Helemaal met je eens! Ikzelf heb DIS/MPS. Ik zou nooit mijn kind aandoen wat mij is aangedaan! Maar de angst is er wel. Stel dat ik iets doe wat niet kan en ik heb het niet door ofzo? Stel dat ik wel uit mijn slof schiet en mijn kind opeens een mep verkoop Ook vind ik het moeilijk om het verschil te zien dat mijn kind 'n keer huilt en hem even te laten huilen en dat dan niet te vergelijken met mijn eigen gehuil van vroeger omdat ik verwaarloost werd en me zo vreselijk eenzaam voelde. Daarom vind ik het belangrijk dat mensen met een psychische aandoening over genoeg zelfkennis beschikken dat ze op tijd aan de bel gaan trekken als ze vrezen dat het mis gaat ofzo. En ik vind dan dat die mensen eerlijk behandeld moeten worden en niet vol vooroordelen en dat de kinderen meteen onder toezichstelling geplaatst worden.
Ik ben 1 van de 10 die het niet doet.....ik neem mijn verantwoordelijkheid, ik ben slachtoffer maar dat geeft mij geen recht om zelf maar een "dader" te worden.....dat het veel voorkomt dat weet ik, ik ben niet gek maar ook dan vind ik het geen excuus. (ik zeg niet dat jij zegt dat ik gek ben ) Heel veel mensen roepen maar wat, hoeveel mensen hebben zich nu echt verdiept in psychische stoornissen.....ik denk niet veel. Mijn zusje heeft hetzelfde meegemaakt als ik en zij neemt totaal geen verantwoordelijkheid, komt gewoon niet opdagen op haar werk, heeft schulden tot en met, verschillende suiciude-pogingen gedaan, scheld haar vriend verrot, eist dat hij thuis blijft als zij bang(met als gevolg dat hij zijn baan ook kwijt is) maar zij vind dat allemaal de schuld van de mensen vroeger, ze neemt totaal geen verantwoording, ze doet niets om beter te worden..... Mijn ouders zijn zwaar narcistisch, dat is pas echt een rot stoornis.
@ Niva: Nou ja sarcastisch is het misschien wel, maar niet aanvallend bedoeld.. Wat ik eigenlijk bedoel te zeggen is, dat ze dan achteraf weer gaan zeggen op het nieuws enzo, we hadden het moeten zien aankomen, blablabla, maar dat kon dus niet want er waren geen zorgen in een bepaald gezin of wat dan ook.. Daarom zeg ik ook: We kunnen beter gewoon gelijk alle gezinnen laten onderzoeken, want dan ben je misschien wel alles voor We zijn allemaal mensen, en mensen maken nou eenmaal fouten (stoornis/beperking of gezond) vraag is alleen, in hoeverre iemand er zelf mee om kan gaan.. Geloof me ook ik heb een hoop met hulpverlening te maken gehad in mijn jeugd, dus ik weet echt wel hoe dat wereldje werkt.. En doordat ik er zoveel mee te maken gehad heb ( als kind) krijg ik nu dus de vooroordelen over me heen, het zal me altijd blijven achtervolgen.. Hoe goed of slecht ik het ook zal doen.. En iemand in de hulpverlening kan het nog zo goed doen met de kids van een ander, maar wie zegt dat deze persoon het ook goed met eigen kinderen doet? Denk bv aan pleegouders die eigen kinderen misbruiken etc? We prijzen dat soort mensen aan, die kinderen opvangen van een ander, maar onbewust stellen we die kinderen bloot aan misschien wel nog meer ellende...
