Hallo allemaal, Ik heb gisteren een eerste gesprek gehad voor een hele leuke en uitdagende functie. Het eerste gesprek was bij een werving & selectie bureau en het tweede gesprek, dat ik aanstaande maandag al heb omdat ik door ben, is bij de werkgever zelf. Nu heb ik bij het eerste gesprek niet gezegd dat ik zwanger ben omdat ik gewoon een eerlijke kans wilde en zij mij verder niet in dienst nemen. Maar nu twijfel ik of ik het moet zeggen bij de werkgever. Ik wil het liefst gewoon eerlijk zijn, maar als ze mij daarom afwijzen zou ik dat zoooo jammer vinden. Het is niet zo dat ze één persoon nodig hebben (in totaal zelfs 18 mensen..), maar toch ben ik dan bang dat ze voor een ander gaan.. Wat raden jullie mij aan? Mijn omgeving zegt ook dat ik het gewoon moet zeggen.. Ik zou dan over een maandje al kunnen beginnen (na mijn opzegtermijn). Dan ben ik al iets van 20 weken, dus dan is het al wel echt te zien (nu ook al een beetje, maar in een pak niet ) What to do?
Ik zou het wel zeggen. Ik zou het vervelend vinden dat als ik eenmaal aan het werk ben, ik moet zeggen; oja baas, ben 20 weken zwanger. Als ze jou zien zitten voor de baan, zullen ze dat ook wel vinden als je zwanger bent. Vinden ze dat niet, dan is het maar goed dat je daar niet werkt. Zwanger ben je toch
hoi norah, wel een lastige keuze hoor.. ken je het bedrijf? misschien kan je tijdens het gesprek polsen hoe ze denken over zwangere werknemers. je kan bijv. vragen hoe de verhouding dames/heren is, als er veel dames werken zijn ze misschien wat meegaander? ik weet het ook niet. je moet doen waar je je goed bij voelt, ik zou als ik jou was gewoon het gesprek ingaan, je ziet dan vanzelf welke kan het opgaat en of je het wel/niet wilt zeggen. veel succes met je gesprek in ieder geval!
Bedankt voor jullie adviezen.. Ben inmiddels aangenomen, maar heb nog wel een arbeidsvoorwaardengesprek. Ik heb (nog) niet gezegd dat ik zwanger ben, omdat ik gewoon een eerlijke kans wilde. Ik ben wel van plan om dit te doen tijdens mijn arbeidsvoorwaardengesprek maar ik vraag me nu af of ze dan alsnog alles kunnen annuleren. Dit lijkt mij wettelijk gezien toch niet mogelijk?
heb je niet 1 maand proeftijd dan? Ik zou het gewoon zeggen. Als werkgever zou ik een rare nasmaak hebben als ik nu nog zou horen dat je al 17 wkn zwanger bent...
Ik was wettelijk niet verplicht om het te zeggen tijdens mijn eerste gesprek bij de werkgever en bij mijn arbeidsvoorwaardengesprek nog steeds niet. Als ik besluit om het wel te zeggen, doe ik dat voordat ik daadwerkelijk ga beginnen (op 1 november 2006) en nog voordat ik ook maar iets ondertekend heb. En het lijkt me logisch dat er een proeftijd is.
Als je dus 1 maand proeftijd hebt en je verteld het binnen die tijd (wat ik begrijp dat je gaat doen), dan kunnen ze je zonder opgaaf van reden ontslaan! De reden afgezien van het niet functioneren zou dan kunnen zijn, het feit dat je zwanger bent (op zich kost het de werkgever alleen tijd als dat zo zou zijn, want er moet dan weer iemand voor je verloftijd ingewerkt worden, het kost hem geen geld), het feit dat je het niet meteen verteld hebt (zeker als je zover bent en je hebt het niet verteld, kan een gevoel van wantrouwen geven)
Nee, ik vertel het niet in mijn proeftijd, maar nog vóór ik mijn contract heb getekend. Mondeling ben ik al aangenomen, nu moet alleen nog het salaris e.d. besproken worden, maar tijdens dat gesprek ga ik het dus zeggen. En volgens mij mag je tijdens je proeftijd op vele gronden ontslagen worden, maar niet i.v.m. zwangerschap? Ik zat er dus een beetje mee of ze me tijdens dat arbeidsvoorwaardengesprek alsnog gaan vertellen dat het allemaal niet doorgaat. Maar dat mag volgens mij dus wettelijk gezien ook niet. Beetje compli..
