald of schaar het interesseert je allemaal niets!
Sorry, maar ik lag toch wel enigszins in een deuk bij het lezen van dit verhaal.... wat een megatriest figuur is deze persoon om dit in de wachtkamer van een vk te gaan vertellen. Ik zeg, linkeroor erin, rechteroor eruit, wat een onzin zeg! Meid, denk aan de miljarden vrouwen die je zijn voorgegaan, je kunt het echt hoor! Go with te flow en het is een cliché, maar je kunt het echt niet tegenhouden. Iedere bevalling is anders en vertrouw erop dat iedereen zijn best gaat doen om jou een voorspoedige bevalling te geven. Bespreek dit inderdaad met je verloskundige, zij kan je vast geruststellen. Succes.
Haha precies, van alle mensen op dit forum heeft zo ongeveer de helft (heel ruwe schatting ) een of meer kinderen en we hebben het overleefd hoor. Dus jij ook straks Over een weekje of zes lezen we wel hoe het verlopen is he meis Het vervelende is dat je die -valt uiteindelijk best mee- verhalen gewoon niet KAN geloven als je nog niet bevallen bent! Ik dacht ook jaaaa doei, mij gaan ze echt niet knippen en uiteindelijk toen ik dat knipknip hoorde (niet voelde) dat ik WOW! De baby komt eraan! En onthoud dat men de neiging heeft om de negatieve verhalen veeeel breder uit te meten dan de positieve he!
Ik heb zoiets van, 'laat het gewoon op me af komen'. Ik bedoel het moet je kunt, er alleen maar je best voor doen. En ik denk als je je wondertje in je handen hebt, je alles bent vergeten.
Nou vind het ook geen verhaal die je gaat vertellen in de wachtkamer bij de VK. Meid helemaal niks van aantrekken. Iedereen ervaart het anders en als je er zelf rustig onder blijft is dat alvast mooi meegenomen. En wat betreft inknippen, inscheuren etc ook maar over je heen laten komen, het komt allemaal goed! En heel cliche maar als je je kindje in je armen hebt ben je het allemaal zo vergeten. Ik ben bijvoorbeeld best preuts en zag er best tegen op dan jan en alleman bij mij moest gaan voelen hoe ver ik was (dit viel uberhaubt al helemaal mee) en ik zei ook van te voren tegen mijn vriend, jij moet er wel voor zorgen hoor dat iedere keer de deken er weer over heen wordt gelegd, ik wil niet met alles open en bloot liggen alsof het een kijkdoos is haha, maar op het moment zelf interreseerde het me geen biet meer, als de hele wereld er in kijkje in wilde nemen! Dus ik wil hier alleen maar mee zeggen op het moment zelf reageer je zo anders op dingen. Nou meid heel veel succes en het komt helemaal goed.
Nou jaaa, wat een doos om zo'n horrorverhaal tegen je op te hangen! Trek je er niks van aan, ten 1e omdat het bij iedereen anders gaat, en ten 2e omdat dat verhaal waarschijnlijk tot in den treurnisse gedramatiseerd is.Gooide m'n kind bijna in de lucht, ja hoor. (ik weet heus wel dat het flink zeer kan doen, maar dit lijkt mij toch een tikje overdreven. ) Meid, laat het op je afkomen! Het heeft geen zin om je druk te maken, dat kind moet er toch wel uit! (hoe stom dat ook klinkt) Het gaat allemaal vast prima!
dank jullie wel meiden . dit had ik echt even nodig. heb morgen met de VK een afspraak om dit te bespreken,want die vond dit ook een beetje raar. en ik weet best van ja niks van aan trekken alleen je doet het toch ,omdat het helemaal nieuw en onbekend is voor me hoe het voelt. je hoor alleen maar de slechte en de vervelende verhalen en misschien ook wat vaak overdreven. maar het is eigenlijk de normaalste gang van zaken een kindje baren. en in het ziekenhuis zien ze het elke dag wel een muts op tafel liggen eerst was ik helemaal niet bang, omdat ik van me zelf weet heb een hoge pijn grens heb. maar toch ga je druk maken om die verhalen. ben soms gewoon bang dat me vliezen breken WANT stel... je gaat door een hel.. van pijn en het lijk net als of je dood ga van de pijn, red ik het dan wel? maar de andere kant heb ik zo iets van mijn mag het al lang al komen ik wil me kleine man in me handen hebben! Dank jullie wel meiden! dat ik even me verhaal kwijt kon
Stel dat dat gebeurd, ook dan red je het. Je wordt er doorheen gesleurd door de verloskundige, en evt. door arts(en) en gyn(s) dus dat komt helemaal goed. En onthou: het gaat 99 van de 100x gewoon allemaal goed, en als alles meevalt is dat nu eenmaal minder interessant om over te praten vandaar dat je die verhalen minder hoort Ik hoop dat je een fijne en voorspoedige bevalling gaat krijgen meid!
Ik dacht op een gegeven moment (na zo'n 16 uur weeën) ook écht dat ik dood zou gaan ofzo.. maar iedereen sleept je er doorheen! Het komt écht goed hoor!
Ik heb precies hetzelfde.. ook dat hele bange gevoel erover, echt waar! Ik word er ook doodsbenauwd van Ik heb dit al met 2 maanden aangegeven bij de verloskundige en ik heb het elke afspraak met haar erover haha. Ze heeft mij vorige week doorverwezen met een gyn bij het zkh waar ik ga bevallen. En ik heb echt 1001 vragen gesteld over pijnbestrijding met name de epiduraal. Ze (de gyn) gaf me aan ze tegenwoordig niet zo moeilijk doen over pijnbestrijding. Ze heeft het ook op mijn dossier/zwangerschapskaart vermeld om laagdrempelig om te gaan met pijnbestrijding. Dat geeft mij enigzins een gerust gevoel (niet 100% natuurlijk) maar goed misschien dat dit voor jou ook een optie is. Gewoon er met je VK erover hebben.
ja ik ga inderdaad morgen met de VK over pijnbestrijding hebben, en over hoe en wat werk. en hoe ze te werk gaan in het zieken huis. over ruggen prikken over keizersnede,omdat het jong nog steets in een stuit lig ze vond het alleen beetje jammer dat ik er nu pas over begin omdat we nog nog kort te tijd hebben om er rustig er over te hebben. maar vond het erg fijn om hier me verhaal kwijt te kunnen. en met andere meiden er over te kunnen praten die me niet bang maken