Wij willen over een aantal maandjes graag een tweede kind. Nu is het zo dat de borstvoeding bij mijn zoontje niet gelukt is. Alhoewel ik er echt wel veel over gelezen had, vond ik het in de praktijk toch zwaarder. En mijn zoontje wilde na 3 dagen al niet meer aanhappen. Hij was alleen nog maar aan het krijsen. Zijn er mensen die hun 1e kindje de fles gegeven hebben en hun 2e kind bv? Hoe zit het met het schuldgevoel tegenover het eerste kindje. Want ja ik geef toe, ik zat zelf te stressen en daar komt ook nog eens bij dat mijn zoontje, net als bij mij, waarschijnlijk lactose-intolerantie heeft. Hoe zit het bij bv bij een tweede? En hoe doe je dat als je nog een ander kind hebt rondlopen?
Ik denk dat je eerst eens bij jezelf na moet gaan waarom je gestopt bent deze keer. En wat je daaraan wil veranderen en hoe je dat wil gaan veranderen.
Van tevoren weer een bv-cursus volgen en eventueel een voor-de-bevallingsconsult bij de lactatiekundige die ook in je kraamweek komt kijken. Bij mij is het wel gelukt, maar vanwege veel startproblemen die ik voor wil zijn, zal ik een week of 3 voor de bevalling een consult bij de lk gaan aanvragen. Gewoon voor mijn gemoedsrust.
Bij mijn oudste heb ik maar 5 weken BV gegeven. Het wilde niet. Ik was ook niet voorbereid (dacht het zo eventjes te doen...) Ze kwam om het uur en ik ben gestopt. Daarbij had ze koemelkallergie Nu met mijn 2e gaat het beter. Ze krijgt nu 6,5 maand BV. Ik heb me beter voorbereid. Veel gelezen en bij problemen (een periode van te veel melk) heb ik een LK ingeschakeld. Ook was ik heel erg gemotiveerd vanwege de koemelkallergie van mijn oudste Ik heb geen last van schuldgevoelens naar mijn 1e. Dat heeft totaal geen zin en destijds was de situatie nu eenmaal zo. Het voeden met nog een kindje erbij valt me reuze mee. Ik zorg dat ze wat leuks te doen heeft. Nu is het wat lastiger omdat Mila heel snel is afgeleid. Ze hoeft haar zus maar te horen en ze is al aan het zoeken.