Iemand die ik ken was teleurgesteld dat ze een meisje kreeg, omdat die 'moeilijker' zijn dan jongens, kwa opvoeding.. Ze was er zelfs een paar weken depri van. Dat vond ik echt zo stom van haar! Zelf zou ik heeeeel graag een meisje hebben. Op een of andere manier denk ik dat ik 'toch wel' een jongetje kan krijgen, daarom zou ik graag als eerste een meisje hebben. Het liefst wil ik 2 kids en dan van allebei 1. Natuurlijk zal ik niet teleurgesteld zijn als het een jongen is
hier ook een voorkeur wij hebben al 3 meiden dus we willen nu heel graag een jongetje maar als het een meid is ben ik net zo blij ik heb van af het begin het gevoel gehad dat het een jongen was (mis ook omdat we dat zo hopen) maar de laatste week heb ik heel sterk het gevoel dat het weer een meid is het maakt me totaal niet uit als ons frummeltje maar gezond is en dan maakt het me niet uit wat het is
Bij de eerste wist ik gewoon zeker dat het een meisje was en bleek ook zo te zijn . Bij de tweede hetzelfde en ook een meid. Nu de derde ronde mij maakte het eigenlijk niets uit als het maar goed ging en gezond is. Na wat spannende weken . Mijn vriend had zoiets van er mag nu wel een einde komen aan dat roze hier hahaha. En wat bleek bij de pretecho met 15 weken een jongen Dit is bij de 20weken echo nogmaals bevestigd. Ik moest toch wel even slikken want ik dacht weer een meid. Maar ben er net zo blij mee. En ja zoals ze zeggen zijn meiden moeilijker kwa opvoeding dan hoop ik het nu makkelijker te krijgen.hahah
Nou hier echt niet hoor Dochter is echt het makkelijkste kind wat je maar kan hebben, luistert ALTIJD! Ze is heel zacht en lief. In haar 7 jarig leventje heeft ze 1 keer een driftbuitje gehad. Zoontje, phoe...das een pittige hoor, de driftbuien heb ik niet bijgehouden hoor luistert lang niet zo goed als zijn zus, als hem iets niet zint, dan wil hij best wel erop los meppen, gooien en demonstratief op de grond liggen. maar is ook echt heel lief en een lekker ding hoor Ligt denk ik meer aan het karakter dan geslacht denk ik, lees vaker dat meisjes beetje krengetjes zijn, nou hier echt niet!
Gek he.. bij de eerste wilde ik graag een meisje en moest wennen aan het idee van een jongen (dat wist ik pas bij 35 weken door late 3D echo) maar vind het nu geweldig! Voor een tweede maakt het me helemaal niets uit. Beide is erg leuk, wel wil ik het graag eerder weten zodat ik me helemaal kan inleven in een jongen of een meisje. Dat heb ik in de eerste zwangerschap wel gemist... tja, toen dacht ik nog dat het leuk was om het een verassing te laten zijn hihi.. (is het vast ook maar niet voor mij )
Ik wilde graag een meid en mijn man wilde echt heel graag een jongen. Hij is echt een dag teleurgesteld geweest dat het een meid is, hij had zich er echt op voorbereid dat het een jongen is. Nu is hij wel super blij met een meid en er echt aan gewend. Ik krijg super lieve mailtjes dat hij zo veel van zijn 2 meiden houdt haha. Ik vind het helemaal niet erg dat hij teleurgesteld was, ik kan me voorstellen dat een jongen leuker is voor een man. Al vind iedereen mijn man eigelijk een meisjes papa haha.
vind best dat je een kleine voorkeur mag hebben, maar ik zou het zelf nooit hardop zeggen. Een oude collega zei altijd toen ze zwanger was: oooh ik moet er toch niet aan denken dat ik een jongetje krijg. Verschrikkelijk! En waar is van bevallen: juist ja! Een zoon! Dan voel je je lekker schuldig.. Jongen of een meisje of allebei.. Als het maar gezond is, daar gaan wij voor!
ik zou me daar echt niet schuldig over voelen hoor... een mens kan toch wel wat hebben. Ik zou het echt niet erg vinden als mijn ouders hadden gezegd dat ze liever een jongetje hadden gewild. (Volgens mij wilden ze voor mijn zusje eigelijk liever een jongen). Ik weet toch wel dat ze van me houden...
