Mijn dochter van 3,5 is rond haar derde verjaardag plaszindelijk geworden. Poepen heeft iets langer geduurd, maar is een paar maandjes later ook gelukt. Ze heeft nooit echt problemen gehad met plassen, maar de laatste weken plast ze continue in haar broek, echt wel 6 keer per dag. Ik heb het idee dat ze er puur geen zin in heeft om naar de wc te gaan, omdat ze te druk is met andere dingen. Ook jokt ze erover als ik vraag of ze een natte onderbroek heeft. Dan zegt ze van niet, maar blijkt dat wel zo te zijn. Heb al geprobeerd beloningssysteem met stickers, maar dat werkt niet. Ik kan wel aan haar zien wanneer ze moet plassen, maar meestal heeft ze dan al wel gelekt in haar onderbroek. En als ik het niet opmerk, gaat ze niet uit zichzelf. Het poepen gaat echter wel goed. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Nog meer op letten, of juist loslaten en er niks meer over zeggen? Verder luistert ze ook van geen kant. Volgens mij laat ze iedere dag haar oren in bed liggen haha. Na drie keer waarschuwen de gang op maakt ook geen indruk. Ik heb haar een keer een tikje op haar billen gegeven en daar schrok ze toen wel van. Maar ook dat heeft geen indruk genoeg gemaakt om een beetje te gaan luisteren. Ik vind haar momenteel erg lastig in de omgang en weet niet zo goed waar ik goed aan doe en hoe ik het moet aanpakken. Herkennen mensen bovenstaande situatie(s) en hoe zijn jullie hiermee omgegaan?
Qua plassen: ga naar de huisarts. Als ze al een tijd zindelijk is en opeens 6 keer per dag in broek gaat plassen, dan zou er best iets aan de hand kunnen zijn (bijvoorbeeld blaasontsteking). Dat zou ik persoonlijk wel even uitgesloten willen hebben voordat ik 'boos' werd op mijn kind. Een andere reden waarom kinderen opeens weer kunnen gaan broekplassen kan van psychische aard zijn, is er iets bijzonders gebeurd, heeft ze het ergens moeilijk mee? Qua luisteren: het kan zijn dat ze niet lekker in haar vel zit (gerelateerd aan het plassen?) en daarom een 'draak' is? Het kan ook zijn dat de ik-ben-toe-aan-school fase al is aangebroken ... Mijn dochter is dat laatste half jaar (en dan vooral de laatste paar maanden voor ze 4 werd) echt een vreselijke draak geweest, dat het gewoon even niet gezellig was in huis. Ging vrijwel meteen over toen ze naar school kon. Persoonlijk zou ik wat luisteren betreft de teugels strakker aantrekken. Maar 1 keer waarschuwen en dan meteen consequentie en goed kijken waar je je kind het meeste mee kunt 'pakken'. Wel of geen verhaaltje voor slapen gaan? Wel of niet naar speeltuin? Of... wat het dan ook is dat je kind belangrijk vindt en liever niet zou willen missen. (wel in verhouding tot het 'vergrijp' natuurlijk) Wat hier ook goed helpt is, arm vastpakken, oogcontact maken en dan op lage, zachte toon zeggen wat je wil dat ze doet en wat consequentie is van niet doen. Ik zeg tegenwoordig zacht en met nadruk tegen mijn dochter: "Ik ga dadelijk heel boos worden, je gaat nu....", samen met het oogcontact /lichamelijke contact kan ze dan echt niet om mij heen en weet ze hoe laat het is... Ze weet ook dat ik consequent ben in mijn 'dreigementen' en doe wat ik zeg. Meestal probeert ze me dan ook niet meer uit . Veel succes!