Ohhh dit is zo herkenbaar! Alleen bij ons zijn het wel bekenden die zo'n opmerkingen maken. Op school hoorde ik vaak toen ik zwanger was van de 4e "4?? Pfff petje af hoor" En nu de 4e net geboren is krijgen we weer alleen maar opmerkingen van "zo komt er nog een vijfde?" "Je hebt nou toch al een grote auto dan kan er nog wel 1 bij" Echt hele afgezaagde opmerkingen.. zo vervelend dat mensen gewoon altijd een opmerking moeten maken Maar inderdaad de ergste zijn nog wel "zo nu zijn jullie toch zeker wel klaar he"
Ik snap wel dat je de opmerking van de juf vervelend vindt, zeker als je zelf zeker weet dat ze genoeg aandacht krijgen. Vind het ook vreemd van de juf om dat zo te zeggen, zij is er thuis niet bij, dus dat vind ik nogal een aanname. Zou dat ook zeker bespreekbaar maken! Ik denk dat het ook gewoon een beetje met de combinatie van jongens te maken heeft. Wij hebben 3 meiden en 1 jongen, de jongen kan heel druk zijn, denk dat als we 3 jongens hadden gehad, dit ook een wisselwerking op elkaar zou hebben. Maar daar is ook niks verkeerds aan! (Aan drukke jongens) Wij hadden laatst ook een situatie op school, waarbij zoontje iets kapot had gemaakt. En de juf is dus aan andere kinderen gaan vragen wat er was gebeurd. In mijn ogen trok ze het verhaal van mijn zoontje dus in twijfel en dat vond ik ook echt niet netjes.. omdat ik weet dat hij niet liegt als hij dingen stuk maakt. Hij is juist altijd degene die het eerlijk zegt thuis. Maargoed.. dat is dus een voorbeeld om te laten zien, dat de juffen ook een ander beeld van je kind kunnen hebben.
Ik vind dat je een opmerking van de juf anders moet zien als die van een vreemde. Ze kent jouw kind en maakt zich zorgen. Je schrijft dat de middelste erg druk is omdat hij mogelijk adhd heeft. Zoiets heeft natuurlijk zijn uitwerking op de rest van de kinderen. Als hier een kind erg druk is zie ik automatisch ook meer onrust bij de andere kinderen. Probeer dat niet op jezelf te betrekken maar samen met de juf te kijken hoe jullie dat kunnen aanpakken. Daarbij herken ik enorm dat het jongste kind zich middels zijn stem wil laten gelden. Hoe groter het gezin hoe groter dat effect. Hij wil immers ook gehoord worden. En moet het tegen grotere kinderen opnemen. Heeft het er misschien ook mee te maken dat omdat jij thuis bent en daar al opmerkingen over krijgt. Het misschien wordt opgevat als "ze heeft alle tijd en nog haar kinderen niet onder controle". Het gedrag van kinderen straalt (terecht of onterecht) af op hun ouders. Jij werkt niet en haalt wellicht veel trots en eigenwaarde uit je kinderen. Nu krijg je daar vervelende opmerkingen over en ook nog een kritische juf. Kijk joe je daar zelf mee om kunt gaan. Maar blijf wel open staan voor terechte kritiek. Probeer samen te werken met juf en niet tegen.