En mamzie, nog zonder dat ik jouw opmerking/ feedback naar mij had gelezen vond ik jou stuk ook erg duidelijk en kan ik me bij je aansluiten.. Ik ben het zéker met je eens dat mensen verder moeten kijken dan hun neus lang is en niet meteen alles op de stoornis an sich moeten gooien.. Het is alleen voor een 'buitenstaander'denk ik erg moeilijk om dat onderscheid te maken én te zien. Zoals je zelf een voorbeeld gaf dat mensen je vergeetachtigheid al snel daarop schuiven..ergens ook wel een beetje begrijpelijk, omdat zij gewoon niet voelen of weten wat er in jou omgaat en wat jij voelt of weet. Lijkt me erg frustrerend om daar elke keer tegen te vechten.. Ik heb zelf een vorm van reuma. Bijna niemand weet dat en bijna niemand ziet het ook. Sommige mensen die het wél weten houden er rekening mee of begrijpen het of hébben er op zn minst begrip voor..anderen niet, want je ziet t immers niet? Dat is dan zo, en ergens begrijp ik ook wel dat t voor hun verwarrend is.. De ene dag kan ik wel even shoppen, de andere dag heb ik al moeite om een zak aardappelen op te tillen.. Zo zal het met alle 'vooooroordelen'zijn denk ik. Rot voor degene die t betreft, dat zéker..dus ik kan me mobielfreak en ts en ook evelieveling en ook jou best voorstellen dat je daar vaak tegenaan loopt. Ben trouwens erg blij met je opmerking van "hadden ze dat vroeger bij mij maar gedaan" want echt dat is de enige reden waarom ik me hier zo in wil verdiepen
Ik heb ook borderline, maar bij mij weet alleen mijn vriend en familie het. en natuurlijk de verloskundige vanwegen de medicijnen. Maar ik vindt ook dat verder het niemand hoeft te weten, als ik niks vertel merken ze ook niks aan me. Ik merk ook aan mezelf dat nu ik weet dat ik zwanger ben verantwoordelijker ben geworden mijn impulsiviteit is veel minder ik denk nu meer na. ook heb ik afspraken met mijn moeder dat als ik het effe niet trek dat mijn moeder er voor mij en de kleine is. En ik heb heel veel therapieen gevolgd en ik moet zeggen dat ik door de VERS training heel veel heb geleerd. Ik heb ook een psychiater waar ik heel goed mee kan praten en die me ook goed helpt. Maar ik weet zeker dat ik een hele goede mama zal worden, Juist door wie ik ben en door wat ik heb meegemaakt en door wat ik heb geleerd. Juist door mijn borderline kan ik misschien beter relativeren dan gewone mensen. Heb ik meer begrip en ben ik niet zo bekrompen. Denk juist dat ik heleboel LOL met mijn gezin ga hebben, ik hoef niet zo in het reitje mee te lopen. Ik ben blij met wie ik ben. Groetjes en veel gelluk in 2009
als het goed is worden pleegouders óók grondig gescreend en in de gaten gehouden..helaas faalt ook hier de hulpverlening regelmatig en gebeuren er inderdaad vaak nare dingen met kinderen die onder pleegzorg vallen. Zoiezo gebeuren er veel te veel nare dingen met kinderen..maar nu ga ik off topic
Offtopic of niet Maar je zegt nu wel dat de hulpverlening ook regelmatig faalt.. Net als wat ik al zei: we zijn allemaal mensen die fouten maken (beperking/stoornis of gezond) En daarom maakte ik dus ook die sarcastische opmerking dat elk gezin in Nederland dan maar onderzocht zou moeten worden, want eigenlijk iedereen is een risicofactor Omdat we allemaal wel eens fouten maken
Maar ik had toch ook niet gezegd dat dat niet zo is? Ik had toch ook niet gezegd dat de hulpverlening heilig is enzo? waarschijnlijk heb je ergens uit de tekst opgemaakt dat ik in de zogenaamde hulpverlening werk en daar misschien je conclusies aan verbonden, maar ik zal de laatste zijn die beweerd dat de hulpverlening in nederland helemaal waterdicht en goed verloopt hoor.. en maar even een smiley voor de intonatie:
Ja dat maakte ik op ergens uit een posting waarin je sprak dat je voor je werk regelmatig met jeugdzorg te maken hebt En het was ook niet aanvallend verder naar jou bedoeld, maar meer een algemene opmerking, dat ze nog zo kunnen denken allemaal dat het ligt aan mensen met een beperking/stoornis of wat dan ook dat dingen fout gaan, maar dat dat dus helemaal niet hoeft.. Elk huisje heeft namelijk zijn kruisje er is geen gezin in Nederland waar de ouders nooit ruzie/ meningsverschil hebben, of een ander iets mankeert.. Iedereen probeert op zijn of haar manier goed te zorgen voor zijn/haar kinderen, en het zou nou zo verschrikkelijk fijn zijn, als mensen de vooroordelen voor zich zouden houden en mensen eens het voordeel van de twijfel zouden geven en eens wat kritischer naar zichzelf durven te kijken.. Want nogmaals: niemand is perfect.. En tuurlijk hebben we allemaal wel op- of aanmerkingen op de opvoeding die een ander geeft of wat dan ook.. Wat het belangrijkste is en blijft is de zorg voor de kinderen, en ik denk dat wat voor stoornis/beperking iemand dan ook mag hebben, dat een kindje ten alle tijden het beste af is bij de ouders, zolang ze zelf heel goed blijven beseffen dat ze 'anders' dan anderen zijn en zelf aan de bel trekken als ze het idee hebben dat het mis dreigt te gaan! En dat geldt natuurlijk ook voor de 'normale' gezinnen, alhoewel ik het woord 'normale' gezinnnen ook wel cru vind klinken, want zijn wij per definitie dan 'abnormaal' ?