Je kan inderdaad wel een voorkeur hebben, maar denk dat je in je achterhoofd toch altijd moet 'openstaan' voor het andere geslacht... Wij weten sinds 2 weken dat we een meisje krijgen. Voor mij was het echt om het even, zoon of dochter, maar mijn man had al zoiets van: het wordt een zoon. Hij was er toch 2 dagen niet goed van, was heel stilletjes bij de gynaecoloog toen die zei dat het een meisje is... Ik was wel geschrokken van zijn reactie, dacht dat hij het wel zou kunnen plaatsen. Mn man zegt dat hij in zijn hoofd toch die klik heeft moeten maken van: ok, we krijgen een dochter, ander toekomstbeeld voor ogen. Nu begint hij aan het idee te wennen en vraagt elke ochtend hoe het met zijn 2 meisjes gaat
Ik was heilig overtuigd dat we een zoon zouden krijgen en wat blijkt het is een meid. Mij maakt het verder helemaal niets uit hoor ben met allebei even blij. Je gevoel kan je alleen heel erg in de steek laten wat dat betreft. En weet je wat het hele eieren eten is. Je kan toch niet kiezen welk geslacht het wordt.
NOu sorry maar als je van te voren schreeuwt dat je absoluut geen zoon wil ( heb ik het over mijn collega ) Dan vind ik dat je je wel degelijk schuldig moet voelen. Ik zeg ook niet dat je geen voorkeur mag hebben, maar absoluut geen afkeur. Vind dat je pas echt teleurgesteld mag zijn als je geen kinderen kan krijgen. En dat is helemaal niet naar bedoeld, maar ik ken mensen die er zoveel voor willen doen om zwanger te worden, maar die het gewoon niet kunnen. Wie ben ik dan om te zeggen dat ik liever geen jongen of meisje wil hebben. Als het maar gezond is.. dan ben ik de gelukkigste van de hele wereld. Zou ook met de tweede als ik bijv al een meisje zou hebben het heel erg leuk vinden om ook een jongetje te krijgen.. daar is ook niks mis mee. Wij denken allebei dat het een meisje word, dus het is wel ergg spannend! =D
Ik had vanaf het begin al een voorgevoel van wat het zou worden! En iedereen om me heen zei ook hetzelfde als wat ik dacht.. Toen met de 20 weken echo werd ik togg wel een beetje zenuwachtig, en d8 ik: stel het word het tegenovergestelde.. Niet dat ik dat erg of jammer zou vinden, maar omdat ik vanaf het begin al een sterk voorgevoel had over wat het zou worden, zou ik denk ik togg raar hebben staan kijken als het het tegenovergestelde was.. Mijn sterke voorgevoel klopte wel, en al was het het tegenovergestelde, waren we alsnog blij geweest hoor, gezondheid ging zo wie zo wie voorop, maar is togg leuk om te horen als je voorgevoel indd gelijk heeft.. Vaak is het niet egt een voorkeur, maar een gevoel & als je je daar dan heel erg op in gaat stellen, dan kan het voor sommige indd vreemd of wennen zijn als blijkt dat het het tegenovergestelde is..
Als ik bij mn nichtjes ben geweest wil ik dolgraag een meid.. heb ik met het zoontje van een vriendin geknuffeld dan wil ik weer een jongen.. Momenteel blijft het hier steken op een meisje.. maar komt misschien omdat we een hele mooie naam gevonden hebben, die ik graag aan mn dochter zou geven
na twee jongens had ik de *voorkeur* voor weer een jongen leek mee heerlijk... het word een meisje en nu ik weet het sinds 1 januari kan ik zeggen ik ben er dolblij mee.... en waarom ach mijn paps en mams hebben nog geen kleindochter haha... gelukkig is het gezond hoe het er nu uitziet en dat is natuurlijk veel belangrijker dan het geslacht....
heb niet echt een voorkeur.. maar mijn man hoopt op een jongen en is ook overtuigd dat het eentje word ook!
ik heb ook altijd een voorkeur gehad,een meisje...ik had al in gedachten dat ik lekker staartjes kon maken straks en leuke jurkjes kon kopen, ik vertelde dit tegen niemand,maar stiekum had ik die voorkeur wel. we krijgen dus een jongen nu hoor ik van veel moeders dat jongens echte knuffels zijn,en bij het winkelen kom ik zoveel leuke jongens kleertjes tegen. ik had ook gewoon een meisje verwacht,maar bij de 20 weken echo zag ik bij mijn vriend een traantje rollen en een big smile,toen ze vertelden dat het een jongen zou worden,zo mooi was dat! als ik nu terugdenk wat ik liever zou willen,het maakt me niks uit we zijn zo blij met ons kereltje