Hier heeft de juf van mijn jongste gisteren aangegeven dat ze duidelijk concentratieproblemen zien, die de laatste tijd zijn toegenomen en inmiddels ziet ze ook gedragsproblemen - eerder was dochter wat dromerig en snel afgeleid, nu is ze de clown en leidt ze zichzelf én anderen af. Dat komt niet voort uit een vooroordeel van een groot gezin, en ook echt niet door gebrek aan aandacht of slechte opvoeding ofzo. Dit is hoe mijn jongste is en samen met de juf gaan we kijken naar hoe we haar kunnen helpen. Thuis herken ik dit gedrag heel erg, maar het is natuurlijk anders dan op school (want thuis hoeft ze veeeeel minder vaak geconcentreerd op haar stoel blijven zitten). We hebben thuis een vrij goed, vast dagritme - maar toch gaan we kijken naar verbeterpunten, zodat er mogelijk vanuit huis meer rust is voor dochter, waardoor ze op school meer tot concentratie kan komen. En ook meer 1 op 1 aandacht om samen te oefenen met geconcentreerd lezen bijvoorbeeld - doordat dochter zo snel is afgeleid, moet dit wel 1 op 1. Ik zou dus bv die tips van een cjg-coach zeker overwegen! Wie weet kun je je kind ermee helpen. En verder is het denk ik gewoon een feit dat 4 kinderen drukker zijn dan 2, en 2 drukker zijn dan 1 etc. Dat is niet slécht, maar voor bv een kind met adhd zijn dat wel prikkels van 3 broertjes/zusjes, en dat kun je best geuit zien worden in bv luidruchtig zijn of heel druk. (En andersom kan het ook geuit worden in juist terugtrekken en heel rustig gedrag. Mijn dochter doet beide; de ene keer wordt ze totaal hyper, de andere keer zit ze heel stil op haar kamer te spelen en wil ze echt niet gestoord worden.) Oh en ik wou nog reageren op aandacht krijgen, vaak zeggen mensen bv;’Hij krijgt zeker genoeg aandacht, net zoveel of zelfs meer dan zijn broer of zus!’ - dat ouders die mate van aandacht inschatten als ‘genoeg’, wil niet zeggen dat dat voor dat individuele kind ook echt genoeg ís. Aandachtsbehoefte is zo verschillend en hoe ze bv om aandacht vragen ook. Het kan best dat bij de een een aai over de bol en een spelletje al genoeg 1 op 1 aandacht is, en dat de ander echt nog even half uur of langer wil vertellen over de dag, samen wil voetballen, wil helpen met koken en zes knuffels wil voor het slapen gaan. Dat is zo ongeveer het verschil hier tussen mijn dochters En daarnaast sowieso ook gezamelijke aandacht natuurlijk, maar 1 op 1 is anders.
Ik snap niet zo goed wat er erg is aan coaching. Mijn oudste doet het hardstikke goed op school, maar kan enorm piekeren. Wij hebben bij de school aan de bel getrokken en hebben een paar keer een coach gesproken die ons wat handvatten heeft gegeven. De beste managers/ directeuren maken gebruik van een coach. Je ziet soms zelf niet meer waar je valkuilen zijn. O en 4 kinderen lijkt mij ook heel druk, dus dat zou ik ook zomaar kunnen zeggen niet dat ik het niet zou willen, ik zou niets liever willen dan mijn gezin compleet krijgen, dus hier ook enige jaloezie, maar het mag soms toch best druk zijn? Is helemaal niets mis mee.
Ik herken het niet zo, of ik trek me er niet zoveel van aan. Want natuurlijk zijn er ook opmerkingen gemaakt als: ga je door voor een heel elftal? Of 4?! Pff moet ik niet aan denken zeg! Ik heb daar geen negatief gevoel bij eigenlijk.. Ik ben alleen maar heel trots op mijn gezin en ik (samen met man natuurlijk) moet ze groot brengen. En de oudste 2 zijn jaren bij een ouderkindcoach geweest op school, zo fijn! Ik persoonlijk vind het dus heel prettig om ‘iemand van buitenaf’ bij mijn kinderen betrokkken te hebben, die kijken toch weer anders naar je kind dan dat je zelf doet. En daar leer je alleen maar van, toch? Bij het afronding van de begeleiding van nr 2 heb ik al gezegd: de volgende ligt al weer op stapel hoor, je bent nog niet van me af Probeer er open in te staan: alle tips zijn meegenomen, graag! (en ik bepaal zelf daarna wel of ik er daadwerkelijk gebruik van maak of niet). Met die houding merk ik in ieder geval dat mensen met je meedenken ipv je te veroordelen.