als je het woord stoornis, beperking.. nou eens achterwege laat en dan van jezelf zegt.. ik kan dit niet zo goed, of daar moet ik wat beter mijn best in proberen te doen.. of dit kan ik juist weer heel goed.. dat vindt ik moeilijk.. dit heel makkelijk enz.. dan klinkt het al een stuk positiever.. niet altijd maar zeggen.. ik heb een stoornis.. ik heb dit.. ik heb dat.. 100.000.000 mensen hebben wel iets.. het wordt de laatste jaren zo makkelijk gezegd dat iemand een stoornis o.i.d heeft.. dan zijn de artsen namelijk van t gezeik af.. en zo houden we de economie draaiende.. mensen aan het werk.. en de medicaties verdienen ze ook weer genoeg aan..
Dat is het hem nou juist Ghita, wij hoeven die woorden niet in onze mond te nemen, dat doet een ander wel voor ons met de vooroordelen.. Ik denk niet dagelijks eraan dat ik een 'stoornis' heb, echt niet, maar er zijn zat mensen die je daar wel weer even aan herinneren
ja helaas zijn er mensen die denken dat ze dat over een ander mogen zeggen.. maar van zulke lui moet je je niets van aantrekken.. klinkt mssn heel simpel maar ze zijn het toch niet waard om over te piekeren! zulk soort mensen hebben vaak afgunst op een ander.. kende ook een meisje van vroeger.. ze heeft een dochtertje vaan een jaar of 4.. alles leek op het oog heel "normaal".. ze gaf wel af op andere mama's dat ze dit of dat anders moesten doen in het belang van hun kind.. tijdje later bleek dat ze onder OTS stond omdat ze haar dochter mishandelde...! zo hypocriet kunnen mensen zijn! bah! laat iedereen die wat te zeiken heeft over andermans leven eerst lekker naar zichzelf kijken...
ik veroordeel niemand met wat ze dan ook hebben , wel als zelf zie dat mensen toch heel anders doen dan vind ik sneu voor een kind met \'n moeder zal maar eff verhaal vertellen had vorige jaar een meid leren kennen , ze was eerst heel afstandig maar snel kwam ze bij mij staan en gezellig kletsen , ,ik ben dan iemand die met iedereen eff praatjes maak kletskous , ging meestal bij hele groep staan en dan kwam ze ook eff erbij , maar ze ging altijd wel weg als ik weg ging opgegeven moment hebben we nummer gewisseld en belde ze mij , maar dat ging erger , ze belde mij voor alles en niks , om 8 uur smorgens , heyyyy alles oke en bla bla , we zagen mekaar elke dag bij krech ,dus ze kon me wel later spreken als nodig was maar ze belde liever gewoon voor alles ook al zag ze mij 10 minuten later ging me irriteren aan haar gebel , heb aangegeven liever niet gebeld wil worden zo vroeg in de morgen , of vlak voor ze mij zag , maar dat hielp 2 dagen ,dan belde ze gelijk weer vroeg , meestal lag ik te slapen met mij zoontje dus werd steeds wakker gebeld maar dat deed haar niks ik heb wel vaker tegen haar gezegd maar hielp weinig tot ik merkte dat ze nog jaloers werd als mij andere aan het praten ,ze ging snel negatief praten over anderen , iedere andere mama was daar niet goed wijs volgens haar , kijk hoe ze haar kind heeft aangekleed :x ,kijk hoe die haar kind pakt , kijk hoe die en die , meestal zei ik iets luchttig terug maar ze werd boos toen ik tijdtje met iemand anders wou afspreken, hoe kan dat ze is toch meer mij vriendin( ik iriteerde me al aan het woord vriendin ,want we waren mee kennissen vond ik , zagen mekaar bij kresh en ik praat met iedereen , met haar ook netzo als anderen maar ze zag mij als beste vriendin heel snel toen ontplote ik , ik hield steeds rustig hele tijd had mij foon trilstand gezet omdat ze niet wou begrijpen mij niet zo vaak te bellen maar nu wil ze ook niet dat ik met andere omging toen ben ik heel boos geworden gezegd dat het afgelopen was met bellerij ,ik wil niet meer zo hechte vriendinnen zijn , we