Hallo meiden, Vandaag weer eens een ouderwets potje gehuild, op visite bij mijn schoonzus. Zij is net bevallen van een zoontje en het gesprek kwam op mijn miskraam etc. etc. Ik heb geprobeerd om haar nog voor de gek te houden, maar uiteindelijk toch maar verteld dat ik pril zwanger ben. (ze had een klein vermoeden) En toen kwam er een soort stortvloed van emoties.....de angst dat het weer misgaat, de onzekerheid en de frustratie over het feit dat zwangerschappen bij anderen altijd probleemloos lijken te verlopen... het feit dat ik nu nog niet echt blij durf te zijn, de angst om me aan deze frummel te hechten... Zijn er meiden die dit herkennen, die ook een miskraam hebben gehad en nu pril zwanger zijn? Ik zou graag ervaringen delen. Groetjes, Anakin.
hoi, Ik begrijp wat je bedoelt. ik heb in april van dit jaar een miskraam gehad en ben nu opnieuw zwanger. ondertussen al bijna 12 weken dus bijna de gevaren zone uit, maar in het begin was ik elke dag bang om weer bloed te vinden. daar kom je op een gegeven moment wel overheen en ik denk dat een zwangerschap altijd een angstig iets blijft. probeer er niet te veel bij stil te staan en te genieten liefs tascha
heel herkenbaar! heb ik januari dit jaar een miskraam gehad en ben nu 9 weken zwanger echter verlies al 5 weken bruin/rood, was zwanger van een tweeling en 1 is afgestoten. De angst blijft groot maar heb morgen weer een echo. Meid huil als je daar behoefte aan hebt!
Anakin ik heb hiervoor ook een MK gehad. Dit was "gelukkig" met 5 weken en ik was dan ook blij dat ik de 5 weken voorbij was. Zeker in het begin had ik hysterische momenten ik wist dan zeker dat het NU verkeerd zou gaan, al was het midden in de nacht dan maakte ik mijn vriend wakker. Nu is het gelukkig wat minder. Ik heb a.s. maandag weer een echo en ik zal heel eerlijk zijn ik denk dat ik pas echt gerust ben als die ook goed is. Ik weet ook niet of ik het weer zou aankunnen weer een MK. Ik heb ook een keer mijn verloskundige gebeld toen ik weer zo bang was. Zij was heel begripvol. Ze zei dat iedereen die angsten had en dat het erbij hoorde. Haar theorie was: Je hebt nu angsten in je zwangerschap dat is omdat je dan beter leert omgaan met je angsten. Als straks je kindje is geboren dan zul je ook angsten hebben maar daar kun je dan beter mee omgaan. Ik denk dat het erbij hoort Anakin, maar spreek er wel over. Het is ook zeker niet vreemd. Als je het echt niet trekt zou ik de verloskundige bellen, dat heeft mijn verloskundige mij ook op het hart gedrukt dat ik dan moest bellen (ook als ik alleen bang was dus en geen bloed of krampen heb) Hopelijk heb je er iets aan. Heel veel sterkte meid en hopelijk krijg je snel vertrouwen in deze zwangerschap en kun je voluit genieten.
Wat fijn dat er al berichten zijn gepost! Bedankt. @ Tascha: inderdaad, iedere keer als ik naar de wc ga ben ik bang om bloed te vinden, ik bekijk het wc papiertje nog net niet met een microscoop.... @ s1980: Heel veel succes morgen bij de echo! Hopelijk levert het een mooi plaatje op en ben je al meer gerustgesteld. @ Nemo: bedankt voor je uitgebreide, lieve bericht! Die hysterische momenten herken ik inderdaad, daar heb ik ook af en toe last van, mijn man weet dan echt niet meer wat hij met me aan moet... Ik hoop echt wat meer vertrouwen in mijn zwangerschap te krijgen, het is zo zonde want het zou lekker onbezorgd genieten moeten zijn! Heel veel succes maandag bij de echo, ik ben benieuwd. Groetjes, Anakin.
