Ik heb eigenlijk niet echt een voorkeur maar wel een gevoel. Mijn vriend en ik zijn er vanaf het begin al van overtuigd dat het een meisje is. Tóch houd ik ook zeker veel rekening met het feit dat het een jongen kan zijn. 'T maakt mij eigenlijk helemaal niet uit wat het is. Maar ik wíl het wel echt graag weten. Kan ik tenminste gericht gaan shoppen en de baby al bij naam noemen . Over 2 weken weten we het (hopelijk).
wij hadden zeker een voorkeur, en hebben dit ook van int begin kenbaar gemaakt... we wouden het liefst een jongen, lekker stoer en leek ons gewoon tof ! vlak voor echo van 16 weken had ik wel nog zoiets van hmmm misschien is een meisje ook wel leuk... maar toen gyn zei dat het een jongen zou worden waren we door het dolle heen !
Ik heb toch wel een beetje voorkeur, ja, voor een jochie! Mede daarom wil ik het niet van tevoren weten, want ik ben heel bang dat ik dan teleurgesteld zou zijn als ze me vertellen dat het een meid zou zijn, dus kom ik er liever achter als het kindje eruit is. Dan ben ik toch wel blij, ongeacht het geslacht Misschien een beetje mezelf voor de gek houden, maar ach... En waarom voorkeur voor een knul: omdat mijn gevoel zegt dat het een knul is En ik wil gewoon dat mijn gevoel klopt, hahaha!
hier niet echt een voorkeur maar zou wel graag een jongen willen meid is ook goed hoor maar ja we hebben hier al 3 meiden lopen dus een jongen zou wel erg leuk zijn maar ja als het maar gezond is vind ik alles best
heey ja ik had echt een voorkeur naar een jongen dat omdat er met mij vroeger wat akelige dingen zijn gebeurd en er om je heen zoveel gebeurd en ik echt te beschermend zou zijn voor een meid die zou zowat geen leven hebben zo angstig en beschermend ik zou zijn als het wel een meid zou zijn geweest dan had ik er echt aan moetten wennen en proberen mn angsten deels weg te halen haha gelukkig krijg ik een jongen en heb ik pracht van een nichtjes waar mee ik lekker aan het tutten ben
Bij mijn oudste had ik een lichte voorkeur voor een meisje. Weet niet waarom, misschien dat dat zelfs door mijn moeder kwam, die gewoon meer met meisjes heeft dan met jongetjes! Maar ik was er heilig van overtuigd dat ze een jongetje zou zijn, om meerdere redenen (die ik hier niet uitgebreid neerzet )...... Maar de eerste reactie toen ze geboren werd, was dan ook: "Verrek, het is een meid !" Bij de tweede hadden wij echt totaal geen voorkeur, en ik had ook geen voorgevoel. Het bleek een meid, maar dan wel een tomboy hahaha qua karakter had ze net zo goed een jochie kunnen zijn! Heeft ook wel wat trouwens hoor, zo'n pittige dame (lees: draak) in huis! Bij de derde hadden wij dan wel een fikse voorkeur; voor een jongen! Na twee meisjes is dat geen schande, toch? Echter vanaf de eerste echo zei ik tegen mijn man: "Let op mijn woorden, het is WEER een meid hoor!" en ik kreeg gelijk.. Geen teleurstelling whatsoever, maar gewoon lekker ons eigen K3. Sterker nog, nu, bij ons vierde kindje ging MIJN voorkeur gewoon stiekem uit naar nog een meisje! Wel zo praktisch, met kleren en speelgoed, en het is gewenning.. En een jongetje met drie oudere zussen, sjah, die loopt natuurlijk al voor zijn eerste verjaardag met een roze handtasje! Daarbij was ik er inmiddels van overtuigd dat ik gewoon geen jongetjes kon dragen dus een kwartet meiden; ja dat leek me wel wat. Bij de eerste echo, op 8,4 weken, zei ik echter meteen: "Verklaar me voor gek, maar dit is een jongetje hoor!" Niet omdat ik iets zag, maar omdat ik het gewoon wist.. Vraag me niet hoe! Mijn man had deze keer wel echt een voorkeur voor een jongetje, hij was zelfs ontzettend BANG dat hij teleurgesteld zou zijn als het weer een meisje bleek. Toen we op 16 weken te horen kregen dat het inderdaad een jongetje was, sprong hij echt een gat in de lucht haha! Sowieso omdat hij dat echt heeeeeel leuk vond, maar ook omdat hij zich geen zorgen hoefde te maken of hij teleurgesteld ging zijn!
Een hoop mensen zijn gelukkig als ze alleen al zwanger mogen worden, en helemaal dolgelukkig als het verloop van de zwangerschap ook nog eens goed gaat, en niet steeds weer in een miskraam eindigd. Tuurlijk denkt iedereen erover na, jongen of meisje. Maar ik vind dat dit toaal onbelangrijk is. Je zal er vast van houden, wat het ook wordt!