kennen mekaar niet eens zolang en ik word beetje moe van haar gedrag ze stuurde ene sms naar de andere dat ik kinderachttig was en niet goed wijs want we zijn toch beste vriendinnen bla bla ,oh men heb niet geantwoord heb de dag daarna wel verteld dat me speet dat zo boos uitviel ,maar liever wat afstand wou , ze ging toen dagen ,andere kant van straat staan als ze mij zag , vond dat pas kinderachttig maar oke het gaat niet over vriendschap maar over bordeline , ze heeft dat , en ze heeft wel verteld dat ze af en toe haar dochter klap geeft , haar dochter en ze doen nooit wat , nooit spelen altijd snel eten snel naar bed ze heeft 2 keer opzet zwanger geworden , heeft ze mij ook verteld nu had ze mij ook verteld dat ze niemand had verder en met kerst enzo feest dagen altijd allen was , ze had maar een rare vriendin die kwam allen als ze haar uit kwam en nu na dat we de ruzie hebben ,praten weer normaal , ik heb gewoon haar paar keer verteld dat ze niet zo raar moet doen , en gewoon praten als iedere andere moeder daar,dus dat gaat goed ,maar ze verteld percies mij verhalen , dat ze met kerst uitgenodig word,dat heb ik haar eerder verteld ,,dat ze vriendinnen heeft die op vaste dagen afspraken mee heeft ,ook heeft ze van mij word steeds misselijker van haar ik weet dat iedere bordeline anders is ,dus daarom wil ik niet mensen snel veroordelen maar deze type hoef ik niet meer te kennen sorry ,verhalen verzinnen ,ohja ze heeft ook mega schulden op de banken ,ze heeft welles 10 geleend omdat ze geen melk kon kopen vooe haar baby , en week daarvoor wel een pet van 30 euro voor baby naja
Goed lezen... statistieken van jongens die zelf misbruikt zijn! Naar aanleiding van grootschalig onderzoek. Hoe het bij meiden die misbruikt zijn en jongens/meiden met mishandeling is... geen idee. Dus daar doe ik ook geen uitspraken over!
dus jullie gaan uit van wat cijfers.. terwijl je de echte mens nieteens kent.. wat een waarheid is dat
Nee ik ga niet van cijfers uit want ik ben er eentje die niet bij die 8/9 van de 10 hoort.....maar goed, het is wat mij gezegd is omdat ik het er ook niet mee eens was dat mensen hun misdaden willen goedpraten met hun slechte jeugd.....
Hmmm...Interresant allemaal hier! Ik zelf heb ook bordie en om met de TS haar vraag te beginnen: De vooroordelen zullen er altijd zijn,ik zelf heb na het verhuizen naar een rustige buurt niemand verteld van onze stoornissen (ja ik zeg onze want mijn hubbie heeft ook bordie) Ik zal de CB,de VK mijn gyn enz enz niet vertellen van onze stoornissen Waarom?Omdat er altijd van die mensen tussen zitten die het beter weten,en denken dat een stoornis gelijk al fout is voor een kindje Kijk maar naar het gezinnetje met een laag iq die hulp zocht via MEE en het kindje werd aangegeven bij de kinderbescherming en weggehaald... Perfecte voorbeeld van het willen en accepteren van hulp en de goot in geschopt worden...Zonder eerst alles te onderzoeken en de hulp geven die men wou... Ik heb zelfs de kantonrechter niks verteld van mijn stoornissen toen ik de voogdy kreeg over mijn zusje (moet wel zeggen ben eerst naar het juridisch loket geweest om te vragen of het van belang was) juist omdat ik weet hoe het is om veroordeelt te worden... Mijn zusje woont met nog 4 andere bewoners (ze heeft het syndroom van down ) en ze is het gelukkigste meisje die je ooit zal zien Ik doe alles voor haar,ik was ook de verantwoordelijke voor het financiele plaatje maar heb mensen ingehuurt om dat te regelen voor mij (want ja impulsief met geld en 10.000+ euro = niet goed...) Onthoud dat we wel een verstand hebben en niet allemaal door onze stoornis(sen) laten leiden Ik heb er (zegt ggz) 3 namelijk...