Heb bij onze derde wel een lichte voorkeur gehad en ik wilde graag nog een meisje en het is een meisje geworden, alleen niet het prinsesje waar ik van droomde dat ze geboren was, want ze had een aangeboren afwijking en het meisje wat ik in mijn dromen zag was anders dan ons meisje en in het begin heb ik het daar moeilijk mee gehad op sommige momenten. Maar nu is ze voor mij het mooiste meisje, al ziet ze er voor mij anders uit dan onze andere kinderen en zou ik haar niet anders meer willen zien, want dat hoort bij haar. Bij deze zwangerschap geen voorkeur, ja de voorkeur voor een gezond kindje. Ik had wel heel sterk het vermoedde dat het een jongentje zou zijn, maar was het een meisje geweest was het ook goed geweest. Bij de 20 weken was het nog steeds een jongentje, maar ik zei toen nog tegen mijn man al zouden ze het bij de pretecho niet goed gehad hebben en het zou nu toch een meisje geweest zijn, was ik net zo blij geweest, want zover ze nu kunnen zien krijgen we een gezond kindje en dat is wel veel belangrijker voor ons.
Mijn derde zwangerschap is helaas uitgelopen op een inleiding met 19 weken ivm trisomie 18 bij ons zoontje. En dan krijg je ook opmerkingen als "....en dan uitgerekend een jongetje"... Ja èn??? Als het bij een meisje was gebeurd was het toch net zo erg. Maar ja, enerzijds "snap" je de opmerking ook nog wel een beetje omdat het dan (in de ogen van de buitenstaanders) na drie dochters voor mn vriend dan éindelijk een jochie zou zijn.
Ik vind het niet meer dan logisch dat je jezelf de vraag stelt, en ermee bezig bent. En het staat ook conpleet los van de vraag of het gezond is. Bij de 20-weken echo hebben wij ons eerst druk gemaakt over alles wat er gemeten en bekeken wordt. Pas toen dat allemaal goed bleek werd De Vraag gesteld. Het is een enorm verschil of je een jongen of een meisje krijgt. Ik had vooraf een voorkeur voor een meisje. Leek me gewoon heerlijk om 'van allebei 1 te hebben', Roze spulletjes shoppen, Mijn schoonmoeder blij maken met eindelijk een kleindochter (na 7 kleinzonen), knutselen en frutselen. Maar wij verwachten een tweede jongen. Dus nu heb ik me er helemaal op ingesteld een echte jongensmam te worden. Lekker ravotten met mijn kereltjes. En Grote Broer is heel blij dat hij een klein broertje krijgt. En ik ben alleen maar blij en trots. En dat we met het geslacht bezig waren wil niet zeggen dat we het Grote Wonder wat ons overkomt niet beseffen. We zijn 4 jaar bezig geweest en de nodige medische onderzoeken en gedoe meegemaakt, inclusief een vroege miskraam. Om de een of andere reden heb ik heel sterk het gevoel gehad dat die miskraam een meisje was geweest. Ik weet niet waarom, maar we hadden haar zelfs al een naam gegeven.
Vind het ook wel onzin om erbij te zeggen. Want je wilt toch hoe dan ook een gezond kind, welk geslacht dan ook??!! Vind een voorkeur hebben helemaal niet verkeerd. Ik had bij de 1e ook een voorkeur, en dat is het ook nog geworden ook haha. Bij de 2e maakte het me weinig uit, vond allebei wel leuk maar toch lichte voorkeur voor een meisje omdat ik met jongetjes 'niet bekend' was. (en ooooohhh ze zijn zo leuk!!!) en nu bij de 3e al helemaal geen voorkeur!
Hier wilde ik altijd graag een meisje... Zie ook niet in wat daaraan verkeerd is. Maar het ligt er idd aan hoe ver je hierin in doordraaft. Lees wel eens dat iemand echt teleurgesteld is omdat het niet het geslacht is wat ze graag wilden en dat gaat me te ver. Ook vindt ik het stom om te zeggen dat een voorkeur hebben iets vreemds is. Alleen omdat je het zelf niet hebt mag een ander dat toch wel? Niks geks aan is gewoon een gevoel wat een ander dan wel heeft. Net zoals je geen voorkeur zou mogen hebben na een mk of bij moeilijk zwanger worden. Dat je alleen al blij mag zijn dat je überhaupt zwanger mag worden.... Vindt da altijd zo stom als anderen dat zeggen. Maar ja ergens snap ik dat ook wel weer...want ook dat is een gevoel En dat we allemaal graag willen dat ons kindje gezond is....tja lijkt me ook een logisch gevoel. Kortom laat iedereen in zijn waarde.
ik ken iemand die hier echt in was doorgedraafd, die werd nog niet niet depressief toen hij hoorde dat hij een dochter zou krijgen. Wij hebben een prachtig gezond meisje ,, volgend jaar gaan we voor een tweede en een jongetje lijkt me leuk maar het is niet zo dat ik zwaar depressief word als het een meisje zou zijn , net zo leuk namelijk. ik vind idd dat een heleboel mensen doen alsof het taboe is om een lichte voorkeur uit te spreken, dus moet je het altijd maar voor jezelf houden anders krijg je van alles overheen. Als het maar gezond is , dat zowiezo !
