Hoi dames, Vandaag zijn we lang in het ziekenhuis geweest. Eerst nog een echo gehad, daarna een gesprek met een gynaecoloog en medisch verloskundige en daarna nog een gesprek met een verpleegkundige over de emotionele kant van het bevallen. Was wel prettig, iedereen is dan zo lief. Ik vind het nog steeds doodeng allemaal, maar wel fijn om te weten wat we ongeveer kunnen verwachten. De bedoeling was dat het woensdag zou gebeuren (mochten we zelf kiezen) maar dan is er iemand in dezelfde situatie als ik die ook moet bevallen. Ze willen maar één zo'n geval per dag zodat ze daar ook alle aandacht voor kunnen hebben, dus nu moeten we donderdagochtend komen. Dan hoop ik van harte dat het allemaal een beetje vlot gaat, maar omdat je lichaam er natuurlijk nog niet klaar voor is, kan het ook een tijdje duren. Ook is er 50% kans dat de placenta niet vanzelf komt, dan moet hij operatief verwijderd worden. Dus heftig al met al, vooral natuurlijk de emotionele kant van het kindje zien en afscheid nemen enzo. We nemen ook een omslagdoek en slaapknuffels van de meiden mee, heeft het kindje toch iets van zijn grote zussen bij zich. Ik voel me nu wel redelijk, ik heb het idee dat ik het tot nu toe aardig op een rijtje heb maar verwacht nog wel een klap als het eenmaal echt zo ver is. En dan ben ik ook ineens niet meer zwanger, dat lijkt me ook ontzettend raar. Ik ben wel echt dood- en doodmoe, daaraan merk ik ook dat deze dagen er ook in hakken. Maar het komt wel weer goed allemaal
Wat aangrijpend allemaal. Ik kan me voorstellen dat je nu een beetje geleefd wordt. Ik denk veel aan je (alsof je daar wat aan hebt) en wens jou en de jouwen heel veel sterkte en kracht.
Dacht kom even kijken hoe het hier met de zwangere dames gaat, en ik lees het vreselijke bericht van Mosa.. Lieverd ik weet niet wat ik moet zeggen, maar wil jullie vreselijke veel sterkte wensen. Wat is het toch oneerlijk......
Salapio, en toch helpt het wel als je weet dat er mensen aan je denken We krijgen zoveel telefoontjes, berichtjes, sms-jes en kaartjes van mensen, heel fijn! Dus dank je wel Ricmar, dank je wel We zijn ons zelf ook kapot geschrokken natuurlijk. Hoe is het met jou?
Heftig hoor Denk inderdaad dat het nu allemaal nog 'langs' je heen gaat. Heel mooi dat jullie knuffels en een doek meenemen voor het kindje. Weten jullie al wat jullie gaan doen? En of jullie hem een naam geven? Als je mijn vragen vervelend vindt moet je het zeggen hoor.
Sterre, ik merk dat ik het juist fijn vind om er over te praten, dus vervelende vragen zijn er wat mij betreft niet We hebben besloten het kindje daar achter te laten. Zij cremeren hem dan en verstrooien het over een speciaal 'kindveldje', ik vind dat wel een mooi idee. Als we hem mee naar huis zouden nemen, voelt het toch alsof we het moeilijke afscheid uitstellen. En voor mij hoeft verder ook niemand anders hem te zien dan wij zelf. Misschien veranderen we nog van gedachte als hij er eenmaal is, maar voor nu voelt het zo goed. We gaan hem wel een naam geven, maar dit wordt nergens geregistreerd dus dat is alleen voor onszelf. Omdat het toch al echt een kindje is, vinden we het toch wel fijn. Zo voelt het iets persoonlijker. We laten verder geen onderzoek doen, zowel niet op het kindje als een erfelijkheidsonderzoek. We gaan er maar vanuit dat het een 'foutje van de natuur' is en niet iets erfelijks. Er komen ook helemaal geen nierafwijkingen voor in onze familie voor en we hebben natuurlijk al twee gezonde kinderen. Over de reden dat hij niet levensvatbaar is, zijn ook helemaal geen twijfels. Het blijkt dat het niet goed is gegaan met de aansluiting van de niertjes naar de urineleiders. Doordat het kindje natuurlijk ging drinken van het vruchtwater, kwam dit terecht in de niertjes. Doordat de aansluiting niet goed was, kon dit niet naar de urineleiders en dus de blaas. Hierdoor is het vocht in de niertjes blijven zitten en dit zijn cystes geworden. Hierdoor heeft het normale nierweefsel ook niet kunnen groeien en zullen ze niet werken. De nieren zijn ook erg vergroot, hij heeft daardoor ook een te dik buikje. Zonder werkende nieren kun je niet leven en in mijn buik heeft dat al als gevolg dat er geen nieuw vruchtwater gevormd wordt. Door het vruchtwater tekort zal hij dan ook al voor de 40 weken overlijden in mijn buik. Dit is dus een heel duidelijk verhaal, en voor ons is dat voldoende om dit te weten.