hier 3 jongens van bijna 5 jaar, 3,5 jaar en bijna 2 jaar. En net een zusje van goed een week oud. 3jongens (kort op elkaar) is gewoonweg gekkenwerk!!! En hier een heuse apenkooi/jurrassic parc dagelijks... de middelste lijkt wat hoogsensitief oid, iig mega gevoelig voor alles, maar is ook mega druk! So be it.. hij mag eerst nog ff kind zijn voor er überhaupt “stempeltjes” komen.. wij merken voornamelijk aan familie met en zonder jonge kids , dat ze onze kinderen zo druk vinden etc. T straalt van sommige gezichten af... daarnaast denkt de buitenwereld idd ook dat mega druk is om voor 3/4 kids te zorgen. Mijn antwoord daarop is eigenlijk standaard; Het is niet drukker als met 1 of 2? Dan moet er ook gewoon gezorgd worden etc. En dan hebben ze snel hun mond wel dicht. mij denk dat 1 op 1 tijd absoluut leuk/goed voor ze is. Maar ze worden er echt niet mindervaliden als dat niet gebeurt lijkt mij. Belangrijker is, is dat elk kind zich gehoord voelt en gezien in t gezin... en met open armen word begroet etc. ofwel laat ze lekker lullen!!! En volg je eigen gevoel
Oh die heb ik ook wel vaker gehad ja. Tijdens/na mijn zwangerschap van J. Vooral omdat het een jongen was ma 2 meisjes "zo en nu hou je op he?!". En natuurlijk de "oh dat was zeker niet de bedoeling!" Ehm..
Bedankt voor de reacties dames, zo'n drukke weken gehad dat ik vergat nog te reageren. WE hebben een goed gesprek gehad en ik heb uitgelegd hoe ons dagritme eruit ziet, hoe ik omga thuis met bepaald gedrag. En de juf zei daarna "nou met ouders als jullie komt het allemaal goed met S". Dus dat is fijn. Zij is ook de IB'er. Mochten ze toch ondersteuning nodig vinden dan zoek ik liever zelf iemand en betaal ik het liever zelf, ik houd nou eenmaal liever zelf de regie ipv een cjg coach, gewoon niet zulke fijn ervaringen met CJG als kind... vandaar, voelt voor mij een beetje als een web. En bovendien ken ik iemand via via die dus veel hogere studie in pedagogiek heeft afgerond dan een CJG coach en zij doet ook aan ondersteuning/adviezen thuis of op school, dus mochten ze het nog nodig vinden op school een kind te laten observeren zal ik proberen zelf de regie te houden, dan maar betalen maar dan blijft het rapport etc in eerste instantie bij mij
Dat Mag je vinden tuurlijk blijven het kinderen! Dat bedoel ik er ook niet mee te zeggen.. Maar zodra dat “stempeltje” geplakt is worden veel kids direct al anders behandeld door meerderheid. En dan heb ik het natuurlijk niet over gestructureerder leven etc. maar ik zie vaak dat de kinderen worden behandeld alsof ze zieliger zijn oid .. als in als kleiner kind behandeld als dat ze daadwerkelijk zijn. Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel
Maar niet iedereen kent die ‘stempel’ toch? Mijn ervaring is juist dat een kind méér kind kan zijn als het lekker in zijn/haar vel zit, en soms is daar bv wat extra ondersteuning voor nodig (op school of thuis bv) en daarom een ‘stempel’ - betekent niet dat ik zoiets letterlijk op hun voorhoofd stempel…
Ik heb er ook 4, met nog minder leeftijdsverschil dan @roever dus ja dat is een huis circus met permanente voorstelling. Love it, het is druk chaotisch maar ook gewoon het nu en er wordt veel gelachen. De buitenwereld wil vooral weten hoe je het doet, tisa gewoon doorgaan is mijn moffo. Negatieve dingen hoor ik eigenlijk nooit, ook niet over aandacht verdelen of opvoeding. Enige wat ik soms irritant vind is dat alle feestjes, vieringen, feestdagen enz bij mij zijn want wij hebben toch alle ruimte/ spullen/ kinder entertainment enz.