Ik had een voorgevoel, geen voorkeur. Maar ik was wel blij en trots toen het een jongen bleek te zijn. Mochten we voor een 2e gaan, dan zou ik wel een voorkeur hebben voor een meisje, maar uiteraard zou ik ook heel blij zijn met een jongen. Ik merk ook dat er een taboe op rust om een voorkeur te hebben, maar ik trek me er niets van aan. Ik begrijp het taboe op zich wel. Als je juist een jongen krijgt wanneer je de voorkeur voor een meisje had, zou je teleurgesteld kunnen zijn. Maar wie is dat nou écht...? Je bent toch gewoon blij met je kind
Ik stoor me altijd ontzettend aan het zinnetje: "Als het maar gezond is"... Alsof je niet blij met je kind als hij/zij niet gezond is... Natuurlijk heeft iedereen er voorkeur voor dat z'n kind gezond is, maar het is niet het enige en niet het belangrijkste in het leven, gelukkig zijn is veel belangrijker! (1 van onze kinderen is lichamelijk gehandicapt, maar we zijn met haar net zo blij als met de anderen. Voor haar en de andere kinderen en onszelf hadden we uiteraard wel liever gehad dat ze gezond was... (en ik snap ook wel dat mensen dat meestal bedoelen, maar toch))
Ik ben een dame die er eerlijk voor uit komt. Ik heb een voorkeur naar jongetjes Heb al een gezonde meid en een zoon en dit babytje is een jongen Ben echt superblij!Tuurlijk hoop ik dat hij gezond is,maar ik houdt gewoon niet van dat getut met meisjes.Mijn dochter is ook geen meisje/meisje en daar ben ik ook blij mee.Ik houdt van ravotten,jongens dingen etc,maar als mijn dochter een xtje wil bakken zal ik dat ook met alle liefde doen,maar hello kitty spullen,roze glitter dingen etc vindt ik echt verschrikkelijk.Mijn dochter gelukkig ook. Maar ik vind het dan ook belachelijk dat ik hier af en toe scheef voor wordt aangekeken als ik dit toegeef.Dat er vrouwen als mij zijn wil niet zeggen dat we niet van onze kinderen houden als het toch van het andere geslacht is? Echt onzin.....
Ook hier sluit ik mij bij aan!Elk kind gezond of niet j/m...We mogen niet vergeten dat het al een wonder/geschenk is dat we een kind mogen krijgen...Helaas is dat niet voor iedereen weggelegd helaas,dus moeten we vindt ik al dankbaar zijn voor deze wondertjes toch?!
Ik zeg liever 'als het kind maar gelukkig wordt' in plaats van 'gezond is'. (Een goede gezondheid maakt het vaak wel makkelijker om gelukkig te zijn. Maar zieke / gehandicapte mensen kunnen ook heel gelukkig zijn, terwijl er kerngezonde mensen bestaan die diepongelukkig zijn. En dan weet ik wel wie het beter getroffen heeft,) Maar dat terzijde: dat er soms voorkeur is, snap ik best. Nu heb ik absoluut geen voorkeur, maar bij de eerste had ik heel sterk het gevoel dat het een jongen zou zijn. Ik heb mezelf eigenlijk altijd meer als 'jongensmoeder' gezien. Misschien is dat ook wel een bepaalde voorkeur: de wens is de vader van de gedachte. En ik denk dat er met een (lichte) voorkeur niks mis is. Als de aanstaande ouders maar altijd heel goed beseffen dat er 50% kans is op ieder geslacht. En dat dus het andere geslacht net zo welkom is. Als ik af en toe topics voorbij zie komen van vrouwen die moesten huilen als bij een echo bleek dat het kind het 'verkeerde' geslacht heeft, dan word ik wel echt nijdig. Dat WIST je voor je zwanger werd, dat dat zou kunnen. En als je het dan zo erg vindt, had je er in mijn ogen niet aan moeten beginnen. Dus als iemand zegt: "Ik vind een meisjes erg leuk, maar een jongen misschien net iets leuker." heb ik daar geen moeite mee. Maar als het is vanuit de gedachte "Ik vind een meisje leuk, maar een jongen stom." dan vind ik het echt oprecht heel fout.