hoi Anakin, Ik ben dan wel niet pril zwanger , maar ik begrijp wat je bedoelt. Ik heb 2 jaar geleden ook een MK gehad met bijna 11 weken en ik kon deze zwangerschap de eerste 20 weken niet genieten. Was voordurend bang dat het weer mis zou gaan. Ik kan wel tegen je gaan zeggen dat je het van je af moet zetten , maar ik weet uit eigen ervaring dat het niet lukt. Groetjes, Linda
Ik heb geen MK gehad maar kan me denk ik wel voorstellen dat dit heeeeel erg moeilijk voor je is. Veel sterkte gewenst en af en toe is het gewoon heerlijk om even je tranen de vrije loop te laten! Sterkte en liefs van Otje
hey meid ik weet zo goed wat jij bedoelt en natuurlijk ook van alle anderen ik kreeg in maart een mk met 6 weken van ons eerste beebje en 3 maanden erna was ik weer zwanger en ik was doodsbang paniek in de tent alles eerlijk gezegd weet ik nog steeds niet hoe ik die tijd door gekomen ben en nu nog steeds elke dag inspecteer ik mijn wc papier op alles wat er maar op kan wijzen als je wilt huilen laat je lekker gaan dat lucht zo enorm op en praat er veel over dat helpt ook een hele dikke knuffel en veel liefs mieke
hoi anakin, ook ik weet heel goed wat je voelt. ik heb 24 feb curretage gehad op de echo met 12 weken kwamen we er achter dat het gestopt was met 7 weken. ik heb nu met 9 weken een echo gehad en was die dag en ervoor zo zenuwachtig . gelukkig kregen wij een kloppend hartje te zien. je mag nu eerder een echo . heel veel sterkte deze tijd en hoop dat je snel 13 weken bent en alles goed is. liefs chantal.
Net als bijna alle andere meiden herken ik dit ook. Zo zie je maar dat je niet de enige bent he. Ik ben nu ook nog maar 6 weken zwanger en heb ook eerder een miskraam gehad. Ik heb vandaag eindelijk pas de verloskundige gebeld om een afspraak te maken omdat ik het nu begin te geloven ook al heb ik geen zwangerschapsverschijnselen. Behalve gevoelige borsten! Ik word zo nu en dan 's nachts wakker, voel mn borsten en als ze niet zeer doen maak ik mn vriend direct wakker om dat effe te zeggen haha. het gevoel is verschillend hoor, vandaag heel erg optimistisch en morgen weer een beetje down gevoel etc en dat blijft maar doorgaan bij mij. Ik heb over 2 weken pas een 1e gesprek bij de verloskundige maar nog geen echo helaas. Maar ik had nog iets anders achter de hand in die zelfde week mag een echo laten maken bij de fertiliteits arts omdat ik daar onder behandeling ben geweest... Ik hoop dat je wat meer kunt genieten (zeg ik stoer die net zo onzeker is als jij waarschijnlijk) en we blijven onze ervaringen delen toch!
ik heb helaas een zoon verloren met 20 weken en ik voel me nu nog steeds niet gerust ondanks het feit dat alles goed gaat en dat ik ook gewoon twee andere gezonde kinderen heb...... ik moet echt die 20 weken gepasseerd zijn wil ik gerust zijn dus ja ik weet absoluut hoe jij je voelt
Ik weet precies hoe je je voelt hoor. Voor de zw. schap van mn dochter een MK gehad, tijdens de zw. schap van mn dochter 24 uur per dag misselijk voor 4 maanden lang, bekkeninstabiliteit, met 34 weken hellp syndroom, dochter 6 weken in t ziekenhuis etc etc.... Dit jaar vrij snel zwanger maar snel ook weer mis gegaan en nu zwanger voor de 4e keer. En aan het begin ook continue naar de wc toe gaan, bij elk krampje bang zijn dat het mis is, bij 8 wkn al een echo gehad maar vlak daarna toch weer gaan twijfelen of het wel goed zat, met 11 weken weer een echo gehad, daarna weer twijfelen. Je word er niet goed van van al dat getwijfel en onzeker zijn. Ik probeer er nu wel van te genieten en dat lukt gelukkig steeds beter maar ik zal blij zijn als ik ons kindje in mn armen hou, gezond en wel