nee precies.. ik ben in mijn proeftijd ontslagen, de reden wilde me baas niet geven, maar die wist ik wel, hij had gehoord van iemand dat ik zwanger was. de week ervoor belde die me namelijk nog op dat ie zo tevreden over me waS en dat we maar is over loonsverhoging moesten babbelen. zo zie je maar.. als je zwanger bent word je gewoon ontslagen met een andere of geen reden. eigenlijk belachelijk en te gek voor woorden, maar zo zal t altijd wel blijven. |Ik ben dan ook niet meer gaan solliciteren, ik had zoiets van ik kan niet liegen dat ik zwanger ben, en nu heb ik een dikke buik, dus als ze me zien dan lachen ze me gelijk al uit.. werk kun je snel vergeten als je zwanger bent.. ik zou t gewoon vertellen als ik jou was, dan heb jij in elk geval je best gedaan, en laten zien dat je die baan graag wilt hebben. de keus is dan aan hun..
@ sillaah, ook belachelijk dat ie in je proeftijd al over loonsverhoging praat! En je wordt echt niet overal ontslagen binnne je proeftijd als je zwanger bent. Gelukkig niet. Wel moet ik zeggen, dat ik zelf iemand dus ontslagen heb omdat die dus al een stuk verder zwanger was en dit niet verteld heeft tijdens het gesprek. Als ze het meteen verteld had, had ze gebleven, maar mijn vertrouwen in die persoon was meteen verdwenen.
Tja dillema dit hoor, ik weet hoe mijn vorige baas was en als die maar een vermoeden had dat je oooooit kinderen wilde dan waren je kansen verkeken. Erg ouderwets dus maar wel zijn vrouw part-time laten werken. Nu is de zaak overgenomen en nu lijkt alles te kunnen, maar geloof me als ik ooit ergens ging solliciteren en ze zouden me vragen of ik dacht aan kinderen krijgen dan zou ik met pijn in mijn hart nee zeggen! Niet om de baas te klieren ofzo, maar omdat je anders afgewezen word. Ik heb het helaas al te veel gezien, ook al ben je nog zo geknipt voor de baan. Ik weet het niet alle bazen denken zo, en ik zal wel een stortvloed van commentaar nu krijgen. Maar ik heb wel eens eerlijk willen zijn over mijn chronische darmklachten en iedere keer als ik dat deed kwam de afwijzing zeer spoedig, iedereen praat mooi zolang ze maar niet bij je op kantoor werken. De tolerantie van bazen gaat helaas niet altijd even ver, ik schilder dus ook niet iedereen zo af, er zitten zeker goede bazen tussen! Een goede verbetering is al dat straks iedere baas een gedeelte voor de opvang moet betalen, en het vrijblijvende eraf gaat. want ook uit ervaring binnen de firma waar ik werk, was om een bijdrage vragen een grote NO NO! Ik denk dus wel na voor ik ergens open en eerlijk zou zijn, bij mij heeft dat al zo vaak tot teleurstelling geleid. Ik houd daarom dus ook heel angstvallig geheim dat ik met al mijn medicatie voor mijn chronische ziekte gestopt ben.
Nou bij mij ging het om een overheidsinstantie, dus dan zou ik het wel heel raar vinden als ze me alsnog de deur hadden gewezen nadat ik het verteld had. De overheid is er toch zo voor om moeders ook weer actief te laten participeren op de arbeidsmarkt? Ze weten het nu wel (tijdens mijn arbeidsvoorwaardengesprek gezegd) en er is verder niets aan de hand. Ja, het liefst hadden ze het eerder willen weten, maar ze snapten mijn kant van het verhaal ook.. wettelijk was ik namelijk niet verplicht om het al te zeggen. @gupsie: als die persoon nog geen zes maanden was, mocht je haar wettelijk gezien niet ontslaan. Als mij zoiets zou overkomen, dan neem ik echt verdere stappen. Dan hoef ik die baan niet meer, maar dan gaat het om het principe (discriminatie welteverstaan).
