Hoi allemaal, Toen zl 3 weken oud was is de lactatiekundige langsgekomen vanwege borstvoedingaproblemen. Zij heeft mij geadviseerd om mijn zoontje van 3 weken oud bij moe zijn wakker in bed te leggen, met je weet wel die hele regelmaat theorie van slapen, voeden, spelen, wakker op bed. In al mijn onzekerheid heb ik dat advies opgevolgd maar zl was onrustig en deed korte slaapjes. Viel eigenlijk vooral aan de borst in slaap. Weken lang hebben we het iedere dag geprobeerd, frustratie aan beiden kanten. Maar ja, in de boeken staan overal succesverhalen dat bij genoeg oefening je baby in een droomritme komt. Als je maar consequent bent. En dat als je het niet oefent, je in een vicieuze cirkel komt. Maar nu pas, met 12 weken, 9 weken oefenen later, begint het iets beter te gaan en doet hij lange slaapjes. Terugkijkend op de periode heb ik veel spijt dat ik het advies van de lactatiekundige heb opgevolgd. Ik besef dat zl nog veel te jong was bij 3 weken, dat ie vooral geborgenheid zocht en nog totaal niet klaar was voor zijn eigen bedje. Gelukkig heb ik hem nooit in zn bedje laten huilen en bij niet kunnen slapen lekker in de draagzak gedaan. Maar oh wat had het veel frustratie gescheeld als ik hem lekker aan de borst in slaap liet vallen en slapend weg had gelegd. De tranen springen in mn ogen als ik terugdenk dat zl in bedje lag te wurmen terwijl hij eigenlijk aan de borst wilde slapen. Ik probeer het nu goed te maken door hem extra veel te knuffelen. Ik wil dus alleen even delen: stap niet in dezelfde valkuil als ik om uit onzekerheid het advies op te volgen om je baby al bij 3 weken wakker in bed te leggen. Als je baby er nog niet klaar voor is, levert het alleen maar frustratie op. Graag geen discussie over of 3 weken wel of niet te jong is. Dat wakkert mijn schuldgevoel nog verder aan.
Wat vervelend dat je dat zo sterk voelt en er verdrietig van wordt. Ik herken het schuldgevoel wel een beetje, maar zie daar ‘altijd’ een aanwijzing in dat ik dingen dus kan en wil veranderen. Als ik nu vind dat ik iets ‘verkeerd’ heb gedaan, dan probeer ik het net als jij te ‘herstellen’. Mijn kinderen zijn inmiddels 7 tm 13 jaar en ik heb dus niet alles gedaan zoals ik het achteraf ‘perfect’ had willen doen. Toch zijn het heel lieve, leuke, gezellige persoonlijkheden aan het worden, die met voldoende zelfvertrouwen in het leven staan.
Ik vind het eerlijk gezegd zeker vanuit een lactatiekundige een heel bijzonder advies. Kindjes willen graag aan de borst in slaap vallen, dat zit in de genen van een mensen baby, van nature werkt dat zo. Heel vervelend dat jij nu een schuldgevoel hebt, maar neem jezelf niet te veel kwalijk hoor! Zeker bij een eerste is het zo jammer dat er geen gebruiksaanwijzing bij mee komt. Dus bij twijfel is het soms lastig, naar wie luister je, welk pad kies je. Jij weet nu voor jezelf hoe jij de dingen graag ziet, en dat je op jezelf kan vertrouwen mbt de verzorging van je baby. Hij heeft een lieve mama die er voor hem is. En je hoeft niks goed te maken, het is al goed.