Je hebt voorkeur en je hebt voorkeur, je kan erg overdrijven in je voorkeur en dat je dus teleurgesteld bent als het, het tegengestelde geslacht is, en je kan het meteen ook omdraaien en 't positief zien dat, dat an ook super leuk is! voor iederen a.s. mama geld ALS HET MAAR GEZOND IS.
Ik heb totaal geen voorkeur, maar had wel t gevoel dat we een meisje zouden krijgen. Geen idee waarom eigenlijk. Vind een meisje en een jongen allebei geweldig! Moest wel even een knop om draaien toen ik hoorde dat we een zoon krijgen omdat ik dacht dat we een meisje zouden krijgen, maar wat ben ik gelukkig
Wij hebben al een zoon en een dochtertje, ik heb dus helemaal geen voorkeur! We laten ons verassen net zo als onze zwangerschap een verassing was. Maarrrrr... Bij onze 2de had ik wel een voorkeur naar een meisje en een voorkeur mag je hebben...maar mocht het een jongen zijn geweest was is net zo blij geweest.
Toen ik zwanger was van zoon, zag ik mezelf altijd met een meisje. Toen ik positief testte voelde ik: Dit is een jongen. Toen ik de echo kreeg en het inderdaad een jongen bleek, moest ik toch even omschakelen. Absoluut geen teleurstelling en ik ben heel erg trots op m'n mannetje. Nu bij deze zwangerschap zouden we het erg leuk vinden om een meisje te krijgen. Ik zou het erg mooi vinden om haar te vernoemen naar m'n moeder (overleden) MAAR de wens voor een tweede kindje is er, dus maakt geslacht niet uit. Jongen of meisje allebeo goed. En na de bloedingen die ik gehad heb, ben ik gewoon erg dankbaar dat alles goed is.
Inderdaad het is uberhaupt al een wonder! Ik heb zelf totaal geen voorkeur en vind het ook onzin, want wat voor invloed heb je daar nou immers op. Ik ben supersuper dankbaar dat ik nu al 7 weekjes zwanger mag zijn. Zo hard voor gevochten en hopelijk voor een gelukkig kindje of het nou j/m is.
ik ben ook van mening dat het het meest belangrijke is dat je kindje gezond is (goed groeit, geen afwijkingen vertoont, ...) en dus ook gezond geboren wordt. Het geslacht is zowiezo een bijzaak en moet je er maar bijnemen. hoe graag je ook een bepaald geslacht wenst, het ligt niet in jouw handen. Gezondheid trouwens meestal ook niet, maar kom... Bij ons eerste kindje maakte het ook absoluut niet uit, ik wou gewoon een kindje na jaren MMM en was blij met jongen, meisje, een tweeling, maakte niet uit. uiteraard ben je wel nieuwsgierig, net als bij ons 2e wondertje en nu vr nr 3 ben je gewoon supernieuwsgierig naar jongen/meisje. omdat al de rest ook niet meer 'nieuw' is. Voor mij primeert nog steeds gezondheid. Ik voel nog niet veel beweging en maak me daar vaak zorgen om. ik bibber voor elke echo omdat ik soms vrees dat ze iets afwijkends zullen zien. ik zal dus pas gelukkig zijn als de baby geboren is en gezond en wel in m'n armen ligt. Na twee meiden wil ik graag een jongentje, dat geef ik graag toe. maar met een meisje zal ik even gelukkig zijn. Wat mij vooral ergert is dat ik van IEDEREEN de vraag krijg: weet je het geslacht al en dat niemand vraagt: gaat alles goed met de baby. Dus daarom antwoord ik steevast: als het maar gezond is
Bij mijn eerste zwangerschap bleek t kindje een grote aangeboren afwijking te hebben. We hebben afscheid genomen van dit kindje. Dus ja mijn idee nu is ook van als alles maar goed groeit. Tuurlijk wenst niemand een ongezond kind, dat slaat nergens op. Het me echt niet schelen wat t is, sterker nog wij weten t niet en we willen niet weten wat t wordt. Dat zien we bij de bevalling wel. Al kan t zijn dat er een voorkeur is, prima toch. Zolang t maar niet zo is dat iemand teleurgesteld is als t kindje niet het voorkeursgeslacht heeft. Je weet tenslotte als je er aan begint dat dat iets is wat we niet kunnen bepalen. Je kiest voor een kindje en niet voor een geslacht. Als dat laatste wel van toepassing is kun je beter er maar niet aan beginnen.
Bij onze eerste had ik geen voorkeur. Bij onze tweede een hele grote voorkeur voor een meisje. Mijn man wil 2 kinderen en ik eigenlijk 4 5 of misschien wel 6. Nu ik een jongen én een meisje heb vind ik het ietsje makkelijker om mijn droom te laten gaan.