Ik denk dat ik het gewoon zou zeggen tijdens een soll.gesprek. De Reden daarvan is denk ik dat ze je moeten aannemen op je kwaliteiten en niet omdat je zwanger bent of nie. Het is best moeilijk maar aangezien je al 17 weken zwanger bent kan hij inderdaad wantrouwen krijgen: je nieuwe baas kan dan zeggen: bij het 1e gesprek was je al zwanger waarom zeg je het nu pas. enne mondelinge afspraken zeggen helemaal niks (eigen ervaring) Zorg dat je echt alles op papier hebt staan zodat ze je niks kunnen maken. En bij je tweede gesprek (als je je contract gaat tekenen) kan hij alsnog zeggen dat je niet wordt aangenomen(als jij verteld hebt dat je zwanger bent). Want hij kan dat zien als liegen. Eerlijkheid duurt het langst. En als ze jou geschikt vinden voor die baan vinden ze dat ook als je zwanger bent. Ze verzinnen altijd wel een reden om je te ontslaan. Ze zeggen dan bijv gewoon wij hebben meer verwacht van jou dan wij tot nu toe hebben gezien, helaas bieden wij je geen contract. maar infeite is het omdat je zwanger bent. Hoop natuurlijk voor je dat alles goed komt. succes en sterkte xx jessey
@jessey: Ik ben inmiddels aangenomen hoor! En ze weten ook dat ik zwanger ben en ze hadden het het liefst al bij het eerste gesprek willen weten, maar het is absoluut geen reden geweest om het alsnog niet door te laten gaan. Ik heb een 2jarig contract wat na die 2 jaar, bij goed functioneren, wordt omgezet in een onbepaalde tijd aanstelling. Als ze me na het arbeidsvoorwaardengesprek alsnog hadden laten zitten, had ik zeker een klacht ingediend en dan had ik Mw. Verdonk persoonlijk een brief/mail gestuurd met daarin de mededeling dat ik het belachelijk vind dat zwangere vrouwen geen baan krijgen bij een instantie die onder haar beheer valt Het was sowieso niet mijn intentie om het niet te zeggen tijdens mijn eerste gesprek, maar dit overkomt mij ook de eerste keer, dus ik wist ook niet precies hoe te handelen en daar moeten ze toch wel begrip voor hebben. Ze wilden mij hebben om mijn kwaliteiten, nou ik heb er superveel zin in om daar aan de slag te gaan, dus dat komt wel goed!
Hallo, Ik heb bij mijn sollicitatie gesprek afgelopen december is dat geweest heel eerlijk gezegd dat ik het PCO heb.. dat wisten ze natuurlijk niet wat dat was.. eea uitgelegd en dat daar dus maandelijks ziekenhuisbezoeken bij gemoeid zijn. ANyways..... ze wiste ndus bij voorbaat dat ik bezig was. En in juli de 3 om precies te zijn werd mijn contract oficieel verlengd.. echter merkte ik op voor de 1e keer dat ik op 23 juni zwanger was.. mijn contract al getekend is voor vast dienstverband... Maar goed ik kon het niet over mijn hart verkrijgen en ben gelijk die maandag erop naar mijn baas gegaan.. en huilen dat ik deed whahahahha... en hij zo MEID DAT IS TOCH GEWELDIG! ik zo duhh zit hier een partij te janken voor niets dus whahaha... hij vond dat het me sierde omdat ik zo eerlijk was en hun evt. in de gelegenheid bracht om alsnog het contract te ontbinden.. maar dat mochten ze toch al niet maar goed.. .ik dacht van wel haha... blondjes he.. En toen nog geen 2 weken later kreeg ik een MK... kreeg een kaartje van de baas hoor... en nu ben ik WEER zwanger... en hij vind het weer helemaal geweldig voor mij.. dus uhhh gewoon je gevoel volgen.. als jij denkt dat het kan.. moet je het gewoon doen. Groetjes, Onzewonder