Dat ben ik ook absoluut met je eens! met word het een en ander voor ze aangepast om ze beter in hun vel te laten zitten etc. En dat is uiteraard dikke prima! maar daarnaast worden ze ook al snel als jonger kind behandeld dan dat het daadwerkelijk is.. dus kleinerend in mijn ogen. En dát vind ik dus zo jammer aan dat “stempeltjesgebeuren”....
Dan ga je inderdaad uit van een ‘stempeltje’ en niet van een diagnose. Het grappige is namelijk dat een kind niet opeens anders is of zich anders gedraagt met diagnose. Dat blijft namelijk hetzelfde. En zonder diagnose, gaan dat gedrag en bepaalde moeilijkheden ook niet zomaar weg, alleen omdat iemand geen ‘stempeltje’ wil plakken (lees: kop in het zand steken). Terwijl het hebben van een diagnose vooral voordelen heeft: als je weet wat er precies speelt (diagnose), kun je er ook adequater er op in spelen. En mijn dochter met adhd wordt en werd zeker niet kleiner behandeld dan ze is, niet thuis, niet op school en ook niet ergens anders. Ik zou ook niet weten waarom dat het geval zou zijn. Wel kon ze adequate hulp krijgen. Een diagnose opent daartoe namelijk deuren, die daarvoor nog gesloten blijven. Maar goed, ik vind de term ‘stempeltje’ echt idioot. Je zegt toch ook niet over een kind wat diabetes heeft of ernstige allergieën, of iets anders medisch wat niet zomaar weggaat, dat het een stempeltje heeft. Ik vind het bizar dat dat met stoornissen e.d. blijkbaar nog steeds gebeurt.
Dat stempeltje bedoel ik overigens niet zoals jij t denkt, denk ik... kijk bijv naar dat geneuzel van laatst .. iets over iemand die geen vrouw en geen man wilt worden genoemd.. ze wilden zichzelf “bestempelen” met 1 of ander woord, wat hun sexualiteit bevestigd (of niet, als je beide niet wilt worden benoemt...?) Waarschijnlijk leg ik t weer anders uit dan dat ik eigenlijk bedoel te zeggen; lang leve het typen op sm! Maar in zekere zin word dus wel alles bestempeld/benoemd... Nouja.. ik hou op met typen want merk dat ik niet dat over kan brengen van wat ik eigenlijk bedoel te vertellen/verwoorden haha Niet mijn sterkste kant zeg maar ha
Geen idee wat voor soort mensen dat zijn die kinderen met een stempeltje (ik denk dat je diagnose bedoeld) Als jonger kind behandelen. Ik denk dat dat meer over die mensen zegt als over de kinderen. Ik heb 4 kinderen met een diagnose. Ik ben blij dat ze die gekregen hebben. Ik heb hier echt voor moeten vechten. En dat komt ook mede door de ongezouten meningen van mensen die er dus net geen verstand van hebben. Maar zonder alle hulp die mijn kinderen nu hebben gekregen zouden ze zich erg ongelukkig gevoeld hebben. En dat wil ik, als moeder, niet op m'n geweten hebben. Ik ben blij dat er gelukkig ook mensen zijn die weten waar ze t over hebben.
@Chica82: Ook bij het CJG of wijkteam blijft de regie in principe bij ouders. Het is echt niet zo dat zij zomaar alles overnemen ed, niet bij vrijwillige hulpverlening in ieder geval. Hier juist goede ervaringen met het wijkteam wat dat betreft.
Mensen zeggen overal wat van Heb je er 1 is het zielig Heb je 2 meiden ga je nog voor een jongen? Heb je er 3 of 4 heb je er teveel en is het wel genoeg zo Etc maar mocht juf er iets over zeggen zou ik dat wel serieus nemen Zij kent je kind goed en ziet hem of haar dagelijks Dus ik zou daar wel wat mee doen
Damn ik hoop toch echt dat je de dingen heel anders bedoelt dan je in dit topic verwoordt en anders hoop ik voor jouw kinderen dat ze geen stoornis hebben of gewoon in de man/vrouw hokjes passen want anders lijkt me dat verdomd lastig voor ze worden.