uhm een voorkeur zzooo moeilijk! Heb altijd geroepen ik wil er van allebei minstens 1! Maar dit zal echt de laatste zwangerschap worden, mijn lijf heeft er meer dan genoeg van... En tja me echte voorkeur, heel dubbel. Een jongen zou ik tegek vinden maar eigenlijk een meisje ook. Lekker een zusje voor Kyana zie ik wel zitten, lekker weer tutten en jurkjes kopen.... maar een jongen zou ook heel gaaf zijn! Kortom ik weet het niet en mijn gevoel speelt met mij en idd ik denk in je onderbewust zijn dat je wel eens zou kunnen weten wat het wordt en dat je je zef daarop "voorbereid" {al klinkt het negatief, zo bedoel ik het niet} o en wbt als het maar gezond is... ALS het NIET gezond is, is het OOK WELKOM! grr
Ik had direct vanaf het begin het gevoel dat het een meisje zou zijn. Ik kon geen moment denken aan een jongen. Het was niet echt een voorkeur, maar ik kon me er helemaal niks bij voorstellen om een jongen te krijgen omdat dat gevoel zo sterk was. Ik was dan ook blij dat de echoscopist zei dat we een meisje zouden krijgen. Ik moet zeggen dat ik dat ook erg leuk vindt. Ik ben plotseling helemaal fan van roze. heb zelf een roze telefoon gekocht. Ik kan lekker schumen tussen de meisjes spullen. heeeeeeeeeeeeeerlijk. terwijl ik daar eerder helemaal niks om gaf.
Ik had bij me me vorige zwschappen een voorkeur voor meisjes...En heb 2 meiden..En nu had/heb ik een voorkeur voor een jongen...En we krijgen een jongen...(gezondheid staat ook voor alles) maar ik vind meiden zooooooo leuk..
mij maakt het echt totaal niets uit. Allebei goed en van harte welkom! Alleen niet tegelijk, hahahaha
Ik zou dolblij zijn met een gezond jongetje, maar mijn voorkeur neigt toch naar een meisje. Waarom? Ik weet het niet. Ik heb vroeger twee kleine broertjes zien opgroeien en de baby's die ik in het ziekenhuis heb verzorgd waren ook jochies. Hartstikke leuk, maar ik zie mezelf toch eerder met een meisje. Maar we zullen zien. Morgen de 20 weken-echo, dus dan weten we het.
hoi hoi Ik zei al maaaaaanden voor ik zwanger werd: "als ik ooit zwanger word, dan wordt het een meisje!" En toen werd ik dus zwanger. Ik zag overal leuke lieve meisjesdingen, en ik moet eerlijk zeggen, ik ben ook meer een meisjes-mama dan een jongens-mama. (manlief heeft overigens hetzelfde). Ik was beroerd in het begin niet normaal, voelde me ziek en zielig etc, en als iemand vroeg wat ik dacht dat het was zei ik steevast: volgens mij is het een kereltje, en al snel waren we aan het idee gewend, dus dat was mooi meegenomen. Op de dag van de 20-weken-echo was mijn man vrij, en het eerste wat ik zei en dacht toen ik wakker werd was: "lieffie het is een meisje!" Wat dus 3 uur later door de echo-scopiste bevestigd werd! Ik heb het dus al die tijd kennelijk al aangevoeld ofzo?! En we zijn er super blij mee, en ik merk ook dat het "taboe" is voorkeur uit te spreken. Het uitspreken van een voorkeur betekent toch niet automatisch dat je het andere geslacht absoluut NIET wil? Of dat je daar niet geluk mee gaat zijn? Ik zie er geen problemen in, wensen mag altijd! Nu hebben we woensdag een pretecho en ik moet zeggen dat ik het toch wel een beetje spannend vind, straks is het stiekem toch een jongetje, zitten we hier met al die roze spullen hihihi
Ik vind ook dat er geen taboe op zou moeten zitten. Ik heb eerlijk gezegd dat ik een meisje heel leuk zou vinden, maar dat mijn lichte voorkeur naar een jongetje uit gaat. Inderdaad ook bij mij omdat ik gek ben op jongensdingen zoals voetbal en dan leek het me gewoon makkelijker. Maar ik weet zeker dat als ik de echo zie, het me helemaal niet meer uitmaakt. Voor de buurtjes in de buurt zou ik met een jongetje het aantal weer wat gelijker maken maar in mijn vriendengroep hebben we tot nu toe alleen nog jongetjes dus wat dat betreft....
Het maakt mij in principe niet uit, het cliche gaat zeker op: als het maar gezond is! Het is wel zo dat 95% van de mensen in mijn omgeving is ervan overtuigd dat wij een meisje krijgen. Alleen daarom zou ik het stiekem wel erg lachen vinden om te kunnen zeggen: jullie hadden het allemaal fout!
nu heb ik nog geen voorkeur, bij een tweede zou ik het wel hebben. Lijkt me erg leuk om van beide wat te hebben haha . Zometeen hebben we een echo en met een beetje geluk weten we het straks , spannend!
Ik wil heel graag een meid! Een jongen is ook leuk, maar ik heb op de een of andere manier het idee dat ik 'toch wel' een jongetje zou kunnen krijgen, dus dan eerst maar een meid. Stom he, dat je jezelf meer als een jongensmama dan een meisjesmama kan zien?
Onze eerste is een jongen en ik hoopte dus bij de tweede heel erg op een meisje en de echoscopiste heeft 2 weken geleden bevestigd dat we een meisje krijgen. Ben helemaal door het dolle heen. Een koningsgezin was mijn wens/droom en die komt nu uit!
Hallo wij hopen op een meid. wehebben al een jongen,Maar gevoel zegt dat het een jongen word.maar moet nog lang wachten tot we het weten,.spannend