Ik vind het wel een dilemma hoor, hoe je hier mee om moet gaan. Ik zit sinds 2 maanden in de WW, ben 8 weken zwanger en druk aan het solliciteren. Ik heb van de week nog een gesprek gehad en daar werd me weer eens gewoon gevraagd of ik plannen had m.b.t. kinderen krijgen. Voor ik het wist had ik gelogen, maar heb er wel een rotgevoel bij, hoor. Ik weet ook dat een werkgever er eigenlijk niet naar mag vragen, maar kan geen manier bedenken om erop te reageren zonder mijn kansen te vergooien. En ik weet zeker dat ik de baan niet krijg als ze het weten. Ik had ook zoiets van: nu zien ze het nog niet, dus heb ik nog een kans. Maar ik ben ook wel weer verbaasd hier te lezen dat er blijkbaar toch werkgevers zijn die er geen enkel probleem van maken. Er komt dan nog bij dat we het nog niemand verteld hebben, ook onze ouders niet. En die willen we het eigenlijk na 3 maanden als eerste vertellen en niet een eventuele werkgever. Wat vinden jullie? Moet ik het vertellen bij verdere sollicitaties of niet?
Ik heb in het begin van mijn zwangerschap ook moeten solliciteren. Omdat je niet verplicht bent het te melden en het nog niet aan me te zien was (was een maand of 4) heb ik het de eerste gesprekken niet gezegd. Als ik uitgenodigd werd voor een tweede en soms zelfs derde gesprek en het dus serieus werd heb ik het wel gemeld. Meer omdat ik op een goede basis aan een nieuwe baan wil beginnen. Niet het idee wil hebben dat ik iets moet verbergen en geen scheve gezichten wil omdat ik ergens net werk en al 'meteen' met zwangerschapsverlof moet zonder dat ik dat netjes gemeld heb bij de sollicitatie. Helaas heeft het ondanks dat het niet mag wel tot resultaat gehad dat ik overal alsnog afgewezen werd... 'Maar echt niet om de zwangerschap hoor' werd er dan bijgezegd. Mooi wel, ze zullen het alleen niet toegeven. Bij een grote bank (waar ik overigens de afgelopen 6 jaar ook voor gewerkt heb) zeiden ze zelfs dat ik NA mijn bevalling van harte welkom was Ik was op diverse banen de beste kandidaat, werd me ook gezegd... totdat ik meldde dat ik zwanger was. Vreemd dat je het dan ineens niet meer bent als je al voor de derde keer op gesprek komt en als enige over bent gebleven Cru is wel dat een van die sollicitaties was op het hoofdkantoor van Prenatal ... ALS JIJ WIJ WORD... (dan hoef je niet bij ons te komen werken... )
Saona, wat erg dat ze je zelfs bij Prenatal afwezen. En die bank heeft toch indirect aangegeven dat het met je zwangerschap te maken had, omdat je na je bevalling wel welkom bent. Dat klopt niet en zou je volgens mij kunnen aanvechten als je wilt. Hoe het jou vergaan is, is dus precies waar ik bang voor ben. Wat dat betreft is het misschien beter om egoïstisch te zijn en te doen wat het beste is voor jou. Bedrijven doen dat immers ook. En ze mogen inderdaad niet vragen of je kinderen wilt, maar ik heb toch al vaak meegemaakt dat ze er wel naar vroegen. Ik ben namelijk vrij vaak van baan gewisseld. Daardoor heb ik juist nog meer zoiets van 'waarom zou ik ze inlichten terwijl ik daartoe niet verplicht ben, als die werkgever zich bij voorbaat al misdraagt door die vraag te stellen'. Toch voelt het niet goed om op deze manier door te gaan bij dat laatste bedrijf. Er komt trouwens nog bij dat ze me een opleiding aangeboden hebben, als ik word uitgekozen. Als ze er niet naar gevraagd hadden, was het denk ik makkelijker geweest. Dan had ik het zeker verzwegen.