Inderdaad een mooi idee dat kindveldje. Kan je die dan ook bezoeken? Mooi dat jullie hem een naam geven. Duidelijk verhaal over wat er 'mis' is gegaan maar het blijft natuurlijk kl*te Hoe is V er inmiddels onder?
Je kunt het veldje idd bezoeken, maar hoe ik me nu voel denk ik daar geen behoefte aan te hebben. Maar wie weet verandert dit nog en dan is het fijn dat het kan. V heeft het er nog wel regelmatig over, vooral dat ze het jammer vindt dat er geen baby komt. En ze zegt ook wel dat ze erg graag een broertje had willen hebben, maar 10 seconden later vraagt ze dan weer of we gaan paardje rijden op ons bed En zo hoort het natuurlijk ook. Ik vind het fijn dat ze op de hoogte is, anders is het natuurlijk voor haar ook vreemd om ons verdrietig te zien, maar het blijft (gelukkig!) een 3-jarige
En N is natuurlijk haar onbezorgde zelfje, best lekker als je nog zo'n heerlijk onbezorgd leventje heb. Kan ik wel een beetje jaloers op zijn
Haha die V Zo hoort het inderdaad ook. Ja heerlijk om je kindje nog zo lekker onbezorgd te zien. N zei toevallig gister dat hij graag groot wilde zijn...heb ik hem maar even gezegd dat hij daar later nog tijd zat voor heeft.
Groot zijn is natuurlijk best leuk, maar niet altijd Wel jammer dat je als je 'groot' bent niets meer weet van die heerlijk onbezorgde fase van je leven. Het is natuurlijk een geweldige leeftijd, erg wordt goed voor je gezorgd en je hoeft nog niets. Wij gaan zo maar eens naar bed. We hadden allebei nog niet zoveel zin, maar het is wel verstandig Weltrusten voor zo!
Ja je beseft het pas hoe goed je het eigenlijk hebt als je klein bent, als het te laat is haha Ik duik ook zo mijn bedje in, morgen drukke dag. Welterusten!
Mosa, poe heftig hoor. Hier wordt ook aan jullie gecacht, dacht ook al, ja daar heb je wat aan, maar gelukkig ervaar je er toch steun aan. Een kindveldje, dat lijkt me een mooie plaats voor kindjes die niet bij hun ouders mochten blijven. Ik vind dat jullie er heel goed mee omgaan (als je daar al van kan spreken). Toch komt er natuurlijk nog een heel moeilijk moment aan, de bevalling en de tijd erna. Ik hoop dat we jullie dan ook kunnen steunen. Voor nu wensen wij jullie voor vandaag en morgen veel sterkte en ook kracht voor donderdag. Big hug!
@ mosa;Heel veelsterkte voor morgen! Neem de tijd voor het afscheid en doe waar je je goed bij voelt! Ik denk aan jullie.
Mosa, ook wij willen jullie heel veel sterkte wensen voor morgen. Hopelijk lukt het inleiden en heb je een voorspoedige bevalling zonder complicatoes. Mooi dat jullie ke kindje laten uitstrooien op het kindjesveld. Sterkte en dikke knuffel!