Helaas weet ik ook hoe onzeker je zwanger kan zijn na de MK. Ik ben direct na mijn MK in juli weer zwanger geraakt en het gaat nu gelukkig hartstikke goed. Het ellendige wil wel dat ik al 2 keer roze slijm/bloed verloren ben (zoals mijn MK begonnen is, zeg maar). En dan heb je een HA die roept... we moeten maar afwachten. Nou NIET dus. Gelukkig heb ik beide keren een echo gehad en was alles prima in orde. Sinds mijn laatste echo kan ik gelukkig weer wat ontspannen en durf ik ook te genieten van mijn zwangerschap. Maar ik ben emotioneel niet erg stabiel (en mijn hormonen helpen nu ook niet natuurlijk) en heb echt avonden dat ik lig te huilen in bed. Maar dat heeft ook met de verwerking en onzekerheid te maken, geloof ik. Maar als je je hart wilt luchten... gewoon lekker doen. Dat helpt! GRoetjes Simone
Wat een herkenning lees ik in deze berichten, en ik moet zeggen dat ik ook weer vol goede moed raak als ik dan zie dat sommige meiden nu alweer een heel eindje op weg zijn in een volgende zwangerschap! Super. Op dit moment voel ik me keigoed, maar dat kan morgen weer anders zijn. Ik denk dat ik zowiezo wel erg onzeker zal zijn tot het moment waarop je de baby kunt voelen... alhoewel...als de baby dan een dagje minder beweegt is er ook weer paniek in de tent. Vertrouwen, vertrouwen, vertrouwen....moeilijk. Ik moet wel zeggen dat ik niemand ken die na een miskraam geen gezonde kinderen meer heeft gehad, dat dan weer wel. Dus het zal vast wel een keer goedkomen, natuurlijk hoop ik dat dat deze keer zal zijn. Ik ga deze week eerst maar eens een verloskundige bellen.... erg he, dat heb ik dus nog niet gedaan omdat ik gewoon zo bang ben dat ik er voor niks heen ga, struisvogelpolitiek natuurlijk.. Mijn man loopt al een week te roepen dat ik moet bellen en dat hij het anders wel doet. Maandag het eerste werk wat ik doe is bellen! (denk ik....) Groetjes, Anakin.
Bel nou maar anakin, ik heb het het ook gedaan maar dacht hetzelfde als jou. Ik mag al gauw en je kijkt er naar uit hoor. Doen doen doen
Oke, ik ga bellen! Ik zal netjes luisteren Chiesa... En ik denk dat ik vandaag ook maar eens naar mijn ouders en schoonouders ga om het te vertellen, toch wel leuk natuurlijk. Chiesa, ik lees dat jij ook weinig zwangerschapsverschijnselen hebt..nou, hier hetzelfde verhaal. Ik zit af en toe gewoon te hopen op een vlaag misselijkheid, als bevestiging van de hormonen zeg maar. Maar volgens mijn man zie ik er erg zwanger uit (bovenbenen en borsten zwellen op ) en gedraag ik me ook zo.... arme hij! OH WAS IK MAAR EEN WEEK OF 6 VERDER, DROOM DROOM DROOM! Groetjes, Anakin.
Haha goed zo! Ben trots op je Ik heb veel geklaagd dat ik geen zwangerschapsverschijnselen heb, maar gisteren had ik ineens een rot dag joh. Ik rook gisteren verschillende etensluchtjes en moest ineens kokhalsen daarna bij een vriend wezen eten en ik zat van een klein beetje al vol en ik dacht nog kom op 1 hapje en dan heb je alles op. Nou dat had ik beter niet kunnen doen, ik werd daar ineens zo misselijk van dat ik naar de prullenbak rende en het uitspuugde met kokken erbij. Stond ik even voor schut Vandaag weer helemaal niets aan de hand, behalve zere boops! En wat je zegt van je man, die van mij zegt ook: je bent duidelijk zwanger. Je heb een humeur van hier tot aan tokio, volgens mij zijn je borsten gegroeit etc Heel veel plezier straks met 'het' vertellen aan je ouders en schoonouders. Ik ben benieuwd hoe ze zullen reageren? Ik wacht nog 2 weken, wil effe de echo afwachten. Weer door onzekerheid he, maar aan de andere kant wil ik het van de daken schreeuwen! Succes en genieten 8)
Hoi Anakin, Hier nog een lotgenootje. Ik heb ik juni een mk gehad, dat zagen we pas bij onze eerste echo (bij 11 weken dus je denkt dat je er bijna bent...). Nu ben ik bijna 8 wkn zwanger en heb a.s. woensdag de eerste echo. Best spannend dus. Ik zou zeker snel bellen naar de vk en je mag wrs ook eerder een echo afspraak laten maken, dat zal je ook meer duidelijkheid en hopelijk zekerheid geven. Wij hebben het ouders en broer/zus ook al verteld. Naast dat het heel leuk is, is het ook prettig dat je dan geen uitvluchten hoeft te bedenken voor familiebezoekjes e.d. als je je even niet lekker of moe voelt. gr, Emmetje